Το όνομα του ρόδου ή η σύγχρονη ακροδεξιά

του Αλέκου Αναγνωστάκη 

 Οι ενοικιαστές του μοναστηριού Τρισούλτι.

Στην περίφημη μεταφορά στον κινηματογράφο του διηγήματος του Ουμπέρτο Έκο «Το όνομα του ρόδου» ο φραγκισκανός μοναχός Ουίλιαμ του Μπάσκερβιλ (Σων Κόνερυ), γνωστός για τις ερευνητικές του ικανότητες, και ο νεαρός μαθητευόμενος του Άντσο της Μελκν (Κρίστιαν Σλέιτερ), έρχονται αντιμέτωποι, στη μονή των Βενεδικτίνων, με δολοφονίες μοναχών.

Οι μοναχοί φορτώνουν τους φόνους σε υπερφυσικές δυνάμεις της επερχόμενης αποκάλυψης. Οι δολοφονίες όμως είναι γήινες. Οφείλονται σε σκοτεινούς μοναχικούς κύκλους, οι οποίο μέσω του γηραιότερου μοναχού της μονής, τότε στα 1327, (ύστερος μεσαίωνας), τοποθετούν στα άκρα των σελίδων του χαμένου δεύτερου βιβλίου της Ποιητικής του Αριστοτέλη δηλητηριώδη ουσία. Όσοι την άγγιζαν κατά το σύνηθες ξεφύλλισμα δηλητηριάζονταν και πέθαιναν.

Στο βιβλίο ο Αριστοτέλης ασχολείται με την φύση της κωμωδίας. Αλλά την κωμωδία ο θρησκευτικός μεσαίωνας την αντιμετώπιζε ως έκφυλη, καταπτωτική, αντίθετη με τα πρότυπα του χριστιανισμού.

Το βιβλίο, η γνώση και οι φορείς της πρέπει να «εξουδετερωθούν». Ο σκοταδισμός και η αναζήτηση σε ένα διαρκές, περιπετειώδες μπραντ ντε φερ. 

Στο νέο αιώνα, 100 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά της Ρώμης, ο Στηβ Μπάνον, ο εξεπιτούτου παραιτηθείς σύμβουλος του Τραμπ, μετατρέπει το απομακρυσμένο στα βουνά μεσαιωνικό μοναστήρι Τρισούλτι σε ακαδημία της ακροδεξιάς με στόχο την ιδεολογικοπολιτική κατάκτηση της Ευρώπης.

Ο Μπάνον ως σύγχρονος ηγούμενος σχεδιάζει να λειτουργήσει το μοναστήρι, σύμφωνα με τον άγγλο συνεργάτη του Μπένζαμιν Χάρνγουελ, σε ακαδημία της ακροδεξιάς. Ο Μεσαίωνας στην εποχή της πληροφορικής.

Η εξάπλωση δεν είναι τυχαία

Ο Χάρνγουελ είναι επικεφαλής της υπερ-συντηρητικής οργάνωσης Dignitas Humanae Institute (DHI) η οποία από το 2018 μίσθωσε τη μονή για τα επόμενα 19 χρόνια έναντι 100.000 ευρώ ετησίως. Το DHI έχει και τη στήριξη συντηρητικών Καθολικών ιερωμένων που είναι ενάντια στον Πάπα Φραγκίσκο, όπως ο αμερικανός καρδινάλιος Ρέιμοντ Κιο Μπούρκε

Η χώρα δεν επιλέγεται τυχαία. Μετά το Brexit, κατά κοινή ομολογία η επόμενη Αχίλλειος πτέρνα της Ευρώπης βρίσκεται στην Ιταλία.

Ο Στηβ Μπάνον λοιπόν συγκροτεί ένα δίκτυο ευρωπαίων ακροδεξιών με μοχλό τους Νάιτζελ Φάρατζ (Βρετανία), τη Μαριν Λε Πεν (Γαλλία), τον Ματέο Σαλβίνι (Ιταλία), το ακροδεξιό ισπανικό κόμμα Vox.

 «Το Κίνημα», όπως ονομάζει αυτό το δίκτυο ακροδεξιών, θα έχει έδρα τις Βρυξέλλες και θα στοχεύει στην ενοποίηση των ακροδεξιών αντιευρωπαϊκών δυνάμεων, στη συγκρότηση μιας σύγχρονης διεθνούς της ακροδεξιάς.

Ήδη τα Ακροδεξιά κόμματα εκπροσωπούνται σε 21 κοινοβούλια των χωρών μελών της ΕΕ. Μετά τη δεκαετία του ’30 ποτέ άλλοτε οι εθνικιστικές, ξενόφοβες και ακροδεξιές πολιτικές δυνάμεις δεν είχαν τόσο ισχυρή παρουσία στην Γηραιά ήπειρο.

Συγκυβερνούν στην Αυστρία, την Ιταλία, τη Φινλανδία, τη Σλοβακία, τη Λετονία και τη Βουλγαρία, ενώ στη Δανία η Ακροδεξιά παρέχει κοινοβουλευτική υποστήριξη στην εκτελεστική εξουσία. Στην Ουγγαρία, την Τσεχία και την Πολωνία, κυβερνούν δεξιές δυνάμεις, παραδοσιακές αλλά με ακραίο δεξιό λόγο.

Η εξάπλωση αυτή δεν είναι τυχαία. Στην ουσία «σπρώχνεται» από ισχυρά τμήματα του κεφαλαίου.

Ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος Ρόμπερτ Σίλμαν προειδοποιεί η Monde (που χρηματοδοτεί σειρά φιλο-ισραηλινών, αντι-ισλαμικών και ακροδεξιών οργανώσεων, μεταξύ άλλων τον φιλοφασίστα Ολλανδό πολιτικό Γκερτ Βίλντερς) μεταφέρει τις δραστηριότητές του και στην Ευρώπη.

Ο έτερος ορατός χρηματοδότης είναι ο Αμερικανός Robert Mercer. Ο 70χρονος δισεκατομμυριούχος κατά το περιοδικό Forbes είναι ο 18ος πλουσιότερος επενδυτής, ένας από τους καλύτερα πληρωμένους ανθρώπους στον κόσμο, ο πιο επιτυχημένος διαχειριστής hedge fund. Είναι από τους πρώτους που ξεκίνησε την έρευνα για την τεχνητή νοημοσύνη.

Πίσω λοιπό από την υποστήριξη της σύγχρονης ακροδεξιάς βρίσκονται δυναμικά τμήματα του αμερικάνικου – κυρίως – κεφαλαίου που επενδύουν και στις υπερσύγχρονες νέες τεχνολογίες, στο χάλυβα κ.α. και βλέπουν την κυριαρχία τους και τα κέρδη τους να κινδυνεύουν από τη θυελλώδη ανάπτυξη των κινέζικων εταιρειών και την «αμετανόητη» και «επικίνδυνη» συνεργασία της γερμανογαλλικής ΕΕ και της Ρωσίας με τον ανερχόμενο κίτρινο ηγεμόνα.

Ο Mercer – και οι πίσω από αυτόν - έπαιξε τον ρόλο «του σκοτεινού ανθρώπου που κράτησε τις μαριονέτες στα χέρια του», σε δύο πολιτικά παιχνίδια κομβικής σημασίας: την εκλογή Τραμπ και το Brexit. Διέθεσε την εταιρεία ανάλυσης δεδομένων Cambridge Analytica, στην οποία είναι αντιπρόεδρος, στην υπηρεσία του Brexit, αλλά και υπέρ της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ, αποκαλύπτει ο βρετανικός Guardian.

Να υπογραμμισθεί πως η Cambridge Analytica δεν επικεντρώνεται στα κλασικά κριτήρια, όπως είναι η γεωγραφική τοποθεσία, η κατοικία, η ηλικία ή το επάγγελμα για να αναλύσει συμπεριφορές, δυνητικούς επηρεασμούς και προτιμήσεις πολιτών. Κατασκευάζει το ψυχομετρικό προφίλ του καθενός με στόχο να αξιολογήσει την ευφυΐα, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά 220 (!!!) εκατομμυρίων ενήλικων Αμερικανών σύμφωνα με τον διευθυντή της, Alexander Nix.

Ο Mercer μαζί με την κόρη του Ρεμπέκα, χρηματοδοτούν το νεοσυντηρητικό Ινστιτούτο Gatestone, που ειδικεύεται στην προώθηση ισλαμοφοβικών κειμένων σε ευρωπαϊκά ΜΜΕ.

Δεδηλωμένος στόχος του Steve Bannon και του ιδρύματος τους είναι οι προσεχείς Ευρωεκλογές. Επιδιώκει οι τρεις μεγάλες Ευρωπαϊκές πολιτικές οικογένειες να μην πετύχουν στο Ευρωκοινοβούλιο ποσοστό άνω του 50%.

Και στην Ελλάδα

«Φυλλομετρώντας κανείς τις ηλεκτρονικές σελίδες του ινστιτούτου», σημειώνει ο Άρης Χατζηστεφάνου στις 22.3.2019 στο Infowar, σχηματίζει την εικόνα ότι ορδές ένοπλων τζιχαντιστών συγκεντρώνονται στα ανατολικά και νότια σύνορα της Ευρώπης και είναι θέμα μηνών -αν όχι ημερών- να καταλάβουν ολόκληρη τη «γηραιά ήπειρο».

…Το πρόβλημα είναι ότι αρκετά από τα κείμενα του Gatestone, τα οποία μεταφράζονται και στα ελληνικά, βρίσκουν αργά αλλά σταθερά τον δρόμο τους ακόμη και σε γνωστά μέσα ενημέρωσης της χώρας μας».

Σύμφωνα με τον επίτιμο διεθνή πρόεδρο της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων Α. Παπανδρόπουλο, «άνθρωποι του Μπάνον είχαν επαφές στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη με ανθρώπους του ακροδεξιού χώρου υπό την ευρύτερη έννοιά του. Επίσης, είχαν επαφές και με πρώην νεοδημοκράτες κυρίως στη Βόρεια Ελλάδα οι οποίοι είναι γνωστοί για τον ευρωσκεπτικισμό τους».

Ύστερα από αυτά φαίνεται πως ούτε οι διεργασίες στην ελληνικής ακροδεξιά είναι ανεπηρέαστες από τη δράση Μπάνον ούτε το πέταγμα στις Συκεές, στη Θεσσαλονίκη, φεϊγβολάν με την υπογραφή «Κίνημα».

Σύγχρονες και παλιές ακροδεξιές ιδέες. Μια συντριπτική σύγκριση

Τα σύγχρονα ακροδεξιά κόμματα συμπεριφέρονται εκσυγχρονισμένα δίχως να εγκαταλείπουν τις παραδόσεις τους. Όπως παλιά, σπέρνουν το μίσος αναμεταξύ των σύγχρονων κολασμένων.

Αφού πριν ορίσουν το έθνος αποκλειστικά βάσει βιολογικών χαρακτηριστικών στα οποία προσθέτουν ξεχωριστές πολιτισμικές και ιστορικές ιδιότητες, το τοποθετούν υπεράνω κάθε αξίας.

Καλλιεργούν την αντίληψη περί επιβίωσης του καταλληλότερου και ισχυρότερου (κοινωνικός δαρβινισμός). Στη βάση αυτή πρεσβεύουν ότι η αδυναμία και η ανικανότητα δεν πρέπει να γίνονται ανεκτές και ότι μόνο ο ανταγωνισμός και η σύγκρουση εγγυάται την ανθρώπινη πρόοδο του δυνατότερου επί των αδυνάτων.

Στην ακραία εκδοχή κυριαρχούνται από το ότι η ανάμιξη των φυλών έχει ολέθρια κοινωνικά αποτελέσματα. Ιδέα που παραπέμπει στη προστασία της αποκαλούμενης «αγνότητας του αίματος»

Αρνούμενα την πάλη των τάξεων, οδηγούνται στο να λειτουργούν ως ανάχωμα εναντίον του εργατικού κινήματος, προς όφελος της κυριαρχίας των κεφαλαιοκρατών και της αστικής τάξης. Γι’ αυτό όπου κυβερνούν αυτό που επιχειρείται δεν είναι η συνεργασία μεταξύ των τάξεων, αλλά η πλήρης υποταγή της εργατικής τάξης στους καπιταλιστές, η νομική και αστυνομική (και στρατιωτική) βία και η καταστολή των απεργιών των εργαζομένων, ο εκμηδενισμός του ρόλου των συνδικάτων. Σύγχρονα, προωθούν τη λεγόμενη «διπλωματία της κυριαρχίας συνασπισμών κρατών» στη θέση της διπλωματίας του αμοιβαίου οφέλους. Ευνοούν την πολιτική της αύξησης των πολεμικών (αμυντικών δήθεν) δαπανών. Βλέπουν θετικά την ανάπτυξη των λεγόμενων πυρηνικών τσέπης, εμβέλειας 30 χιλιομέτρων, για ένα περιορισμένο, όπως ανοήτως πιστεύουν, πυρηνικό πόλεμο.

Το εργατικό κίνημα και το κίνημα της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, αντίθετα, προβάλλουν την πρωτότυπη συλλογική δημιουργία των λαϊκών δυνάμεων της οικοδόμησης θεσμών, οργανώσεων, αξιών, πολιτισμού που εναρμονίζονται με τις ελπίδες του κόσμου για δικαιοσύνη, ισότητα, αλληλεγγύη, κατάργηση κάθε εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Στις αρχές του αναγράφεται η δημιουργία μια κοινωνίας με όλη τη σημασία του όρου. Στην οποία θεμελιώδης αρχή της είναι η συγκρότηση «συνεταιρισμών - συλλογικοτήτων» όπου η ελεύθερη ατομική ανάπτυξη, οι ιδιαίτερες ικανότητες του καθενός και της καθεμιάς είναι όρος και προϋπόθεση για την ανάπτυξη όλων.

Σ’ αυτήν η πρόοδος θα είναι το αντίθετο της σημερινής κυρίαρχης φαινομενικής «προόδου» που βιώνουμε, όπου το κάθε τι είναι εμπόρευμα και έχει ως αντίτιμο την εκμετάλλευση, την αλλαγή της μορφής της υποδούλωσης.

Η σύγκριση είναι συντριπτική.

Αυτές οι αξίες – σκοποί – αντιμετωπίζονται – όπως τότε στη μονή Βενεδικτίνων, από σύμπασα τη σύγχρονη αντιδραστική και παρακμάζουσα αστική τάξη ως έκφυλοι, καταπτωτικοί, αντίθετοι με τα πρότυπα της καπιταλιστικής αγοράς.

Στις μέρες μας οι όροι ακροδεξιός, «φασισμός» και «φασίστας» χρησιμοποιούνται, καθ’ υπερβολή, για κάθε άδικη, αντιδημοκρατική και βίαιη πράξη, ιδεολογία, συναίσθημα και συνήθεια στο χώρο της πολιτικής, της κοινωνίας, της οικογένειας, και των σχέσεων. Αλλά ακόμη και αυτή η υπερβολή υποκρύπτει τις δυσκολίες που θα συναντά μπροστά της η αστική πολιτική από τους λαούς. Αποκαλύπτει το βάθος και τις ρίζες της υπεροχής ενός μειοψηφικού, ακόμη, κινήματος για ένα ελπιδοφόρο μέλλον.

Προφανώς η παρακμάζουσα αστική τάξη και το ακροδεξιό πολιτικό της περιεχόμενο αδυνατούν να κατανοήσουν αυτό που οι ποιητές έγραψαν:

«Ποιος ξέρει -ίσως εκεί που κάποιος αντιστέκεται χωρίς ελπίδα, ίσως εκεί να/ αρχίζει η ανθρώπινη ιστορία, που λέμε, κι η ομορφιά του άνθρωπου»!

Εκεί ήμαστε.

Αλλά γι αυτό χρειάζεται ανάλογη συλλογική εργατική πολιτική.

 από:- Kommon