Μαρία Καδόγλου: Σκουριές, ένα «χρυσό» ψέμα…

Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Γ. Τανασκίδη – Λαμπουσνάκη, από το #echaritygr portal.

«Και γιατί θα ασχοληθείτε εσείς ως μέσο, με τις #skouries;»

Η ερώτηση δεν άργησε να έρθει όταν ανακοινώσαμε πριν ενάμιση μήνα στη σελίδα του #echaritygr πως ετοιμάζουμε ένα ρεπορτάζ εκ των έσω για να φανεί τι πραγματικά συμβαίνει με όλο αυτό το πέπλο μυστηρίου, πάνω από την Χαλκιδική, τη Βόρειο Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη. Ο σκοπός μας ήταν εξ’ αρχής να μην δεχθούμε καμία πίεση ή παρέμβαση από τους «γνωστούς-αγνώστους» «αγωνιστές» της Χαλκιδικής, τους κατοίκους που τόσο οι ίδιοι όσο και οι οικογένειές τους, στην προσπάθειά τους να αποκατασταθούν επαγγελματικά και οικονομικά, εμπλέκονται σε ένα πολύ βρώμικο παιχνίδι των μεγάλων καναδικών συμφερόντων που ήρθαν να «κατασπαράξουν» όλο τον πλούτο της χώρας μας, αν πραγματικά υπάρχει.

Επειδή δύο χρόνια στηρίζουμε πιστά τις εκδηλώσεις ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του κόσμου μέσα από τις ομάδες που αντεπιτίθενται στο έργο, στην «επένδυση», στον επιχειρηματικό κολοσσό, στην «επαγγελματική ανάσα» της Βορείου Ελλάδος, στην «Εταιρία με Κοινωνική Ευθύνη»…, σκεφθήκαμε να βάλουμε λίγο πιο βαθιά το «μαχαίρι» στο «κόκκαλο» και έτσι ζητήσαμε να μάθουμε μέσα από το ίδιο το κίνημα, τι ακριβώς συμβαίνει με την Eldorado, τι σχέση έχει με την προκάτοχο του χώρου επενδύτρια εταιρία TVX Gold, γιατί οι γονείς – κάτοικοι της περιοχής των Σκουριών, του Στρατωνίου, «χτυπάνε το κούτελο του νεογέννητου αγοριού και λένε με το φαναράκι» όπως μας ανέφερε κι η Μαρία Καδόγλου, μία αγωνίστρια ακτιβίστρια του κινήματος κατά των ορυχείων στις Σκουριές και η οποία έχει σταθερή και σημαντική παρουσία με αρθρογραφία στο #thepressproject και σε άλλα blogs που αναλύουν κάθε πτυχή του «σκανδάλου». Προσπαθήσαμε να βρούμε τις απαντήσεις σε ερωτήματα όπως: Πόση εμπλοκή είχε ο Πάχτας στην όλη υπόθεση, Πόσο θα είναι το κέρδος της Ελλάδος από αυτή την «επένδυση», Πόσος χρυσός θα μείνει στην Ελληνική γη, Δημιουργούνται όντως θέσεις εργασίας στα ορυχεία, Τι ακριβώς συμβαίνει με την Ελληνιστική πόλη των Σταγείρων που θάφτηκε από τα μεταλλεία της Ολυμπιάδας… Κι άλλα πολλά ερωτήματα που μας τυρρανούν και μας προβληματίζουν…

Η Μαρία έχει αφιερώσει τη ζωή της σε μια βαθιά έρευνα για πολλά ζητήματα που άπτονται κάθε έκφανσης της ζωής μας ενώ παράλληλα μελετά και τις ποινικές βαριές ευθύνες που βαρύνουν την Καναδική Εταιρία «Εldorado Gold» αλλά και τις αποφάσεις που έχουν κατά καιρούς λάβει οι διάφορες Ελληνικές κυβερνήσεις τόσο για την υλοποίηση αυτού του έργου όσο και για τις επιπτώσεις που προκαλεί η ζημιογόνος για το περιβάλλον αυτή λειτουργία και επέκταση των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων της Εταιρίας. Και φυσικά, το γεγονός ότι «Αφαιρέθηκε η Γαλάζια Σημαία από την παραλία του Στρατωνίου, σύμφωνα με την Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης, η οποία είναι υπεύθυνη για τις γαλάζιες σημαίες στην Ελλάδα», μας… «ξεσκούριασε» και αναλάβαμε δράση για να γίνει γνωστή παντού η  αναφορά από το Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων «σχετικά με τη σοβαρή ρύπανση της παραλίας Στρατωνίου λόγω της μεταλλευτικής δραστηριότητας» στην περιοχή.

Έτσι, για εσάς, συναντήσαμε τη Μαρία στο skype και μιλήσαμε μαζί της για όλα, χωρίς φόβους και πάθος, για να ρίξουμε λίγο φως μέσα στις στοές των Σκουριών.

#echaritygr: Σκουριές και Eldorado… Μία ιστορία από «χρυσό» που όμως σκουριάζει. Τι ακριβώς είναι αυτή η ιστορία και πόσο πολύ μπορεί να θεωρηθεί «επένδυση»;

 

Μαρία Καδόγλου: Για να θεωρηθεί κάτι “επένδυση” θα πρέπει να αποδίδει στη χώρα οικονομικό όφελος και μάλιστα τόσο υψηλό ώστε η στάθμιση κόστους-οφέλους να είναι τελικά θετική.

Το πρώτο πρόβλημα λοιπόν είναι οτι η τεράστια ζημία που υφίσταται ο τόπος (περιβαλλοντική καταστροφή, μακροπρόθεσμες βλάβες στην υγεία των κατοίκων, ζημία στην τοπική οικονομία με την υποβάθμιση και απαξίωση άλλων παραγωγικών δραστηριοτήτων) δεν αξιολογείται και φυσικά δεν αποτιμάται. Ούτε από την εταιρεία αλλά δυστυχώς ούτε από τις αρμόδιες αρχές. Η εταιρεία παίρνει τα κέρδη και φορτώνει όλες τις ζημίες και καταστροφές στον τόπο, με τη μορφή ενός “εξωτερικού” κόστους που τελικά το πληρώνουμε όλοι εμείς.

Αλλά ούτε και οικονομικό όφελος υπάρχει τελικά γιατί όπως αποδείχθηκε, η εταιρεία δεν είναι σε θέση να υλοποιήσει την κεντρική υποχρέωσή της από τη σύμβαση, να παράγει δηλαδή καθαρά μέταλλα η εξαγωγή των οποίων θα έφερνε φορολογικά έσοδα στο κράτος. Τα πολύτιμα μέταλλα θα φυγαδεύονται με τη μορφή συμπυκνωμάτων στην Κίνα και η εταιρεία θα εισπράττει τα κέρδη της εκεί, μακριά από τις ελληνικές φορολογικές αρχές. Επιπλέον, η Eldorado με διάφορα λογιστικά κόλπα “μεταφέρει” τα κέρδη της από τη Χαλκιδική σε φορολογικούς παραδείσους, αποφεύγοντας νομότυπα να πληρώνει φόρους, όπως κυνικά παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Καναδός CEO.

Σ’αυτή την αεροφωτογραφία αντιλαμβανόμαστε το μέγεθος της «ανάπτυξης» απο τους αποκαλούμενους επενδυτές και τους εργαζόμενους της Ελληνικός Χρυσός.

#echaritygr: Εldorado και Ελληνικός Χρυσός είναι τελικά το ίδιο πράγμα; Τι συμβαίνει και από την άλλοτε Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. φτάσαμε στην Eldorado και τα σκάνδαλα και τώρα πάλι καταλήγουμε στην Ελληνικός Χρυσός; Τι γαϊτανάκι είναι τελικά αυτό το αμαρτωλό «πήγαινε-έλα» στα χρόνια;

Μαρία Καδόγλου: Η Ελληνικός Χρυσός είναι θυγατρική της Καναδικής Eldorado Gold κατά 95% και προηγουμένως ήταν θυγατρική, πάλι κατά 95% της επίσης Καναδικής TVX Gold. Ουσιαστικά η Ελληνικός Χρυσός είναι μια εταιρεία-κέλυφος που αλλάζει ιδιοκτήτες. Τα μεταλλεία της Χαλκιδικής είναι ιδιωτικά μεταλλεία, η μεταλλειοκτησία – παραχώρηση μεταλλείου ισχύει για 50 χρόνια με δυνατότητα παράτασης για άλλα 50 και η εταιρεία δεν υποχρεούται να αποδίδει παρά μόνο ψίχουλα στο κράτος. Tο “Ελληνικός” τελικά είναι μόνο για να δημιουργεί εντυπώσεις γιατί ο ορυκτός πλούτος των μεταλλείων της Χαλκιδικής είναι στην πραγματικότητα Καναδικός.

