TVXS - TV Χωρίς Σύνορα
Ειρήνη Ορφανίδου
«Ξεκίνησα το 1973, την εποχή των κινημάτων. Τότε αλλά και μετά,
με το πέρασμα του χρόνου, κατάλαβα ακόμη καλύτερα, ότι αυτός ο κόσμος
αξίζει μόνο όταν τον μοιράζεσαι. Και στο τέλος, εκεί είναι οι αμοιβές.
Όχι των χρημάτων, των συναισθημάτων…»
Έτσι άνοιξε η κουβέντα (πριν αρχίσει η συνέντευξη).
Με το μοίρασμα.
Από το Σάββατο 22 Οκτωβρίου ο Γιώργος Μεράντζας καλεί στη σκηνή του
Γυάλινου - Up Stage μια τετράδα πολυμουσικών σε ένα πρόγραμμα με παραδοσιακά, έντεχνα, διασκευές και πρωτότυπες ενορχηστρωτικές αναγνώσεις, διονυσιακά και πανηγυριτζίδικα ξεσπάσματα, αισθαντικές και εκ βαθέων ερμηνείες.
Το πρόγραμμα έχει τον ωραίο τίτλο «Κάλλιο 5 στο πατάρι παρά μόνος στο φεγγάρι».
Ο ερμηνευτής που μπήκε στο τραγούδι το 1973, έκανε ντεμπούτο στη δισκογραφία με τον Χρήστο Λεοντή, συνεργάστηκε επί σειρά ετών με τον Θάνο Μικρούτσικο, έδωσε περισσότερες από 1600 συναυλίες σε όλο τον κόσμο, εγκατέλειψε εντελώς ξαφνικά για 17 ολόκληρα χρόνια τη μουσική σκηνή και επανεμφανίστηκε εξίσου ξαφνικά το 2007, μιλά στο tvxs.
-Από το 2010, οπότε και κάνατε το δισκογραφικό come back με το «Όλα είναι εδώ» (παρότι είχατε ήδη επανέλθει από το 2007), πόσο συχνές έγιναν οι εμφανίσεις, τα live σας;
Συνήθως κάνω 20 εμφανίσεις τον χρόνο, από τις οποίες οι 5 - 6 επ’ αμοιβή, οι υπόλοιπες για κάποιον καλό σκοπό, για ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Και πρέπει να πω ότι ποτέ δεν έφυγα πιο χαρούμενος παρά τα βράδια που δεν πήρα χρήματα.
Ασχολούμαι και με άλλα πράγματα. Έχω κι ένα μικρό ξενοδοχείο –«σπίτι φιλοξενίας» το λέω- στα Τζουμέρκα…
-Το οποίο άνοιξε;
Το 2005. Έχω ζήσει καταπληκτικές στιγμές με φίλους, πελάτες, βραδιές με ποιήματα, τραγούδια, περπατήματα, μαγειρέματα…
-Γιατί εγκαταλείψατε το τραγούδι;
-Διάφοροι λόγοι. Αλλά θα πω το εξής: Όταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος της Μεταπολίτευσης, για να δουλεύω σε μαγαζιά, που σαφώς δεν ήθελα, αλλά ούτε και εκείνα με ήθελαν, έπρεπε να κάνω κωλοτούμπες. Έχω κάνει 1653 συναυλίες σε όλον τον κόσμο. Στην κατάσταση που διαμορφώθηκε στη διασκέδαση και το αλισβερίσι που ήρθε, να βγω και να κάνω τι; Οπότε είπα τέρμα, δεν μπορώ να γίνω καραγκιόζης. Αποχή. Δεν ήταν εύκολο. Όμως, σώθηκα. Όταν γύρισα αισθανόμουν, όπως λέω, 39 χρονών για τα επόμενα τριάντα χρόνια…
-Η φωνή σας ‘γκρέμιζε τοίχους’. Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι παραμένει αναλλοίωτη;
Δεν τραγουδάς με τη φωνή μόνο, χρειάζεται να ξέρεις τι λες όταν μιλάς για τον θάνατο, τον έρωτα, τον πόνο, να ξέρεις πώς μεταφέρεται ο λόγος. Ακούω πώς τραγουδούσα όταν ήμουν πιτσιρίκος -εντάξει, ήταν αυτό που είπες πριν- αλλά διαπιστώνω ότι μου έλειπαν πράγματα, τα οποία τώρα έχω κατακτήσει… Νομίζω.
-Τραγουδάτε τα ηπειρώτικα;
Δεν μπορώ αλλιώς. Είναι σαν τη μάνα με το μωρό που δεν μπορεί να το αποχωριστεί και το παίρνει παντού μαζί της. Δεν τα έχω τραγουδήσει σε πανηγύρια να βγάλω λεφτά. Δεν άσκησα βία πάνω στο ηπειρώτικο και ούτε αυτό με κορόιδεψε.
-Σήμερα υπάρχει πολιτικό τραγούδι;
Υπάρχει. Απλώς, δεν έχει τα χαρακτηριστικά που είχε. Κατ’ αρχάς, πολιτικό τραγούδι δεν μπορεί να είναι ένα κακό τραγούδι. Όταν λέει ο Τάσος Λειβαδίτης «… Την πόρτα ανοίγω το βράδυ» είναι ένα πάρα πολύ πολιτικό τραγούδι.
Πολιτικό είναι το τραγούδι που σε βάζει να σκέφτεσαι. Αγαπώ τα τραγούδια που βρίσκω τρόπο να μπαίνω μέσα τους και να βάζω μία μικρή χειροβομβίδα. Στα τραγούδια που δεν βρίσκω τίποτα… αυτά τα αφήνω τους άλλους, τα λένε μια χαρά.
-Από το 1976, όταν ερμηνεύσατε τα «Τροπάρια για φονιάδες» (μουσική Θάνος Μικρούτσικος, στίχοι Μάνος Ελευθερίου), κλείνουν εφέτος 40 χρόνια. Αυτά τα σαράντα χρόνια, ο κόσμος πέρασε από τα σαράντα κύματα, όμως, πήγε προς το καλύτερο;
Δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο ο κόσμος. Έχει γίνει πρόοδος, επιτεύγματα που βοηθούν τον άνθρωπο σε επιμέρους τομείς –υγεία, τεχνολογία κλπ- αλλά δυστυχώς, η πραγματικότητα, όσον αφορά στον πυρήνα των αλλαγών που χρειάζεται η κοινωνία, δεν πήγε προς το καλύτερο. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και φορτίο που το κουβαλάμε με τις ευθύνες που καθένας αντιλαμβάνεται.
Ας φροντίσουμε όσοι είμαστε όρθιοι να καλυτερεύσουμε τις συνθήκες για τα παιδιά που έρχονται…
-Υπάρχει κάποιο τραγούδι που σας φέρνει πάντα δάκρυα;
Ναι… Είναι ένα τραγούδι που δεν το έχω πει εγώ… Δεν με έχει ρωτήσει ποτέ κανείς κάτι τέτοιο… Ένα τραγούδι που έχει για πάντα συνδεθεί μέσα μου με έναν μεγάλο, νεανικό μου έρωτα, όταν ήμουν είκοσι χρονών. Που μου θυμίζει ένα κορίτσι που γνώρισα και σκοτώθηκε στην Αγγλία. Ένα τραγούδι του Μίμη Πλέσσα που τραγουδούσε ο Γιάννης Πουλόπουλος. Το «Έπεσε βαθιά σιωπή»… Όσες φορές το λέω, σαράντα χρόνια τώρα, φεύγουν δάκρυα… Και τώρα που στο λέω, δεν μπορώ…
«Κάλλιο 5 στο πατάρι παρά μόνος στο φεγγάρι»
Σάββατο
22 - 29 Οκτωβρίου
5 - 12 Νοεμβρίου
Γιώργος Μεράντζας, τραγούδι
Σοφία Κουρτίδου, τραγούδι πλήκτρα λούπες κιθάρα
Βασίλης Προδρόμου, τραγούδι κιθάρα ακουστική, ηλεκτρική, μπαγλαμά
Dasho Kurti, τραγούδι ακορντεόν , βιολί
Δημήτρης Σίντος, Πιάνο, πλήκτρα, λαούτο, μπάσο
Γυάλινο Μουσικό Θέατρο – Up Stage
Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη
Τηλ. 210-9315600
www.gialino.gr
Έναρξη: 22:00
Τιμές
12 ευρώ με μπύρα ή κρασί στο bar
14 ευρώ με ποτό στο bar
50 ευρώ φιάλη κρασί ανά 2 άτομα
100 ευρώ φιάλη ποτού ανά 4 άτομα
Προπώληση εισιτηρίων www.viva.gr
Σε όλα τα καταστήματα
Public, Seven Spots, Reload & Media Markt, Βιβλιοπωλείο Ευριπίδης
Με το μοίρασμα.
Από το Σάββατο 22 Οκτωβρίου ο Γιώργος Μεράντζας καλεί στη σκηνή του
Γυάλινου - Up Stage μια τετράδα πολυμουσικών σε ένα πρόγραμμα με παραδοσιακά, έντεχνα, διασκευές και πρωτότυπες ενορχηστρωτικές αναγνώσεις, διονυσιακά και πανηγυριτζίδικα ξεσπάσματα, αισθαντικές και εκ βαθέων ερμηνείες.
Το πρόγραμμα έχει τον ωραίο τίτλο «Κάλλιο 5 στο πατάρι παρά μόνος στο φεγγάρι».
Ο ερμηνευτής που μπήκε στο τραγούδι το 1973, έκανε ντεμπούτο στη δισκογραφία με τον Χρήστο Λεοντή, συνεργάστηκε επί σειρά ετών με τον Θάνο Μικρούτσικο, έδωσε περισσότερες από 1600 συναυλίες σε όλο τον κόσμο, εγκατέλειψε εντελώς ξαφνικά για 17 ολόκληρα χρόνια τη μουσική σκηνή και επανεμφανίστηκε εξίσου ξαφνικά το 2007, μιλά στο tvxs.
-Από το 2010, οπότε και κάνατε το δισκογραφικό come back με το «Όλα είναι εδώ» (παρότι είχατε ήδη επανέλθει από το 2007), πόσο συχνές έγιναν οι εμφανίσεις, τα live σας;
Συνήθως κάνω 20 εμφανίσεις τον χρόνο, από τις οποίες οι 5 - 6 επ’ αμοιβή, οι υπόλοιπες για κάποιον καλό σκοπό, για ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Και πρέπει να πω ότι ποτέ δεν έφυγα πιο χαρούμενος παρά τα βράδια που δεν πήρα χρήματα.
Ασχολούμαι και με άλλα πράγματα. Έχω κι ένα μικρό ξενοδοχείο –«σπίτι φιλοξενίας» το λέω- στα Τζουμέρκα…
-Το οποίο άνοιξε;
Το 2005. Έχω ζήσει καταπληκτικές στιγμές με φίλους, πελάτες, βραδιές με ποιήματα, τραγούδια, περπατήματα, μαγειρέματα…
-Γιατί εγκαταλείψατε το τραγούδι;
-Διάφοροι λόγοι. Αλλά θα πω το εξής: Όταν ολοκληρώθηκε ο κύκλος της Μεταπολίτευσης, για να δουλεύω σε μαγαζιά, που σαφώς δεν ήθελα, αλλά ούτε και εκείνα με ήθελαν, έπρεπε να κάνω κωλοτούμπες. Έχω κάνει 1653 συναυλίες σε όλον τον κόσμο. Στην κατάσταση που διαμορφώθηκε στη διασκέδαση και το αλισβερίσι που ήρθε, να βγω και να κάνω τι; Οπότε είπα τέρμα, δεν μπορώ να γίνω καραγκιόζης. Αποχή. Δεν ήταν εύκολο. Όμως, σώθηκα. Όταν γύρισα αισθανόμουν, όπως λέω, 39 χρονών για τα επόμενα τριάντα χρόνια…
-Η φωνή σας ‘γκρέμιζε τοίχους’. Πώς εξηγείτε το γεγονός ότι παραμένει αναλλοίωτη;
Δεν τραγουδάς με τη φωνή μόνο, χρειάζεται να ξέρεις τι λες όταν μιλάς για τον θάνατο, τον έρωτα, τον πόνο, να ξέρεις πώς μεταφέρεται ο λόγος. Ακούω πώς τραγουδούσα όταν ήμουν πιτσιρίκος -εντάξει, ήταν αυτό που είπες πριν- αλλά διαπιστώνω ότι μου έλειπαν πράγματα, τα οποία τώρα έχω κατακτήσει… Νομίζω.
-Τραγουδάτε τα ηπειρώτικα;
Δεν μπορώ αλλιώς. Είναι σαν τη μάνα με το μωρό που δεν μπορεί να το αποχωριστεί και το παίρνει παντού μαζί της. Δεν τα έχω τραγουδήσει σε πανηγύρια να βγάλω λεφτά. Δεν άσκησα βία πάνω στο ηπειρώτικο και ούτε αυτό με κορόιδεψε.
-Σήμερα υπάρχει πολιτικό τραγούδι;
Υπάρχει. Απλώς, δεν έχει τα χαρακτηριστικά που είχε. Κατ’ αρχάς, πολιτικό τραγούδι δεν μπορεί να είναι ένα κακό τραγούδι. Όταν λέει ο Τάσος Λειβαδίτης «… Την πόρτα ανοίγω το βράδυ» είναι ένα πάρα πολύ πολιτικό τραγούδι.
Πολιτικό είναι το τραγούδι που σε βάζει να σκέφτεσαι. Αγαπώ τα τραγούδια που βρίσκω τρόπο να μπαίνω μέσα τους και να βάζω μία μικρή χειροβομβίδα. Στα τραγούδια που δεν βρίσκω τίποτα… αυτά τα αφήνω τους άλλους, τα λένε μια χαρά.
-Από το 1976, όταν ερμηνεύσατε τα «Τροπάρια για φονιάδες» (μουσική Θάνος Μικρούτσικος, στίχοι Μάνος Ελευθερίου), κλείνουν εφέτος 40 χρόνια. Αυτά τα σαράντα χρόνια, ο κόσμος πέρασε από τα σαράντα κύματα, όμως, πήγε προς το καλύτερο;
Δεν έχει αλλάξει προς το καλύτερο ο κόσμος. Έχει γίνει πρόοδος, επιτεύγματα που βοηθούν τον άνθρωπο σε επιμέρους τομείς –υγεία, τεχνολογία κλπ- αλλά δυστυχώς, η πραγματικότητα, όσον αφορά στον πυρήνα των αλλαγών που χρειάζεται η κοινωνία, δεν πήγε προς το καλύτερο. Κι αυτό είναι ένα μεγάλο πρόβλημα και φορτίο που το κουβαλάμε με τις ευθύνες που καθένας αντιλαμβάνεται.
Ας φροντίσουμε όσοι είμαστε όρθιοι να καλυτερεύσουμε τις συνθήκες για τα παιδιά που έρχονται…
-Υπάρχει κάποιο τραγούδι που σας φέρνει πάντα δάκρυα;
Ναι… Είναι ένα τραγούδι που δεν το έχω πει εγώ… Δεν με έχει ρωτήσει ποτέ κανείς κάτι τέτοιο… Ένα τραγούδι που έχει για πάντα συνδεθεί μέσα μου με έναν μεγάλο, νεανικό μου έρωτα, όταν ήμουν είκοσι χρονών. Που μου θυμίζει ένα κορίτσι που γνώρισα και σκοτώθηκε στην Αγγλία. Ένα τραγούδι του Μίμη Πλέσσα που τραγουδούσε ο Γιάννης Πουλόπουλος. Το «Έπεσε βαθιά σιωπή»… Όσες φορές το λέω, σαράντα χρόνια τώρα, φεύγουν δάκρυα… Και τώρα που στο λέω, δεν μπορώ…
«Κάλλιο 5 στο πατάρι παρά μόνος στο φεγγάρι»
Σάββατο
22 - 29 Οκτωβρίου
5 - 12 Νοεμβρίου
Γιώργος Μεράντζας, τραγούδι
Σοφία Κουρτίδου, τραγούδι πλήκτρα λούπες κιθάρα
Βασίλης Προδρόμου, τραγούδι κιθάρα ακουστική, ηλεκτρική, μπαγλαμά
Dasho Kurti, τραγούδι ακορντεόν , βιολί
Δημήτρης Σίντος, Πιάνο, πλήκτρα, λαούτο, μπάσο
Γυάλινο Μουσικό Θέατρο – Up Stage
Συγγρού 143, Νέα Σμύρνη
Τηλ. 210-9315600
www.gialino.gr
Έναρξη: 22:00
Τιμές
12 ευρώ με μπύρα ή κρασί στο bar
14 ευρώ με ποτό στο bar
50 ευρώ φιάλη κρασί ανά 2 άτομα
100 ευρώ φιάλη ποτού ανά 4 άτομα
Προπώληση εισιτηρίων www.viva.gr
Σε όλα τα καταστήματα
Public, Seven Spots, Reload & Media Markt, Βιβλιοπωλείο Ευριπίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου