Ενημέρωση για τον αγώνα των ανθρακωρύχων στην Ισπανία

Ανεστάλη η απεργία. Θα συνεχίσει ο αγώνας;

Μετά τη άφιξη της "Μαύρης πορείας" στη Μαδρίτη και τη μεγαλειώδη διαδήλωση στην πρωτεύουσα της Ισπανίας στις 11 Ιουλίου, ο αγώνας των ανθρακωρύχων έπαψε να υπάρχει μόνο για τα μεγάλα ΜΜΕ. Στο δρόμο συνέχισαν τα οδοφράγματα, οι συγκρούσεις με την αστυνομία, οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης, οι δράσεις των γυναικών των απεργών κτλ., μέχρι τέλη Ιουλίου. Φωτογραφίες εδώ:http://periodismohumano.com/economia/tras-casi-dos-meses-sin-cobrar-los-mineros-siguen-en-huelga-indefinida-y-protestando.html.
Ο αγώνας όμως έμπαινε σε δύσκολη φάση, μιας και άρχισε να διαφαίνεται πως τα μεγάλα συνδικάτα (CCOO και UGT) ήθελαν να πάψουν τις κινητοποιήσεις. Πρώτα, οι ανθρακωρύχοι της Αραγωνίας αποφάσισαν να επιστρέψουν στη δουλειά από την 1η Αυγούστου,επικαλούμενοι την κούραση, τις οικονομικές δυσκολίες και τις "πολιτικές ιδιαιτερότητες" του Αυγούστου (δηλαδή, ότι αυτό το μήνα δεν κινείται τίποτα και δεν έχει νόημα να απεργήσουν).
Λίγες μέρες αργότερα,στις 2 Αυγούστου, και παρόλο που για μια φορά ακόμα η συνάντηση των συνδικάτων με το υπουργείο δεν οδήγησε πουθενά (η κυβέρνηση επιμένει ότι δεν θα αλλάξει τη στάση της), τα συνδικάτα UGT και CCOO κάλεσαν τους εργάτες στην Αστούριας και τη Λεόν να σταματήσουν τις κινητοποιήσεις και να γυρίσουν στη δουλειά, το οποίο έγινε από την επόμενη μέρα. Μετά από 67 μέρες απεργία, οι ανθρακωρύχοι γύρισαν στη δουλειά. Επίσης, οι ομάδες εργατών που είχαν κλειστεί κάτω στα ορυχεία ως διαμαρτυρία βγήκαν έξω.

Η απόφαση της αναστολής της απεργίας συνοδεύτηκε από πολλές αντιδράσεις. Πολλοί εξέφρασαν τη στήριξή τους στους ανθρακωρύχους και τόνισαν την κούραση, τις οικονομικές δυσκολίες καθώς και την αποφασιστικότητά τους, μιας και δηλώνουν διατεθειμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους από το Σεπτέμβρη. Τα συνδικάτα δεσμεύτηκαν ότι θα ανακοινώσουν ένα πρόγραμμα κινητοποιήσεων. Άλλοι πολλοί όμως έχουν κάνει μεγάλη κριτική στο ρόλο των μεγάλων συνδικάτων, γιατί σταμάτησαν την απεργία χωρίς να έχει επιτευχθεί κανένας από τους στόχους της. Ας μην ξεχνάμε ότι δεν είναι η πρώτη φορά που γίνονται παρόμοιες συγκρούσεις στο συγκεκριμένο κλάδο. Είναι παλιά η ιστορία...

Κείμενο του Cándido González Carnero (μέλος του συνδικάτου της Αστούριας CSI, Corriente Sindical de Izquierdas) αμέσως μετά τη λήξη της απεργίας:

Πιστεύω ότι σήμερα είναι μια λυπηρή μέρα γιατί μόλις έγινε,για μια φορά ακόμα, αυτό που τόσο πολύ φοβόμασταν από την αρχή ότι θα γινόταν. Δυστυχώς πάλι δεν κάναμε λάθος. Για μια φορά ακόμα, και είναι πολλές πλέον στην ιστορία, η UGT και η CCOO έχουν προδώσει τον παραδειγματικό αγώνα που οι ανθρακωρύχοι πραγματοποιούσαν τους τελευταίους μήνες.
Δεν ήταν φυσιολογικό αυτό που συνέβαινε. Γιατί μετά από τη μεγάλη υποστήριξη που έδειξε ο κόσμος στη Μαδρίτη στην πορεία των ανθρακωρύχων,αυτά τα δύο συνδικάτα ανακοίνωσαν δημόσια μια αλλαγή στρατηγικής; Γιατί από τις 11 Ιουλίου, ενώ το ηθικό ήταν πολύ ψηλά μετά από την πορεία στη Μαδρίτη και μπορούσαν να εντείνουν τον αγώνα, τον άφησαν στην τύχη του, δίνοντας μια διέξοδο στην κυβέρνηση για να συνεχίσει να εφαρμόζει, με περισσότερη δύναμη, περικοπές και αλλαγές σε αυτόν και σε άλλους βιομηχανικούς τομείς;
H UGT και η CCOO ποτέ δεν έκαναν συνελεύσεις εργαζομένων, ούτε όταν ξεκίνησαν να οργανώνονται οι κινητοποιήσεις ούτε όταν έληξαν. Χωρίς αυτή τη συμμετοχή, οδήγησαν του ανθρακωρύχους σε μια δίμηνη απεργία, με εργάτες κλεισμένους κάτω στα ορυχεία για πάνω από 60 μέρες, ενώ θα μπορούσαν να είχαν χρησιμοποιηθεί άλλα μέσα,λαμβάνοντας υπόψη ότι ο αγώνας θα μπορούσε να κρατήσει πολύ και να είναι πολύ σκληρός.
Ο αγώνας των ανθρακωρύχων ήταν, αναμφίβολα, παραδειγματικός και ούτε οι ανθρακωρύχοι ούτε η κοινωνία δεν μπορεί να αξιολογήσει αυτό το ανεπιθύμητο τέλος ως μια ήττα, αλλά σαν μια προδοσία αυτών των συνδικάτων, που δυστυχώς επαναλαμβάνετε αρκετά συχνά.
Το ίχνος που έχουν αφήσει οι ανθρακωρύχοι αποτελεί σημείο αναφοράς για να συνεχίσουμε τον αγώνα μας ενάντια στις περικοπές και την εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης και των συνεργατών της ενάντια στις μειονεκτούσες τάξεις.
Αλλά ο αγώνας δεν έχει τελειώσει. Τώρα έρχεται η καταστολή. Εκεί πρέπει οι πάνω από 100 άνθρωποι εναντίων των οποίων έχει ασκηθεί ποινική δίωξη ως αποτέλεσμα της συμμετοχής τους στις κινητοποιήσεις, να έχουν τη στήριξη όλων μας.

Πρωτότυπο εδώ:http://www.kaosenlared.net/component/k2/item/26783-ccoo-y-ugt-dan-por-finalizados-los-encierros-y-las-movilizaciones-de-los-mineros.html

Κάποιες παρατηρήσεις για τον αγώνα των ανθρακωρύχων, από την CNT-AIT Asturias, στις 17 Ιουνίου (όταν η απεργία και οι κινητοποιήσεις ήταν στο φόρτε τους):

Εξαφάνιση των συνελεύσεων σαν όπλο των εργαζομένων και απεμπλοκή αυτών από την επίλυση των δικών τους προβλημάτων και την ανάθεση αυτών στους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών επιτροπών (εκλεγμένων στις συνδικαλιστικές εκλογές): 1º.- Ο λόγος που οδήγηθηκαν σε απεργία διαρκείας είναι οι περικοπές των επιδοτήσεων κατά 60% για τον κλάδο,οι οποίες θα φέρουν και πρόωρο κλείσιμο των ορυχείων και χαμένες θέσεις εργασίας για τους εργάτες αλλά και λιγότερα λεφτά για τους συνδικαλιστές ηγέτες της CCOOκαι της UGT, για τους τοπικούς πολιτικούς και για επιχειρηματίες όπως ο Vitorino Alonso, για αυτό και μέχρι και οι δήμαρχοι του PP (το κόμμα στην κυβέρνηση) και δεξιοί πολιτικοί υποστηρίζουν τις κινητοποιήσεις.
2º.- Επομένως, το ζήτημα είναι ακανθώδες, λόγων των διαφορετικών συμφερόντων. Η πρώτη διεκδίκηση αφορά τις επιδοτήσεις, ώστε να συνεχίσει όλη η φάση με τις καλές πρόωρες συντάξεις,συνδικαλιστές, επιχειρηματίες και πολιτικούς να τρώνε από την πίτα, αλλά να ξεχνάνε πόσες θέσεις εργασίας χάνονται, την έλλειψη επενδύσεων για την ανάκαμψη της τοπικής οικονομίας (πού είναι τα χρήματα που λείπουν από τις επιδοτήσεις που ήρθαν από τις Βρυξέλλες;), ότι ο άνθρακας δεν είναι εναλλακτική ενέργεια, αλλά στρατηγική,γιατί μολύνει το περιβάλλον κτλ. κτλ.
3º .- Από την άλλη, η CNTείχε λίγη οργανική παρουσία και μικρή επιρροή στον κλάδο του άνθρακα ιστορικά και σχεδόν ανύπαρκτη πρόσφατα. Δεν μπόρεσε ποτέ να φτιάξει κανένα σωματείο στα ορυχεία και η δράση της μέτρησε μόνο με κάποια σκόρπια άτομα. Ο κλάδος ελέγχεται αποκλειστικά από την CCOO και την UGT, που ελέγχουν μέχρι και τις θέσεις εργασίας, στις οποίες μπορείς να έχεις πρόσβαση μόνο αν είσαι μέλος κάποιου από αυτά τα δύο συνδικάτα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να στηρίξουμε τις κινητοποιήσεις συμμετέχοντας στα καλέσματα που γίνονται και με προκηρύξεις να δημοσιοποιούμε τη θέση μας. Υπάρχουν σύντροφοι που συμμετέχουν στις δράσεις που γίνονται αυτές τις μέρες και στις συγκεντρώσεις μπροστά στα ορυχεία στα οποία υπάρχουν εργάτες κλεισμένοι. Αύριο, η γενική απεργία που καλέστηκε στην ευρύτερη περιοχή θα έχει τη στήριξη και την παρουσία της CNT και από δω καλούμε τους εργάτες της Αστούριας να ενισχύσουν και να συνεισφέρουν στην επέκταση του καλέσματος.
4º.- Όσον αφορά τις κινητοποιήσεις που γίνονται τώρα, η ριζοσπαστικοποίηση που μπορεί να συμπεράνει κανείς από την ενημέρωση στα ΜΜΕ (πολύ λιτή και μεροληπτική, κατά τα άλλα, από το φόβο μην επεκταθούν οι αγώνες) είναι πιο πολύ στους τρόπους παρά στο βάθος. Η διαμαρτυρία δεν αμφισβητεί τον τρόπο που αποφασίζεται και διαχειρίζεται το μέλλον του κλάδου ούτε την συνενοχή της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που είναι υπεύθυνη κι αυτή στο μέτρο της για την κατάστασης στην οποία βρίσκεται η περιοχή. Ενδιαφέρει μόνο να μην επιδεινωθεί η κατάσταση, να πετύχουν αυτά που είχαν χωρίς να επιδιώξουν καμία βελτίωση στις σχέσεις μεταξύ της εργατικής τάξης και των αντιπάλων της. Όλα φαίνεται να απαντούν σε ένα σενάριο γραμμένο από πριν στο οποίο όλα είναι καλά δεμένα και οι κινητοποιήσεις θα σταματήσουν όταν οι γραφειοκρατίες το πουν. Η ικανότητα κάποιων "αυτόνομων" παραγόντων να επηρεάσουν την κατάσταση είναι πολύ περιορισμένη, γιατί γίνονται ελάχιστες συνελεύσεις και αυτές που γίνονται είναι απλά για να επικυρώσουν τις αποφάσεις των μεγάλων συνδικάτων.

Βλέπουμε λοιπόν ότι από το βάθος αναδύεται το προβληματικό συνδικαλιστικο κίνημα που βασανίζει τους εργάτες σε αυτή τη χώρα τα τελευταία τριάντα χρόνια:εξαφάνιση των συνελεύσεων σαν όπλο των εργαζομένων και απεμπλοκή τους απο την επίλυση των δικών τους προβλημάτων και την ανάθεση αυτών στους εκπροσώπους των συνδικαλιστικών επιτροπών (εκλεγμένων στις συνδικαλιστικές εκλογές), που έκανε το κίνημα να αδυνατεί να αρθρώσει μια αυτόνομη ταξική απάντηση. Και αυτά πληρώνονται: με το εργατικό κίνημα σε αυτή την κατάσταση, οι συσχετισμοί στο σημερινό επεισόδιο του ταξικού πολέμου που ονομάζεται "κρίση" είναι εντελώς με τη μεριά της καπιταλιστικής τάξης που επιβάλλει τη στρατηγική της χωρίς καμία αμφισβήτηση.

Τέλος, παρόλο που από τη CNT πάντα θα υπερασπιστούμε και θα προωθήσουμε την ταξική αλληλεγγύη, δεν πρέπει να ξεχάσουμε, μεταξύ μας, ότι οι ανθρακωρύχοι δεν είναι μια ομάδα που ξεχωρίζει ακριβώς για την αλληλεγγύη που δείχνει σε άλλες ομάδες. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Πρωτότυπο εδώ:http://www.asturbulla.org/index.php?option=com_content&view=article&id=18523:algunas-consideraciones-ante-el-actual-conflicto-en-la-mineria&catid=138:actualidad-asturias&Itemid=205

Δημοσιεύτηκε εδώ:
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1416391
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1416390
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1416389
-- Ελευθεριακή Συνδικαλιστική Ένωση - Διεθνείς Σχέσεις
Unión Sindical Libertaria - Relaciones Internacionales
http://athens.ese-gr.org/