του Γιώργου Παυλόπουλου
Ο
βασιλιάς είναι γυμνός -και αποκρουστικός. Οι αυλικοί έχουν μετατραπεί
σε γεράκια, χαφιέδες και φοροεισπράκτορες. Η φρουρά του παλατιού έχει
ζωστεί τις πανοπλίες και έχει πάρει τα όπλα, περιμένοντας το σύνθημα για
να τα στρέψει ενάντια στους υπηκόους. Οι ασκήσεις ετοιμότητας είναι
καθημερινές, ενάντια στους πιο ανυπάκουους, τους σεσημασμένους, τους
εχθρούς του νόμου και της τάξης. Ο λαός που στενάζει, που βλέπει να του
κλέβουν το βιος, να του στερούν τη σοδειά, να του απειλούν τη ζωή με
χαράτσια και κεφαλικούς φόρους, ψάχνει απεγνωσμένος να βρει σωτηρία και
σωτήρες, μα συνέχεια βλέπει μπροστά του να ανοίγονται τάφροι.
Θα μπορούσε να είναι ένας παμπάλαιος μύθος, μια παιδική ιστορία ή, βεβαίως πολύ καλύτερα γραμμένο, ένα κάποιο θεατρικό σενάριο. Μόνο που είναι ό,τι βλέπουμε, νιώθουμε και ανασαίνουμε κάθε μέρα και νύχτα που περνά. Ο εφιάλτης στον ύπνο και τον ξύπνιο. Η αγωνία του Εγώ και του Εσύ, ακόμη και του Άλλου. Η ταχύτατη υλοποίηση του τρίτου και πιο σκληρού μνημονίου και η πυρετώδης προετοιμασία του τέταρτου δεν είναι τίποτε άλλο και τίποτα λιγότερο από την επιβολή αιώνιων δεσμών σε όλη την επικράτεια. Από τη μετατροπή της σε ένα αποκρουστικό και έρημο τοπίο καταδικασμένων σε διαρκή λιτότητα, στο οποίο ο βασιλιάς-κεφάλαιο τρέφεται πλέον με ωμές σάρκες και μετατρέπεται σε αδηφάγο και αχόρταγο βαμπίρ.
Οι αλλοτινές εποχές μοιάζουν πολύ μακρινές, κανονικό ψέμα. Το δικαίωμα στη δουλειά και οι (σχετικά) αξιοπρεπείς αμοιβές, η ασφάλιση και η σύνταξη, η δημόσια υγεία και παιδεία, η ελεύθερη πρόσβαση στο περιβάλλον και τα αγαθά του ανθρώπινου πολιτισμού, όπως η ενημέρωση, δεν θα υπάρξουν ποτέ πια, αυτό είναι το σχέδιο. Όσοι επιμένουν να διεκδικούν ή έστω και μόνο να θυμούνται, θα κυνηγιούνται ανελέητα. Μόλις συλλαμβάνονται, είτε θα υπογράφουν δήλωση μετανοίας είτε θα υποβάλλονται σε πολιτική και ηθική λοβοτομή.
Ούτε από τα ξένα, γειτονικά βασίλεια δεν φαίνεται αχτίδα. Κάποιοι έμποροι ελπίδων διαλαλούν ότι εμείς μπορεί να είμαστε πολύ μικροί, μα από εκεί περιμένουμε τη βοήθεια που κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θα έρθει. Ένας πανίσχυρος στρατός, που θα σπάσει τα δεσμά και θα αφήσει πάλι το φως να περάσει.
Μα για δείτε. Στη φίλη και σύμμαχο Γαλλία, ο (σοσιαλιστής) αυτοκράτορας καταργεί την εθνοσυνέλευση και περνά τους αντιδραστικούς και ουσιαστικά μνημονιακούς του νόμους με το έτσι θέλω, σαν τον κλέφτη. Οι πραιτωριανοί του χτυπούν πλέον στο ψαχνό τον λαό που διαμαρτύρεται. Οι δε «συγγενείς» του προωθούνται και επιβάλλονται ως γαμπροί και νύφες σε άλλα βασίλεια, όπως το ισπανικό και το πορτογαλικό, για να μπασταρδέψουν κάθε ίχνος ριζοσπαστισμού.
Όσο για το ανώτατο συμβούλιο των γαλαζοαίματων, στις Βρυξέλλες και τη Φρανκφούρτη, έχει έτοιμο το σχέδιο εξευτελισμού και, σε περίπτωση ανάγκης, ανατροπής των αιρετικών. Το έχουν, άλλωστε, ήδη εφαρμόσει τα προηγούμενα χρόνια, όπως μας θυμίζει το πολύ φρέσκο και δυνατό This is not a coup, του Άρη, του Λεωνίδα και των άλλων πολύτιμων δικών μας (και δικών σας) ανθρώπων.
Πραγματικά. Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για πραξικόπημα, αλλά για την ωμή και γυμνή αλήθεια. Τώρα που το «Παιχνίδι των Θρόνων» γίνεται ακόμη πιο βίαιο, αμείλικτο και φονικό, τώρα που οι βασιλιάδες του κεφαλαίου και οι κυβερνήσεις τους έχουν ξεκινήσει τον νέο τρομακτικό γύρο στον αιώνιο, διπλό πόλεμό τους – για να κλέψουν τον πλούτο από το τραπέζι των φτωχών και να τον ξαναμοιράσουν ανάμεσά τους – η κλαγγή των όπλων και οι κραυγές επιτιθέμενων και θυμάτων διαλύουν την ομίχλη και μαζί τις αυταπάτες.
Και έρχεται πάλι η ώρα που η ιστορία και η συνείδηση διαμηνύουν ότι το «ως συνήθως» και το «όπως συνηθίσαμε» έχουν τελειώσει. Που καλούν όλους να αποφασίσουν με ποιον θα πάνε και ποιον θα αφήσουν. Με την κυβέρνηση του Τσίπρα και του Καμμένου, του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, που είναι ο νέος έμπιστος και εκλεκτός εκτελεστής του βασιλιά; Με την παλιά μνημονιακή φρουρά της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού, που σκούζει ότι προδόθηκε και εγκαταλείφθηκε ενώ ήταν τόσο πειθήνια και ζητά να της ξαναδοθούν τα σκήπτρα; Με τους εγκληματίες της Χρυσής Αυγής που ετοιμάζονται να αναλάβουν δράση, ως χρυσές εφεδρείες; Ή με τους χιλιαστές της πολιτικής, που σπάνια και μόνο χωρίς να διακινδυνεύουν τίποτα ξεμυτούν από τις κατακόμβες τους;
Με τον ανθρώπινο και τον ευρωπαϊκό πολιτισμό ή με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το νόμισμά της; Με τη βαρβαρότητα ή με την κομμουνιστική απελευθέρωση;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου