3η Δεκέμβρη Εθνική Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία: Άννα μην κλαις θα γυρέψουμε βερεσέ απ’ τον μπακάλη.

Γράφει η Ελένη Μπαρμπαλιά*

Η 3^η Δεκέμβρη που έχει αφιερωθεί στα άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις κοντοζυγώνει. Ποτέ οι ανάπηροι δεν την θεώρησαν μέρα γιορτής και γλυκανάλατων δηλώσεων. 

Κάπως έτσι τη θεωρούν βέβαια κάποια μεγαλοκάναλα που θέλουν να αναδείξουν μελό ιστορίες αναπήρων που ζουν με κεριά στο σπίτι τους γιατί τους κόπηκε το ρεύμα  ή  κινητικά αναπήρους που βρίσκονται καθηλωμένοι (sic λέξη που χτυπάει στο συναίσθημα των καθωσπρέπει ακροατών) σε αναπηρικό αμαξίδιο, λες και η ζωή πήρε ένα σφυρί και τους κάρφωσε στο αμαξίδιο. Φτηνή δημοσιογραφία που ποτέ δεν βοήθησε κανέναν ανάπηρο ούτε και την κοινωνία να αφήσει πίσω της την εποχή του Κωσταλέξι.   

Πίσω από τις κλειστές πόρτες σπιτιών κρύβονται τραγικές ιστορίες όχι μόνο για τους φτωχούς αναπήρους αλλά για κάθε φτωχό που όταν μπει στο λαβύρινθο της ανεργίας μάλλον δεν θα βρει την πόρτα της εξόδου. Σπειροειδής κίνηση που εκτινάσσει τα ποσοστά των ψυχικών ασθενειών, των χρονίων νοσημάτων και άλλων αναπηριών. Η αύξηση των αγγειακών καρδιοπαθειών είναι ραγδαία στις κοινωνίες που οι οικονομίες τους περνάνε κρίση. Δεν το λέμε εμείς. Οι ίδιοι οι οργανισμοί του καπιταλιστικού συστήματος το λένε όπως ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Αυτοί που μας πεθαίνουν αυτοί έχουν και το θράσος να δημοσιεύουν τις έρευνες και τις μελέτες τους.

 Ιστορίες αναπήρων που θα διαιωνίζονται από το τσουνάμι των πολιτικών νεοφιλελευθερισμού που σαρώνουν ακόμα και εκείνα τα υποτυπώδη κοινωνικά και προνοιακά συστήματα που είχαν αναπτυχθεί σε απαίτηση του εργατικού κινήματος και άλλων κοινωνικών κινημάτων τις προηγούμενες δεκαετίες. 

Και να μια ιστορία που αναδύθηκε και είδε το φως της δημοσιότητας λίγες μέρες πριν την 3^η Δεκέμβρη. Μονογονεϊκή οικογένεια που έχει στη φροντίδα της 9χρονο παιδί με διαβήτη αδυνατούσε χρόνια τώρα να πληρώσει το ηλεκτρικό ρεύμα. Οι λόγοι ούτε ένας ούτε δύο. Η οικογενειακή επιχείρηση που έκλεισε στα χρόνια της κρίσης,  τα χρέη στην εφορία, η κατάσχεση του μισθώματος που λάμβανε η οικογένεια από το σπίτι που απέκτησε τους καλούς καιρούς, ο εκπλειστηριασμός του σπιτιού από το ελληνικό δημόσιο (οι Αγγελοπουλαίοι που χρωστάνε με τη σέσουλα χρήζουν ειδικής μεταχείρισης όπως και κάτι δημαρχαίοι τύπου Παπαγεωργόπουλου που βγαίνουν για λόγους ασθενειας)  και άλλα πολλά οδήγησαν στην αδυναμία πληρωμής του λογαριασμού της ΔΕΗ. Όχι η οικογένεια δεν ζήτησε ελεημοσύνη. Ζήτησε το ποσό της προκαταβολής και των δόσεων να καθοριστεί σε εκείνο το ύψος που θα δύναται να το καταβάλει για να αποπληρωθεί το χρέος. 

Ένας από τους σημαντικότερους λόγους αδυναμίας της πληρωμής του ρεύματος , που έχει προσομοιαστεί με χαράτσι (ξέρουν καλά οι αστοκοτζαμπάσηδες να επιβάλλουν χαράτσια όπως αποκαλούσε τον εθνικό κορμό των κεφαλαιοκρατών ο Νίκος Μπελογιάννης) ήταν η καθυστέρηση επί δύο συνολικά έτη της αποζημίωσης από τον ΕΟΠΥΥ ενός νέου ιατροτεχνολογικού προϊόντος για τη στιγμιαία και συνεχή καταγραφή των τιμών γλυκόζης που βοηθάει μικρούς και μεγάλους για την βέλτιστη ρύθμιση των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα τους.  Η μάνα άνεργη.  Μέχρι πέρσι το υπουργείο παιδείας δεν μπορούσε να στελεχώσει όλα τα σχολεία στα οποία φοιτούν παιδιά με χρόνιες παθήσεις  με σχολικό νοσηλευτή. Η μάνα έπρεπε να βρίσκεται δίπλα στο μικρό παιδί έξω από τα κάγκελα του σχολείου για τις θεραπευτικές ανάγκες του διαβήτη. 

Παρενθετικά, το υπουργείο παιδείας εάν υπάρχει παιδί με αυτισμό που έχει και διαβήτη ή άλλη χρόνια πάθηση  δεν  δικαιολογεί βοηθητικό προσωπικό για τις ανάγκες του αυτισμού και νοσηλευτή για τις ανάγκες του διαβήτη.  Έναν από τους δύο πρέπει να διαλέξει ο γονέας. Εάν έχει την τσέπη γεμάτη τότε θα πληρώσει. Αλλοίμονο στις οικογένειες που δεν έχουν ήλιο μοίρα. Ας κόψουν το λαιμό τους! 

-Η ΔΕΗ, γιατί μην γελιόμαστε, κάθε λίγο και λιγάκι ακούμε για τη διακοπή ρεύματος σε σπίτι αναπήρου,

-η συμμετοχή των πασχόντων  στην φαρμακευτική και θεραπευτική τους αγωγή αφού οι πάσχοντες πληρώνουν από την τσέπη τους τη διαφορά ασφαλιστικής και εμπορικής τιμής,  

-η κατάρρευση των προνοιακών δομών & δομών φροντίδας και υποστήριξης των ανθρώπων με βαριές αναπηρίες ,

- η υποστελέχωση των μονάδων χρονίως πασχόντων με εξειδικευμένο ιατρικό, παραϊατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό,

-η διαχρονική έλλειψη μικρών μονάδων αυτόνομης ή ημιαυτονόμης διαβίωσης για ανθρώπους με βαριές και πολλαπλές αναπηρίες,

- ο εφιάλτης των γονέων που έχουν παιδιά με βαριές αναπηρίες και αναρωτιούνται τι θα γίνει το παιδί μου όταν πεθάνω,

-οι καρκινοπαθείς που περιφέρονται από νοσοκομείο σε νοσοκομείο προσπαθώντας  να εξασφαλίσουν τη χημειοθεραπεία τους –θυμόμαστε προ διετίας τον Διοικητή του νοσοκομείου Βόλου, που λόγω οικονομικής στενότητας ενημέρωσε τους καρκινοπαθείς να αναζητήσουν τη θεραπεία τους εκτός του νοσοκομείου!-

-οι καρδιοπαθείς που βρίσκονται σε μακροχρόνια  λίστα αναμονής για την καρδιοχειρουργική τους επέμβαση και καταλήγουν αναμένοντας,

-οι νεφροπαθείς ηπατοπαθείς πνευμονοπαθείς κ.α. που περιμένουν το δώρο της μεταμόσχευσης σε μία χώρα που είναι η τελευταία των τελευταίων στο σχεδιασμό κατάλληλων πολιτικών για την αύξηση των μεταμοσχεύσεων…………

Για όλα αυτά και για χιλιάδες άλλα οι ανάπηροι και χρόνια πάσχοντες διαδηλώνουν ανήμερα 3η Δεκέμβρη, ξεκινώντας από την Πλατεία Κλαυθμώνος στις 11 το πρωί. 

Στο χορό των κινητοποιήσεων και η Περιφέρεια με τους αναπήρους στην Κρήτη να διαδηλώνουν το Σάββατο 1 Δεκέμβρη στην πλατεία Ελευθερίας  στο Ηράκλειο  και τους Θεσσαλονικείς την Κυριακή 2 Δεκέμβρη στην Πλατεία Αριστοτέλους.

 Και όπως πάντα επίκαιρος ο Μπρεχτ: 

Μιλάνε για καιρούς

 δοξασμένους και πάλι

Άννα μην κλαις

Θα ζητήσουμε

Βερεσέ απ’ τον μπακάλη!


*Η Ελένη Μπαρμπαλιά είναι πρόεδρος του ΣΥΝΕΔ (Σύλλογος Νέων Διαβητικών Αθήνας) ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΑΒΗΤΙΚΩΝ ΑΘΗΝΑΣ