Το αδιαμφισβήτητο φαβορί του Γιούρο

ΠΗΓΗ: Leonidas Vatikiotis « Λεωνίδας Βατικιώτης

Ένα από τα χαρακτηριστικά του Γιούρο που ξεκίνησε την Παρασκευή στη Γαλλία είναι πως δεν έχει ακλόνητο φαβορί. Έμπειροι αθλητικογράφοι σχολιάζουν πως σε αντίθεση με άλλα Γιούρο δεν υπάρχει κάποια ομάδα που να συγκεντρώνει υψηλές πιθανότητες στη διεκδίκηση του τίτλου, με εξαίρεση φυσικά τα προφανή όπως η Γερμανία κι η Γαλλία επειδή είναι η χώρα που φιλοξενεί τη διοργάνωση. Αυτά εντός των γηπέδων… Γιατί ευρύτερα, επί γαλλικού εδάφους, το ακλόνητο φαβορί είναι οι απεργοί και οι διαδηλωτές. Εκεί όπου θα συγκλίνουν τα βλέμματα όλων αδιακρίτως των 2 εκατ. επισκεπτών, των χιλιάδων αθλητικών συντακτών και εκατομμυρίων Γάλλων είναι στις συνεχιζόμενες, κυλιόμενες απεργίες που έχουν προγραμματιστεί ακόμη και για τις ημέρες των ποδοσφαιρικών αγώνων, που θα διαρκέσουν έναν ολόκληρο μήνα.

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΒΑΤΙΚΙΩΤΗΣ

Τις ημέρες που πέρασαν τη σκυτάλη των απεργιών πήραν οι εργαζόμενοι στην καθαριότητα. Σχεδόν στα μισά διαμερίσματα του Παρισιού και στη Μασσαλία, στη νότια Γαλλία, τα σκουπίδια σχημάτιζαν λόφους στο ύψος του ανθρώπινου ύψους σε κάθε γωνία των δρόμων. Το απεργιακό μέτωπο, που θα διαρκέσει τουλάχιστον μέχρις 14 Ιουνίου 2016, ήταν τόσο ενωμένο που η κυβέρνηση κάλεσε ιδιωτικά φορτηγά να μαζέψουν τα σκουπίδια τουλάχιστον από τα κεντρικά σημεία της πρωτεύουσας. Σε απεργία εξακολουθούν να βρίσκονται 3 διυλιστήρια και οι σιδηρόδρομοι, ενώ 4ήμερη απεργία έχουν κηρύξει και οι πιλότοι της Air France διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες εργασίας.

Οι γάλλοι εργαζόμενοι έτσι διεκδικούν και τα τρία βάθρα των νικητών. Το πρώτο είναι της χρονικής αντοχής. Παρότι ο νόμος της υπουργού Εργασίας Ελ Κόμρι έχει εγκριθεί, χωρίς να ψηφιστεί, εδώ κι εβδομάδες, οι διαδηλώσεις δε λένε να σταματήσουν. Το γεγονός μάλιστα ότι οι απεργοί άντεξαν τόσο το κλίμα τρόμου που δημιούργησε ο αποτυχημένος πρόεδρος Ολάντ, επικαλούμενος τον κίνδυνο τρομοκρατικής επίθεσης, όσο και τις εκκλήσεις προσωρινού έστω τερματισμού, λόγω των αγώνων ποδοσφαίρου, δεν προμηνύει ένα ευχάριστο καλοκαίρι για τη σοσιαλφιλελεύθερη κυβέρνηση του Μανουέλ Βαλς. Στη χρονική αντοχή το χρυσό.

Το δεύτερο μετάλλιο που παίρνουν οι γάλλοι διαδηλωτές είναι της πολιτικής και ιδεολογικής ανεξαρτησίας τους από τις προτάσεις ενσωμάτωσης και εξαγοράς της κυβέρνησης. Από τις πρώτες μέρες που ξέσπασε το κίνημα, πριν πάρει ακόμη τη μορφή των Ξάγρυπνων τη Νύχτα (Nuit Debout), μέχρι και τώρα, η κυβέρνηση επιχείρησε με τη μέθοδο των μικρο-παραχωρήσεων να διασπάσει το κίνημα, αποσπώντας μια μερίδα του. Εις μάτην…

Και η τρίτη διάκριση των γάλλων εργαζόμενων είναι αυτή της ενότητας. Η ενεργή συμμετοχή των εργατικών συνδικάτων που έδωσε μια νέα ώθηση στο κίνημα και το έκανε πιο απειλητικό, δεν έστειλε τη νεολαία που ως τότε πρωταγωνιστούσε σπίτι της αντίθετα με ό,τι έχει συμβεί στο παρελθόν. Το μίσος κατά των αντεργατικών μεταρρυθμίσεων δεν επέτρεψε να ανθίσουν παλιού τύπου διαχωρισμοί.

Δικαίως επομένως δε φαίνεται νικητής εκεί που κοιτούν οι αθλητικογράφοι…

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Πριν στις 12 Ιουνίου 2016.