Για την αποκατάσταση της πραγματικότητας. Κριτική στην κριτική της κριτικής

 Κοσμάς Πάνος

το κείμενο του σ. Δ. Γρηγορόιπουλου «Κριτική της Κριτικής για την τακτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΝΑΡ» σημειώνονται:

1. «Προβληματική είναι η διατύπωση: «Η Αριστερή Μαχητική Συμμαχία Ανατροπής «δυσπιστεί» απέναντι σε ενδεχόμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Δυσπιστώ σημαίνει αμφιβάλλω, αλλά δεν αποκλείω ο ΣΥΡΙΖΑ να προωθήσει πρόγραμμα αλλαγής. ..»

Στις 6 Μάρτη του 1917 ένας άλλος …«οπορτουνιστής», ο Λένιν, τηλεγραφεί για ν’ ακουστεί από την Ελβετία η φωνή του: «H τακτική μας: ολοκληρωτική δυσπιστία, καμιά υποστήριξη στη νέα κυβέρνηση· υποπτευόμαστε ιδιαίτερα τον Κερένσκι …». Να υποψιαστούμε πως ο Λένιν «αμφέβαλε, αν δεν απέκλειε πως ο Κερένσκι να προωθούσε πρόγραμμα αλλαγής;»

Εργατικό λαϊκό μαχητικό μέτωπο ανατροπής

 ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΡΛΑΣ

ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΛΑΙΚΟ ΜΑΧΗΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ, ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ

Παρά την εντεινόμενη φθορά της και την αβυσσαλέα αντίθεση της με το λαό, η επίθεση της κυβέρνησης του κεφαλαίου, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ- Ε.Ε εναντίον της εργατικής τάξης και των εργαζομένων, είναι αμείωτη και εντείνεται σε όλα τα επίπεδα. Από την πολιτική συντριβής του εργατικού κινήματος, την πολιτική παρανομοποίησης και γενικευμένης επιστράτευσης των απεργιών, τις κανιβαλικές αλλαγές στο ασφαλιστικό και τις νέες μειώσεις σε συντάξεις και μισθούς που προωθεί ο Βρούτσης μέχρι τις απολύσεις του Μητσοτάκη, τις ιδιωτικοποιήσεις και την παραπέρα διάλυση στην υγεία και παιδεία, αυτή η Κυβέρνηση θα νομοθετεί σε βάρος των εργαζομένων μέχρι την τελευταία μέρα της εξουσίας της.

Για την πολιτική συμμαχιών

Γάτσιος Βασίλης

Η εξελισσόμενη διεθνής καπιταλιστική κρίση και η κανιβαλική αστική πολιτική που τη συνοδεύει δημιουργεί ανακατατάξεις και σημαντικές αλλαγές στις κοινωνικές τάξεις και τα κοινωνικά στρώματα.

Τα μεσαία στρώματα της πόλης και του χωριού καταποντίζονται και οδηγούνται στις γραμμές της εργατικής τάξης κουβαλώντας μαζί τους, όλες τις ψευδαισθήσεις και τις αυταπάτες που έχουν για τη θέση τους μέσα στον καπιταλισμό.

Η εργατική τάξη, ιδίως των ανεπτυγμένων καπιταλιστικά χώρων, αλλάζει τρόπο ζωής εξαιτίας της ασκούμενης πολιτικής, των εκατομμυρίων μεταναστών που μετακινούνται κατά καραβάνια λόγω των ιμπεριαλιστικών πολέμων, του προβλήματος του νερού και της φτώχειας. Μετατρέπεται για πρώτη φορά παγκοσμίως σε πλειοψηφική δύναμη, αλλάζοντας εσωτερικά και η ίδια.

Ο Τσε για την ηθική και τις σχέσεις των επαναστατών με το λαό

του Δημήτρη Καλτσώνη

Πριν λίγες μέρες συμπληρώθηκαν 47 χρόνια από τη δολοφονία του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Με την ευκαιρία αυτή δημοσιεύουμε ένα απόσπασμα από από το βιβλίο του Δ. Καλτσώνη, Ο Τσε για το κράτος και την επανάσταση, Αθήνα, εκδ. Τόπος, 2012, σελ. 140-150 (από το κεφάλαιο: «Το επαναστατικό κόμμα και ο λαός»)

Λένιν ή Μπερνστάιν;

του Βασίλη Λιόση

Ο τίτλος-δίλημμα ανήκει σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στο «Έθνος» στις 20/10 και γράφτηκε από τον Θανάση Τσεκούρα (ΘΤ).
Ο ΘΤ ισχυρίζεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φορέας μιας μεσσιανικής αντίληψης, την οποία κουβαλά η Αριστερά από τα σπλάχνα του προηγούμενου αιώνα και με βάση την οποία αρκεί η Αριστερά να αναλάβει την εξουσία ώστε ο κόσμος να αλλάξει.
Ωστόσο, όπως ισχυρίζεται ο αρθρογράφος, ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να διορθώσει την κατάσταση. Πώς; Διαπιστώνοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί μόνος του και πως οι λύσεις δε δίνονται εύκολα και γρήγορα.

Ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός δείχνει τα δόντια του

 Μανόλης Αθανασίου

Συμβολή στη συζήτηση για το Πανελλαδικό Σώμα του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 1-2 Νοέμβρη 2014

Μπροστά στο Πανελλαδικό Σώμα του τίτλου, το παρόν αποτελεί μία προσωπική συμβολή στην όλη συζήτηση, με στόχο να συμβάλλω κι εγώ με τις πενιχρές μου δυνάμεις [και τις – πιθανότατα – ακόμη πιο απλοϊκές μου σκέψεις] στην επιτυχία των εργασιών του.

Να υπερβούμε τον εαυτό μας με αίσθημα αυτοκριτικής και αισιοδοξίας

Αλέκος Αναγνωστάκης

Στις δεκαέξι του Οκτώβρη η εφημερίδα Αυγή δημοσίευσε άρθρο με τίτλο «Διχασμός στο ΝΑΡ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ με φόντο τις συμμαχίες – «ιδίως με το Σχέδιο Β' του Αλ. Αλαβάνου».

Ο διχασμός, λένε οι ειδικοί, συνδέεται με μια κατάσταση δυσαρμονίας και διχόνοιας που έχει διεισδύσει σε μια συλλογικότητα.

Όπως είναι γνωστό το ξέσπασμα στην Αριστερά ενός ιστορικά πρωτόγνωρου κύματος ελευθερίας έκφρασης και λαϊκής κινητοποίησης συνδέεται με τις πιο γόνιμες στιγμές της.

Η γραμμή που πρέπει ν’ αλλάξει

 Παναγιώτης Φραντζής

«Η γραμμή είναι αντικειμενικά ορθή και δεν αλλάζει» τονίζει με κατηγορηματικό τρόπο το στέλεχος του ΝΑΡ σ. Δ. Γρηγορόπουλος σε άρθρο του το οποίο τιτλοφορεί «κριτική της κριτικής», ενώ αποτελεί μια μάλλον βιαστική και πρόχειρη προσπάθεια να κλείσει τη συζήτηση. Βιαστική ήταν βέβαια η ανάγνωση του κειμένου των έντεκα συντρόφων, ενός κειμένου που παρουσιάζει σοβαρή μεθοδολογία και σπουδαία στοιχεία ανάλυσης της κατάστασης και των καθηκόντων. Μπορεί να διαφωνεί κανείς ή να προβληματίζεται, αλλά καλό θα ήταν ο γράφων να βοηθάει και τους υπόλοιπους να καταλάβουν με τι συμφωνεί και με τι όχι.

Ανατρεπτική γραμμή, ούτε αναχώρηση - ούτε υποταγή

 Τάκης Τσίτσος

Επικρατεί στην ευρύτερη κοινωνική συνείδηση, αλλά και στη συνείδηση της αριστεράς (επηρεάζοντας τις πολιτικές της επιλογές) η αντίληψη ότι βρισκόμαστε σε μια φάση όπου μάλλον οι πολιτικές εξελίξεις θα έχουν μια γραμμική εξέλιξη σε ένα στενό περιθώριο πολιτικών επιλογών, όπου το σημείο τομή είναι η πιθανότητα των εκλογών με αφορμή την ανάδειξη νέου Προέδρου της Δημοκρατίας. Σ’ αυτή την ανάγνωση της πραγματικότητας, στην οποία εχθροί και φίλοι του λαού, ο καθένας για τους δικούς του λόγους, προσθέτουν την παράμετρο της υποχώρησης του εργατικού – λαϊκού κινήματος, διαμορφώνεται ένα σκηνικό όπου:

Κριτική της κριτικής για την τακτική της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και του ΝΑΡ

Δημήτρης Γρηγορόπουλος

Η ορθή αντικειμενικά και ταξικά τακτική δεν αλλάζει

Το 2-3% της ΑΝΤΑΡΣΥΑ πρώτη μαγιά

Τι όρους προϋποθέτει μια συγκεκριμένη τακτική, για να εξασφαλίζει την ορθότητά της;

Πρώτο, να αποτελεί την ορθή και αποτελεσματική πρόταση του κινήματος για την επίλυση των αντιθέσεων και προβλημάτων μιας περιόδου ή φάσης και δεύτερο να υπηρετεί την επαναστατική στρατηγική του σταδίου, εν προκειμένω του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

28η Οκτωβρίου: και αν λέγαμε «ΝΑΙ»;

Του Αρη Χατζηστεφάνου

Μερικές σκέψεις του Χατζιδάκι, αλλά και του Ζαχαριάδη, για την εθνική επέτειο και δεκάδες αναπάντητα ερωτήματα για την πραγματική σημασία του αντιφασιστικού αγώνα από το 1940 μέχρι σήμερα, στα οποία η ομάδα δημιουργών του ντοκιμαντέρ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. επιχειρεί να δώσει απαντήσεις με ένα νέο εγχείρημα.

Εργατική λαϊκή αντεπίθεση - Κείμενο διαλόγου για το Πανελλαδικό Σώμα Του ΝΑΡ για την Κομουνιστική Απελευθέρωση

ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΑΪΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ

ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ-ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ- ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Εισαγωγή

Βρισκόμαστε σ’ ένα μεταίχμιο, μπροστά σε μια νέα ιστορική φάση, που εμφανίζεται μέσα από τις εθνικές και διεθνείς περιπλοκές της καπιταλιστικής κρίσης και της ταξικής πάλης και που θα κρίνει εάν θα σταθεροποιηθεί το αντεργατικό «μνημονιακό κεκτημένο» της επίθεσης του κεφαλαίου ή αν θα ξεκινήσει μια διαδικασία βαθύτερης ανατροπής του, ανοίγοντας το δρόμο στην επαναστατική προοπτική.

"Σώζουν" τις τράπεζες, καταστρέφουν το λαό

Του Γ.Γ.
Και τα λένε αυτά την ίδια μέρα που ακόμα και φιλοκυβερνητικές εφημερίδες κάνουν αναφορά στην τραγωδία που βιώνει ο λαός μας φτάνοντας στο σημείο τα λαϊκά στρώματα να μην έχουν λεφτά να κάνουν την κηδεία στα αγαπημένα τους πρόσωπα, όταν πεθάνουν!!

Ανάλγητοι, αδίστακτοι, καραμπινάτοι πολιτικοί απατεώνες, έχοντας σαν ευαγγέλιο την εφαρμογή μιας βάρβαρης ταξικής πολιτικής, Σαμαράς-Βενιζέλος-Χαρδούβελης βγήκαν σήμερα να πανηγυρίσουν γιατί  όπως είπε και ο τύποις πρωθυπουργός «τα τεστ αντοχής των Ελληνικών τραπεζών ξεπέρασαν κάθε προσδοκία. Πλέον, βήμα-βήμα, πάνω σε στέρεες βάσεις, βγαίνουμε από την κρίση».

Κλάστερ: Tα μονοπώλια του ολοκληρωτικού καπιταλισμού

Ο σχηματισμός των κλάστερ αποτελεί μια προσπάθεια ανταπόκρισης του καπιταλισμού στην τάση για κεντρικό κοινωνικό σχεδιασμό των αναγκών και της παραγωγής, ο οποίος ωστόσο, ποτέ δεν μπορεί να ολοκληρωθεί κάτω από την κυριαρχία του ανταγωνισμού. 

Των Νικήτα Γεράνη, Κώστα Μάρκου, Θοδωρή Μουγιάκου.
....
  

Τα κλάστερ εμφανίστηκαν αρχικά στη δεκαετία του ’50, άρχισαν να παίζουν ηγεμονικό ρόλο στη δεκαετία του ’70, στις ΗΠΑ, και γνώρισαν μεγάλη επέκταση στη δεκαετία του ’90. Από τότε και σταδιακά, ο όρος «business cluster» εισβάλλει και στην ορολογία της πολιτικής οικονομίας. Στα ελληνικά έχει μεταφραστεί ως «επιχειρηματική συστάδα». Εμείς θα προτιμήσουμε τη μεταφορά στα ελληνικά της λέξης κλάστερ. Σήμερα, τα μεγαλύτερα 250 κλάστερ σε ΕΕ, ΗΠΑ και Ασία, καθορίζουν αποφασιστικά τη δυναμική της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Η δύναμή τους είναι πολύ ανώτερη ακόμη και από μεγάλα κράτη, με κύκλο εργασιών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ. Τα κλάστερ αποτελούν, πλέον, χαρακτηριστικό γνώρισμα του σταδίου του ολοκληρωτικού καπιταλισμού.

Η πολιτική “αρχών” του ΚΚΕ στο συνδικαλισμό

Γράφει ο Παύλος Αντωνόπουλος*

Στην τελευταία συνεδρίαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ έγινε πάλι προσπάθεια συγκρότησης της σε Προεδρείο. Μοναδική υποψηφιότητα που τέθηκε για τη θέση του Προέδρου ήταν από το ΜΕΤΑ για το Γρηγόρη Καλομοίρη. Εδώ και δέκα μήνες το ΠΑΜΕ με δήλωση του απέχει συστηματικά από τις ψηφοφορίες για τη συγκρότηση. Αν και η πάγια θέση του στα σωματεία είναι η συμμετοχή του στα Προεδρεία στη βάση της αναλογικότητας, για την ΑΔΕΔΥ και τη ΓΣΕΕ (αλλά και πρόσφατα για το Εργατικό Κέντρο Αθήνας) η θέση του είναι η αποχή (πάντα κατά δήλωση του). Στη συγκεκριμένη όμως συνεδρίαση το ΚΚΕ άλλαξε θέση και ο επικεφαλής της παράταξης του ΠΑΜΕ δήλωσε ότι θα συμμετέχουν κανονικά!

Ρατσισμός και στα συνδικάτα! Η περίπτωση της γιατρού Solace Godwin

Ανοικτή επιστολή της Solace Godwin, ειδικευόμενης γιατρού στο νοσοκομείο Κοζάνης, η οποία ανακάλυψε ότι παρότι συμμετέχει κανονικά στις διαδικασίες του ιατρικού συλλόγου, δεν δικαιούται να ψηφίσει στις εκλογές (του συλλόγου)!! Το ερώτημα που προκύπτει αβίαστα είναι βέβαια το εξής: αν τα ίδια τα συνδικάτα, που έχουν δηλωμένο στόχο την κατάργηση του ρατσισμού, δεν απαλλάσσονται από το ρατσισμό στο εσωτερικό τους, πώς είναι δυνατό να τον καταργήσουν από την κοινωνία;

Στη συνέχεια η επιστολή.

Προς κάθε ενδιαφερόμενο

Λέγομαι Solace Akpevwe Godwin και είμαι Νιγηριανής καταγωγής. Ζω στην Ελλάδα τα τελευταία 14 χρόνια. Φοίτησα σε ελληνικό σχολείο και ύστερα στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, τμήμα Ιατρικής. Αποφοίτησα στις 9/3/2011 και επί του παρόντος είμαι ειδικευόμενη Παθολογίας στο Γ.Ν Κοζάνης (ΜΑΜΑΤΣΕΙΟ).

ΚΚΕ: Όλα ακίνητα και ανίκητα

Η άρνηση του ΚΚΕ, σε μέτωπο ανατροπής και κοινή δράση της μαχόμενης Αριστεράς, διευκολύνει τον ΣΥΡΙΖΑ
 του Γιάννη Ελαφρού

«Απογοητευμένοι είναι στο ΝΑΡ και στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τον ΣΥΡΙΖΑ», σχολιάζει ο «Ρ» της Τρίτης, σχετικά με το άρθρο «Αριστερά των μειωμένων προσδοκιών – ελπίδες και διεκδικήσεις κομμένες ΣΥΡΙΖΑ», στο οποίο επιχειρούμε μια τεκμηριωμένη κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Ενοχλήθηκε ο «Ρ», αφού του χαλάει τη σούπα πως «η ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ», και εφορμά: «Τώρα πήρατε χαμπάρι ότι η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ είναι διαχειριστική εντός ΕΕ και κεφαλαίου; Μα, ο ΣΥΡΙΖΑ πάντα αυτός ήταν και είναι. Και αποκαλύπτεται τώρα πιο ξεκάθαρα ότι ΝΑΡ – ΑΝΤΑΡΣΥΑ καλλιεργούσαν αυταπάτες στο λαό για τη δυνατότητα ‘’αριστερής κυβέρνησης’’ και για στροφή του ΣΥΡΙΖΑ κάτω από την πίεση της …’’αντικαπιταλιστικής αριστεράς’’. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτοαποκαλύπτεται καθαρά πια για τις προθέσεις του κάνει τη γραμμή τους να ξεθωριάζει και το ρόλο τους ως κριτική στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ ‘’απ’ τα αριστερά’’ να ακυρώνεται…». Μπροστά σε τόσα μαζεμένα ψέματα τι να πρωτοαπαντήσεις…

Ταξική αντεπίθεση και ανασυγκρότηση

 του Δημήτρη Γκόβα και της Σύλβιας Κοιλάκου

 (Μέλη του ΔΣ του Εργατικού Κέντρου Αθήνας)

Για το ταξικό ρεύμα του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος ο στόχος σήμερα είναι διπλός: Πρώτο, μάχη για την οργάνωση της αντεπίθεσης των αγώνων, την οργάνωση του κόσμου της δουλειάς και της πάλης του, δεύτερον, επείγοντα βήματα για την ταξική ανασυγκρότηση συνολικά του εργατικού και του συνδικαλιστικού κινήματος.

Το εργατικό κίνημα ενάντια στη βαρβαρότητα

Παρά την ακατάσχετη προπαγανδιστική φλυαρία, η κυβέρνηση προχωρά στην άμεση ψήφιση του σκληρού ταξικού προϋπολογισμού και σε σειρά αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων και μέτρων στα οποία έχει συμφωνήσει με την τρόικα για το πέρασμα στην τάχα «μεταμνημονιακή» εποχή. Στο Δημόσιο θα επιδιώξει να κάνει 6.500 απολύσεις μέσα σε δύο μήνες, να προχωρήσει την αξιολόγηση και το μισθολόγιο πείνας. Στον ιδιωτικό τομέα θέλει να εμποδίσει τη δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβάσεων με τροπολογία που περιορίζει τη δυνατότητα μονομερούς προσφυγής των συνδικάτων στον ΟΜΕΔ.

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις πρόσφατες αποφάσεις της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ

ΑΝΤΑΡΣΥΑ - antarsya.gr   Οι αποφάσεις της πρόσφατης συνεδρίασης της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωσαν ότι η «αλλαγή» που οραματίζεται θα έχει ιδιωτικές τις χιλιοπληρωμένες από τον ελληνικό λαό τράπεζες και τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας, το ΤΑΙΠΕΔ στην θέση του να ξεπουλάει το σύμπαν και το κεφάλαιο να απολαμβάνει την σημερινή φορολογική ασυλία.
τη συμμαχία με επιχειρηματίες και φορείς του μεγάλου κεφαλαίου (ΣΕΒ κ.λ.π), καθώς και τη χτεσινή δήλωση Τσίπρα στο Υπουργείο Άμυνας περί «συνέχειας του κράτους». Έτσι ο κύκλος των διαβεβαιώσεων προς τον  «ξένο παράγοντα», τις δυνάμεις της επιχειρηματικότητας και το «βαθύ κράτος» ότι δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα, ολοκληρώθηκε!

Ποιος φοβάται την ΕΑΑΚ;

Γράφει ο Ανάποδος

«Ισορροπημένη» η ανακοίνωση της ΚΝΕ, που δημοσιεύτηκε στον Ριζοσπάστη της Τρίτης 21 Οκτώβρη.
Αν οι αριθμοί και η έκταση που αφιερώνει σε κάθε πολιτική δύναμη λένε κάτι, ας δούμε πιο συγκεκριμένα πού τα ρίχνουν τα παιδιά της ΚΝΕ.
– Για την πολιτική της συγκυβέρνησης έχουν 186 λέξεις
– Για τον ΣΥΡΙΖΑ 162 λέξεις
– Για την ΕΑΑΚ 201 λέξεις, περισσότερο δηλαδή από όσα γράφουν για κυβέρνηση, ΝΔ και ΠΑΣΟΚ μαζί! Κι αυτό την ώρα που η ΕΑΑΚ συμβάλλει αποφασιστικά στην σκληρή μάχη για να σπάσει το «νόμος και τάξη» μέσα στα πανεπιστήμια, που προωθεί το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης – πρυτάνεων – επιχειρήσεων – ΕΕ.
Τα συμπεράσματα δικά σας.

Η συζήτηση, λέγεται διχασμός, σύντροφοι;

Δέσποινα Κουτσούμπα*

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται μπροστά στην επόμενη συνδιάκεψή της. Το ότι υπάρχουν διαφορετικές απόψεις είναι όχι απλώς γνωστό, αλλά επιθυμητό και αναγκαίο. Ο διάλογος που αναπτύσσεται, με κείμενα οργανώσεων και με κείμενα συντρόφων (όλα δημόσια!) φαίνεται να ξεπερνάει ένα σκόπελο και να αρχίζει να γίνεται πιο δημιουργικός.
Με όλα αυτά, προφανώς, δεν έχει ασχοληθεί ως τώρα η ΑΥΓΗ. Και τώρα που λέει να ασχοληθεί, βάζει τίτλο «διχασμός». Η συζήτηση λέγεται διχασμός σύντροφοι; Τότε γιατί κάθε φορά που η Αριστερή Πλατφόρμα, οι 53 ή όποιος άλλος από τον ΣΥΡΙΖΑ κατεβάζει μια άποψη στα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ δεν βάζετε τίτλο «Μίσος και αλληλοσπαραγμός»; Αν είναι να χουμε ίδια μέτρα και σταθμά δηλαδή…

Η ΕΡΤ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ

Με αφορμή την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την ΕΡΤ (συλλογικό κείμενο)  

Η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που κυκλοφόρησε τις προηγούμενες ημέρες έδωσε ένα γερό χαστούκι σε όλους τους αγωνιζόμενους της ΕΡΤ σε όλη την Ελλάδα. Γιατί δεν είναι αρκετή η αναφορά στην «πλούσια αυτοδιαχειρηστική λειτουργία» και η εναναφορά του «brandname ΕΡΤ» για να κρύψει όλα όσα περιγράφονται στην προγραμματική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ.

· «Επιστροφή όσων εργαζόμενων….με αξιολόγηση των προσόντων τους πρίν και μετά την 11 Ιουνίου 2013»

Η πρόταση για αξιολόγηση του προσωπικού, πρέπει να απαντήσει στο αν ήταν λάθος οι απεργιακές κινητοποιήσεις που γίνανε απο τους εργαζόμενους της ΕΡΤ, επι Μόσιαλού ενάντια στην αξιολόγηση που προωθούσε η τότε κυβέρνηση. Θα πρέπει να απαντήσει αν είναι λάθος το γεγονός ότι χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι είναι σε αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση του Μητσοτάκη εδώ και μήνες, έχοντας καταφέρει με αυτούς τους αγώνες να ακυρώσουν την εφαρμογή της μέχρι τώρα.

Το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να πάρει τις ευθύνες του

Γράφει ο Βαγγέλης Μαρινέλης

Είναι γενική παραδοχή ότι ζούμε ίσως τη μεγαλύτερη γενικευμένη κοινωνικοοικονομική καπιταλιστική κρίση, δηλαδή σε μια εποχή που οι αντικειμενικές συνθήκες είναι ώριμες για μεγάλες συγκρούσεις, για επαναστάσεις. Επίσης η παγκόσμια ιστορία αλλά και η ιστορία κάθε λαού έχει επιβεβαιώσει όλους τους διαλεκτικούς φιλοσόφους που λένε ότι η κοινωνικοοικονομική εξέλιξη περνάει αναγκαστικά μέσα από μικρές και μεγάλες συγκρούσεις, από επαναστάσεις. Ενώ λοιπόν έχουμε αυτά τα δεδομένα, παρατηρούμε μια κοινωνική νηνεμία δηλαδή μια κοινωνική «ανωμαλία» και το λέμε αυτό γιατί ενώ όλα φωνάζουν, ενώ όλα απαιτούν συγκρούσεις για να γυρίσει ο τροχός της ιστορίας προς τα εμπρός, οι κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που έχουν την ιστορική ευθύνη γι’ αυτό, αδρανούν και έτσι έχουμε φαινόμενα όχι μόνο τελμάτωσης αλλά και πισωγυρίσματος του ιστορικού τροχού, με αποτέλεσμα να βιώνουμε μια σχετική αλλά και απόλυτη εξαθλίωση.

73 χρόνια από τη ναζιστική θηριωδία στο Μεσόβουνο

73 χρόνια συμπληρώθηκαν από το ολοκαύτωμα του Μεσοβούνου (δείτε το video του kozani.tv)

Την 73η επέτειο της εκτέλεσης των κατοίκων του Μεσοβούνου τον Οκτώβρη του 1941 και τον Απρίλη του 1944 τίμησαν οι κάτοικοι του μαρτυρικού χωριού. Κατά το ολοκαύτωμα του Μεσοβούνου και καθ’ όλη την περίοδο
1941-44 χάθηκαν 157 άνδρες, 108 γυναικόπαιδα, αλλά και 3 σοβιετικοί στρατιώτες που σφαγιάστηκαν από τα στρατεύματα της Βέρμαχτ.

Η Αριστερά των μειωμένων προσδοκιών «Και τα Μισά Καλά Είναι»…

Γιάννης Ελαφρός

«Χθες με πλησίασε μια γυναίκα και μου είπε: Δεν ψήφισα ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τώρα πια δεν έχω άλλη ελπίδα. Τα μισά να κάνετε από αυτά που είπατε στη Θεσσαλονίκη θα είμαι ευχαριστημένη». Μιλώντας στο φεστιβάλ της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ ο Αλέξης Τσίπρας εξέφρασε με τον πιο γλαφυρό τρόπο, μέσα από ένα παράδειγμα του «δρόμου», την αντίληψη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. «Και τα μισά να κάνουμε», απ” όσα είπαμε στην ΔΕΘ, ο λαός θα είναι ευχαριστημένος. Καθώς οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι φτωχοί βρίσκονται με την πλάτη στον τοίχο, τα στελέχη της αξιωματικής αντιπολίτευσης νομίζουν ότι μπορούν να κερδίσουν τάζοντας μερικά ψίχουλα. Δεν χάνουν ευκαιρία να κατεβάσουν τις προσδοκίες, να ακρωτηριάσουν τους αιχμηρούς, ανατρεπτικούς πολιτικούς στόχους του κινήματος. «Τόσα μπορούμε», «είναι κοστολογημένα», «είναι με ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς». Η Αριστερά των μειωμένων προσδοκιών, η Αριστερά της μίζερης προσαρμογής και της ακρωτηριασμένης ελπίδας είναι εδώ.

Πανελλαδικό Συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ: Επίσημη έναρξη της προεκλογικής περιόδου για το ΚΚΕ

 Γράφει ο Τζώτζης Βασίλης

Προς αποφυγή οποιασδήποτε ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΣ εύχομαι ειλικρινά το συλλαλητήριο, όπως και κάθε μορφή αντίστασης στην επελαύνουσα Μνημονιακή ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ, να είναι ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟ. Στο κείμενο που ακολουθεί θα γίνει μια προσπάθεια να αναλυθεί η λογική συγκρότησης της σημερινής πολιτικής γραμμής του ΚΚΕ και με αφορμή την εν λόγω κινητοποίηση.

Το σποτάκι θέτει ξεκάθαρα 3 άξονες. ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ τη δραματική κατάσταση που βιώνουμε όλοι μας με παράθεση των εντυπωσιακών πραγματικά στατιστικών, δίνει ένα ηθικό (ηθικιστικό;) σύνθημα «ώρα να ακουστεί η δική μας φωνή» και τέλος παραθέτει μερικά ώριμα Οικονομικού τύπου αιτήματα.

-Μέγιστη εγγυημένη εξαπάτηση-Ψίχουλα για την ακραία φτώχεια

Του Δημήτρη Δεσύλλα

Οσο συνεχίζεται η κρίση, βαθαίνει η αντιλαϊκή επίθεση, διευρύνεται η φτώχεια και πλησιάζουν οι εκλογές, τόσο δυναμώνει η κυβερνητική προπαγάνδα για δήθεν αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας, με εργαλείο το πολυδιαφημισμένο «Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα».

Το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα (ΕΕΕ) αποτελεί συνταγή του ΔΝΤ, ένα μικρό «αντίδωρο» της τρόικας και της συγκυβέρνησης σε όσους βρέθηκαν στον «πάτο του πηγαδιού» της ακραίας φτώχειας, εξαιτίας της βάρβαρης αντιλαϊκής επίθεσης και των Μνημονίων.

«Κορδάτος»: Το ΚΚΕ τους κατηγορεί για φιλο-ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί επιτίθενται …στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ!

Γράφει ο Νίκος Ξηρουδάκης

Απαντώντας σε απαξιωτική πολιτική κριτική του 902.gr, συνοδευόμενη και από προσωπική επίθεση κατά του Δ. Καλτσώνη, το γραφείο τύπου του Συλλόγου διάδοσης μαρξιστικής σκέψης Γ.ΚΟΡΔΑΤΟΣ εξέδωσε ανακοίνωση την οποία παραθέτουμε στη συνέχεια. Σ’ αυτήν διαψεύδεται ότι υπήρξε συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ στη διεκδίκηση της καλλικρατικής θέσης του ‘’Συνήγορου του Δημότη και της Επιχείρησης’’ στο Δήμο Ηλιούπολης. Δηλώνεται κατηγορηματικά ότι δεν υπήρξε

 «κανενός είδους πολιτική συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ και πολύ περισσότερο προσχώρηση σε αυτόν, όπως με ψευδή και συκοφαντικό τρόπο διατείνεται το παραπάνω άηθες σχόλιο. Η στήριξη που πρόσφερε η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ και όποιος άλλος στην υποψηφιότητα είναι μια επιλογή που αφορά μόνο τους ίδιους.»

Η αναγκαιότητα της αριστερής αντικαπιταλιστικής πολιτικής και πώς να την υπηρετήσουμε

Παναγιώτης Μαυροειδής

Τι και πώς να διεκδικήσουμε λοιπόν σήμερα; Τι σημαίνει ‘’διέξοδος’’ ή  ‘’αριστερή πολιτική’’, για τον κόσμο της εργασίας, τους ανέργους, τους νέους;

Δεν είναι κακό να κοιτάξουμε τους απέναντι. Όλες οι πολιτικές επιλογές κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων που στηρίζουν τη σημερινή κοινωνική αθλιότητα, έχουν ξεκάθαρη ταξική στόχευση: Να υποβιβάσουν τη θέση της εργαζόμενης πλειοψηφίας, να αιχμαλωτίσουν θεσμικά και οικονομικά την εργατική τάξη, να τη δέσουν χειροπόδαρα. Και να τη ληστέψουν, αλλά και να της στερήσουν τη δυνατότητα της αντίστασης και του συλλογικού αγώνα. Όσο για το δικαίωμα της ανατροπής αυτού του συστήματος, πρέπει να βγει στην ιδεολογική και πολιτική παρανομία.

Δ. Τσακνής: Εγώ ο Μικροαστός...

Του ΔΙΟΝΥΣΗ ΤΣΑΚΝΗ*

Την ξέρω την αμηχανία του σύγχρονου Αριστερού. Τη μυρίζομαι από απόσταση, την ακούω σε συζητήσεις ατελέσφορες, τη διαβάζω στη πλούσια έτσι κι αλλιώς αρθρογραφία του διαδικτύου. Μια αμηχανία που εξαντλείται στην προσπάθεια της αποκάλυψης των σχεδίων του ταξικού αντιπάλου, στις χιλιοειπωμένες αλήθειες για την ανάγκη ηγεμονίας της εργατικής ιδεολογίας, στις αναλύσεις για τους συσχετισμούς των παικτών στην πολιτική σκακιέρα.

Είναι η αμηχανία του γνώστη. Του γνώστη, που ενώ εκκινεί σωστά, έχοντας παραμάσχαλα το αλάνθαστο εργαλείο του επιστημονικού σοσιαλισμού και της ταξικής ανάλυσης, καταλήγει συνήθως στην «αποκάλυψη» του εχθρού, που βρίσκεται κυρίως, ανάμεσα σε ... φίλιες δυνάμεις.

Εύκολα η αμηχανία του γνώστη, μετατρέπεται σε αλαζονεία του άφρονα, εξ ου και παντού γύρω μας, υπάρχουν ρήτορες χωρίς κοινό, ηγέτες δίχως οπαδούς, παράγοντες χωρίς φιλάθλους, αυθεντίες σε τελευταία ανάλυση, πλην όμως, άνευ αντικειμένου.

Τώρα! Τομή, Ρήξη και Συνέχεια του Κομμουνιστικού Επαναστατικού Ταξικού Εργατικού Κινήματος

Γράφει ο Νίκος Δινόπουλος

...ακόμα και η ανταγωνιστική απειλή ανατροπής του καπιταλισμού ήταν ένας παράγοντας που έδωσε ώθηση στους ταξικούς αγώνες της εργατικής τάξης και των εργαζομένων να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν όλα τα κοινωνικά, πολιτικά, εργασιακά δικαιώματα και ελευθερίες στις χώρες του «υπαρκτού καπιταλισμού» που στις μέρες μας κατεδαφίζονται.

Πρώτη δημοσίευση 2/6/2014

Παραφράζοντας, προσαρμόζοντας το ερώτημα του Β. Ι. Λένιν για τη διάσπαση της ενιαίας σοσιαλδημοκρατίας στη Διάσκεψη του Τσίμερβαλντ το 1916 (η συγκρότηση των κομμουνιστικών κομμάτων και η ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος σε διαχωρισμό και σε διάκριση από τη σοσιαλδημοκρατία), στη σύγχρονη εποχή, αυτό μπορεί να επαναδιατυπωθεί: