Αφού βρέθηκε χωρίς δουλειά χάρη στο τυφλό πογκρόμ του καθεστώτος Ερντογάν μετά την απόπειρα πραξικοπήματος, η καθηγήτρια Νουριγέ αποφάσισε να διαμαρτυρηθεί δημόσια. Συλλαμβάνεται βίαια. Ξαναβγαίνει στον δρόμο. Συλλαμβάνεται και πάλι βίαια, όμως δεν το βάζει κάτω...
Η Νουριγέ
Γκιουλμέν ήταν καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Ικονίου. Απολύθηκε όπως
περισσότεροι από 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι, ανάμεσά τους πολλοί
πανεπιστημιακοί, θύματα του πογκρόμ που έχει εξαπολύσει ο Ταγίπ Ερντογάν
ενάντια σε όσους διαφωνούν με το ισλαμοσυντηρητικό του όραμα.
Μετά την
απόλυσή της η Νουριγέ πήγε στην Αγκυρα. Κάθε μέρα στη 1.30 πηγαίνει σε
κεντρικό πεζόδρομο, στέκεται μπροστά στο άγαλμα που είναι αφιερωμένο
στην Οικουμενική Διακήρυξη για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και κρατώντας ένα
χειρόγραφο πλακάτ που γράφει
«Απολύθηκα. Θέλω πίσω τη δουλειά μου», διαδηλώνει. Κάθε μέρα συλλαμβάνεται. Κρατείται λίγες ώρες και αφήνεται ελεύθερη.
«Η
κυβέρνηση εκμεταλλεύεται την απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου και
απολύει δεκάδες χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους. Και υποτίθεται ότι εμείς
δεν πρέπει να αντιδράσουμε;
»Ζητάμε από
όλους τους δημοσίους υπαλλήλους να δείξουν αλληλεγγύη, να σταθούν πλάι
μας» ακούγεται να λέει στο εξαιρετικό τηλεοπτικό ρεπορτάζ της Deutsche
Welle.
Δεν
προλαβαίνει να πει τίποτε άλλο. Αντρες με πολιτικά την τραβούν με τη βία
και τη σέρνουν στο πάτωμα προτού εμφανιστούν οι αστυνομικοί των ειδικών
δυνάμεων που τη συλλαμβάνουν, όπως δείχνει το βίντεο. Ούτε δύο λεπτά
δεν κράτησε η διαμαρτυρία.
Την επομένη
η Νουριγέ επιστρέφει στον πεζόδρομο. Γράφει ξανά το ίδιο πλακάτ και
πηγαίνει και πάλι και στέκεται μπροστά στο άγαλμα για να επαναληφθεί το
ίδιο τελετουργικό της αδιαλλαξίας και ανελευθερίας του καθεστώτος: την
απομακρύνουν βίαια, την οδηγούν στο τμήμα και έπειτα από 4-5 ώρες την
αφήνουν ελεύθερη. Κάθε μέρα το ίδιο. Εδώ και σχεδόν πέντε εβδομάδες.
Περισσότερες από 30 συλλήψεις. Αλλά δεν πτοείται.
«Πάντα έχω
άγχος για τη βία που ασκούν όταν με συλλαμβάνουν, αλλά αρχίζω κάπως να
το συνηθίζω», λέει στην κάμερα «χαρούμενη» που εκείνη την ημέρα δεν
φέρει παρά ελάχιστες αμυχές.
«Στην αρχή
προσπαθούσαν να με νουθετήσουν για να τα παρατήσω. Επειτα από τόσες
ημέρες κατάλαβαν πως δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση. Και ότι κι αύριο θα
είμαι πάλι στο άγαλμα και θα διαμαρτύρομαι.
»Το μόνο
που τους νοιάζει είναι να μην είμαστε στο δρόμο, να μην μας βλέπει ούτε
ακούει κανείς. Προσπαθούν να μας λυγίσουν, γι’ αυτό μας συλλαμβάνουν».
Μηνύματα συμπαράστασης της έρχονται από όλη τη χώρα και από το εξωτερικό ενώ τα κοινωνικά δίκτυα την έχουν αναγάγει σε ηρωίδα.
Η ειρηνική,
μοναχική της διαμαρτυρία την έκανε σύμβολο της κατάστασης έκτακτης
ανάγκης που ζει η Τουρκία μετά την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης
Ιουλίου.
Αλλά και
της άγριας καταστολής των διαφωνούντων με την πρόφαση ότι είναι οπαδοί
του αυτοεξόριστου στις ΗΠΑ ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν.
Ομως η
Νουριγέ, όπως δεκάδες χιλιάδες άλλοι απολυμένοι, δεν έχει καμία σχέση με
το κίνημα του Γκιουλέν, το οποίο ο Ερντογάν κατηγορεί ότι βρίσκεται
πίσω από το πραξικόπημα.
Είναι αριστερή και δραστήριο μέλος του συνδικάτου της. Απολύθηκε χωρίς ποτέ να της κοινοποιηθεί ο λόγος.
Είναι
αποφασισμένη να μη μείνει με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στον αυταρχισμό
του καθεστώτος. Ακόμη κι αν χρειαστεί να κάνει και απεργία πείνας. Για
το δίκαιο όσων αντιστέκονται.
«Για να
έρθουμε από το σκοτάδι στο φως», όπως λέει το ρεφρέν του παλιού
σοσιαλιστικού τραγουδιού, που για αλλαγή στη μονοτονία των συλλήψεών της
τραγουδά κάποιες μέρες.
Συντάκτης: Χριστίνα Πάντζου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου