Θα είναι όλοι εκεί! Στο «μεγάλο πανκοζανίτικο» συλλαλητήριο για να «απαιτήσουμε το δικαίωμα στην υγεία», «γιατί λέμε όχι στη συνεχή υποβάθμιση της υγείας» σύμφωνα με το κάλεσμα των διοργανωτών (Συντονιστικό φορέων για το Μαμάτσειο).
***
― Άννα, τι συμβαίνει;
― Άρχισε η επίθεση
***
***
«Θάθελα λίγο δυναμίτη, θάθελα μιαν έκρηξη
που να σκορπίσει το χειρότερο θάνατο στα βολέματά σας
ευλογία κυρίου τα μυδράλια της ποίησης.»!
Ν. Καρούζος
***
Λαλίστατοι στα
μικρόφωνα και σε ανώδυνες -για την εξουσία- συσκέψεις για την άθλια κατάσταση
στις υπηρεσίες υγείας της περιοχής και των νοσοκομείων, οι αρμόδιοι φορείς και
οι παράγοντες στην υγεία, όπως καλή ώρα την περιγράφει ο εκπρόσωπος της Ένωσης
των γιατρών της περιοχής (Άγγελος Αγγελόπουλος: "Τα νοσοκομεία βρίσκονται σε λειτουργικό αδιέξοδο "Επίκειται κλείσιμο κλινικών στα νοσοκομεία της περιοχής). Απούσα η κοινωνία
από τους αγώνες και όχι μόνο για την τραγική κατάσταση στην υγεία, απόντες οι
εργαζόμενοι στην υγεία, απόντες και οι εκλεγμένοι εκπρόσωποι -γιατρών και
εργαζομένων- από τη σημερινή πανυγειονομική απεργία…
***
«Όσοι δεν
υπερασπίζονται τον εαυτό τους πεθαίνουν, όσοι δεν πεθαίνουν θάβονται ζωντανοί
μέσα στις φυλακές, στα αναμορφωτήρια, στα χαμόσπιτα των εργατικών συνοικιών,
στα πέτρινα φέρετρα των πολυκατοικιών, στα ασφυκτικά νηπιαγωγεία και σχολεία,
μέσα σε ολοκαίνουριες κουζίνες και κρεβατοκάμαρες γεμάτες με φανταχτερά έπιπλα
αγορασμένα επί πιστώσει».
Ούρλικε Μάϊνχοφ, Φεβρουάριος 1970
Ούρλικε Μάϊνχοφ, Φεβρουάριος 1970
***
Εντάξει! Αφού το Δημοτικό Συμβούλιο, ο Δήμαρχος και ο
επικεφαλής της αντιπολίτευσης εξέφρασαν την "ανησυχία" τους και λένε
όχι "σε κινήσεις εντυπωσιασμού αλλά ουσίας" και ειδικά με την
προαναγγελία για "συνάντηση με τους εμπλεκόμενους φορείς για το ζήτημα της
υποστελέχωσης του Μαμάτσειου Νοσοκομείου", μπορούμε ως πολίτες να
κοιμόμαστε ήσυχοι... Μόνο σιγά! Μη σχιστεί κάνα καλσόν...
Στην πανυγειονομική απεργία -20/5/2015- όλοι οι "ανησυχούντες" ήταν απόντες...
***
«Αύριο θ' αναγκαστείς να φωνάξεις
όπως άλλοτε μαζί μου θάνατος στους τυράννους.
Αύριο που η ζωή θα μας σφίγγει θα βγεις με
την κορούλα σου στους δρόμους
γεμάτος απορία μέσα στις φλόγες
και δεν θ' αναγνωρίζεις τίποτα».
όπως άλλοτε μαζί μου θάνατος στους τυράννους.
Αύριο που η ζωή θα μας σφίγγει θα βγεις με
την κορούλα σου στους δρόμους
γεμάτος απορία μέσα στις φλόγες
και δεν θ' αναγνωρίζεις τίποτα».
“Κατά Σαδδουκαίων” Μιχάλης Κατσαρός
***
Μ’ αυτά τα δεδομένα βουλευτές, εκλεγμένοι στους δήμους και
την περιφέρεια της Δυτ. Μακεδονίας, εκλεγμένοι και μη πολιτευτές και πολιτικοί
παράγοντες, οι φορείς, η ΓΕΝΟΠ, τα συνδικάτα και τα Εργατικά Κέντρα που
ελέγχονται από τις παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ – ΜΕΤΑ (πρώην Αυτόνομη Παρέμβαση –
ΣΥΡΙΖΑ), όλη η ραχοκοκαλιά του μηχανισμού εξουσίας του αστικού
μπλοκ, όλος ο μηχανισμός ελέγχου και χειραγώγησης του αστικού κράτους με πύρινα
«πολεμικά διαγγέλματα» δηλώνει αποφασισμένος να δώσει «σκληρό και ανυποχώρητο
αγώνα» για «[…] το δικαίωμα στην
υγεία», «γιατί λέμε όχι στη συνεχή υποβάθμιση της υγείας»…
***
Για
τούτο παρέμεινα με τα κουρέλια μου
όπως
με γέννησε η Γαλλική επανάσταση
όπως
με γέννησε η απελευθέρωση των νέγρων
όπως
με γέννησες μάνα μου Ισπανία
ένας
σκοτεινός συνωμότης.
“Κατά Σαδδουκαίων” Μιχάλης Κατσαρός
***
Ο «παλιομοδίτης», «σκοταδιστής» και πρωτοπόρος «λαϊκιστής»
Κάρολος Μάρξ φρόντισε έγκαιρα να αποκαλύψει στην εργατική τάξη και στους
εργαζόμενους την απάτη των «ανεξάρτητων», «υπερκομματικών» φορέων και των «ανένταχτων»
«ενεργών πολιτών»:
«Σήμερα ξέρουμε βέβαια ότι το
κοινοβουλευτικό-«αντιπροσωπευτικό» κράτος αποτελεί την τυπική μορφή του αστικού
κράτους, την τυπική κρατική μορφή με βάση την οποία ασκείται η καπιταλιστική
πολιτική εξουσία. […] Στα πλαίσια του «αντιπροσωπευτικού» κοινοβουλευτικού
συστήματος τα πολιτικά κόμματα αποτελούν μόνο με τη μεταφορική έννοια του όρου
τους εκπροσώπους των κυρίαρχων τάξεων. Ο πραγματικός εκπρόσωπος των
κυρίαρχων τάξεων είναι το αστικό κράτος ως όλον.
Τα αστικά κόμματα, ή καλύτερα το αστικό κοινοβουλευτικό
σύστημα αποτελεί απλώς ένα τμήμα αυτού του κράτους, επιτελεί μια επιμέρους
λειτουργία στα πλαίσιά του: Την οργάνωση της λαϊκής «αντιπροσώπευσης», την
αναπαραγωγή της συναίνεσης στην αστική πολιτική (και κοινωνική) κυριαρχία, μέσα
από την «κοινοβουλευτικοποίηση» των διαφορετικών κοινωνικών και πολιτικών
πρακτικών και αιτημάτων και την ενσωμάτωσή τους στα πλαίσια της
αστικής-κρατικής στρατηγικής» [1].
***
Και
τώρα - απέξω απ’ τα στρατεύματα
κοιτάζω
την ένδοξη πόλη
όπου
ξαπλώνει ράθυμα πόρνη και δυναμίτης –
κοιτάζω
τούτη την πόλη που την περικυκλώσαν
τα φρούρια
αυτή
που με γέννησε και δεν έχει πια όνομα
δεν
έχει αναμμένη φωτιά –
κοιτάζω
κι υψώνω θεριό τη φωνή μου
μήπως
μ’ ακούσουν.
Η κίνηση μέσα στα τείχη μας είναι σημαντική.
