|
Η τελευταία σελίδα από το βιογραφικό που κατέθεσε ο Νίκος Μπελογιάννης λίγο μετά την άφιξή του στην έδρα του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ (ολόκληρο έχει παραχωρηθεί από το Αρχείο του ΚΚΕ στο Μουσείο «Νίκος Μπελογιάννης» στην Αμαλιάδα) |
«Γεννήθηκα στην
Αμαλιάδα (Πελ/σου) στα τέλη του 1915. Ο πατέρας μου ήταν αγρότης από τα ορεινά
χωριά της περιοχής μας που κατέβηκε στην πόλη και έγινε επαγγελματίας. Επίσης
και η μητέρα μου είναι αγρότισσα, αγράμματη αλλά πολύ καλή γυναίκα. Είχα δύο
ακόμη μικρότερες αδερφές, από τις οποίες η μία δεν άντεξε στα κυνηγητά και τις
κακουχίες που πέρασαν στην πρώτη κατοχή, αρρώστησε και πέθανε. Ολοι οι δικοί
μου είναι δοσμένοι στον αγώνα και έχουν υποστεί κάθε είδους καταστροφή.
(...)Μαθητής ακόμα
από το γυμνάσιο μαζί με μια άλλη παρέα συμμαθητών μου, αρχίσαμε να συζητάμε για
το Σοσιαλισμό, κάναμε αγώνα με τους καθηγητές για την επιβολή της δημοτικής και
οργανώσαμε (1931) δύο απεργίες (...) Το 1934 έγινα μέλος του Κόμματος σε ηλικία
19 χρονών.
Στην πρώτη γραμμή
Με πήρανε κατευθείαν
στο Κόμμα γιατί οργάνωση της ΟΚΝΕ δεν υπήρχε τότε στην Αμαλιάδα. Το φθινόπωρο
του ίδιου χρόνου πήγα να δώσω εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. Γράφτηκα στα Νομικά
και ξαναγύρισα στην πατρίδα μου με σκοπό να πηγαίνω στην Αθήνα μόνο για
εξετάσεις.
Το 1935 τοποθετήθηκα
Γραμματέας στην ΚΟ -υπαχτίδα τότε- της πατρίδας μου. Το Σεπτέμβρη ανέβηκα στην
Αθήνα για εξετάσεις. Γνωρίστηκα με τους συντρόφους της Πανεπιστημιακής Αχτίδας
της ΟΚΝΕ (Δρακόπουλο, Βέττα κ.λπ.) και χρησιμοποιήθηκα, χωρίς να έχει έρθει
ακόμα η σύνδεσή μου, σε διάφορες δουλειές (ομιλητής στις παράνομες φοιτητικές
συγκεντρώσεις της Κονδυλικής κοσμογονίας, επίσης στις διαπραγματεύσεις με τις
άλλες οργανώσεις της νεολαίας κ.λπ.). Τα Χριστούγεννα του ΄35 ξαναπήγα
Γραμματέας της Οργάνωσης της πατρίδας μου και τον Μάρτη του ΄36 πιάστηκα και
εκτοπίστηκα ένα χρόνο στην Ιο και το Μάη δικάστηκα ερήμην 2 χρόνια για κάτι
απεργίες που είχαν γίνει στην Αμαλιάδα.
Εν τω μεταξύ η
σύγκλητος με απόφασή της με απέβαλε από το Πανεπιστήμιο.
Καταδιωκόμενος
Η δευτεροβάθμια
επιτροπή Ασφαλείας εμείωσε την ποινή εκτοπισμού σε 4 μήνες (...) γύρισα από την
εξορία στα τέλη του Ιούλη του 1936. Από τότε έζησα καταδιωκόμενος ή στη φυλακή.