Σιωπηλή βουή κοινωνικής οργής!

του Γιώργου Δελαστίκ  

Από το "Έθνος", 27.5.2011

Χιλιάδες άνθρωποι και χθες στην πλατεία Συντάγματος και στις πλατείες του Ηρακλείου, της Πάτρας, της Θεσσαλονίκης, της Τρίπολης και άλλων ελληνικών πόλεων. Εδωσαν τη συνέχεια στις προχθεσινές δεκάδες χιλιάδες και προετοιμάζουν τον κόσμο για τις παρόμοιες εκδηλώσεις της Κυριακής που αυτήν τη φορά θα επεκταθούν σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις. Πρωτοπόροι οι νέοι, αλλά όχι μόνοι τους. Είναι τόσο πολλοί οι Ελληνες που πνίγονται από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ώστε συρρέουν κατά μάζες άτομα κάθε ηλικίας, κοινωνικής θέσης και επαγγέλματος. Η ελληνική κοινωνία βράζει και αναζητεί τρόπους να εκφράσει την απελπισία και την οργή της, ψάχνοντας να βρει δρόμους διεξόδου και ηγέτες πολιτικούς που θα την οδηγήσουν προς τους δρόμους εκείνους.

Η κυβέρνηση διαπράττει βαρύτατο σφάλμα όταν αγνοεί τη λαϊκή δυσφορία κατά της πολιτικής της επειδή ακόμη οι αντιδράσεις του κόσμου δεν έχουν προσλάβει τα χαρακτηριστικά κοινωνικής έκρηξης και έτσι θεωρεί ότι οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι θα υποταχθούν μοιρολατρικά στη δεινή μοίρα όπου τους βυθίζει.

Πέραν του ότι μια τέτοια στάση είναι απαράδεκτη για ένα (έστω κατ΄ όνομα) σοσιαλιστικό κόμμα, του οποίου μάλιστα ηγείται ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, η γραμμή αυτή είναι και πολιτικά αυτοκαταστροφική για τους εμπνευστές της.

Τα ίδια νόμιζαν ότι μπορούν να κάνουν στους υπηκόους τους οι σοσιαλιστές ηγέτες της Πορτογαλίας και της Ισπανίας και ήδη πληρώνουν τις συνέπειες των επιλογών τους τόσο οι αντίστοιχοι λαοί που υποφέρουν όσο και το πορτογαλικό και το ισπανικό σοσιαλιστικό κόμμα που καταποντίζονται στις εκλογές.

Η κυβέρνηση του Πορτογάλου Ζοζέ Σόκρατες ήδη ανατράπηκε και την άλλη Κυριακή, 5 Ιουνίου, που γίνονται πρόωρες βουλευτικές εκλογές, θα δούμε αν οι Πορτογάλοι σοσιαλιστές θα πέσουν στον πολιτικό Καιάδα. Οσο για την κυβέρνηση του Ισπανού Χοσέ Λουίς Θαπατέρο, αυτή θεωρείται ήδη ξεγραμμένη από τώρα για τις βουλευτικές εκλογές που θα γίνουν σε δέκα μήνες το αργότερο. Την περασμένη Κυριακή σαρώθηκε στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, σημειώνοντας το κατά πολύ χειρότερο αποτέλεσμά της εδώ και... τριάντα (!) χρόνια σε εκλογές αυτού του είδους.

Τρεις αμιγώς σοσιαλιστικές κυβερνήσεις είχε όλες κι όλες η Ευρώπη. Αν οι δύο από αυτές θεωρούνται ήδη «ξοφλημένες» και η τρίτη και ισχυρότερη είναι αυτή του Γιώργου Παπανδρέου, αντιλαμβανόμαστε σε τι πολιτικό βάραθρο έχει ρίξει τη σοσιαλδημοκρατία της Ευρώπης η προσχώρησή της στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και τα δόγματά του περί εξοντωτικής λιτότητας εναντίον του λαού, όπως αυτή έχει αποτυπωθεί στο Μνημόνιο ΠΑΣΟΚ - ΕΕ - ΔΝΤ.

Ο κόσμος που γεμίζει τις πλατείες δεν είναι αυτός που συμμετέχει στις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τις πορείες που διοργανώνουν τα συνδικάτα και τα κόμματα. Είναι σε μεγάλο ποσοστό πολίτες που μέσω αυτών των ακομμάτιστων συγκεντρώσεων, που διοργανώνονται από τα κάτω και κυρίως από νέους, ίσως και για πρώτη φορά συμμετέχουν σε πολιτικές συναθροίσεις διαμαρτυρίας. Η κυβέρνηση δηλαδή χάνει σταδιακά την ανοχή και αυτού του κομματιού της κοινωνίας ? κάτι το οποίο βεβαίως δεν προοιωνίζεται τίποτα καλό για το πολιτικό της μέλλον, αλλά αυτό είναι αδιάφορο.

Το ειδικό χαρακτηριστικό αυτής της μορφής διαμαρτυρίας είναι ότι φέρνει στο πολιτικό προσκήνιο κοινωνικές ομάδες και στρώματα, ιδίως της νέας γενιάς, που, λόγω της εξαιρετικά σποραδικής και άτακτης και ευκαιριακής επαφής τους με την εργασιακή απασχόληση καθώς το σύστημα τους στερεί τη δυνατότητα διαρκούς και εν γένει σταθερής και μόνιμης εργασίας, μέχρι τώρα δεν είχαν κανέναν φορέα έκφρασης των αιτημάτων τους και υπεράσπισης των συμφερόντων τους. Κανένα συνδικάτο π.χ. δεν εκπροσωπεί έναν νέο που τη μια δουλεύει μοιράζοντας πίτσες, την άλλη μοιράζει διαφημιστικά φυλλάδια, πέντε Σαββατοκύριακα απασχολείται στα κέντρα τηλεφωνικών διαφημίσεων και ούτω καθεξής.

Όλοι οι Έλληνες υποφέρουν από την πολιτική της κυβέρνησης. Ολοι προσπαθούν να διασώσουν ότι μπορούν από το επίπεδο της ζωής τους, την οποία λεηλατεί το Μνημόνιο. Πάνω απ όλους όμως θυμώνουν οι νέοι, που σταδιακά διαπιστώνουν ότι θα είναι η πρώτη γενιά που θα ισχύσει το δόγμα «περισσότερα προσόντα, χειρότερη ζωή» σε σχέση με τους γονείς τους. Έχουν δίκιο.

Ανεπιθύμητοι οι «αγανακτισμένοι»

ΦΡΑΣΤΙΚΑ αποφεύγουν να καταδικάσουν τις αυθόρμητες αυτές κινητοποιήσεις τα πολιτικά κόμματα. Στην πραγματικότητα όμως καθόλου δεν τις συμπαθούν. Τις θεωρούν ενόχληση, από την οποία δεν προσδοκούν να προσποριστούν κανενός είδους κομματικό όφελος. Δεν μπορούν να αγνοήσουν τόσο κόσμο, δεν μπορούν όμως ούτε και να τον κερδίσουν, γιατί είναι πολύ δύσκολο τέτοιοι πολίτες, εξοργισμένοι, να ψηφίσουν κάποιο κόμμα-πυλώνα του συστήματος εξουσίας. Γι΄ αυτό και στην πραγματικότητα περιμένουν με ανυπομονησία να φύγουν όλοι αυτοί από τις πλατείες και να γυρίσουν σπίτια τους! Το έγραψε η ισπανική «Ελ Παΐς» τόσο ωραία: «Οι νέοι βγήκαν στους δρόμους και ξαφνικά γέρασαν όλα τα κόμματα»!

 από: ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΒΗΜΑ

ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΗΛΕΚΤΡΙΣΜΟΥ: ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ;

της Φλώρας Παπαδέδε*

Ένα χρόνο μετά την υπογραφή του μνημονίου και το «κούρεμα» των λαϊκών εισοδημάτων και δικαιωμάτων, το μόνο οικονομικό μέγεθος που παρουσιάζει άνοδο είναι το δημόσιο χρέος! Από 127,1% του ΑΕΠ που ήταν το 2009, το 2010 εκτοξεύτηκε στο 142,8%!! Τρόικα και «ελληνική» κυβέρνηση παίρνουν κάθε μέτρο για να εξασφαλίσουν ότι το χρέος είναι εδώ για να μείνει. Τα πακέτα «διάσωσης» και τα απανωτά μνημόνια σημειώνουν μεγάλες επιτυχίες στην κατάσβεση της οικονομίας και την αναζωπύρωση της υπερχρέωσης. Ο μηχανισμός του χρέους αποδεικνύεται ο βασικός μοχλός για την εκποίηση του δημόσιου πλούτου. Για την παράδοση ολόκληρης της χώρας και του λαού μας στο πολυεθνικό χρηματιστικό κεφάλαιο, ή όπως το ίδιο αυτοαποκαλείται: «στις αγορές».

Όταν η χώρα μας μπήκε στην Ε.Ε., διατηρούσε ακόμη μια κάποια βιομηχανική και αγροτική παραγωγή. 20 χρόνια ευρωπαϊκών οδηγιών και απελευθερώσεων των αγορών, κατόρθωσαν πραγματικά να μεταμορφώσουν την Ελλάδα σε χώρα παροχής υπηρεσιών, ή όπως λεγόταν τη δεκαετία του ’80 σε «γκαρσόνι της Ευρώπης». Η αγροτική παραγωγή εξαφανίζεται και τα χωράφια μετατρέπονται σε αγορά των βιομηχανιών που κατασκευάζουν φωτοβολταϊκά. Ολόκληροι βιομηχανικοί κλάδοι εξαρθρώθηκαν κι η πλειοψηφία όσων απέμειναν παραπαίει. Όπως το λέει απλά, αλλά όχι απλοϊκά, ένας καλός συνάδελφος, συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ: «Τι απέμεινε σ’ αυτή τη χώρα; Μόνο τουρισμός κι η ΔΕΗ».

Σήμερα, διαλύεται ακριβώς το τελευταίο μεγάλο και συγκεντρωμένο κομμάτι της εγχώριας παραγωγικής υποδομής: Η ΔΕΗ.

Η απόσχιση και η ιδιωτικοποίηση των δικτύων Μεταφοράς και Διανομής, η πώληση και το κλείσιμο λιγνιτικών μονάδων και ορυχείων, η παράδοση των κοιτασμάτων Βεύης-Ελασσόνας-Δράμας, η παραχώρηση των υδροηλεκτρικών, η αναγόρευση της «ανεξάρτητης» ΡΑΕ σε γκαουλάιτερ, δεν αφήνουν αμφιβολία ούτε στον πλέον καλόπιστο: στόχος της συνέχισης της πολιτικής των απελευθερώσεων-ιδιωτικοποιήσεων είναι η διάλυση κι η εξαφάνιση της Δημόσιας Επιχείρησης Ηλεκτρισμού. Γιατί η ύπαρξή της συνεχίζει να θυμίζει στον ελληνικό λαό ότι το ηλεκτρικό ρεύμα, όπως το νερό, οι συγκοινωνίες, η παιδεία, η υγεία, είναι κοινωνικό αγαθό.

Αυτά τα κοινωνικά δικαιώματα επιδιώκουν να καταργήσουν τα απανωτά «μνημόνια», η απελευθέρωση κι οι ιδιωτικοποιήσεις. Εκεί στοχεύουν κι οι επαΐοντες τύπου ΙΣΤΑΜΕ, όπως ο κος Μόσιαλος (Βουλευτής ΠΑΣΟΚ-Πρόεδρος ΙΣΤΑΜΕ, “Real News», 15/5/2011) που δηλώνει: «Η κόρη ενός εργάτη δεν θα ανέβει κοινωνικά αν καταναλώνει κρατικά παραγόμενο ρεύμα, αλλά επειδή έχει πρόσβαση σε ποιοτικό σύστημα παιδείας.» Ή ο κος Σιακαντάρης (Επιστημονικός Δ/ντής ΙΣΤΑΜΕ, «ΤΑ ΝΕΑ», 11/5/2011) που αρνείται «συναίνεση» σε όσους «βλέπουν το κράτος ως φορέα που πουλάει φως, νερό, τηλέφωνα και οικόπεδα µε θέα». Δεν περιμέναμε τίποτα καλύτερο από αυτούς που βλέπουν τη ΔΕΗ, δηλ. 60 χρόνια συσσωρευμένου κόπου και υστερήματος ενός ολόκληρου λαού, ως «φιλέτο» προς πώληση. Κι είναι φανερό ότι το μόνο «δικαίωμα» που αναγνωρίζουν στις κόρες των εργατών είναι να διαβάζουν για την «άνοδο» της πτωχής, πλην τίμιας κόρης στο Άρλεκιν και να…. ξεχνιούνται!

Εμείς που είμαστε παιδιά εργατών, γνωρίζουμε ότι χωρίς τo δικαίωμα σε φθηνό, κρατικά παραγόμενο ρεύμα και τηλέφωνο δεν μπορεί να υπάρξει ούτε το δικαίωμα στη μόρφωση. Το διάβασμα με κερί είναι αναμφισβήτητα ρομαντικό, αλλά το σχολικό πρόγραμμα από το Δημοτικό απαιτεί ηλεκτρικό και Internet. Όσο για τα σχολεία που βρίσκονται κοντά στα χωρίς θέα σπίτια μας, καθημερινά γίνεται όλο και πιο δυσβάστακτο να πληρώσουν τις αυξήσεις στο ρεύμα που επιβάλλει η «αγορά». Η δυνατότητα των παιδιών μας να μορφωθούν περιορίζεται ευθέως ανάλογα με τις περικοπές των μισθών μας, την «ποιοτική» υποβάθμιση της δημόσιας Εκπαίδευσης δια συνενώσεων και μειώσεων προσωπικού, το πετσόκομμα των δημοσίων δαπανών για την Παιδεία που κι αυτή ιδιωτικοποιείται…

Οι εργαζόμενοι, οι μοναδικοί παραγωγοί κάθε πλούτου και οι μοναδικοί φορολογούμενοι σε αυτή τη χώρα, δικαιούμαστε αξιοπρεπή ζωή. Και χωρίς φως, νερό και τηλέφωνο δεν υπάρχει αξιοπρέπεια.

ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ Ή ΕΚΠΟΙΗΣΗ

Τρόικα και δανειστές «αποτίμησαν» ήδη τα περιουσιακά μας στοιχεία και αποφάνθηκαν ότι δεν τους αρκεί το πωλητήριο που ανάρτησε η κυβέρνηση για το 17% της ΔΕΗ και η παράδοση στους ιδιώτες του 66% της επιχείρησης, αλλά απαιτούν να εκποιηθεί εδώ και τώρα το 100%!!! Κι όπως ενημερώνει ο κος Όλι Ρεν, η Ε.Ε. ανάγει το ξεπούλημα της μεγαλύτερης βιομηχανικής επιχείρησης της χώρας σε «test αξιοπιστίας» του εν Ελλάδι πολιτικού της προσωπικού, δηλ. των κομμάτων του ευρωμονόδρομου. Η Ιερά Συμμαχία των σημερινών «αγορών» ζητά ότι κι η προκάτοχός της το 1825. Για να «εκταμιεύσει το δάνειο» απαιτεί μια αντίστοιχη «Πράξη Υποτέλειας». Κι οι σύγχρονοι μνημονιακοί κι «αντιμνημονιακοί» Μαυροκορδάτοι συναγωνίζονται σε προθυμία και προδοσία. Βγάζουν στο σφυρί τη δημόσια υποδομή, τον εθνικό φυσικό πλούτο, το μέλλον και την αξιοπρέπεια ενός ολόκληρου λαού.

Ο Γ.Α.Π., υπεραμυνόμενος στη Βουλή (6/5/2011) του ξεπουλήματος της ΔΕΗ, δήλωσε «ότι είναι αναγκαία η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας διότι τα προηγούμενα χρόνια που δεν την αξιοποιούσαμε δεν κερδίσαμε τίποτα, παρά χάσαμε όλοι.» Προφανώς ερμήνευσε κατά γράμμα την παλιά δήλωση Μητσοτάκη ότι ο λαός μας δεν διαθέτει μνήμη… Νομίζει ότι απευθύνεται σε 11 εκατομμύρια πάσχοντες από Alzheimer!

Από το 1992 (ήτοι τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, για όσους διαθέτουν μνήμη!), η δημόσια περιουσία «αξιοποιείται» οργανωμένα, συστηματικά και ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που προτείνει και σήμερα ο «έλληνας» πρωθυπουργός. Οι κρατικές τράπεζες ξεπουλήθηκαν ολοσχερώς. Στην Εθνική, το ελληνικό δημόσιο κατέχει το 5%, στην Τράπεζα της Ελλάδας το 8%! Ο ΟΤΕ παραχωρήθηκε στη Deutche Telecom, τα κέρδη και τα assets του στα γερμανικά ταμεία της. Η Ολυμπιακή εξαφανίστηκε και το δημόσιο επιδοτεί τώρα αδρά το μονοπώλιο Βγενόπουλου, για να πραγματοποιεί τα μισά δρομολόγια απ’ όσα έκανε η «επάρατη» δημόσια επιχείρηση. Τα ναυπηγεία έκλεισαν. Κι όσα δεν έκλεισαν πουλήθηκαν για να εκβιάζει η κάθε Thüssen. Τα ΕΛΠΕ «αξιοποιούνται» από τον Όμιλο Λάτση. Το αεροδρόμιο από τη Χόχτιφ. Και ο μακρύς κατάλογος των «αξιοποιήσεων» συνεχίζεται με «εθνικές» οδούς, λιμάνια, ΕΥΔΑΠ, κ.ο.κ. Τη δεκαετία 2001-2010, οι «αξιοποιήσεις» αυτές απέφεραν στο ελληνικό δημόσιο 11 δις €! Δηλ. το ένα δέκατο των 108 δις € με τα οποία στήριξε τις ιδιωτικοποιημένες τράπεζες τα τρία τελευταία χρόνια!!

Ναι, η χώρα, οι εργαζόμενοι, ολόκληρος ο ελληνικός λαός έχασαν. Κέρδισαν «οι αγορές», τα ξένα και ντόπια μονοπώλια που απέσπασαν και συνεχίζουν να αποσπούν τεράστια υπερκέρδη από το ξεπούλημα και τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας. Από αυτή ακριβώς την πολιτική που διόγκωσε και διογκώνει τα ελλείμματα και το χρέος.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΔΕΗ;

Η περίπτωση της ΔΕΗ είναι η πιο χαρακτηριστική, εξαιτίας του μεγέθους και του στρατηγικού της ρόλου στην αναπτυξιακή προοπτική της χώρας και τους όρους διαβίωσης του λαού της.

Ο ετήσιος κύκλος των εργασιών της συνιστά το 3% του ΑΕΠ της χώρας! Τα λιγνιτικά κοιτάσματα που διαχειρίζεται αποτιμώνται σε τουλάχιστον 60 δις €. Διαχειρίζεται έναν ανεκτίμητης αξίας φυσικό πόρο: το νερό, αξιοποιώντας σημαντικό όγκο των υδάτων της χώρας για έργα πολλαπλού σκοπού (υδροηλεκτρική παραγωγή, άρδευση, ύδρευση, εξοικονόμηση). Τα πάγιά της (εγκαταστάσεις κι εξοπλισμός) ανέρχονται σε πάνω από 26 δις €, από τα οποία 11,9 δις € αποτελούν ενσωματωμένη περιουσία των εργαζομένων της, που από το 1966 ως το 1999 πρόσφεραν τις ασφαλιστικές τους εισφορές για επενδύσεις. Αυτή η τεράστια δημόσια περιουσία «αξιοποιήθηκε» ήδη τρεις φορές από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ. Ο πίνακας δείχνει τι κέρδισε το ελληνικό δημόσιο.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΠΟΤΙΜΗΣΗ «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗΣ» ΤΗΣ ΔΕΗ

ΕΤΗ 2001-2010

(Σε δις ευρώ)

ΔΕΗ Α.Ε. ΚΕΡΔΗ  ΠΡΟ ΦΟΡΩΝ	ΕΙΣΠΡΑΞΕΙΣ ΕΛΛ. ΔΗΜΟΣΙΟΥ
	ΠΩΛΗΣΗ 49% ΜΕΤΟΧΙΚΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ	ΜΕΡΙΣΜΑΤΑ	ΦΟΡΟΙ (25%)*
4,5	1,4	0,65	1,1
	3,15
ΠΗΓΗ: ΙΟΒΕ, ΕΤΗΣΙΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΔΕΗ Α.Ε. * Παρ’ ότι η φορολογία των Α.Ε. μειώθηκε σε 20%, η καταβολή του φόρου αναβάλλεται αρκετά μετά το έτος χρήσης, υπάρχουν εκπτώσεις, κ.α., στον υπολογισμό θεωρούμε ότι οι φόροι καταβλήθηκαν ήδη και στο ακέραιο με βάση το φορολογικό συντελεστή των Α.Ε. τη δεκαετία 2001-2010.

Από τα στοιχεία προκύπτουν δύο απλές διαπιστώσεις:

-       Αν η ΔΕΗ είχε παραμείνει 100% Δημόσια, το δημόσιο θα είχε εισπράξει την 10ετία 2001-2010 από κέρδη και φόρους: 4,5 δις € και ο ελληνικός λαός θα κατείχε στο ακέραιο την περιουσία του.

-       Η μετοχοποίηση του 49% της ΔΕΗ απέφερε στο δημόσιο από πώληση, μερίσματα και φόρους συνολικά 3,15 δις € και χάρισε στο ιδιωτικό κεφάλαιο τη μισή από την τεράστια αυτή λαϊκή περιουσία!

Μετά από αυτά, κάθε πολίτης που δεν πάσχει από Alzheimer, θα έλεγε: «Ευχαριστούμε πολύ. Φτάνει τόση «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας. Είναι φανερό ότι αυτή η πολιτική διόγκωσε έλλειμμα και χρέος και προφανώς, αν συνεχιστεί η ίδια θεραπεία δεν θα έχουμε ίαση, αλλά κατάληξη.»  

Όμως, Ε.Ε., ΕΚΤ, ΔΝΤ και οι κυβερνήσεις του δικομματισμού που λεηλάτησαν και ρήμαξαν τη χώρα με την πολιτική των απελευθερώσεων των αγορών και των ιδιωτικοποιήσεων του δημόσιου πλούτου, μελετούν ακόμα μια «αξιοποίηση» της ΔΕΗ. Καθώς η χρηματιστηριακή πώληση του 17% της, θα αποφέρει μόνο 427 εκ.€, «αναζητούν» στρατηγικό επενδυτή (κι οι πέτρες γνωρίζουν πως είναι η γερμανική RWE) για να ξεπουλήσουν στα 500 εκ.€! Δηλ. λιγότερα από όσο θα κοστίσει στη ΔΕΗ η κατασκευή της Μονάδας Μεγαλόπολη V, που προϋπολογίστηκε στα 550 εκ.€!! Δεν πουλάνε. Χαρίζουνε!!!

Τελικά, τα κρατικά μονοπώλια στην ηλεκτρική ενέργεια, στις μεταφορές, κλπ, αποδείχτηκαν πιο οικονομικά από τις «απελευθερωμένες αγορές». Τυχαίο; Δεν νομίζουμε. Είναι φανερό πως αν ο ηλεκτρενεργειακός τομέας της χώρας αναπτυσσόταν μέσα από εθνικό ενεργειακό σχεδιασμό, προγράμματα δημοσίων επενδύσεων, αξιοποίηση των εγχώριων πηγών ενέργειας και χωρίς να χρηματοδοτεί αδρά «εθνικούς» προμηθευτές, μεγαλοβιομήχανους και «ανταγωνιστές», σίγουρα η εικόνα του δημόσιου ελλείμματος και του χρέους θα ήταν διαφορετική από τη σημερινή. Θα μπορούσαν να δημιουργηθούν οικονομίες κλίμακος, χιλιάδες θέσεις εργασίας, στεφάνη δραστηριοτήτων κι επιχειρήσεων με συνολική επίδραση στην αναζωογόνηση της εθνικής οικονομίας.

Γι’ αυτό και σήμερα, περισσότερο από ποτέ, λύση και στον ηλεκτρενεργειακό τομέα αποτελεί μόνο η Επανεθνικοποίηση του συνόλου της ηλεκτρικής ενέργειας σε μία 100% δημόσια επιχείρηση με αποκλειστικότητα σε Παραγωγή, Μεταφορά, Διανομή η.ε. Μια ΔΕΗ αμιγώς κρατική που θα λειτουργεί για την ευημερία του λαού και την ανάπτυξη του τόπου. Μόνο μια τέτοια ΔΕΗ μπορεί να εγγυηθεί φθηνό ρεύμα στο λαό, στρατηγική στήριξη της εθνικής παραγωγής, αξιοποίηση του φυσικού πλούτου με σεβασμό στο περιβάλλον, θέσεις εργασίας με δικαιώματα σε χιλιάδες εργαζόμενους.

Η παράδοση της Δημόσιας Περιουσίας στη συντεχνία των αγορών δεν λέγεται αξιοποίηση, αλλά ξεπούλημα! Αξιοποίηση νοείται μόνο όταν η Δημόσια Περιουσία εξυπηρετεί το Δημόσιο Συμφέρον και διατίθεται για την κοινή ωφέλεια όλων των πολιτών, δηλ. των εργαζομένων και του ελληνικού λαού.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ;

Η τρόικα κι οι αγορές δεν απαιτούν απλά το ξεπούλημα της ΔΕΗ. Απαιτούν τον πλήρη διαμελισμό, την πλήρη αποδιάρθρωση μιας βασικής παραγωγικής δραστηριότητας που γύρω και πάνω της βασίστηκε η όποια ανάπτυξη γνώρισε αυτός ο τόπος. Κι η «ελληνική» κυβέρνηση ετοιμάζεται να νομοθετήσει και να παραχωρήσει:

-       Το 40% του λιγνίτη και των λιγνιτικών Μονάδων. Το στρατηγικό καύσιμο της χώρας παραδίδεται για καταλήστευση στις «αγορές» έναντι… του τίποτα! Απλά υπέρ πίστεως και «απελευθέρωσης». Για τον ελληνικό λαό, τον ιδιοκτήτη αυτού του πλούτου, προβλέπεται μόνο νηστεία και προσευχή…

-       Τη διαχείριση των υδάτων που αξιοποιεί η υδροηλεκτρική παραγωγή της ΔΕΗ. «Οι αγορές», με τα γνωστά «κοινωνικά» τους κριτήρια, θα αποφασίζουν αν θα πλημμυρίζουν ή αν θα διψάνε οι αγροτικές περιοχές. Αν αυτός ο ανεκτίμητος φυσικός πόρος θα σπαταλιέται ή θα σπανίζει. Ο ελληνικός λαός, ο ιδιοκτήτης αυτού του πλούτου, μπορεί να πάει να… πνιγεί, αν η τσέπη του επιτρέπει «πρόσβαση» στο νερό.

-       Τα δίκτυα Μεταφοράς και Διανομής, δηλ. τη ραχοκοκαλιά του ηλεκτρικού συστήματος της χώρας απ’ τα οποία εξαρτάται η αδιάλειπτη τροφοδότηση ή η διακοπή της ηλεκτροδότησης. Αυτή η στρατηγικού χαρακτήρα υποδομή για την οικονομία, τη λαϊκή διαβίωση και την εθνική ασφάλεια παραδίδεται στους ιδιώτες που θα αναλάβουν το μάνατζμεντ των αποσχισμένων «θυγατρικών» της ΔΕΗ. Ενώ το 2014, μετά την εφαρμογή του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Μοντέλου Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας, την κατανομή των φορτίων θα καθορίζουν απευθείας οι περιφερειακές χρηματιστηριακές εταιρείες που συστήνουν οι πέντε μονοπωλιακοί κολοσσοί της ενέργειας (EdF, GdF-Suez, RWE, EON, ENEL). Ο ελληνικός λαός, ο ιδιοκτήτης αυτής της υποδομής, απλά θα χρυσοπληρώνει κι οι αγορές θα του εγγυώνται… «ασφάλεια»! Η έξτρα χρέωση προβλέφθηκε ήδη (δείτε τη νέα στήλη δεξιά στο λογαριασμό σας).

Αυτά εννοούσε στη Βουλή ο πρωθυπουργός όταν «ξεκαθάρισε ότι δεν θα χαθεί ο δημόσιος έλεγχος από τη ΔΕΗ»; Γιατί αν αφαιρεθούν τα παραπάνω, δεν βλέπουμε να απομένει τίποτα στον ηλεκτρενεργειακό τομέα της χώρας ώστε να ασκηθεί πάνω του οποιοσδήποτε δημόσιος έλεγχος…

Οι «αγορές» κι οι ντόπιοι συνεργάτες τους γνωρίζουν καλά ότι η αποσάθρωση της αναπτυξιακής υποδομής μιας χώρας είναι βασική προϋπόθεση για να μη βγει ποτέ από το φαύλο κύκλο της υπερχρέωσης. Κι η διάσωση του ευρώ και των υπερκερδών που εξασφαλίζει στις τράπεζες και τα μονοπώλια που το επινόησαν, προϋποθέτει όχι την ανάταξη των εθνικών οικονομιών, αλλά την αδιάκοπη αιμορραγία χωρών και λαών. Η «ελληνική» κυβέρνηση παίρνει όλα τα μέτρα για να εξασφαλίσει ότι η χώρα θα συνεχίσει να υπάρχει, αν το επιτρέψουν «οι αγορές», για ένα και μόνο λόγο: να τους πληρώνει τόκους και πανωτόκια. Έτσι, εκτός από τη διάλυση και την εκποίηση της ΔΕΗ, ετοιμάζει νέο νομοθετικό πραξικόπημα: την πλήρη παραχώρηση του δικαιώματος της χώρας να χαράζει δική της ενεργειακή πολιτική.

Η «ανεξάρτητη» Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ), γνωστή για την ανεξαρτησία της από κάθε έννοια δημόσιου συμφέροντος και κοινωνικού δικαιώματος, αποκτά πλέον τις αρμοδιότητες υπερυπουργείου και θα λογοδοτεί μόνο στην Κομισιόν. Αυτό το εγκάθετο όργανο, που τύποις θα διορίζεται από «τη διάσκεψη των προέδρων της βουλής» και ουσιαστικά από τους μονοπωλιακούς ομίλους και το συλλογικό εκφραστή τους, την Κομισιόν, θα υποκαταστήσει:

- τη νομοθετική εξουσία της βουλής: θα είναι αρμόδιο για τη σύνταξη όλων των κανονισμών και των ρυθμίσεων που θα εφαρμόζονται στους κλάδους ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου.

- την εκτελεστική εξουσία της κυβέρνησης: θα αποφασίζει για τις άδειες παραγωγής, το μίγμα καυσίμου, τα τιμολόγια, την ανάπτυξη δικτύων, κ.ο.κ.

- τη δικαστική εξουσία: οποιαδήποτε διαφορά θα την εκδικάζει η ίδια, χωρίς έφεση και με περιορισμούς στην προσφυγή στην ελληνική δικαιοσύνη.

Αυτό το έγκλημα δεν αφορά μόνο τους 22.000 εργαζόμενους στη ΔΕΗ και τις οικογένειές τους. Υπερβαίνει τα όρια ακόμα κι αυτού του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Συνιστά εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων του λαού και της χώρας μας. Το δικαίωμα άσκησης ενεργειακής πολιτικής, το μέλλον της οικονομικής και βιομηχανικής ανάπτυξης της χώρας, ο φυσικός πλούτος, μέχρι κι η ανάγκη κάθε νοικοκυριού για φως και θέρμανση παραχωρούνται στην απληστία και τη λεηλασία των νέων κατοχικών δυνάμεων: των τοκογλύφων, των τραπεζιτών, της κάθε RWE και των ντόπιων συνεργατών τους!!

Αλλά τι να περιμένει ο λαός από μια κυβέρνηση που παραδίδει τη σύνταξη των κρατικών προϋπολογισμών, δηλ. την ίδια την διακυβέρνηση της χώρας στους τραπεζικούς ομίλους και την Κομισιόν τους;

Θα επιτρέψουν οι εργαζόμενοι, ο ελληνικός λαός την εγκαθίδρυση της σύγχρονης απολυταρχίας του «Συμφώνου για το ευρώ», των «ανεξάρτητων» αρχών και των μονοπωλίων που τις επιβάλλουν; Θα επιτρέψουν οι εργαζόμενοι, ο ελληνικός λαός να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας οι αντιπρόσωποι των εταιρειών που στελεχώνουν τις κάθε λογής «ανεξάρτητες αρχές» και τα χρηματιστήρια αξιών, ενέργειας, κ.ο.κ.; Θα ανεχτούν οι εργαζόμενοι κι ο ελληνικός λαός την κατοχή που επιβάλλουν στη χώρα, στους ενεργειακούς πόρους και στις υποδομές της, όχι ξένα κράτη, αλλά κάτι χειρότερο: οι μάνατζερς των «αγορών».

Υπάρχει διέξοδος για τη χώρα; ΝΑΙ. Ανεξαρτησία από την ΕΕ και το ΔΝΤ, έξοδος από την ΟΝΕ και το ευρώ, εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας, ενίσχυση του εισοδήματος των εργαζομένων, κατοχύρωση της ασφαλούς και σταθερής εργασίας. Μπορούν να γίνουν όλα αυτά; Ναι, αρκεί να αρνηθούμε να αναγνωρίσουμε και να πληρώσουμε το επαχθές δημόσιο χρέος. Μόνο έτσι θα εξασφαλιστούν οι απαραίτητοι πόροι για την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας σε όφελος του λαού και του τόπου.

Υπάρχει διέξοδος για το λαό μας; ΝΑΙ. Βρίσκεται στην ιστορία και τους αγώνες του. Είναι καταγεγραμμένη στο Ακροτελεύτιο Άρθρο 120: «Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, που δικαιούνται και υποχρεούνται να αντιστέκονται με κάθε μέσο εναντίον οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει.» 

*ΦΛΩΡΑ ΠΑΠΑΔΕΔΕ

Πολιτικός Επιστήμονας - Οικονομολόγος ΜSc

Aν. Γραμματέας Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΔΕΗ

Φασισμός: Το ανώτατο στάδιο της επιχειρηματικότητας!

Αναδημοσίευση από:

ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ

Με αφορμή τις πρόσφατες ναζιστικές επιδρομές κάποιων φτωχών  ηλίθιων και δυστυχισμένων νεαρών, μελών της Χρυσής Αυγής (Ανέκαθεν η φτώχεια, σε συνδυασμό με την ηλιθιότητα και την ατομική δυστυχία, αποτελούσαν μια απ'τις βασικότερες αιτίες προσχώρησης σε φασιστικά ρεύματα), ακολουθούν δύο κείμενα (απόρρητη έκθεση της ΚΥΠ και άρθρο του Ριζοσπάστη), τα οποία πετούν (βάσει της δικής του λογικής το καθένα ) μια ισχυρή δέσμη φωτός στη σκοτεινή πλευρά της υπόθεσης "ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ" και αποκαλύπτουν πτυχές του ευρύτερου κυκλώματος, που δραστηριοποιείται και εκμεταλλεύεται την ανάγκη των μεταναστών, με κυριότερο στόχο, αφενός τη δημιουργία «στρατιών» πάμφθηνου εργατικού δυναμικού κι αφετέρου την -πειρατικού τύπου -αρπαγή της Αθηναικής γης από τα μεγαλοεπιχειρηματικά παράσιτα κάθε εθνικότητας. Ιδού:

 AΠΟ ΤΗ ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠ

1.ΔΟΥΛΕΜΠΟΡΟΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ
«Τα δίκτυα διακίνησης μεταναστών, με μέλη τους στην Τουρκία, στην Ελλάδα και στην Ιταλία, χρησιμοποιώντας πλοιάρια, προσεγγίζουν παράλια της χώρας. Από εκεί οι μετανάστες μεταβαίνουν είτε απευθείας στα δυτικά παράλια, μέσω της Εγνατίας, είτε στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όπου παραμένουν λίγες ημέρες σε διάφορα διαμερίσματα και κατόπιν εξαφανίζονται, ενώ στις κατοικίες αυτές καταφθάνουν νέοι μετανάστες.
Πολλοί μετανάστες που εισέρχονται παράνομα στη χώρα μας μετακινούνται μαζικά από τα σύνορα με λεωφορεία και φορτηγά και συγκεντρώνονται κυρίως στην Ελευσίνα και στον Ασπρόπυργο. Με παρόμοιο τρόπο μετακινούνται προς τα δυτικά παράλια, κατά τις νυχτερινές ώρες, από όπου παραλαμβάνονται από πλοιάρια προκειμένου να μετακινηθούν στην Ιταλία.

Εκτιμάται ότι Σωματεία και Ενώσεις Αλλοδαπών με έδρα τη χώρα μας διαδραματίζουν ρόλο στο σύστημα διακίνησης παρουσιάζοντας στη δράση τους νομιμοφάνεια, υπό το προσωπείο των προεδρείων, προκειμένου να αποφύγουν τον έλεγχο των διωκτικών αρχών.

Θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στη στοχοποίηση και καταπολέμηση αυτών των κυκλωμάτων, προκειμένου η δράση τους να καταστεί υψηλού ρίσκου. Οσο ο δρόμος για την Ευρώπη μέσω της Ελλάδας είναι εύκολος, τόσο τα κυκλώματα διακίνησης θα βρίσκουν πελάτες και η χώρα μας θα παραμείνει ελκυστική στις μεταναστευτικές ροές.

2.Ο «ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ» ΤΟΥ ΠΑΡΑΕΜΠΟΡΙΟΥ
«Μια σημαντική διάσταση του φαινομένου αποτελεί η μεθόδευση κοινοτήτων μεταναστών να διεισδύσουν με διάφορους τρόπους σε κεντρικές οικονομικές δραστηριότητες που συνδέονται με την εθνική μας οικονομία.

Τα τελευταία χρόνια προεδρεία και ενώσεις μεταναστών ισχυροποιούν τη θέση τους στο κομματικό-πολιτικό σκηνικό της χώρας, υποστηρίζοντας παράγοντες που μπορούν να ασκήσουν επιρροή στον κεντρικό κρατικό μηχανισμό. Είναι πλέον διαπιστωμένη η δημιουργία επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, οι οποίες υποστηρίζονται και από Ελληνες και που απευθύνονται μόνο σε αλλοδαπούς, νόμιμους ή μη μετανάστες.

Η προσφορά προϊόντων και υπηρεσιών από τις επιχειρήσεις αυτές δεν προκαλεί κανένα ουσιαστικό όφελος για την εθνική μας οικονομία, καθόσον τα κέρδη εξάγονται στο εξωτερικό. Η ισχύς που αποκτούν σταδιακά τα πρόσωπα που ελέγχουν τις συγκεκριμένες επιχειρηματικές δραστηριότητες είναι πολυδιάστατη.

Οι συγκεκριμένοι οικονομικοί παράγοντες υποστηρίζουν και ευνοούν την γκετοποίηση περιοχών, δημιουργούν δεσμούς και υποστηρίζονται από κοινότητες μεταναστών με συγκεκριμένο εθνολογικό και θρησκευτικό χαρακτήρα σε βαθμό που μπορούν να τις κινητοποιούν σε διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις, προκαλώντας έμμεσα το κοινό αίσθημα γηγενών με φοβικά και κατʼ επέκταση ξενοφοβικά-ρατσιστικά σύνδρομα.

Δημιουργείται έτσι μια κίνηση που επιδιώκει να ασκήσει πολιτική πίεση για τη νομιμοποίηση του πληθυσμού των παράνομων μεταναστών που εκπροσωπούν, αποκλείοντας ωστόσο οποιαδήποτε προοπτική ενσωμάτωσης στην ελληνική κοινωνία.

3.Η ΜΑΦΙΑ ΤΟΥ REAL ESTATE
Ελληνες και αλλοδαποί επιχειρηματίες, καθώς και μεσιτικές εταιρείες διαβλέπουν στο κέντρο της Αθήνας μια επενδυτική προοπτική, εξετάζοντας την τωρινή κατάσταση με την υποβάθμιση συγκεκριμένων γεωγραφικών ζωνών, λόγω της συσσώρευσης μεγάλου αριθμού μεταναστών.

Προχωρούν, έτσι, στη λεγόμενη μεθοδευμένη απαξίωση με την γκετοποίηση ολόκληρων περιοχών και την αυξημένη παραβατικότητα, που προκαλεί φόβο και οδηγεί τους ημεδαπούς κατοίκους στο να εγκαταλείπουν τα σπίτια τους.

Αποτέλεσμα είναι να πωλούνται σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές ή να ενοικιάζονται ως ξενώνες νεόφερτων αλλοδαπών, όπου διαμένουν υπό άθλιες υγειονομικές συνθήκες. Σε ομάδες 10-15 ατόμων έναντι ημερήσιου ποσού από 3 έως 10 ευρώ, δηλαδή με μηνιαίο ενοίκιο πολλαπλάσιο απʼ ό,τι θα πλήρωνε μια μέση οικογένεια.

Η κερδοσκοπία αυτή είναι ανεξέλεγκτη στο κέντρο της Αθήνας, με θύματα τόσο αλλοδαπούς όσο και γηγενείς που εξαναγκάζονται να εγκαταλείπουν τις περιοχές αυτές πουλώντας τις κατοικίες τους σε χαμηλές τιμές.

Παράλληλα, από ανοικτές πηγές πληροφόρησης, κυρίως δημοσιογραφικές, αναφέρεται ότι οι περισσότερες τράπεζες έχουν αποκλείσει τη δανειοδότηση για αγορά κατοικίας στις περιοχές αυτές -μέθοδος red lining-, με αποτέλεσμα η αγορά των κατοικιών αυτών να καθίσταται ανέφικτη από ημεδαπούς ή αλλοδαπούς με μόνιμα εισοδήματα, και με αυτόν τον τρόπο οι μοναδικοί αγοραστές να είναι πλέον είτε μεσιτικές εταιρείες είτε μεγαλοεπιχειρηματίες που διαθέτουν μετρητά.

Σε κυβερνητικό επίπεδο θα πρέπει να προωθηθεί, σε συνεργασία με το τραπεζικό σύστημα, η παροχή κινήτρων για τη μετοίκηση ή παραμονή στις περιοχές που πλήττονται από την υποβάθμιση, ιδίως ημεδαπών και αλλοδαπών που διαθέτουν εισοδήματα για αξιοπρεπή διαβίωση, η παρουσία των οποίων θα συντελέσει στην ανάπτυξη και τη βελτίωση της εμπορικής δραστηριότητας.

Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να επανεξεταστεί και η υφιστάμενη νομοθεσία σε ό,τι αφορά το καθεστώς ενοικίασης και χρήσης κατοικίας, προκειμένου να επισημανθούν τρωτότητες και αναφυόμενα προβλήματα και να προβλεφθούν αυστηρές κυρώσεις, έως και δήμευση.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ "ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ"

«Αναπλάσεις» σε όφελος των επιχειρηματικών ομίλων

 

Η μεγάλη συγκέντρωση μεταναστών και άλλων ευπαθών κοινωνικών ομάδων στο κέντρο της Αθήνας, η εγκληματικότητα, τα ναρκωτικά, το λεγόμενο «παρεμπόριο», όπως και άλλα σοβαρά προβλήματα, τα οποία αποσιωπούνται, όπως η μόλυνση του περιβάλλοντος, η έλλειψη πρασίνου και ελεύθερων χώρων, είναι αποτελέσματα του καπιταλιστικού τρόπου ανάπτυξης της πόλης και συνολικά της χώρας, της συμμετοχής στην ΕΕ, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τις επεμβάσεις τους. Γι' αυτό και η αντιμετώπιση των εκρηκτικών προβλημάτων του κέντρου σε φιλολαϊκή κατεύθυνση δεν μπορεί να υπάρξει από την κυβέρνηση, τους δημάρχους και τα κόμματα του κεφαλαίου. Και ακριβώς επειδή υπάρχουν συγκεκριμένα επιχειρηματικά σχέδια, χρησιμοποιείται μια πραγματική κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο κέντρο της πόλης, με ευθύνη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.

Λόγω, λοιπόν, της πολιτικής των ΠΑΣΟΚ/ΝΔ/ΕΕ, κυβερνήσεων και δημοτικών αρχών, μεγάλα τμήματα της Αθήνας υποβαθμίστηκαν, με έλλειψη υποδομών, μεθοδευμένη προώθηση εκεί προσφύγων, αστέγων κ.λπ. Μεγάλα συμφέροντα βρήκαν ευκαιρία να «τοποθετηθούν». αγοράζοντας γη από απογοητευμένους κατοίκους σε τιμές εξευτελιστικές. Τώρα, πλέον, με αρωγό την ίδια πολιτική, ξεκινά η δεύτερη φάση του σχεδίου τους, η αναβάθμιση αυτών των (δικών τους πλέον) περιοχών, και μάλιστα με δημόσιο χρήμα. Στόχος, αργότερα, να βγάλουν στο πολλαπλάσιο την αρχική «επένδυσή» τους μεταπωλώντας ή μισθώνοντάς την. Ετσι έγινε, άλλωστε, και παλαιότερα στην Πλάκα, στου Ψυρρή, στο Γκαζοχώρι.

Ηδη, στο κέντρο της πόλης βρίσκεται σε εξέλιξη ένα επιχειρηματικό αλισβερίσι που αφορά κυρίως τη γη. Είναι χαρακτηριστικό ότι τουλάχιστον ένα χρόνο πριν από τις εξαγγελίες της κυβέρνησης για την ανάπλαση της Πλατείας Θεάτρου και της οδού Μενάνδρου και συγκεκριμένα στις 27/6/2009, η αντιπρόεδρος του Συλλόγου Μεσιτών Αθήνας Μίνα Χαρμπαλή δήλωνε στην εφημερίδα «ΝΕΑ»: «Μεγαλοκατασκευαστές και εφοπλιστές έχουν ήδη προβεί σε αγορές στην πλατεία Θεάτρου και στις γύρω περιοχές, εκμεταλλευόμενοι την πτώση στις τιμές των ακινήτων». «Εάν λυθεί το πρόβλημα με τους μετανάστες οι τιμές θα εκτιναχθούν στα ύψη, αφού αυτό το κομμάτι της Αθήνας έχει από τα μεγαλύτερα πλεονάσματα σε κτιριακό δυναμικό». Κάπως έτσι έρχονται και δένουν οι θέσεις κυβέρνησης και δημοτικής αρχής, που ουσιαστικά συνιστούν πογκρόμ εναντίον των μεταναστών.

Τι σημαίνουν, λοιπόν, τέτοια έργα ανάπλασης φαίνεται ήδη από ό,τι συμβαίνει στην κτηματαγορά. Μεσίτες, εργολάβοι, κατασκευαστές ομολογούν στον οικονομικό Τύπο ότι πραγματικά αρκεί μια ανάπλαση ή μια επένδυση για να ανεβάσει τις τιμές σε μια γειτονιά. Δίνουν ως παράδειγμα τη λειτουργία του νέου Μουσείου Ακρόπολης, όπου εντός λίγων μηνών η περιοχή έγινε ανάρπαστη, ιδιαίτερα για επαγγελματικά ακίνητα. Παράλληλα, μιλούν για μεγάλη τόνωση στη ζήτηση για διαμερίσματα σε Κουκάκι, Μακρυγιάννη (πλέον ακούγονται τιμές πάνω από 4.000 ευρώ/τ.μ.).
Στο Μεταξουργείο κατασκευάζονται νέες κατοικίες για να προσελκύσουν μεσαία κι υψηλότερα εισοδήματα. Ενδεικτικά, ο όμιλος ΓΕΚ - ΤΕΡΝΑ ολοκλήρωσε συγκρότημα 6.500 τ.μ., 40 πολυτελών κατοικιών στην οδό Μυλλέρου σε ιδιόκτητο οικόπεδό της (πιθανολογούμε ότι αγόρασε τη γη πολύ - πολύ φθηνότερα από την τιμή που πουλά). Οι επιχειρηματίες ήδη από το 2008 είχαν προχωρήσει σε σύναψη προσυμφώνων μεταβίβασης, για το 50% του συγκροτήματος.

Στο Βοτανικό, επίσης, δραστηριοποιούνται μεγάλα συμφέροντα. Δίπλα στον πολυχώρο «Αθηναΐς» ο όμιλος ΜΑΜΙΔΑΚΗ κατασκευάζει συγκρότημα πολυτελών κατοικιών (τα λεγόμενα λοφτ), το «Αthinais Τower Lofts». Το κόστος αγοράς υπολογίζεται να ξεπερνά τα 5.000 ευρώ/τ.μ.
Στα Κάτω Πετράλωνα η ΓΝΩΜΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ «αναδιαμορφώνει» σε πολυτελείς κατοικίες (συγκρότημα «Thission Lofts») διατηρητέο βιομηχανικό κτίριο στην Πειραιώς.
Και άλλες εταιρείες έχουν προχωρήσει σε αντίστοιχες επενδύσεις, όπως η «Alpha Land Development» με τέσσερα συγκροτήματα πέριξ της «Τεχνόπολης» στο Γκάζι.

Χρήσεις γης που βολεύουν το κεφάλαιο

Πρόκειται για παρεμβάσεις που - όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση - θα αναβαθμίσουν την περιοχή για το σύνολο του πληθυσμού, αλλά στην πραγματικότητα θα προσφέρουν τη δυνατότητα σε επιχειρηματίες να αποκομίσουν τεράστια κέρδη, αφού θα αλλάξουν οι χρήσεις γης με βάση τα συμφέροντά τους και τις δραστηριότητες που θέλουν να εγκαταστήσουν.

Ρόλο - κλειδί σε αυτούς τους σχεδιασμούς θα παίξει το Πρόγραμμα «Αθήνα - Αττική 2014» που εξήγγειλε η κυβέρνηση τον Ιούνη του 2010 και προβλέπει αναπλάσεις π.χ. σε πλατεία Θεάτρου, οδό Μενάνδρου, Αγ. Παντελεήμονα, πλατεία Αττικής, Αγ. Νικόλαο Αχαρνών (για τις τρεις πλατείες οι μελέτες ολοκληρώνονται και δημοπρατούνται εντός του έτους), Κολωνό, Ελαιώνα.

Η υπουργός ΠΕΚΑ, Τ. Μπιρμπίλη, αναφερόμενη στο πρόγραμμα, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του κρατικού προϋπολογισμού για το 2011, δήλωσε ότι στόχος των έργων αναβάθμισης είναι μεταξύ άλλων και η προσέλκυση κατοίκων και ενοικιαστών μεσαίων εισοδηματικών τάξεων και αλλαγή μέρους της υπάρχουσας χρήσης (σ.σ. από μικρομάγαζα, εργαστήρια, βιοτεχνίες) σε χρήση κατοικίας.

Εξάλλου, η ανάπλαση προβλέπεται να «κινητοποιήσει νέες μορφές χρηματοδότησης από τον ιδιωτικό τομέα είτε με τη μορφή χορηγιών, είτε με την ενεργοποίηση θεσμών σύμπραξης δημόσιου, ιδιωτικού και κοινωνικού τομέα», όπως αναφέρεται στο πρόγραμα, δηλαδή ΣΔΙΤ όπου ο ιδιώτης μένει επί δεκαετίες σε μια περιοχή, ένα έργο, μια υποδομή για να βγάλει στο πολλαπλάσιο όσα αρχικά επένδυσε. Επίσης, το Πρόγραμμα παραδέχεται την ύπαρξη «υπεραξιών που δημιουργούνται από μεγάλες επενδύσεις και πολεοδομικές παρεμβάσεις για τα ιδιωτικά ακίνητα». Βλέπουν το κέρδος, αλλά αποσιωπούν σε ποιου την τσέπη πάει.

Το «Αθήνα - Αττική 2014», για παράδειγμα, προβλέπει την ανάπλαση της πολύπαθης πλατείας Θεάτρου και της οδού Μενάνδρου, με «κίνητρα» όπως «ευνοϊκά δάνεια», τα οποία προφανώς δεν απευθύνονται στους σημερινούς μικρομεσαίους καταστηματάρχες.

Προβλέπονται ακόμα αναπλάσεις σε Αγ. Παντελεήμονα, πλατεία Αττικής, Αγ. Νικόλαο Αχαρνών, περιοχές όπου ως και καινούρια διαμερίσματα πωλούνται σήμερα γύρω στα 1.200 ευρώ/τ.μ., ενώ οι κατώτερες τιμές πέφτουν και στα 700. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τι θα βγάλουν όσοι έγκαιρα αγόρασαν εκεί ακίνητα.

Αναπλάσεις προβλέπονται και σε Κολωνό και Ελαιώνα. Πολύ χαρακτηριστικά στο πρόγραμμα ορίζεται ότι η «παρέμβαση» για την αναβάθμιση του Ελαιώνα απαιτεί «και τη συνέργεια όλων των κοινωνικών και οικονομικών εταίρων» (βλ. μια ΠΑΕ άρα Ανώνυμη Εταιρεία, τον μεγαλοεργαλάβο Βωβό κ.ά.). Συγκαταλέγεται ως κεντρική κατεύθυνση «η υποστήριξη της επιχειρηματικής και παραγωγικής δυναμικής με την εξασφάλιση κατάλληλων επιχειρηματικών ζωνών που θα ανταποκρίνονται σε όλους τους τύπους ζήτησης», άρα αλλαγή χρήσης γης προς όφελος μεγάλων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων.

Μπίζνες με το δημόσιο χρήμα

Αλλο ένα εργαλείο προς την κατεύθυνση αυτή είναι το «Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς» 2007 - 2013 και το επιμέρους πρόγραμμα, το Περιφερειακό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα Αττικής (ΠΕΠ). Χρηματοδοτεί με 24,3 δισ. ευρώ (εθνικοί και κοινοτικοί πόροι) μεγαλοκαρχαρίες, ώστε να «αναπλάσουν» σκόπιμα υποβαθμισμένες περιοχές, να αλλάξουν χρήσεις γης με βάση τα συμφέροντά τους, να οριοθετήσουν ζώνες «επιχειρηματικότητας», προκειμένου να θησαυρίσει πάλι το μεγάλο κεφάλαιο. Χρηματοδοτεί, δηλαδή όλους όσοι έσπευσαν με τη δύναμη του χρήματός τους και πήραν κοψοχρονιά ρημαγμένη σήμερα γη και κτίρια.

Το ΠΕΠ στις σχεδιαζόμενες «παρεμβάσεις» περιλαμβάνει την «αξιοποίηση μητροπολιτικών πάρκων», τις «αναπλάσεις όψεων κτιρίων για αισθητική αναβάθμιση περιοχών» κ.λπ. Μιλά ανοιχτά για αλλαγή χρήσεων γης, «αξιοποίηση των παλαιών βιομηχανοστασίων, ενδεχομένως σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα και την αξιοποίηση σύγχρονων χρηματοδοτικών εργαλείων». Ειδικότερα, ορίζει ότι οι όποιες παρεμβάσεις «μπορούν πλέον να γίνουν σε συνεργασία μεταξύ του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (σ.σ.: ΣΔΙΤ όπου ο ιδιώτης μπαίνει και εκμεταλλεύεται επί δεκαετίες έργα, υποδομές, ακίνητα), περιλαμβάνοντας τη δημιουργία πολιτιστικών εγκαταστάσεων, κτιρίων γραφείων, κατοικίας υψηλών προδιαγραφών, χώρων πρασίνου και αναψυχής». Αλλού μιλά για «κινητοποίηση των ιδιωτικών πρωτοβουλιών», «εταιρικά σχήματα» από δημόσιο (συμπεριλαμβανομένων των ΟΤΑ) και ιδιώτες, όπου θα κληθούν να παράσχουν υπηρεσίες τους και πανεπιστήμια, ΜΚΟ, «Συλλογικά Οργανα Εργαζομένων».

Σύμφωνα με τα επίσημα κείμενα, μέχρι στιγμής στο ΠΕΠ Αττικής, ειδικά για το Δήμο Αθηναίων (και παράλληλα με τα σχεδιαζόμενα έργα από το «Αθήνα 2014») έχουν ενταχθεί «αναπλάσεις» της πλατείας Αθ. Διάκου στα Θυμαράκια, της πλατείας Μεσολογγίου στο Παγκράτι (συν πεζοδρομήσεις δύο παράπλευρων δρόμων), της πλατείας Αγ. Θωμά στου Γουδή, με συνολική δημόσια δαπάνη περίπου 3,6 εκατ. ευρώ. Επίσης, στο ΠΕΠ Αττικής εντάχθηκε και η «ανάπλαση» του Πεδίου του Αρεως (εντός ορίων του Δήμου Αθηναίων) με συνολική δημόσια δαπάνη περίπου 5,4 εκατ. ευρώ.

askordoulakos

Αναρτήθηκε από giorgis στις 6:47 μ