“Κατά Σαδδουκαίων” Μιχάλης Κατσαρός
***
Υιοθετώντας τα στερεότυπα της αστικής κυρίαρχης ιδεολογίας
των «κοινωνικών εταίρων», για «το τέλος
των ιδεολογιών», «των διαχωριστικών γραμμών», το «τέλος της πάλης των
τάξεων», το «τέλος της ιστορίας», δεν
υπάρχουν ενδοαστικές ανταγωνιστικές αντιφάσεις. Για τη σοσιαλδημοκρατία, για τη
μεταμοντέρνα «ακηδεμόνευτη» σύριζα «κυβερνητική αριστερά» των κινημάτων, της
αυτονομίας και της οικολογίας, όταν μερίδα ή μερίδες του αστικού μπλοκ εξουσίας
ανταγωνίζονται - συγκρούονται για επιμέρους ζητήματα αναδιάρθρωσης του ιμπεριαλιστικού
καπιταλισμού των μονοπωλίων και εκδηλώνονται με τη μορφή επιμέρους αταξικών κινητοποιήσεων
ή κινημάτων, θεωρούνται εξ ορισμού «προοδευτικά – αντισυστημικά» και
στηρίζονται άμεσα ή έμμεσα, ανεξάρτητα από το περιεχόμενο, από τα αιτήματα και
τους στόχους που βάζουν, μόνο και μόνο γιατί δρουν ενάντια στη δοσμένη
κυβέρνηση του αστικού μπλοκ εξουσίας[2].
Γι’ αυτό στις μέρες μας, σε μια απροκάλυπτα βάρβαρη ταξική
κοινωνία, η πλειοψηφία της είναι έρμαιο στην προπαγάνδα του αστικού μπλοκ
εξουσίας, και γιατί στη μεγάλη της πλειοψηφία έχει εσωτερικεύσει την κυρίαρχη
ιδεολογία και δεν θέλει να κοιτάξει στα μάτια την πραγματικότητα: η «αστική
αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική δημοκρατία», η «τοπική αυτοδιοίκηση», τα
«αστικά εργατικά κόμματα και πολιτικές οργανώσεις», η σοσιαλδημοκρατία, η
μεταμοντέρνα «ακηδεμόνευτη» σύριζα «κυβερνητική αριστερά» των κινημάτων, της
αυτονομίας και της οικολογίας, το συνδικαλιστικό κίνημα -(συνδικάτα, εργατικά
κέντρα, ομοσπονδίες, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ)- και γενικά όλες οι οργανωτικές δομές -που
ηγεμονεύουν οι δυνάμεις του αστικού μπλοκ εξουσίας- που γέννησε στην ιστορική
εξέλιξη η πάλη των τάξεων, που ήταν και είναι αναγκαίες για την πάλη ενάντια
στον καπιταλισμό, να έχουν ενσωματωθεί - αφομοιωθεί στους μηχανισμούς εξουσίας
του αστικού κράτους. Κατέληξαν στα χρόνια των μνημονίων, στα χρόνια της -σε
εξέλιξη- αντεπανάστασης[3]
του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, του χρηματιστικού μονοπωλιακού κεφαλαίου να
είναι τα μέσα, τα αμορτισέρ που απορροφούν και εξουδετερώνουν τις κοινωνικές
αντιδράσεις.
***
Αν είν’ η σκέψη
σου
πριν από σένα,
δεν είναι απόκομμα
θεού και γέννα.
Τη σκλάβα σκέψη
σου, σκλάβα δετή
σου την επλάσανε
οι Δυνατοί.
Κώστας Βάρναλης
***
Για όλα αυτά, αλλά και για όσα δεν αναφέρονται στο κείμενο,
στα «αγωνιστικά τους συλλαλητήρια» και στις «διαδηλώσεις» τους να μείνουν μόνοι
τους χωρίς την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους στη Δυτ. Μακεδονία. Η συμμετοχή
στα καλέσματά τους είναι τεκμήριο πως ακόμα έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν και
να χειραγωγούν τις τοπικές κοινωνίες, είναι τεκμήριο στη διαπάλη τους για
μερίδιο εξουσίας στο εσωτερικό του αστικού μπλοκ. Σ’ όλους αυτούς μια μόνο
απάντηση τους αξίζει: εργάτες, εργαζόμενοι είμαστε, όχι ηλίθιοι!
***
Θα γίνω αγκάθι στο
λαιμό σου
Σκόνη μες το μάτι
Μέσα στ’ αυτί σου
ψίθυρος
και σύγκρυο στη
πλάτη
Στη σιγουριά σου
ακίδα
Πάντα θα ξημερώνει
Αλκίνοος Ιωαννίδης
***
«Πάρε θέση Αλεξία» ήταν ένα από τα σκωπτικά συνθήματα των
εξεγερμένων στα Ιουλιανά του 1965. Ως εδώ! Οι εργαζόμενοι, η εργατική τάξη της
Δυτ. Μακεδονίας και της χώρας είναι ώρα να πάρουμε θέση. Παραφράζοντας τον
ποιητή, ή θα επιτρέψουμε να μας χειραγωγούν και να μας εμπαίζουν όλοι οι
παράγοντες του μηχανισμού εξουσίας του αστικού μπλοκ ή θα «σηκώσουμε άλλον
πύργο ατίθασο απέναντί τους» και θα αγωνιστούμε να βάλουμε τέλος στην ανελέητη
ταξική βαρβαρότητα της καπιταλιστικής κρίσης.
***
Φτωχέ, σου μάραναν
κόποι και πόνοι
τη θέληση άβουλη
πιωμένη αφιόνι!
Αν είναι ο λάκκος σου
πολύ βαθής,
χρέος με τα χέρια σου
να σηκωθείς!
Κώστας Βάρναλης
***
Στην παροξυνόμενη κρίση του ιμπεριαλιστικού καπιταλισμού, στην συντελούμενη
κοινωνική ανθρωπιστική καταστροφή, η διάλυση και η κατάρρευση των υπηρεσιών
υγείας, η αποτροπή - ανατροπή αυτής της πραγματικότητας απαιτεί σκληρό αγώνα
και μάχη, αποφασιστικότητα, αυτοθυσία και στράτευση σε πολιτικές που δεν
ικανοποιούν τις μικροαστικές αυταπάτες και ψευδαισθήσεις για δίκαιο και
ανθρώπινο καπιταλισμό, κάτι που για την ώρα -η κοινωνική πλειοψηφία- δεν
δείχνει διατεθειμένη να το πράξει. Αυτή την άγρια ταξική μάχη για να έχουμε
ρεαλιστικές πιθανότητες να την κερδίσουμε πρέπει να φτύσουμε αίμα. Η λύση και η
έξοδος από την κρίση θα είναι βίαιη, επώδυνη και με βαριές θυσίες. Απαιτεί
ιδεολογική - πολιτική στράτευση, οργάνωση, αποφασιστικότητα και άντερα.
***
«Να σπιρουνιάσουμε
το ψωράλογο της ιστορίας
Ψηλά οι κόκκινες σημαίες!
Αριστερά, αριστερά, αριστερά!»
Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι
*Λουΐ Σαρλ Ντελεκλύζ, από
τους ηγέτες της κομμούνας στο Παρίσι λίγο πριν δολοφονηθεί στο οδόφραγμα
Σημειώσεις
[1]
Αποσπάσματα
από το βιβλίο, Καρλ Μαρξ - Για το κράτος, εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ. Εισαγωγή και επιλογή των κειμένων από τον Γιάννη Μηλιό.
[2]
Red
Notebook, Σιμονίδα Αργυράκου Για την εξέγερση στην Ουκρανία, «Το έργο που
είχαν μπροστά τους οι αριστεροί στην Ουκρανία σίγουρα δεν ήταν εύκολο. Όσες από
τις αριστερές ομάδες δεν περιφρόνησαν την εξέγερση και κατέβηκαν στους δρόμους
του Κίεβο, εκδιώχθηκαν από τους ακροδεξιούς.[…]
Βλέποντας
αυτό το αποτέλεσμα, κάποιοι στην Αριστερά τείνουν να παίρνουν μέρος ενάντια
στους διαδηλωτές (ταυτίζοντάς τους με τα συμφέροντα των ΗΠΑ και της ΕΕ)
ή, στην καλύτερη περίπτωση, να κρατάνε μια παγερά ουδέτερη στάση. Ξεχνάνε, όμως,
δύο πράγματα. Πρώτον, ότι όταν κινούνται οι μάζες, αποκτούν εμπειρίες και
αυτοπεποίθηση ότι μπορούν οι ίδιοι να αλλάξουν εκείνα που οι από πάνω δεν
τολμάνε. Αυτοί που ξεσηκώθηκαν ενάντια σε μια φιλορώσικη κυβέρνηση, δεν θα
διστάσουν πολύ αύριο να κάνουν το ίδιο απέναντι σε μια φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση,
όταν κι αυτή τους απογοητεύσει. Δεύτερον, ότι στην περίπτωση της Ουκρανίας,
μιας χώρας που βλέπει με ελπίδα ό,τι έρχεται από τη Δύση, η στάση τη Ευρωπαϊκής
Αριστεράς μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο».
[3]
«[…] Ιδιότυπες αντεπαναστάσεις είναι ο βοναπαρτισμός και ο φασισμός.
Στον
βαθμό που αποκτά κοινωνικά ερείσματα, η αντεπανάσταση αυτοπροβάλλεται και
θεωρείται προσωρινά ως φορέας του νέου, ως επανάσταση.
Η περίπλοκη
δυναμική του συσχετισμού επανάστασης - αντεπανάστασης στην ιστορία εκδηλώνει
τον μη γραμμικό χαρακτήρα της κοινωνικής ανάπτυξης, η οποία χαρακτηρίζεται και
από παλινωδίες, οπισθοδρομήσεις και τυχαιότητες. Μια περιορισμένη θεώρηση της
εν λόγω δυναμικής ανάγει το πρόβλημα στην ύπαρξη κάποιου μοιραίου
"θερμιδοριανού νόμου", κατά τον οποίο η αντεπαναστατική μετεξέλιξη
και η παλινόρθωση της παλαιάς τάξης πραγμάτων είναι αναπόφευκτη για κάθε
επανάσταση (Λ. Έντβαρντς, Ντ. Πίττι, Κ. Μπρίντον - ΗΠΑ). Η επικράτηση της
αντεπανάστασης φτάνει να αυτοανακηρύσσεται ως τέλος της Ιστορίας (Φουκογιάμα -
ΗΠΑ). Αλλά μόνο η προοπτική θεώρηση της ιστορίας μας επιτρέπει να εντάξουμε τις
ήττες του πρώτου ρεύματος των επαναστάσεων -οι οποίες μάλιστα, εφ' όσον
εκδηλώνονται αρχικά στην καθυστερημένη περιφέρεια, στους "ασθενείς
κρίκους" του κυρίαρχου παγκοσμίου συστήματος, κληρονομούν, προκαλούν και
αναπαράγουν ανεπίλυτα προβλήματα- στη νομοτέλεια που διέπει την ανάπτυξη της
ανθρωπότητας ως ολότητας», ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ - ΓΕΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ - ΤΟΜΕΑΣ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ, ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ, ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ, Διδάσκων:
Δημήτρης Πατέλης, Επίκουρος Καθηγητής.
***
ΥΓ. Ενδεικτικό Συγκεντρωτικό:
Τίτλοι ειδήσεων για την κατάσταση των υπηρεσιών υγείας στην περιοχή μας
ΓΕΝΙΚΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΟΖΑΝΗΣ «ΜΑΜΑΤΣΕΙΟ» - Παλιά και νέα προβλήματα «πνίγουν» εργαζόμενους και ασθενείς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου