Μοχάμεντ Αλι-Ο μποξέρ που αρνήθηκε το «όνομα του σκλάβου» (upd)

πηγή:  Το Περιοδικό
«Η συνείδησή μου δεν με αφήνει να πυροβολήσω τα αδέρφια μου, σκουρόχρωμους ανθρώπους, φτωχούς, πεινασμένους ανθρώπους μέσα στην λάσπη, για την μεγάλη, ισχυρή Αμερική. Να τους πυροβολήσω γιατί; Ποτέ δεν με αποκάλεσαν νέγρο. Ποτέ δεν με λυντσάρισαν. Ποτέ δεν διέταξαν αγριόσκυλα να μου ορμήξουν».

Με αυτόν τον τρόπο αρνήθηκε να πάει να πολεμήσει εναντίον του Βιετνάμ ο σπουδαίος Μοχάμεντ Αλι. Ο θρύλος του μποξ, αλλά και της πάλης ενάντια στον ρατσισμό και τον πόλεμο, ο οποίος άφησε σήμερα την τελευταία του πνοή σε ηλικία 74 ετών, στο Φοίνιξ της Αριζόνα.

«Έπειτα από μάχη 32 χρόνων με τη νόσο του Πάρκινσον, ο Μοχάμεντ “Αλι πέθανε σήμερα σε ηλικία 74 ετών», ανακοίνωσε ο εκπρόσωπός του Μπομπ Γκάνελ. «Ο Μοχάμεντ “Αλι, τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής, πέθανε το βράδυ» (Παρασκευής, τοπική ώρα), προστίθεται στην ανακοίνωση.

Η κηδεία του θα τελεστεί στη γενέτειρά του, στο Λούισβιλ του Κεντάκι, διευκρίνισε ο εκπρόσωπος του διασημότερου πυγμάχου του πλανήτη, χωρίς να διευκρινίσει την ημερομηνία. «Η οικογένεια του “Αλι θα ήθελε να ευχαριστήσει όλους εκείνους που οι σκέψεις τους, οι προσευχές και η υποστήριξή τους ήταν κοντά του και ζητούν σεβασμό της ιδιωτικής ζωής».

Ο “Αλι έπασχε τα τελευταία τριάντα χρόνια από τη νόσο Πάρκινσον και είχε ήδη νοσηλευτεί δύο φορές στα τέλη του 2014 και στις αρχές του 2015 με πνευμονία και ουρολοίμωξη. Ο Μοχάμεντ “Αλι νοσηλευόταν από την Πέμπτη με αναπνευστικά προβλήματα. Ο εκπρόσωπος του είχε ανακοινώσει τότε ότι η «κατάσταση της υγείας του ήταν καλή» και ότι «η παραμονή στο νοσοκομείο θα ήταν σύντομη».

Ωστόσο πηγή προσκείμενη στην οικογένεια ανακοίνωσε τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα (βράδυ της Παρασκευής (τοπική ώρα) ότι «η κατάσταση της υγείας του πρώην πυγμάχου ήταν πολύ σοβαρή», επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες αμερικανικών μέσων ενημέρωσης, όπως η εφημερίδα Los Angeles Times και το τηλεοπτικό δίκτυο NBC News.

Ο δις παγκόσμιος πρωταθλητής, Τζορτζ Φόρμαν, ο μεγάλος αντίπαλός του Αλι στο «μάχη στην ζούγκλα» στο Ζαΐρ, υποστήριξε ότι ήταν «η μεγαλύτερη προσωπικότητα που πέρασε και θα περάσει ποτέ από τον αθλητισμό. Είναι ένας από αυτούς τους ξεχωριστούς ανθρώπους, που συναντάς ίσως για μόλις μία φορά στη ζωή σου, όπως μία ολική έκλειψη ηλίου. Δεν θα ξαναδούμε κάτι τέτοιο ποτέ. Το μποξ δεν αρκεί για να τον καθορίσει. Ήταν η μεγαλύτερη προσωπικότητα στην ιστορία. Ένα μέρος μου, το καλύτερο, έφυγε μαζί του».

Ανάλογες και οι δηλώσεις του πρώην παγκόσμιου πρωταθλητή, Εβάντερ Χόλιφιλντ: «Είμαι ευτυχής που γνώρισα τον Άλι, επειδή όταν ήμουν οκτάχρονο παιδί, μου είπαν να γίνω σαν κι αυτόν. Το να πεις ότι «είμαι ο καλύτερος», σε βάζει σε θέση στόχου. Αυτό έκανε ο Άλι. Είναι εκπληκτικό που έγινε τρεις φορές παγκόσμιος πρωταθλητής.»

Ενας ακόμη σταρ των ρινγκ, ο Μάικ Τάισον, παγκόσμιος πρωταθλητής κι αυτός, τόνισε σε μήνυμα του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: «Ο Θεός ήρθε γι” αυτόν τον πρωταθλητή. Αντίο σπουδαίε.»

