Αιολικά, Φυσικό αέριο, Απελευθέρωση Ενέργειας και ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ.

Το 1950 η χώρα ερχόταν από μια δεκαετία καταστροφών, πρώτα απ' την Κατοχή κι έπειτα απ' τον Εμφύλιο. Ακριβώς σ' εκείνη την κομβική στιγμή ιδρύθηκε η ΔΕΗ, προκειμένου να ηλεκτροδοτηθεί η χώρα, που είχε πάνω από 400 ηλεκτρικές εταιρείες, αλλά δεν είχε ρεύμα. 

Κι έλεγε το ΦΕΚ του ιδρυτικού νόμου: "Ο Οργανισμός ούτος αποτελεί δημοσίαν επιχείρησιν ανήκουσαν εξ ολοκλήρου εις το Ελληνικόν Δημόσιον, λειτουργούσαν χάριν του δημοσίου συμφέροντος, αλλά κατά τους κανόνας της ιδιωτικής οικονομίας, απολαμβάνουσαν διοικητικής και οικονομικής αυτοτελείας, τελούσαν όμως υπό την ανωτάτην εποπτείαν και τον έλεγχον του Κράτους." 

"Κατά τους κανόνας της ιδιωτικής οικονομίας" λοιπόν κι απ' την πρώτη στιγμή η ΔΕΗ -εκείνης της εποχής- στράφηκε στην αξιοποίηση των εγχώριων ενεργειακών πηγών, στο λιγνίτη και στα νερά. Πρώτα στο Αλιβέρι, στη συνέχεια στην Πτολεμαΐδα και κατόπιν στη Μεγαλόπολη, ο λιγνίτης έφθασε να δίνει σχεδόν το 80% του ηλεκτρισμού και το ρεύμα έφθασε όχι μόνο στις πόλεις και τα χωριά, αλλά και στα χωράφια και στις στάνες και παντού όπου χρειαζόταν για να στηρίξει την οικονομική ανάπτυξη.

Αυτά γινόντουσαν μέχρι το τέλος του 20ού αιώνα, τότε που οι πολιτικοί μας ανακάλυψαν το φυσικό αέριο και την "απελευθέρωση" της αγοράς ηλεκτρισμού. Στα πλαίσια του "εκσυγχρονισμού" και της "επανίδρυσης" της χώρας απαγόρευσαν στη ΔΕΗ να συνεχίσει την αξιοποίηση του εγχώριου λιγνίτη και γέμισαν την ΑττικοΒοιωτία και τα πέριξ μονάδες φυσικού αερίου, ξεχνώντας "πολύ βολικά" πως η ηλεκτροπαραγωγή με φυσικό αέριο είναι οικονομικά συμφέρουσα μόνο αν είσαι το ...Κατάρ ή έστω η Κύπρος, που ηλεκτροδοτείται 100% με πετρέλαιο κι ό,οτιδήποτε διαφορετικό είναι προτιμότερο. Μήπως απ' την τσέπη τους θα πλήρωναν; 
Στο λαό θα φόρτωναν, ως συνήθως, τις λαμογιές τους.

Αφού λοιπόν γέμισαν τη χώρα με μονάδες φυσικού αερίου, διαπίστωσαν στην πράξη πως ο "ενοχλητικός" λιγνίτης ήταν πολύ φθηνότερος, οι μονάδες αερίου δεν μπορούσαν να μπουν στη δήθεν "απελευθερωμένη" αγορά και μηχανεύτηκαν διάφορες κομπίνες, με τα εξωτικά ονόματα "ΑΔΙ" και "ΜΑΜΚ", που εξασφάλιζαν πληρωμές σε μονάδες που κάθονταν. Ήταν δε τόσο εξωφρενικές οι μεθοδεύσεις και οι πληρωμές αυτές, που προκάλεσαν την οργή ακόμα και σε μάνατζερ του ιδιωτικού τομέα, σαν τον Αθανασόπουλο και το Βουρλούμη. 

Επειδή τα παπαγαλάκια έλεγαν πως ΘΑ ακρίβαινε από 1.1.2013 το δικαίωμα εκπομπής CO2, αποφάσισαν το 2010 το σταδιακό κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων, προκειμένου ν' αντικατασταθούν απ' τις μονάδες φυσικού αερίου. Έστησαν  μάλιστα και μια τεράστια μονάδα αερίου στη Μεγαλόπολη, διπλάσια απ' αυτή που είχε αποφασιστεί αρχικά. Μόνο που φθάσαμε στο 2018 και η τιμή του δικαιώματος εκπομπής δεν λέει ν' αυξηθεί, οπότε τα παπαγαλάκια μας λένε πως ΘΑ ανεβεί το ...2030!

Η επόμενη ευκαιρία για να δουλέψουν οι μονάδες φυσικού αερίου ήταν με ...
τη δήθεν "πράσινη" ανάπτυξη και τα αιολικά. Όσα περισσότερα αιολικά φυτέψουν στις βουνοκορφές, τόσο περισσότερο 100% εισαγόμενο και πανάκριβο φυσικό αέριο θα χρειαστεί να καίει η κατά τα λοιπά χρεοκοπημένη χώρα, αν φυσικά θέλει να έχει ηλεκτροδότηση, τα αιολικά χωρίς προηγούμενη αποθήκευση ηλεκτρισμού είναι εντελώς ανίκανα να ηλεκτροδοτήσουν αξιόπιστα ο,οτιδήποτε, αλλά, όταν παρεμβληθεί η αποθήκευση γίνονται ακριβότερα κι απ’ το φυσικό αέριο. Ήδη η χώρα έχει περισσότερα αιολικά απ' όσα αντέχει, αλλά οι απάτριδες της Πλατείας Συντάγματος δεν δείχνουν να συγκινούνται, ακόμα κι όταν δεν έχουν αέριο για να κάψουν, όπως έγινε τον περασμένο χειμώνα.

Προκειμένου να μη μείνουν από ρεύμα στο κατακαλόκαιρο έβαλαν μέχρι και τον ΑΗΣ Αμυνταίου να δουλέψει, τον ΑΗΣ που δεν έχει πια από πίσω του το λιγνιτωρυχείο που είχε για 30 χρόνια. Φυσικά, αν δουλεύει το καλοκαίρι δεν θα μπορεί να δουλέψει και το χειμώνα και να δώσει τηλεθέρμανση στους κατοίκους της περιοχής, αλλά ποιος νοιάζεται στην Πλατεία Συντάγματος; Την ίδια στιγμή κρατούν πεισματικά κλειστό το λιγνιτωρυχείο της Βεύης, προσπαθώντας να κλείσουν με κάθε τρόπο τον "ενοχλητικό" ΑΗΣ Μελίτης, τον πιο σύγχρονο λιγνιτικό ΑΗΣ της χώρας, που ενοχλεί πολύ την κατανάλωση φυσικού αερίου. 

Οι τρικλοποδιές στο λιγνίτη είναι συνεχείς, προκειμένου πάντα να διασφαλίσουν πως η χώρα θα ηλεκτροδοτείται με φυσικό αέριο. Τελευταίο εφεύρημα η "αποεπένδυση" της ΔΕΗ απ' το 40% των λιγνιτών, με την οποία υποτίθεται πως θα δημιουργηθεί "ανταγωνισμός". Μόνο που και σ' αυτή την περίπτωση εξακολουθεί να ισχύει αυτό που είχε γράψει στους ΣαμαροΒενιζέλους ο Βουρλούμης το 2014:

"το κράτος προσπαθεί να δημιουργήσει συνθήκες ανταγωνισμού εκ των άνω. Κόβει ένα κομμάτι της ΔΕΗ που σαν ξεχωριστή εταιρεία θα αποτελεί τον ανταγωνιστή της. Το ζητούμενο είναι η μείωση του πολύ υψηλού κόστους ενέργειας που συμβάλλει στη χαμηλή ανταγωνιστικότητα της οικονομίας μας και το σκεπτικό του σπασίματος της ΔΕΗ είναι ότι η δημιουργία αντίπαλης επιχείρησης θα οδηγήσει σε μείωση της τιμής του ρεύματος, που θα μεταφερθεί στον καταναλωτή. Αυτό όμως δεν είναι καθόλου αυτονόητο, ενδέχεται να συμβεί και το αντίθετο. Για να μειωθούν οι τιμές πρέπει να πέσει το κόστος λειτουργίας αλλά ο γενικός κανόνας είναι ότι το κόστος παραγωγής μειώνεται όταν συγχωνεύονται εταιρείες. Τότε προκύπτουν οικονομίες κλίμακος, καταργούνται υπηρεσίες και διαδικασίες που επικαλύπτονται και ελαττώνεται το προσωπικό. Εδώ η εγκάρσια τομή θα οδηγήσει στα αντίθετα αποτελέσματα, δύο διοικήσεις, δύο απ’ το καθένα.

Μία μικρή οικονομία σαν τη δική μας χωράει μόνο λίγες δυνατές επιχειρήσεις σε στρατηγικούς τομείς, ικανές να πετυχαίνουν οικονομίες κλίμακος, να έχουν ισχυρή διαπραγματευτική θέση με συναλλασσόμενους και κεφαλαιαγορές, να κάνουν πιο εύκολο τον κεντρικό σχεδιασμό."

ΠΗΓΗ:Λιγνίτης : ο δικός μας μαύρος χρυσός