Νικολάι Οστρόφσκι, ο τυφλός συγγραφέας με τη γεμάτη θύελλες ζωή και ατσάλινη δύναμη ψυχής

Γράφει η Τασσώ Γαΐλα //

πηγη:Ατέχνως — τέχνη είναι οι αγώνες του λαού

Νικολάι Αλεξέγιεβιτς Οστρόφσκι (1904-1936)
Πώς δενότανε το ατσάλι-1932
Γεννημένοι στη θύελλα-1936,
Είναι οι τίτλοι των δύο μυθιστορημάτων του Ρώσου Νικολάου Οστρόφσκι, του τυφλού συγγραφέα με τη γεμάτη θύελλες ζωή αλλά και ατσάλινη δύναμη ψυχής.

Ο Νικολάϊ Οστρόφσκι γεννήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1904  στο χωριό Βίλια, εργατικής επαρχίας της Ρωσίας. Φτωχή, πολύ φτωχή η οικογένειά του, έτσι ο μικρός Νικολάϊ σε ηλικία μόλις 11 ετών σταματά την βασική του εκπαίδευση στο ιερατικό σχολείο του χωριού του και αρχίζει να εργάζεται.
Το 1917 γράφεται και πάλι στο σχολείο για να συνεχίσει τις σπουδές του. Όμως μόλις έχει ξεσπάσει η Οκτωβριανή Επανάσταση και ο νεαρός Νικολάι ένθερμος οπαδός της συμμετέχει με ενθουσιασμό ενεργά για την επικράτησή της, γεμάτος οράματα και ιδανικά για δικαιοσύνη-ανθρωπισμό-ισότητα. Στις 20 Ιουλίου 1919 γίνεται μέλος της Κομμουνιστικής Νεολαίας και τον Αύγουστο του 1920 θα καταταγεί Εθελοντής στην Ταξιαρχία Ιππικού του Κόκκινου Στρατού. Έχει ήδη αρχίσει ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Το τάγμα του Νικολάι μάχεται ενάντια των δυνάμεων της Πολωνίας. Κατά την διάρκεια μάχης στο μέτωπο, ο Νικολάι τραυματίζεται σοβαρά και αποστρατεύεται.
1921. Ο Νικολάι εργάζεται σε εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ουκρανία. Συγχρόνως σπουδάζει ηλεκτρονικός και είναι γραμματέας της Κομμουνιστικής Νεολαίας. Αν και δεν έχει συνέλθει ακόμα πλήρως από τον τραυματισμό του στο πολεμικό μέτωπο, ασθενεί και πάλι βαριά με αποτέλεσμα να διακόψει τις σπουδές του. Μετά την ανάρρωση του τον βρίσκομαι να ασχολείται με την πολιτική σε παραμεθόρια περιοχή της Ουκρανίας.
Αλλά, οι θύελλες στη ζωή του νεαρού οραματιστή δεν έχουν τέλος…
Το 1927 βαριά ασθένεια τον καθηλώνει στο κρεβάτι, τον ταλαιπωρεί για ένα χρόνο, στο τέλος του οποίου ο 24χρονος Νικολαι λόγω της ασθένειάς του χάνει το φως του, είναι πλέον τυφλός. Τι θα συμβεί;
-Κάθε στιγμή νικούμε μάνα… να η ζωή… θα νικήσω την τύφλωση, λέει στην φτωχιά γριά μάνα του και ρίχνεται και πάλι στον αγώνα. Μαθαίνει την γραφή των τυφλών, διαβάζει με την αφή, και παλεύοντας ηρωικά με την αρρώστια του αποφασίζει  να ασχοληθεί επιτέλους με τις σπουδές του και γράφεται στο Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο όπου και παρακολουθεί μαθήματα λογοτεχνίας δι’ αλληλογραφίας.
1930. Ο τυφλός και παράλυτος από τους πόνους Νικολάι πιστεύοντας ότι η ζωή δεν αξίζει να τη ζει κανείς χωρίς να προσφέρει, με θεληματική υπομονή και αυτοκυριαρχία, μπαίνει και πάλι στη φάλαγγα του αγώνα αυτή τη φορά από τη πλευρά του συγγραφέα. Ο Νικολάι γράφει το πρώτο του βιβλίο. Όλα όσα βίωσε στην Ουκρανία, οι αγώνες του Ουκρανικού λαού και η διαμόρφωση της νέας κοινωνίας μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, αποτυπώνονται σε αυτό το πρώτο του βιβλίο: «Πώς δενότανε το ατσάλι».

«Πώς δενότανε το ατσάλι», έτος κυκλοφορίας στη Σοβιετική Ένωση: 1932

Επικών διαστάσεων λογοτεχνική απεικόνιση του αγώνα της γενιάς του συγγραφέα, το χρονικό μιας εποχής, σελίδες  από την ιστορία ενός λαού και αφιερωμένο στους απλούς ανθρώπους, εργάτες και αγρότες που άλλαξαν την όψη του κόσμου και άνοιξαν τον δρόμο για το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας.
Αυτοβιογραφικό βιβλίο με τον ήρωα του Πάβελ Κορτσάγκιν να προσωποποιεί τα καλύτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της γενιάς που πραγματοποίησε τη Μεγάλη Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία. Η μοίρα του ήρωα ήταν και η μοίρα του συγγραφέα που καρφωμένος στο κρεβάτι συνέχισε να υπηρετεί το κόμμα και τον λαό.
-Γιατί διαλέξατε αυτό τον τίτλο για το βιβλίο σας; Τον ρώτησε στην συνέντευξη που του πήρε ο Άγγλος δημοσιογράφος Σ. Ρόντμαν της εφημερίδας Νιους Κρόνικλς δύο μήνες πριν τον θάνατό του.
– Το ατσάλι δένεται στη μεγάλη φωτιά και στο δυνατό ψύχος. Τότε γίνεται δυνατό και τίποτα δεν φοβάται. Έτσι ατσαλώθηκε και η δική μας γενιά και έμαθε να μην παραδίδεται (Η Απάντηση του Ν. Ο.)
Περήφανο, παλαιστή, οικοδόμο μιας νέας ζωής, με αδίσταχτο μίσος για κάθε εμπόδιο, πολεμιστή για τη νίκη, πολεμιστή ως το θάνατο, Δημιουργό της Ελευθερίας του, τα χαρακτηριστικά του ήρωά του Πάβελ Κορτσάγκιν, χαρακτηριστικά του ίδιου του συγγραφέα που πάλεψε να τα περάσει στη νεολαία της εποχής του ενάντια στο πρότυπο του καπιταλισμού με τους ανθρώπους δούλους μιας άγνωστης μοίρας, δειλούς , υποταγμένους και μικρόψυχους. Ο ήρωας του βιβλίου Π. Κορτσάγκιν  αποτέλεσε κεντρικό σημείο αναφοράς στην διαπαιδαγώγηση της εποχής…
Το πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή. Αυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να την ζήσει κανείς έτσι που να μην τον βασανίζει ο πόνος για τα χρόνια που τα ζησε άσκοπα, για να μην τον καίει η ντροπή για το πρόστυχο και το τιποτένιο παρελθόν και να μπορέσει πεθαίνοντας να πει: «όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου-στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας».
Ακριβώς έτσι και έζησε ο Ν. Ο. περνώντας στην αθανασία ως σύμβολο ηρωισμού και ακλόνητης πίστης στα ιδανικά της ελευθερίας και της δικαιοσύνης.

«Πώς δενότανε το ατσάλι». Μόσχα-1932. Αθήνα, πρώτη έκδοση: εκδόσεις Καραβία-1945. Το βιβλίο επανακυκλοφόρησε  από τον εκδοτικό οίκο Σύγχρονη Εποχή το 2011 και είναι διαθέσιμο στα βιβλιοπωλεία. Η μεταφορά του βιβλίου που γνώρισε παγκόσμια επιτυχία και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες, η μεταφορά του σε κινηματογραφική ταινία έγινε δύο φορές. Το 1942 και το 1957. Η επανέκδοση του 1942 (ασπρόμαυρη 87’), παίχτηκε στους Αθηναϊκούς κινηματογράφους το 2013.

«Γεννημένοι στη θύελλα»

Το βιβλίο, λοιπόν, γνωρίζει τεράστια επιτυχία και, ο συγγραφέας αλληλογραφεί με αναγνώστες του, συμμετέχει σε ραδιοφωνικές εκπομπές και αρχίζει να γράφει το δεύτερο βιβλίο του, το «Γεννημένοι στη θύελλα». Σε αυτό περιγράφει την Σοσιαλιστική οικοδόμηση στην Δυτική Ουκρανία της περιόδου ’19-’20. Το βιβλίο που και αυτό γνώρισε διεθνή επιτυχία, κυκλοφόρησε στην Μόσχα την ημέρα του θανάτου του συγγραφέα. Και, ήταν 22 του Δεκέμβρη του 1936, ο οραματιστής Νικολάι Οστρόφσκι ήταν μόνο 32 ετών και κηδεύτηκε στη Μόσχα χωρίς να μπορεί να δει τις προθήκες των βιβλιοπωλείων της πρωτεύουσας γεμάτες με το νέο του βιβλίο που τόσο αγωνιούσε αν θα το αγκαλιάσει το κοινό όπως και το πρώτο του…
«Γεννημένοι στη θύελλα», Α’ κυκλοφορία στην Ελλάδα: Εκδόσεις ΤΑΛΩΣ/1956, εξαντλημένο.
Στον Νικολάϊ Οστρόφσκι το 1935 απενεμήθη  ο τίτλος του επιτρόπου Ταξιαρχίας, ενώ το 1966 τιμήθηκε μετά θάνατον με το παράσημο Λένιν και το βραβείο της Λενινιστικής Κομσομόλ.
Πηγές: www. Rizospastis.gr
            Ρώσοι συγγραφείς και ποιητές. Περιληπτικό λεξικό. Μόσχα 2000.
            Φωτογραφία κινημ. Ταινίας: διαδίκτυο.