Η Κούνεβα και η αθλιότητα της αριστερής κριτικής

Η Κούνεβα είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια ακόμα (ευρω)βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ. Για κάποιους συντρόφους αυτό είναι το μόνο χαρακτηριστικό της. Κάνουν λάθος τραγικό.

 

 

Είναι γνωστό ότι οι αντιπαραθέσεις αυτή την περίοδο στην αριστερά χαρακτηρίζονται από εμπάθεια και μικρότητα.

 

Προδότες όσοι έμειναν στο ΣΥΡΙΖΑ για τους μεν, προδότες όσοι έφυγαν για τους δε.

 

Δεξιοί σοσιαλδημοκράτες αυτοί που έφυγαν από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πήγαν στην ΛΑΕ, Σεχταριστές και κολλημένοι όσοι έμειναν σε αυτή.

 

Για πολλά μέλη του ΚΚΕ όλοι οι άλλοι είναι ευρωσκεπτικιστες, εργοδοτικοί, πράκτορες του κεφαλαίου (ΛΑΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κ.α.), πράκτορες της Ασφάλειας οι μέχρι προχθές σύντροφοί τους που αποχώρησαν. Και πάει λέγοντας, μέχρι … σκατοψυχιάς. 

 

Όλοι λοιπόν εναντίον όλων και το κίνημα σε ύπνωση.

 

Η πολιτική διάψευση και η στέρηση ισχυρής-πειστικής πολιτικής ταυτότητας μπορεί να οδηγεί ακόμα και σε έναν ιδιόμορφο συντονισμό με την ακροδεξιά.

 

Τη στιγμή που συγκεκριμένες υπεραντιδραστικές εφημερίδες και site ξεκινούν σε απόλυτο συντονισμό εκστρατεία σπίλωσης της Κούνεβα με αφορμή τη δήλωση του πόθεν έσχες, εμφανίζονται στα «κοινωνικά μέσα» αναρτήσεις και σχόλια που δεν μπορείς εύκολα να τα ξεχωρίσεις από τα δείγματα του χρυσαυγιτισμού.  Σχόλια άσχημα, άρρωστα, ισοπεδωτικά, που αντιμετωπίζουν την Κούνεβα σαν να ήταν ένα σκουπίδι που έβγαλε λεφτά από την πολιτική.

 

Έτσι δούλευε πάντα το παρακράτος. Με φήμες, δήθεν στοιχεία και πληροφορίες προσπαθούσε να αμαυρώσει ύπουλα αγωνιστές, για να «σπάσει» και να λυγίσει άλλους, για να σπάσει τους δεσμούς των ανθρώπων, να δημιουργήσει ένα γενικό κλίμα απελπισίας και καχυποψίας μέσα στους αγωνιστές. Η Αριστερά δεν απέφυγε τέτοιες παγίδες. Σήμερα, σε μια φάση υποχώρησης του κινήματος, κινδυνεύει να βουλιάξει σε ένα βάλτο μικρών προσδοκιών και μεγάλου φανατισμού.

 

Οι αριστεροί που με τέτοιες μεθόδους επιτίθενται και προσπαθούν να ακυρώσουν εκείνους που διαφοροποιούνται (το δικαίωμα της κριτικής όχι μόνο πρέπει να κατοχυρώνεται αλλά και να διεκδικείται συνεχώς, κανείς δεν είναι αλάθητος και κανείς εκτός κριτικής στο όνομα μιας πράξης του στο παρελθόν, όσο σπουδαία κι αν είναι), στην ουσία υπονομεύουν το έδαφος πάνω στο οποίο πατάνε.

 

Τα όσα λάθη έκανε η Κούνεβα ως ευρωβουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ, τις ενδεχόμενες υποχωρήσεις της, οφείλουμε να τα κρίνουμε αυστηρά, αλλά με βάση τη γνώση και την επίγνωση. Και κυρίως σοβαρά. Όχι με κραυγές, υπονοούμενα και βρωμιές.  

    

Οι ταξικοί αντίπαλοι, τα φασιστοειδή, τα μέσα ενημέρωσης της εργοδοσίας, έχουν κάθε λόγο να επιχαίρουν και να σιγοντάρουν. Οι αριστεροί, όμως;

 

H Κούνεβα φυσικά έκανε λαθεμένη πολιτική επιλογή, όπως και πολλοί άλλοι εξάλλου. Κρίνεται και θα κριθεί αυτή η επιλογή από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Όμως αυτό δεν αναιρεί την προσφορά και τη θυσία της, που παραμένει σημείο αναφοράς για το εργατικό κίνημα.

 

Ταπεινά κίνητρα δεν μπορεί να είχε η Κούνεβα μένοντας στον ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από μια τέτοια σύγκρουση με την εργοδοσία και τους μηχανισμούς της, όταν οι μπράβοι απειλούν τη ζωή σου, όταν το κατασκευασμένο από την εργοδοσία σωματείο σε απομονώνει από τους συναδέλφους με την τρομοκρατία, όταν καθημερινά στη δουλειά δέχεσαι γιούχες και απειλές από τους εργοδοτικούς τραμπούκους που σου κάνουν μαύρη τη ζωή, όταν επιζείς από μια τέτοια δολοφονική απόπειρα που σου σημαδεύει το σώμα και την ψυχή, όταν συναντάς αυτό το κίνημα αλληλεγγύης και στέκεσαι στα πόδια σου –  δεν γίνεται να μεταλλαχθείς στα 45 σου σε μια ακόμα καριερίστρια της πολιτικής.

 

Η Κούνεβα είναι κάτι πολύ παραπάνω από μια ακόμα (ευρω)βουλεύτρια του ΣΥΡΙΖΑ. Για κάποιους συντρόφους αυτό είναι το μόνο χαρακτηριστικό της. Κάνουν λάθος τραγικό.

 

Η περιπέτεια της Κούνεβα έχει καταγραφεί στη συλλογική συνείδηση της εργατικής τάξης. Γιατί ακριβώς συμβολίζει το ταξικό φρόνημα, την ταξική αλληλεγγύη.  Συμβολίζει την χειραφέτηση απέναντι στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, τον εργατικό ταξικό «τσαμπουκά» που παρά τις δυσκολίες των συσχετισμών μπαίνει μπροστά χωρίς να υπολογίζει το κόστος.

 

Η Κούνεβα δεν πλούτισε και δεν είναι «πρώην καθαρίστρια» όπως έγραψαν τα Μέσα του νεοφασισμού. Θα είναι για πάντα η καθαρίστρια που αγωνίστηκε για τη χειραφέτηση της τάξης της. Η πρωτοπόρα αγωνίστρια, που η εργοδοσία ήθελε νεκρή και καταδικασμένη στην αφάνεια. Το πρόσωπο της Κούνεβα, και η αλληλεγγύη στο πρόσωπό της, θα είναι για πάντα κόκκινο πανί για το παρακράτος και τα φερέφωνά του.

 

Ν.Γ.

από: - Kommon