Τα αποτελέσματα των Γερμανικών εκλογών, σε συνέχεια αυτών σε Γαλλία
και Βρετανία, δείχνουν ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο βαθιάς πολιτικής
κρίσης ακόμα και στο "σκληρό πυρήνα" της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως και στη
Γαλλία, και τα δυο παραδοσιακά κυβερνητικά κόμματα, τα παραδοσιακά
στηρίγματα της αστικής τάξης, οι δεξιοί Χριστιανοδημοκράτες και οι
Σοσιαλδημοκράτες υπέστησαν ιστορική ήττα καταγράφοντας τα χειρότερα
ποσοστά τους μετά το πόλεμο. Η πολιτική σταθερότητα στην ατμομηχανή της
ΕΕ, που όλοι οι απολογητές της ΕΕ εύχονταν και περίμεναν, δεν υπάρχει
και σε συνδυασμό με το Brexit και την κατάσταση στη Γαλλία δημιουργεί
μία εικόνα έντονης αστάθειας για το "ευρωπαϊκό οικοδόμημα".
Η εκλογική εκτόξευση του ακροδεξιού, ρατσιστικού, ισλαμοφοβικού
κόμματος “Εναλλακτική για τη Γερμανία” (AfD) που βγήκε τρίτο κόμμα,
είναι ένα σοκ και μία απειλή για το κίνημα και στην Γερμανία και σε όλη
την Ευρώπη και χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση πριν καταφέρει να
εδραιωθεί. Η εκλογική άνοδος της AfD ήταν αποτέλεσμα της πολιτικής της
Μέρκελ και της ΕΕ, που νομιμοποίησε τη ρατσιστική ρητορεία και πρακτική
και ταυτόχρονα της δυσαρέσκειας σε μεγάλα κομμάτια της εργατικής τάξης
και νεολαίας εξαιτίας της λιτότητας και της ανεργίας.
Η μεγάλη εκλογική πτώση της Μέρκελ είναι το τίμημα της πολιτικής
της λιτότητας, της ανεργίας και του ρατσισμού και στη καρδιά της ΕΕ.
Πίσω από τις επιφανειακές αναλύσεις περί "πλούσιου βορρά και φτωχού
νότου", η εργατική τάξη και νεολαία και στη Γερμανία πληρώνει αυτή την
πολιτική με φτώχεια, κακοπληρωμένη ελαστική εργασία, ανεργία και με την
ταξική ανισότητα να είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Το πιο "λαμπρό αστέρι"
της ΕΕ ξεθωριάζει μαζί με τη πολιτική της.
Το SPD του Σουλτς κατέρρευσε γιατί δεν διαφοροποιήθηκε από την
πολιτική Μέρκελ. Η συγκυβέρνηση με το CDU και η θητεία του Σουλτς στα
"επιτελεία των Βρυξελλών" ήταν η καλύτερη απόδειξη της έλλειψης
οποιασδήποτε εναλλακτικής προοπτικής. Το αποτέλεσμα ήταν όχι μόνο να μην
κερδίσει από τη φθορά της Μέρκελ αλλά και να χάσει και ένα μεγάλο
κομμάτι των ψηφοφόρων του, ακόμα και προς την ακροδεξιά!.
Το κόμμα της Αριστεράς Die Linke, αν και διατήρησε ένα σχετικά
υψηλό ποσοστό, δεν κατάφερε να κερδίσει τη λαϊκή δυσαρέσκεια και να
στρέψει την οργή απέναντι στα παραδοσιακά κόμματα προς τα αριστερά, μέσα
σ' αυτές τις συνθήκες. Η δυσαρέσκεια στράφηκε κυρίως στην ακροδεξιά
γιατί η ηγεσία της Die Linke δεν κατάφερε να της δώσει προοπτική ρήξης
με το σύστημα και τις πολιτικές που την γεννάει. Ο "κυβερνητισμός" της
που την οδήγησε να συγκυβερνά με το SPD σε αρκετές τοπικές κυβερνήσεις, η
υποχώρηση στα βασικά ιδεολογήματα της αστικής τάξης, οι αυταπάτες για
μία άλλη ΕΕ που καταλήγουν σε στήριξη της, η έλλειψη κεντρικής στήριξης
στο αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό κίνημα (σε αντίθεση με σημαντικά
τμήματα της βάσης του που πρωταγωνίστησαν σ' αυτά) όταν η ακροδεξιά
έχυνε ρατσιστικό δηλητήριο για τους πρόσφυγες και μετανάστες.
Επιβεβαιώνεται ότι στην εποχή της κρίσης ρεφορμιστικές πολιτικές χωρίς
σύγκρουση με το σύστημα δεν αποτελούν διέξοδο για τους εργαζόμενους.
Το αποτέλεσμα των γερμανικών εκλογών θα οξύνει την πολιτική και
κοινωνική κρίση στην Γερμανία και ολόκληρη την ΕΕ. Πρωταρχικό καθήκον
είναι η συνέχιση και η ανάπτυξη της πάλης ενάντια στο ρατσισμό, το
φασισμό, τη λιτότητα και την ανεργία για να ανοίξει ο δρόμος για μία
δυνατή αντικαπιταλιστική αριστερά που θα δώσει εργατική, διεθνιστική και
ανατρεπτική απάντηση στην βαθιά λαϊκή δυσαρέσκεια. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τις
επεξεργασίες της και τη δράση της θα συμβάλει προς αυτή τη κατεύθυνση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου