«Γράφουμε για να εκφράσουμε την ισχυρή υποστήριξή μας στις στενές σχέσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας και των ΗΠΑ. Αναγνωρίζουμε το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας να αναπτύξει πλήρως τους φυσικούς της πόρους εντός της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης. Ούτε η Τουρκία ούτε οποιαδήποτε άλλη χώρα έχει το δικαίωμα να αμφισβητήσει την κυπριακή δικαιοδοσία σε αυτά τα ύδατα.
Οι διενέξεις και η αναταραχή αποτελούν μακρά ιστορία στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πρόσφατη ανακάλυψη φυσικού αερίου όμως μπορεί να οδηγήσει σε μεγαλύτερη συνεργασία. Με την Κύπρο, την Ελλάδα και το Ισραήλ να εργάζονται μαζί, αυτοί οι πόροι προωθούν την οικονομική ανάπτυξη στην Ευρώπη και σε όλη τη Μεσόγειο. Δεν πρέπει να επιτραπεί στην τουρκική παρεμβατικότητα να υπονομεύσει αυτό τον στόχο».
Οι ΗΠΑ ενδιαφέρονται να εγκαταστήσουν άρον – άρον τα γεωτρύπανα της Exxon Mobil μέσα στο 2018 στην «Αφροδίτη» δηλαδή στο κοίτασμα της Κυπριακής ΑΟΖ και μάλιστα στο σημείο που είναι πλησιέστερο στο Αιγυπτιακό Ζορ που θεωρείται το μεγαλύτερο της Μεσογείου. Για να υπηρετήσουν αυτό το στόχο αναγνωρίζουν τη χούντα της Αιγύπτου, που βαρύνεται με τη δολοφονία χιλιάδων αθώων πολιτών, μόνο και μόνο επειδή ανήκουν στους Αδελφούς Μουσουλμάνους.
Οι ΗΠΑ έχουν αφήσει έξω από τους σχεδιασμούς τους τον Ερντογάν αλλά δεν θέλουν, από την άλλη, να τον αφήσουν να πέσει και στα νύχια του Πούτιν.
Η εικόνα σήμερα θα ήταν εντελώς διαφορετική αν είχε πετύχει το «καταδικαστέο και επαίσχυντο πραξικόπημα» στο οποίο, βεβαίως «ουδείς είχε ουδεμία ανάμιξη».
Η Τουρκία, βεβαίως, είναι αρκετά μεγάλη για να την χαρίσουν τόσο εύκολα. Το πρόβλημα είναι ότι πρέπει να χωρέσουνε πολλά …καρπούζια κάτω από μια μασχάλη. Η Τουρκία δεν πρέπει να μείνει απέξω εντελώς από το υπό εκκόλαψη ενεργειακό σκηνικό στην Μέση Ανατολή ακόμα και με Ερντογάν. ΟΙ ΗΠΑ δεν σκοπεύουν να την χαρίσουν στους Ρώσους και στο Ιράν.
Το ερώτημα είναι: Τι αντάλλαγμα μπορούν να του δώσουν πέραν των «εγγυήσεων» για τους κινδύνους από την ίδρυση Κουρδικού Κράτους;
Μια κάποια λύση θα ήταν να βάλουν το Ισραήλ να τοποθετήσει και έναν αγωγό φυσικού αερίου προς την Τουρκία «όχι κατ’ ανάγκη ανταγωνιστικό» όπως έχει ήδη διαμηνύσει η ισραηλινή πλευρά. Σε αυτήν την διπλωματική μάχη ο Τσαβούσογλου πιέζει προειδοποιώντας για τον κίνδυνο ενός εμφυλίου πολέμου στην περίπτωση που η Τουρκία οδηγηθεί στο περιθώριο των εξελίξεων στην περιοχή και ετοιμάζει συμφωνία με τους Ρώσους για την προμήθεια των πυραύλων S400 αλλά και της προοπτικής του Turkish Stream.
Η Ελλάδα αρκείται στον ρόλο του φτηνού κομπάρσου στο σκηνικό που ξετυλίγεται δίνοντας τα πάντα, αρκεί να παίξει στο χολιγουντιανό μελόδραμα της Exxon Mobil με τίτλο: «Πως θα κλέψουμε τους φυσικούς πόρους τριών χωρών χωρίς να το ακουστεί κιχ». Ή, καλύτερα: «Πώς θα κάνουμε την Γερμανική Ευρώπη υποχείριο μας πριν την κάνουν οι Ρώσοι». Σε αυτό το βωμό η Ελλάδα, όπως και η Κύπρος, αναβαθμίζουν τη σχέση τους με το Ισραήλ, ξέροντας ότι έτσι βλάπτουν τα συμφέροντα του παλαιστινιακού λαού, που συνεχίζει να αγωνίζεται για κυρίαρχο κράτος ενάντια στην κατοχή.
Τουλάχιστον οι Τούρκοι το παλεύουν και διεκδικούν έναν περισσότερο κεντρικό και ανεξάρτητο ρόλο σε αυτή την Χολιγουντιανή υπερπαραγωγή των πολυεθνικών του πετρελαίου που θα καθορίσουν το μέλλον του κόσμου για τις επόμενες δεκαετίες.
Το καλοκαίρι των διπλωματικών πιέσεων φαίνεται ότι θα ακολουθήσει ένας βαρύς χειμώνας αποφασιστικών λύσεων.
ΠΗΓΗ: - Kommon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου