Σύννεφα εκτροπών

του Γιώργου Ρούση

Από την "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία", 26.6.2011 Οσο αναπτύσσεται το λαϊκό κίνημα, όσο μαζικοποιείται και εντείνονται οι αντιδράσεις ενάντια στα αντιλαϊκά μέτρα, όσο πιο έντονα τίθενται σε αμφισβήτηση από τον δικομματισμό μέχρι την Ε.Ε. και τον ίδιο τον καπιταλισμό, τόσο πυκνώνουν και οι απειλές για μετατροπή της ουσιαστικής δικτατορίας της αστικής τάξης, που είναι στην πραγματικότητα η αστική δημοκρατία, και σε τυπική δικτατορία. Οι απειλές αυτές είναι πολύμορφες και αφορούν είτε μια συνολική εκτροπή, η οποία θα έλθει να προστεθεί στο καθεστώς κατοχής που ήδη μας έχει επιβληθεί, είτε επιμέρους εκτροπές και από αυτήν ακόμη τη λειψή αστική δημοκρατία που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Παραθέτω ορισμένα παραδείγματα απειλών και ενεργειών προς αυτήν την κατεύθυνση τα οποία είδαν το φως τις τελευταίες μέρες. Με μια παρέμβασή του που πέρασε στα ψιλά, ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Γιάννης Τεντές, με αφορμή την υπόθεση των αγωνιστών Κορτέση, Νικητόπουλου, Σταθόπουλου, ζήτησε την αναίρεση του βουλεύματος που διέταξε τη μη παράταση της προσωρινής κράτησής τους, επιδιώκοντας να παγιώσει την επ΄ αόριστον προφυλάκιση για πολιτικά αδικήματα. Το ότι οι τρεις αφέθηκαν και πάλι ελεύθεροι είναι μεν παρήγορο, δεν αναιρεί όμως το γεγονός ότι επιδιώχθηκε να παραβιαστεί μια θεμελιακή αστικοδημοκρατική αρχή και να μετατραπούμε σε Γκουαντάναμο, όπου οι κρατούμενοι παρέμεναν προφυλακισμένοι επ΄ αόριστον δίχως να έχουν δικαστεί. Ο γέρος της αποστασίας, η οποία υπήρξε και η απαρχή της αντιδημοκρατικής εκτροπής του 1967, Μητσοτάκης, στην εκπομπή «Νέοι φάκελοι» του Αλέξη Παπαχελά, έκανε λόγο για περίοδο που του «θυμίζει τις παραμονές της δικτατορίας», ενώ ταυτόχρονα ως πραγματικός Ντρακουμέλ υποστήριζε ξεδιάντροπα ότι στο όνομα της κατ΄ αυτόν υπεράσπισης της δημοκρατίας πρέπει αν χρειαστεί «να έχουμε και νεκρούς»! Στην εκπομπή το «Κουτί της Πανδώρας», όπου, με αφορμή τα τεκταινόμενα στις πλατείες, ο Κώστας Βαξεβάνης κατόρθωσε να μαζέψει ταυτόχρονα τόσο πολλούς υποστηρικτές του μνημονίου όσους καμία άλλη εκπομπή, ο ακραιφνής νεοφιλελεύθερος Ανδρέας Ανδριανόπουλος ερμήνευε σε ελεύθερη δική του μετάφραση για ποιον λόγο οι διαμαρτυρίες μπροστά στη Βουλή και ενάντια στους βουλευτές ισοδυναμούν με επίκληση χούντας. Στις 13/6 στο Αλτερ, ο «αριστερός» Παντελής Οικονόμου, ο οποίος στο μεταξύ και προφανώς λόγω και αυτής του της στάσης υπουργοποιήθηκε, υπερασπιζόμενος με πάθος την κυβερνητική πολιτική, μας θύμισε την ορολογία και τη λογική περί γύψου, στον οποίο έπρεπε να μπει η ασθενής Ελλάς, του αρχιδικτάτορα Παπαδόπουλου, κάνοντας λόγο για «σοβαρή ασθένεια» που πλήττει την Ελλάδα και για «επέμβαση» στην οποία αυτή πρέπει να υποβληθεί. Και ο Σταύρος Ψυχάρης, πιο ξεκάθαρος από όλους, και πιο έγκυρος απ΄ όλους, ως ο πλέον καθ΄ ύλην αρμόδιος λόγω προτέρου βίου σε ζητήματα αντιδημοκρατικών εκτροπών και χούντας, έκανε απειλητικά λόγο στο «Βήμα» της 5/6/2011 για πιθανή πρόκληση «τέτοιας διασάλευσης της τάξης που θα δικαιολογούσε έκτακτα μέτρα, δηλαδή εκτροπή από τη συνταγματική τάξη». Ολοι οι παραπάνω επιδιώκουν με τις προειδοποιήσεις-απειλές τους να εκβιάσουν τον ελληνικό λαό, θέτοντάς του το δίλημμα «υποταγή ή εκτροπή». Επιδιώκουν να εμφανίσουν την υποταγή και τη συναίνεση σε αυτήν ως τη μοναδική σωτήρια λύση απέναντι στην επερχόμενη εκτροπή, επιδιώκουν να κάμψουν τις όποιες αντιδράσεις έχουν εκδηλωθεί μέχρι σήμερα και κυρίως επιδιώκουν να παρεμποδίσουν την ανάπτυξη και ριζοσπαστικοποίηση των αγώνων. Απέναντι σε αυτές τις προκλήσεις των πιο αδίστακτων συντηρητικών δυνάμεων του τόπου, οι οποίες δεν σταματούν πουθενά μπροστά στο ύψιστο γι΄ αυτές καθήκον της υπεράσπισης του κεφαλαίου, το λαϊκό κίνημα καλείται: *Να αντιμετωπίσει όπως τους αρμόζει όλους εκείνους που άμεσα ή έμμεσα τολμούν να απειλούν με αντιδημοκρατικές εκτροπές και να υπερασπίζεται τις όποιες δημοκρατικές κατακτήσεις. *Να προετοιμαστεί έτσι ώστε, αν κάποιοι αποτολμήσουν την όποια εκτροπή, να μη βρεθεί στην κατάσταση του 1967, οπότε και η «Αυγή» την ημέρα που πραξικοπήματος είχε τίτλο «Γιατί δεν θα γίνει δικτατορία». *Να αποφεύγει τις προβοκάτσιες και να μην προβαίνει το ίδιο ασυνείδητα σε ενέργειες που συμβάλλουν στην οπισθοδρομική ανατροπή της αστικής έστω δημοκρατίας, του τύπου της απόφασης της γ.σ. της πλατείας Συντάγματος της 13/6 με βάση την οποία ζητούνταν να καταργηθούν τα κόμματα. Μια τέτοια, το λιγότερο χαοτική τοποθέτηση, η οποία εντάσσεται στην αναγωγή του κινήματος στο άπαν ενώ μηδενίζει την κάθε οργανωμένη δράση, είναι βέβαιο ότι όχι μόνον δεν συμβάλλει στο πέρασμα σε ανώτερες μορφές δημοκρατίας αλλά αντικειμενικά τροφοδοτεί το αντιδημοκρατικό κλίμα. *Να εντείνει παραπέρα την αγωνιστικότητά του και να αμφισβητεί όλο και βαθύτερα την πολιτική αλλά και κοινωνικο-οικονομική κυρίαρχη τάξη πραγμάτων, η οποία είναι έτοιμη να αποβάλει το δημοκρατικοφανές της προσωπείο και να δείξει το πραγματικό αντιδημοκρατικό της πρόσωπο. *Να προβάλλει θαρραλέα ανώτερες μορφές κοινωνικής οργάνωσης και λαϊκής συμμετοχής από εκείνη της αστικής δημοκρατίας, καταδεικνύοντας ότι αυτή δεν έχει ως μοναδική εναλλακτική την αυταρχική εκτροπή της και ότι δεν αποτελεί το τέλος της ιστορίας.