Εργασιακά….Να δεις τι σου ‘χω για μετά

Από την Μαρία Παρέντη

Μπορεί κάποιοι να θεωρούν πως ο λαός έχει κοντή μνήμη ή είναι τόσο ευκολόπιστος, που δεν εννοεί πως πάνω στις πλάτες του υπογράφονται συμφωνίες που ισοπεδώνουν κεκτημένα ετών.Μετά την απαράδεκτη κατάληξη του Ασφαλιστικού τον προηγούμενο Μάιο, σειρά έχει ο τομέας των Εργασιακών.

Ένα από τα βασικά σημεία του Κυβερνητικού Προγράμματος του Σύριζα, προτού αναλάβει την εξουσία, ήταν η επαναρύθμιση των εργασιακών σχέσεων που καταπατήθηκαν στα χρόνια των Μνημονίων. Αντ’ αυτού η κυβερνώσα αρχή , υπαναχωρεί στις επιταγές των θεσμών και παίρνει πίσω ακόμη και κάποια – ευνοϊκά τρόπον τινά-νομοθετήματα του 2015.
Το ΔΝΤ σύμφωνα με πηγές του Υπουργείου Εργασίας, ζητά πλήρη απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων. Ομαδικές θεωρούνται οι απολύσεις που γίνονται από επιχειρήσεις με προσωπικό άνω των 20, για λόγους που δεν αφορούν το πρόσωπο των απολυομένων. Μέχρι σήμερα στην Ελλάδα είναι ελεύθερες οι απολύσεις σε επιχειρήσεις με λιγότερα από 20 άτομα, και δεν ελέγχονται οι απολύσεις μέχρι 6 εργαζομένων το μήνα για επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που απασχολούν 20 έως 150 άτομα και 5% του προσωπικού και μέχρι 30 εργαζόμενοι για επιχειρήσεις ή εκμεταλλεύσεις που απασχολούν πάνω από 150. Σύμφωνα με τα νέα δεδομένα λοιπόν, που είναι υπό διαπραγμάτευση , δηλαδή προ των πυλών, καθότι ξέρουμε έχουμε μάθει μετά από τόσα χρόνια στα μνημόνια πως ότι προτείνεται υπογράφεται, οι επιχειρήσεις θα έχουν το δικαίωμα να απολύουν ελευθέρως.
Γίνεται και εδώ φανερός ο εμπαιγμός σε βάρος των εργαζομένων, καθώς ενώ για να προωθηθεί η γενίκευση της δυνατότητας «ευελιξίας» και υποαπασχόλησης μέσα στις επιχειρήσεις επικαλούνται την αποτροπή ομαδικών απολύσεων, όταν εξετάζεται το ίδιο το ζήτημα των ομαδικών απολύσεων μεθοδεύεται η αύξηση των ποσοστών και η κατάργηση της διοικητικής έγκρισης για τις περιπτώσεις απολύσεων που ξεπερνούν τα θεσμοθετημένα όρια.
Η κυβέρνηση για να ρίξει στάχτη στα μάτια των πολιτών ευαγγελίζεται παραπέρα «ευελιξία» στην αγορά εργασίας, με την επέκταση της εκ περιτροπής εργασίας και της μερικής απασχόλησης, με κρατική στήριξη και επιδότηση μάλιστα.Προτείνει την επιδότηση από τον ΟΑΕΔ σε εργαζόμενους που αναγκάζονται από την εργοδοσία σε μειωμένο ωράριο, λόγω «προσωρινών οικονομικών δυσχερειών» της επιχείρησης…
Οι συλλογικές συμβάσεις διαλύονται, υπερισχύουν οι επιχειρησιακές σε βάρος των κλαδικών για να επιβληθούν ουσιωδώς οι ατομικές. Αναφέρουμε ενδεικτικά πως οι ατομικές συμβάσεις κυριαρχούν καθώς 8/10 εργαζόμενους καταλήγουν να υπογράφουν τέτοιες, ενώ οι ελάχιστες κλαδικές δεσμεύουν μόνο τα μέλη των εργοδοτικών οργανώσεων που τις υπογράφουν, δημιουργώντας συνθήκες άνισου ανταγωνισμού.
Η συμφωνία όχι μόνο δεν καταργεί, αλλά διατηρεί την ΠΥΣ αρ. 6 του 2012 και μαζί με αυτήν διατηρεί τον κατώτερο μισθό και την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Στο προσκήνιο έρχεται κι ο περιβόητος «υπο-κατώτερος» μισθός, για τον οποίο η κυβέρνηση ενώ δημόσια υποστηρίζει πως είναι απαράδεκτος και συγκρουόμενος με τον κοινωνικό χάρτη της ΕΕ,μόλις την περασμένη Τετάρτη έφερε και ψήφισε στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης που εντάσσει στο ελληνικό Δίκαιο σχετικές οδηγίες της ΕΕ όσον αφορά την «ίση μεταχείριση», το οποίο αναφέρει ρητά: «Κατά παρέκκλιση του άρθρου 2 (σ.σ. περί ίσης μεταχείρισης), δεν συνιστά διάκριση η ειδικώς αιτιολογημένη διαφορετική μεταχείριση λόγω ηλικίας, εφόσον αυτή προβλέπεται στο νόμο προς εξυπηρέτηση σκοπών της πολιτικής της απασχόλησης, της αγοράς εργασίας και της επαγγελματικής κατάρτισης»…
Τα νέα μέτρα που θα θεσμοθετηθούν εκτός των άλλων επαναδιατυπώνουν τις διατάξεις σχετικά με τις απεργίες , αφήνοντάς τες στις περισσότερες περιπτώσεις στη διακριτική ευχέρεια του νομοθέτη, στο μέλλον λοιπόν δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι οι περισσότερες απεργίες θα κρίνονται παράνομες ή καταχρηστικές. Επαναδιατυπώνεται ο νόμος του λοκ άουτ , επίσης με τρόπο που ωφελεί τον εργοδότη, θέτουν εμπόδια στη δράση των συνδικαλιστών , αφήνουν απροστάτευτους τους συνδικαλιστές και κατ’επέκταση περιορίζουν την προστασία των εργατών από τους τελευταίους.
Τίθενται επίσης υπό συζήτηση τα επιδόματα γάμου, οι παγωμένες τριετίες και ενδεχομένως και η η καταβολή των μισθών σε 12μηνη βάση (αντί των 14 σήμερα μαζί με τα δώρα και το επίδομα αδείας).
Νέοι όροι που βολεύουν τη μνημονιακή πολιτική εισβάλλουν στον εργασιακό τομέα και ευνοούν αποκλειστικά τους έχοντες.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο ένθετο του Νόστιμον Ήμαρ στον Δρόμο της Αριστεράς, το Σάββατο 26.11.2016
Κάθε Σάββατο κυκλοφορεί στα περίπτερα το έντυπο Νόστιμον Ήμαρ ένθετο στον Δρόμο της Αριστεράς.
 Εργασιακά….Να δεις τι σου ‘χω για μετά