Τη μαχητικότητα και εκτός των ρινγκ επισήμανε και ο «βασιλιάς» του ΝΒΑ, ΛεΜπρόν Τζέιμς, ο οποίος μιλώντας στο «ESPN» τόνισε πως ο Άλι αποτέλεσε έμπνευση για εκείνον και για όλους τους Αφροαμερικάνους:

«Ο Αλί είναι ένας από τους λόγους που οι Αφροαμερικανοί σήμερα μπορούμε και κάνουμε αυτά που κάνουμε στον κόσμο του αθλητισμού. Είμαστε ελεύθεροι. Μας επιτρέπουν να έχουμε πρόσβαση σε οτιδήποτε θέλουμε. Το οφείλουμε σε αυτούς και ο Αλί ήταν σίγουρα ο πλέον πρωτοπόρος. Ο κόσμος ξεχνά τι έκανες ως επάγγελμα. Ο κόσμος ξεχνά τα πρωταθλήματα και όλα τα κατορθώματα, αλλά ποτέ δεν ξεχνά το πως τον έκανε κάποιος να νιώσει».

Γεννήθηκε ως Κάσιους Μαρσέλους Κλέι. Ηταν ένας από τους σημαντικότερους πυγμάχους στην ιστορία του αθλήματος και ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές του 20ού αιώνα. Ολυμπιονίκης στη Ρώμη το 1960, ο “Αλι είχε ξεκινήσει την επαγγελματική του σταδιοδρομία την ίδια χρονιά, αποκτώντας τον τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή WBA το 1964, νικώντας τον Σόνι Λίστον με νοκ – άουτ στον 7ο γύρο.

Η πάλη του εναντίον του ρατσισμού ήταν αναλόγως ισχυρή με αυτήν στα ρινγκ. Οταν πλέον εξασφάλισε την δημοφιλία και την αναγνωρισιμότητα που θα έδινε εμβέλεια στην συμβολική κίνηση διαμαρτυρίας και αντίστασης που είχε στο μυαλό του, έριξε το χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο σε ένα ποτάμι. Οι πόρτες των παραγόντων του μποξ έκλεισαν ηχηρά.

Εμπνευσμένος από τον Malcolm X ακολούθησε τον ριζοσπαστισμό του αντιρατσιστικού αγώνα όμως εκφραζόταν από το «Έθνος του Ισλάμ». To 1964 ασπάστηκε το Ισλάμ και άλλαξε το όνομά του σε Μοχάμεντ Αλι, αρνούμενος να φέρει πλέον ένα «όνομα σκλάβου».

Η στάση του εναντίον του πολέμου του Βιετνάμ κορυφώθηκε στο στρατολογικό γραφείο καθώς αρνήθηκε να κάνει ένα βήμα μπροστά όταν άκουσε το όνομά του.

Η αντίδραση ήταν άμεση και σκληρή. Του αφαιρέθηκαν οι τίτλοι του μποξ και καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκισης για ανυποταξία.

Κερδίζοντας στην έφεση, ο Αλι άρχισε να γυρνά τα πανεπιστήμια της χώρας δίνοντας διαλέξεις ενάντια στον πόλεμο αλλά και κατά της υποκρισίας να αρνούνται δικαιώματα στους μαύρους, την ώρα που τους καλούν να πολεμήσουν «για την πατρίδα»… στην άλλη άκρη του κόσμου.

Το 1971 επέστρεψε στα ρινγκ αφού η άδειά του αποκαταστάθηκε με δικαστική απόφαση. Ακολούθησαν οι εμβληματικοί αγώνες του εναντίον του Τζο Φρέιζιερ και του Τζορτζ Φόρμαν, που του έδωσαν τον τίτλου του παγκόσμιου πρωταθλητή ακόμα δύο φορές.

Τον Μάρτιο ο Άλι ηττήθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του από τον Φρέιζιερ στη Νέα Υόρκη, σε μία αναμέτρηση που έχει μείνει στην ιστορία ως «Ο Αγώνας του Αιώνα». Ωστόσο, το 1974 ανέκτησε τον τίτλο του επικρατώντας με νοκ-άουτ του Φόρμαν στον περίφημο «Αγώνα στη Ζούγκλα», που έλαβε χώρα στο τότε Ζαΐρ (σημερινό Κονγκό).

Ακολούθησε η νίκη-ρεβάνς επί του Φρέιζιερ ένα χρόνο αργότερα, στον αγώνα που είναι γνωστός ως το «Θρίλερ στη Μανίλα».

Ο Άλι παρέμενε πρωταθλητής έως το 1978, όταν ηττήθηκε στα σημεία από Λέον Σπινκς, όμως κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο για τρίτη φορά στην καριέρα του τον ίδιο χρόνο, σε αγώνα-ρεβάνς.

Μετά τη νίκη του, ο σπουδαίος πυγμάχος αποσύρθηκε, όμως οικονομικά προβλήματα τον υποχρέωσαν να επιστέψει στην ενεργό δράση το 1980, παρά το γεγονός ότι είχαν αρχίσει να γίνονται διακριτά σοβαρά θέματα υγείας. Μετά από δύο εύκολες ήττες, αποσύρθηκε, οριστικά πια, το 1981.

Το 1984, ο Άλι διαγνώστηκε με Πάρκινσον. Αλλά δεν το έβαλε κάτω. Δεν ήξερε καν τί σημαίνει αυτό! Συνέχισε να είναι ενεργός σε ό,τι αφορά στα ανθρώπινα δικαιώματα και ποτέ δεν άφησε να «ξεχαστεί» ή να θεωρηθεί «παροπλισμένος».

«Όταν διακήρυξα ότι ήμουν ο καλύτερος όλων των εποχών, πίστευα στον εαυτό μου. Και ακόμα πιστεύω» έλεγε.

Κανείς δεν αμφιβάλλει γι” αυτό κ. Αλι…