Στις 18 Μάη διεξάγονται οι φοιτητικές εκλογές. Τα κόμματα των
μνημονίων και οι παρατάξεις τους, ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και η νεοσύστατη παράταξη
του ΣΥΡΙΖΑ BLOCO, δίνουν τα ρέστα τους για να δώσουν το μήνυμα ότι η
φοιτητική νεολαία επικροτεί τον σφαγιασμό των δικαιωμάτων της και
ακολουθεί στωικά τον μονόδρομο της ΤΙΝΑ. Οι απολιτίκ φωνές, από την
άλλη, δίνουν τα ρέστα τους για να πείσουν ότι «η ζωή είναι αλλού…» και
πάντως εκτός των φοιτητικών συλλόγων και των συλλογικών διεκδικήσεων. Η
φοιτητική παράταξη της ΚΝΕ, από την άλλη, προσπαθεί να υποτάξει κάθε
φοιτητική φωνή αμφισβήτησης στα κομματικά της στεγανά –εκεί όπου ακόμη
και το κίνημα του Nuit Debout ενάντια στην εργασιακή λαιμητόμο, είναι
«ύποπτο».
Κι όμως…
Στο ελληνικό πανεπιστήμιο υπάρχει μια ανορθογραφία που κρατάει πολλά
χρόνια. Είναι τα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα της ΕΑΑΚ, είναι η
ριζοσπαστικοποίηση της φοιτητικής νεολαίας που δεν βολεύεται στο ρόλο
της «χαμένης γενιάς». Είναι η δυνατότητα συλλογικής δράσης και στάσης
μέσα κι έξω από τους φοιτητικούς συλλόγους, που έχει επηρεάσει ευρύτερα
τη στάση των φοιτητών. Τα ανεξάρτητα αριστερά σχήματα της ΕΑΑΚ φέτος
δίνουν τη μάχη να εκφραστεί μια ευρύτερη συνεργασία της ριζοσπαστικής
νεολαίας, με εκλογικές συνεργασίες με σχήματα της ΑΡΕΝ και του ΑΡΔΙΝ,
που αποφασίστηκε με δημοκρατικές διαδικασίες ανά σχολή και με βάση το
αντικαπιταλιστικό πλαίσιο που είναι αναγκαίο για μια άλλη πορεία του
φοιτητικού κινήματος.
Γιατί το ζητούμενο είναι και πάλι αυτό: πώς αυτή η γενιά μέσα κι έξω
από τα πανεπιστήμια, η γενιά του 50% ανεργίας, η γενιά που δεν έχει
μέλλον, η γενιά που την προορίζουν για χαμένη, πώς αυτή η γενιά θα βρει
νέους δρόμους να βαδίσει διεκδικώντας να χτίσει το δικό της μέλλον.
Η ψήφος στα ΕΑΑΚ, και την εκλογική συνεργασία με ΑΡΕΝ και ΑΡΔΙΝ, είναι ένα βήμα σε αυτόν το δρόμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου