Λίγα λόγια για την δίκη του Δικτύου Ελευθέρων Φαντάρων Σπάρτακος

-Inter arma silent leges-

Πλήθος ανθρώπων το τελευταίο διάστημα κατηγορούνται από την αστική δικαιοσύνη για συκοφαντική δυσφήμιση . Γιατί τόλμησαν να καταγγείλουν τις απαράδεκτες συνθήκες ή επιθέσεις που δέχθηκαν από φασίζουσες δυνάμεις στην εργασία τους, στην διάρκεια της θητείας των φαντάρων, στις σχολές τους.

Η αστική δικαιοσύνη έχει βρει ένα νέο κόλπο προκειμένου να μπορεί:α )να φακελώνει –με αυτούς τους όρους ακριβώς-αγωνιστές, β) να καταστέλλει οποιαδήποτε προσπάθεια γίνεται καλυτέρευσης των συνθηκών διαβίωσης εργασίας κλπ,γ) να τρομοκρατεί και να βάζει βέτο στο κίνημα πως υπάρχουν κάποια ζητήματα ‘’εθνικής ασφάλειας’’ που αυτό δεν θα έχει λόγο.

Ένα τέτοιο ζήτημα φαίνεται να είναι τα καψώνια στον στρατό. Σε μια περίοδο που ο ελληνικός στρατός είναι σε πολεμική ετοιμότητα , που διαχειρίζεται χέρι- χέρι με τις ΜΚΟ το προσφυγικό και που το ελληνικό κράτος επιδιώκει να περάσει στα μουλωχτά την στράτευση στα 18 (κυρίως για τα πιο φτωχά παιδιά που δεν καταφέρνουν να περάσουν σε κάποιο Πανεπιστήμιο) αλλά και να εμπεδώσει την ελαστική τζάμπα εργασία στους υπόλοιπους φαντάρους μέσω των πρακτικών οποιοσδήποτε αρθρώνει λόγο για τα δικαιώματα των φαντάρων ως πολιτών με στολή θα διώκεται.

Είναι ασήμαντο ζήτημα τα καψώνια στον στρατό άραγε;

Τα στατιστικά των ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΩΝ κατά την διάρκεια της θητείας δείχνουν ότι μάλλον όχι. Μάλλον δεν είναι λίγο να διπλασιάζονται χρόνο με τον χρόνο και το ένα νέο παιδί να "φεύγει" μετά το άλλο επειδή δεν αντέχει την πίεση και την σωματική και ψυχική εκμετάλλευση.

Ωστόσο είναι τα καψώνια κάτι που είναι υποχρεωτικό στην θητεία;

ΟΧΙ!Ο στρατιωτικός κανονισμός και τo σύνταγμα απαγορεύουν ρητά και ξεκάθαρα ότι τέτοιου είδους πρακτικές είναι απαγορευτικές εντός της θητείας. Ο φαντάρος είναι πολίτης με στολή έχει δικαίωμα στην αξιοπρέπεια και δεν είναι παιχνίδι σαδιστικών πρακτικών από τους ανωτέρους του.

Όταν λοιπόν η Επιτροπή Αλληλεγγύης Στρατευμένων και το Δίκτυο Σπάρτακος αποκαλύπτει κάτι που σχεδόν όλη η ελληνική κοινωνία ξέρει –ότι ναι γίνονται καψώνια-αλλά κανείς δεν τολμά να καταγγείλει διώκεται.

Πως διώκεται;

Με καθαρά παράνομο –αντισυνταγματικό- χωρίς καμιά νομική βάση-εκδικητικό τρόπο.

Καθαρά παράνομος-αντισυνταγματικός τρόπος:

α)Ελλείψει νόμιμης διαδικασίας άρσης απορρήτου, βαφτίστηκε διαχειριστής της ιστοσελίδας, ο προσωρινός κάτοχος του κινητού τηλεφώνου της Επιτροπής.

β) Έγινε ανερυθρίαστα δεκτή η παράνομη (χωρίς άρση απορρήτου) επανειλημμένη παρακολούθηση των τηλεφώνων της Επιτροπής και του προσωπικού τηλεφώνου του προσωρινού κατόχου του κινητού, από τη δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος Θεσσαλονίκης.

γ) Έγινε δεκτό ότι αφού ο κάτοχος του κινητού τηλεφώνου συνδέθηκε σε ανύποπτο χρόνο στο internet (όχι στο σάιτ, ούτε βέβαια στις σχετικές καταγγελίες) και δη έναν μήνα μετά τις επίδικες καταγγελίες, ο ίδιος θα ήταν και αυτός που τις ανήρτησε (ελλείψει άλλου τινός).

δ) Με εξόφθαλμες παραβιάσεις ποινικής δικονομίας κατά την διάρκεια της δίκης. Σε μια ατμόσφαιρα εμφυλιοπολεμική, με την πρόεδρο του Δικαστηρίου να κραυγάζει από το πρώτο πεντάλεπτο ότι δεν χρειάζεται περισσότερους από έναν μάρτυρες, διότι έχει διαβάσει και ξέρει τι έχει γίνει, να απαντά αντί του μηνυτή στις ερωτήσεις της υπεράσπισης ή άλλοτε απλώς να απαγορεύει τις ερωτήσεις που στόχευαν στον έλεγχο της αξιοπιστίας του πρώην διοικητή του στρατοπέδου. Προφανώς, ούτε οι τέσσερις που εξετάστηκαν ούτε εκατόν τέσσερεις μάρτυρες υπεράσπισης δεν θα ήταν αρκετοί να ανατρέψουν αποφάσεις προειλημμένες. 5 μήνες πρότεινε ο εισαγγελέας, 2 χρόνια απεφάνθη το δικαστήριο.

Χωρίς καμιά νομική βάση:

Στα πρώτα έτη στην Νομική Σχολή μαθαίνουμε το Ειδικό Ποινικό Δίκαιο στο οποίο εξετάζεται το έγκλημα της συκοφαντικής δυσφήμισης. Για να τελεσθεί το έγκλημα αυτό πρέπει να υφίστανται κάποιες προκείμενες.

α) Θα πρέπει ο δράστης να διέδωσε κάποιο γεγονός για να βλάψει την τιμή ή την υπόληψη του θύματος (Στην περίπτωση της ΕΑΣ ο δράστης δεν υπάρχει γιατί με κανέναν τρόπο δεν αποδεικνύεται ότι ο Ν.Αργυρίου διέδωσε κάτι παρά μόνο ότι βρισκόταν στο Διαδίκτυο ένα μήνα μετά την έκδοση της είδησης και δεν υπάρχει και κανένας δόλος ούτε καν ενδεχόμενος ,πράγμα που παραδέχθηκε και το υποτιθέμενο θύμα, βλάβης της τιμής ή της υπόληψης )

β) Θα πρέπει το γεγονός να είναι ψευδές. (Στην περίπτωση της ΕΑΣ το γεγονός είναι αληθές και ως τέτοιο κατατίθεται από τον ίδιο τον φαντάρο που το υπέστη, από τους συναδέλφους του αλλά εμμέσως και από την ίδια την Στρατιωτική Διοίκηση που έσπευσε να κουκουλώσει το ζήτημα)

γ)Ο δράστης θα πρέπει να γνώριζε ότι διαδίδει ψευδές γεγονός .(Στην περίπτωση της ΕΑΣ δεν ταυτοποιείται καταρχήν δράστης απλά κάποιος που μπαίνει στο ιντερνετ όπως καμιά πεντάρα δις άνθρωποι στον πλανήτη γη, αλλά ακόμη και να μην ήταν έτσι το γεγονός που αναρτήθηκε ήταν αληθές όπως και όλα όσα ανεβαίνουν στο μπλογκ της ΕΑΣ και έχουν γλιτώσει πολλούς συναδέρφους μας φαντάρους από αυτοκτονίες, από το παράνομο εμπόριο ναρκωτικών που γίνεται και από παράνομα καψώνια)

Ακόμη και δευτεροετής της Νομικής καταλαβαίνει ότι η καταγγελία απέναντι στον Νίκο Αργυρίου και την ΕΑΣ είναι μια κακοστημένη-αβάσιμη και επικίνδυνη για το κίνημα κίνηση.

Εκδικητικός τρόπος:

Η ποινή δε που επιβλήθηκε χωρίς να μπορεί καν να στοιχειοθετηθεί κάποιο έγκλημα ξεπερνά κάθε όριο αυταρχικότητας της αστικής δικαιοσύνης.2 χρόνια με τον εισαγγελέα να προτείνει 5 μήνες και να καθιστά την καταδίκη της ΕΑΣ ιστορικό ρεκόρ. Δύσκολα θα βρει κάποιος ανάλογη ποινή για πραγματική συκοφαντική δυσφήμιση (η μεγαλύτερη ως τώρα καταδίκη ήταν του Ψωμιάδη για συκοφαντική δυσφήμιση κατά Λαλιώτη με πλαστά έγγραφα, για την οποία καταδικάστηκε σε 18 μήνες φυλάκιση!).

Καταληκτικά τα άνωθεν συνιστούν μια τομή στην λειτουργία της ταξικής "δικαιοσύνης". Μέσω της υπόθεσης της ΕΑΣ επιχειρείται η νομιμοποίηση της παράνομης παρακολούθησης με παραβιάσεις απορρήτου και των ηλεκτρονικών διευθύνσεων και των κινητών τηλεφώνων οποιουδήποτε το κράτος και η κυβέρνηση θεωρεί ή έχει "υποψίες" ότι αντιδρά στον βούρκο που μας έχουν φέρει. Η πολιτική γραμμή τους είναι ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΟΠΟΙΟΝ ΑΝΤΙΔΡΑ και δεν τους ενδιαφέρει καν να τηρούν την δική τους αστική νομιμότητα .Η κριτική και πολύ περισσότερο η καταγγελία των ανωτέρων σε κάθε ιεραρχία, δεν θα γίνεται πλέον ανεκτή. Κατήγγειλε εργαζόμενος τον εργοδότη του; υπάλληλος τον διευθυντή της δημόσιας υπηρεσίας, πολίτες κάποιον έχοντα εξουσία; Μια δικαστική απόφαση «δια πάσαν νόσο και πάσαν μαλακίαν».

Οι συλλογικότητες όμως του μαζικού κινήματος των εργαζομένων και της νεολαίας, έλαβαν το μήνυμα. Ήδη, κάθε σωματείο εργαζομένων, κάθε φοιτητικός σύλλογος, κάθε συλλογικότητα γειτονιάς, κάθε άνθρωπος που αρνείται να υποταχτεί στο μαύρο και βουβό μέλλον της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης, είναι μέλος της Επιτροπής Αλληλεγγύης Στρατευμένων. Και κάθε ένας από εμάς είναι και θα είναι ένας αγωγός διεκδίκησης και διάδοσης των δικαιωμάτων των στρατευμένων, των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας, ντόπιων και μεταναστών… Ούτε βήμα πίσω.

Την Τρίτη 21 Μαρτίου 2017,9 π.μ στα δικαστήρια Ευελπίδων, κτίριο 8, αίθουσα 4. στεκόμαστε απέναντι στην ποινικοποίηση του κινήματος μέσα και έξω από τον στρατό.

Απαιτούμε:

Αθώωση του Νίκου Αργυρίου-Ακύρωση της ποινής του-Απαλλαγή του από τις κατηγορίες. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα ελευθερίας του ηλεκτρονικού τύπου, της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και ειδήσεων. Καμιά ποινικοποίηση του κινήματος.

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

από Ταξική Πτέρυγα