Υποκριτική η… διάκριση για την συνεισφορά της Ελληνικός Χρυσός στην ανάπτυξη της ΒΑ Χαλκιδικής, στην παράλληλη ανάπτυξη και το περιβάλλον, στα Βραβεία Βιώσιμης Ανάπτυξης Bravo2017

#echaritygr: Θα ήθελες να μας πεις πως ακριβώς γίνεται η εξόρυξη γιατί η «πρακτική» γύρω από τα ορύγματα και τον «σεβασμό» στο περιβάλλον. παραμένουν σε ένα θολό τοπίο; Μελέτες αναφέρουν πλέον ξεκάθαρα πως η μέθοδος της εξόρυξης είναι επιφανειακή και όχι υπόγεια. Παράλληλα μιλάμε για μεταλλουργία χρυσού (flash smelting). Τι σημαίνει αυτό για τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα;

Μαρία Καδόγλου: Η εξόρυξη στις Σκουριές είναι και επιφανειακή και υπόγεια γιατί το κοίτασμα φτάνει μέχρι την επιφάνεια. Η κλίμακα της εξόρυξης είναι τεράστια και πρωτόγνωρη για τη Χαλκιδική και για την Ελλάδα – της τάξης των εκατοντάδων εκατομμυρίων τόνων. Από αυτήν την ποσότητα η εταιρεία θα πάρει σαν χρήσιμο υλικό το 0,5% περίπου και το υπόλοιπο, εκατοντάδες εκατομμύρια τόνοι, θα είναι απόβλητο, τοξικό και επικίνδυνο, που θα πρέπει να βρει χώρο να το απορρίψει. Mεγάλα δασικά ρέματα φράζονται με φράγματα ύψους 150 μέτρων και μπαζώνονται με απόβλητα. Για να γίνει η εξόρυξη σε στεγνό περιβάλλον πρέπει να υποβιβαστεί ο υδροφόρος ορίζοντας κατά αρκετές εκατοντάδες μέτρα και, ουσιαστικά, να στεγνώσει το βουνό. Να σημειώσουμε δε οτι το βουνό όπου βρίσκονται οι Σκουριές, ο Κάκκαβος, έχει τα μεγαλύτερα αποθέματα πόσιμου νερού στη Χαλκιδική που υποφέρει από λειψυδρία. Είναι φυσικά αστείο να συζητάμε για “σεβασμό” στο περιβάλλον με τέτοιες βάρβαρες επεμβάσεις.

Η συζήτηση για το flash smelting μόνο θεωρητικό ενδιαφέρον έχει πλέον γιατί η δήθεν “θαυματουργή” μέθοδος αποδείχθηκε μη εφαρμόσιμη. Ουσιαστικά ήταν μια απάτη της εταιρείας που είχε στόχο να αποφύγει την κακή λέξη “κυάνιο” και να πετύχει την έγκριση της μελέτης της. Αν όμως γινόταν όπως εγκρίθηκε, θα “παρήγαγε” 20.000 τόνους το χρόνο εξαιρετικά τοξικού αερίου αρσενικού που θα διέφευγε στο χώρο του εργοστασίου και στο περιβάλλον, σκοτώνοντας (κυριολεκτικά) πρώτα απ’ολους τους εργαζόμενους. Αυτό για να δώσει μια ιδέα της ποιότητας της περιβαλλοντικής μελέτης της εταιρείας που εγκρίθηκε “νύχτα”, επί υπουργίας Παπακωνσταντίνου…

Δημοσιεύθηκε στις 5 Ιουλίου η απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος, Πάνου Σκουρλέτη, σχετικά με την επιστροφή στην «Ελληνικός Χρυσός» της «τεχνικής μελέτης της Μεταλλουργικής Μονάδας Χαλκού και Θεϊκού Οξέος Μαντέμ Λάκκου». (Σχολιασμός της απόφασης Σκουρλέτη για το flash smelting της Eldorado Gold, από τη Μαρία Καδόγλου)

#echaritygr: Κι ενώ η ατμόσφαιρα γύρω από την υπόθεση φαίνεται πως καρκινοβατεί, οι θέσεις των διευθυντών διαδέχονται η μία την άλλη, με τον κο. Θεοδωρακόπουλο να διαδέχεται τον κο. Δημητριάδη και τις διαδικασίες εξόρυξης άλλοτε να σταματούν και να παγώνουν και άλλοτε πάλι να παίρνουν μπρος. Τι πραγματικά συμβαίνει; Πόση ευθύνη φέρνει στην ποιότητα του ίδιου του έργου και την ανταπόδοσή του στον κόσμο ώστε να θεωρηθεί «επένδυση» ο Υπουργός υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας κος. Σταθάκης μετά τον κο. Σκουρλέτη;

Μαρία Καδόγλου: Έξι χρόνια μετά την έγκριση της – γεμάτης ψέμματα και ελλείψεις – Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων το 2011, τίποτα από αυτά που εγκρίθηκαν να γίνουν δεν έχει μείνει “όρθιο”. Το βασικότερο είναι οτι η εταιρεία μονομερώς αφαίρεσε από το επενδυτικό της σχέδιο τη μεταλλουργία που ήταν αυτή που θα έφερνε έσοδα στο Ελληνικό Δημόσιο, παραβιάζοντας και τις εγκρίσεις και τη σύμβαση. Κανονικά, το ζήτημα “νομιμότητα της επένδυσης” τελειώνει εκεί, αλλά υπάρχει και σωρεία άλλων παραβάσεων των εγκεκριμένων περιβαλλοντικών όρων.

Από πλευράς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υπήρχε από την αρχή απροθυμία να μπει ένα τέλος σ’αυτό το φιάσκο, ανακαλώντας τις εγκρίσεις που παραβιάζονται και καταγγέλλοντας τη σύμβαση. Με την απόφαση απόρριψης της μελέτης της μεταλλουργίας, με υπογραφή Σκουρλέτη, η παραβίαση της σύμβασης τεκμηριώθηκε επιστημονικά και νομικά. Δεν είναι τυχαία η αντικατάσταση του Σκουρλέτη από το Σταθάκη, την αμέσως επόμενη μέρα αυτής της υπογραφής. Ο Σταθάκης είναι “υπουργός ειδικού σκοπού”, μπήκε σε αυτή τη θέση για να κλείσει ανοιχτές υποθέσεις. Στο ζήτημα της #Eldorado είναι πια φανερό και στον πιο καλόπιστο οτι η ανομολόγητη επιθυμία της κυβέρνησης είναι η συνέχιση της δραστηριότητας, ακόμα και χωρίς δημόσιο όφελος και με τεράστιο κόστος για τον τόπο. Προκειμένου να βγάλει την εταιρεία από το νομικό αδιέξοδο, ο Σταθάκης ανακοίνωσε προσφυγή σε δικαστική διαιτησία, σε διαπραγμάτευση δηλαδή με την εταιρεία. Και για να μην αφήσει καμία αμφιβολία οτι αυτή θα είναι μια απόλυτα στημένη διαδικασία, προσέλαβε σαν δικηγόρο του Δημοσίου ένα μέλος του ΔΣ της προηγούμενης εκμεταλλεύτριας εταιρείας, της TVX, χρόνια συνεργάτη και συνάδελφο των σημερινών ανώτατων στελεχών της Ελληνικός Χρυσός!

Ο λόγος που επιμένουμε σε αυτά τα ζητήματα είναι για να καταδείξουμε οτι η “επένδυση” είναι εξ’ολοκλήρου παράνομη. Αλλά βέβαια η αντίσταση στο έργο δεν έχει σχέση με τη νομιμότητα αλλά με την καταστροφή και θα συνεχιστεί ακόμα και αν κουκουλωθεί με κάποιο τρόπο η ανομία.

Τεταρτοετείς φοιτητές Γεωλογίας, του Πανεπιστημίου Πάτρας επισκέφθηκαν τα Μεταλλεία Κασσάνδρας και ενημερώθηκαν για τα κοιτάσματα της περιοχής, την σημασία της Γεωλογικής έρευνας καθώς και όλες τις σύγχρονες εφαρμογές γεωλογικών και γεωτεχνικών προγραμμάτων στη μεταλλευτική δραστηριότητα.

#echaritygr: Τελικά σε ποια φάση βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή στην περιοχή της Β. Χαλκιδικής; Σε ποιες περιοχές έχουν στηθεί και λειτουργούν τα μεταλλεία; Θα ήθελες να μας διευκρινήσεις ποιες είναι οι διαφορές της περιοχής των Σκουριών σε σύγκριση με τα μεταλλεία της Ολυμπιάδας και του Περάματος Έβρου;

 

Μαρία Καδόγλου: Τα τρία μεταλλεία που έχουν αδειοδοτηθεί περιβαλλοντικά είναι Ολυμπιάδα, Σκουριές και Μαύρες Πέτρες. Το παλιό υπόγειο μεταλλείο των Μαύρων Πετρών λειτουργεί κανονικά, η Ολυμπιάδα ξεκίνησε να λειτουργεί τον Απρίλιο 2017 – και μάλιστα χωρίς να έχει λάβει τις απαιτούμενες άδειες – ενώ οι Σκουριές προγραμματίζονται για έναρξη παραγωγής το 2019.

Σκουριές, Ολυμπιάδα και Πέραμα είναι διαφορετικοί τύποι κοιτασμάτων, που το καθένα απαιτεί διαφορετική επεξεργασία και παράγει διαφορετικής σύστασης και επικινδυνότητας απόβλητα. Αυτό που είναι σημαντικό είναι οτι κανένα μεταλλείο δεν είναι μόνο του. Οι εταιρείες τα παρουσιάζουν ως μικρά και με περιορισμένες επιπτώσεις προκειμένου να πάρουν τις άδειες να ξεκινήσουν και μετά αρχίζουν να αποκαλύπτουν τα πραγματικά τους σχέδια. Αυτό γίνεται τώρα στη Χαλκιδική οπου η Ελληνικός Χρυσός ήδη σχεδιάζει τα επόμενα τρία μεταλλεία – Φισώκα, Τσικάρα, Πιάβιτσα. Οι γεωλογικοί χάρτες μας λένε οτι Χαλκιδική, Κιλκίς, Σέρρες, Καβάλα, Θράκη είναι γεμάτες κοιτάσματα μετάλλων. Ο στόχος τους είναι όλη η Β.Ελλάδα να γεμίσει “Σκουριές”, ανοιχτές εξορύξεις και τοξικά απόβλητα. Θα πρέπει επιτέλους κι εμείς οι πολίτες να δούμε αν αυτό είναι που θέλουμε, να δούμε και την εμπειρία άλλων χωρών που είναι ήδη εκεί – κι αν δεν μας αρέσει αυτό που θα δούμε, να ενεργοποιηθούμε για να το σταματήσουμε.

#echaritygr: Σε τι αφορά η δικαστική διένεξη και γιατί σέρνονται στα δικαστήρια απλοί πολίτες που διαμαρτύρονται για το αυτονόητο, την απόλυτη κλοπή της ελληνικής γης; Πόση ευθύνη φέρουν οι κυβερνήσεις μέχρι στιγμής και κατά πόσο ισχύει η καταλήστευση που διενεργείται με την βούλα του κράτους αφού έτσι αναφέρεται και στο άρθρο 4 του νόμου 3220/2004 (Στον νόμο 3220/2004 – ΦΕΚ 15Α/28.1.2004 στη σελίδα 349 αναφέρεται ΡΗΤΑ ότι: «η αγοράστρια δεν έχει υποχρέωση και ευθύνη για την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος εν γένει ή απορρέουσα από τον Μεταλλευτικό κώδικα, τον Κ.Μ.Λ.Ε., την Κ.Υ.Α. περιβαλλοντολογικών όρων, τις εγκρίσεις τεχνικών μελετών και τις λοιπές εν γένει διοικητικές πράξεις, εγκρίσεις ή άδειες μετά από την αναστροφή της πώλησης σύμφωνα με το άρθρο 4 της παρούσης»)

Μαρία Καδόγλου: Πάνω από 400 κάτοικοι της περιοχής, διώκονται ποινικά για τον αγώνα τους να σταματήσουν την καταστροφή του τόπου. Στην Ιερισσό πρακτικά δεν υπάρχει σπίτι χωρίς διωκόμενο. Περίπου 70 από αυτούς αντιμετωπίζουν βαριές κακουργηματικές κατηγορίες, με στημένα και έωλα κατηγορητήρια, που φτάνουν μέχρι την εξωφρενική κατηγορία της “σύστασης και συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση”. Η ποινικοποίηση του αγώνα σε αυτή την πρωτοφανή έκταση είναι μια σαφής μεθόδευση του κράτους για να τσακίσει, ηθικά και οικονομικά, τους ανθρώπους που αντιστέκονται και να σταματήσει η αντίδραση στην “ανάπτυξη”.

Από την άλλη, τα περιβαλλοντικά εγκλήματα μένουν ατιμώρητα. Δύο φορές το Ελληνικό Κράτος αμνήστευσε με νόμο τους υπεύθυνους για τις σοβαρές περιβαλλοντικές καταστροφές και τις “ζημίες τρίτων” (δηλαδή των πολιτών) στην ευρύτερη περιοχή των μεταλλείων – το 1995 που τα Μεταλλεία Κασσάνδρας μεταβιβάστηκαν στην Καναδική TVX και το 2004 όταν μεταβιβάστηκαν στην Ελληνικός Χρυσός. Ο νόμος του 2004 πάει κι ακόμα πιο πέρα, αμνηστεύοντας εμμέσως όχι μόνο τους παλιούς ιδιοκτήτες αλλά και τους νέους:

«Για βλάβες του περιβάλλοντος ή ζημίες τρίτων, οι οποίες επήλθαν ή τα γενεσιουργά αίτια των οποίων ανάγονται σε χρόνο πριν από τη δημοσίευση του νόμου που κυρώνει την παρούσα Σύμβαση, η Αγοράστρια δεν φέρει οποιαδήποτε ευθύνη». Ο πονηρός όρος περί «γενεσιουργών αιτίων» μπορεί να απαλλάξει την τωρινή εταιρεία από κάθε ευθύνη ακόμα και για μελλοντικές καταστροφές αφού σε μια τόσο παλιά μεταλλευτική περιοχή όπως η ΒΑ Χαλκιδική, σχεδόν κάθε ζημία μπορεί εύκολα να αποδοθεί στην TVX ή στους Βυζαντινούς ή ακόμα και στο Φίλιππο Β’. Με τον ίδιο νόμο, όλα τα χρέη της TVX φορτώθηκαν στον Ελληνα φορολογούμενο.

Η υπόθεση των μεταλλείων έχει όλα τα χαρακτηριστικά της αποικιοκρατίας. Το σκάνδαλο είναι διαχρονικό και διακομματικό και έχει πολύ περισσότερες πτυχές από όσες μπορούν να αναπτυχθούν εδώ…

#echaritygr: Τι προτίθεται να κάνει πλέον το κίνημα ώστε να καταστήσει σαφές και κατανοητό το φερόμενο ως «έγκλημα» που διαπράττεται αυτή τη στιγμή σιωπηρά στην περιοχή και φαίνεται πως θα έχει τραγικές συνέπειες και για την περιοχή της Θεσσαλονίκης, βάσει των αερομεταφερόμενων σωματιδίων, και πως προτίθεστε να αλλάξετε και την στάση των εργαζομένων της περιοχής που θεωρούν πως εργάζονται σε μια «επένδυση» αγνοώντας τις μελλοντικές συνέπειες που θα επιφέρει η εξόρυξη στην ζωή τους και των παιδιών τους;

 

Μαρία Καδόγλου: Στη Θεσσαλονίκη γίνονται διαρκώς δράσεις ενημέρωσης από την εδώ επιτροπή αγώνα και η πόλη έχει αποδείξει σε πολλές περιπτώσεις ότι είναι εχθρική προς αυτή την “επένδυση”. Στόχος είναι να αναδείξουμε όχι μόνο τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και την υγεία, αλλά και το τι κινδυνεύουμε να χάσουμε αν προχωρήσει η εξόρυξη – τα μοναδικά προϊόντα του πρωτογενούς τομέα της Χαλκιδικής όπως την ελιά και το μέλι. Θέλουμε να πούμε στον κόσμο οτι αυτός είναι αγώνας για τη ζωή, αγωνιζόμαστε για υπάρχουν αυτά. Πρόσφατα έγινε ενημερωτική εκδήλωση για τους κινδύνους από τον αμίαντο στις Σκουριές από το Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης που μπαίνει και αυτό στην προσπάθεια ευαισθητοποίησης του κόσμου. Φυσικά όλα αυτά μπορεί να τα μάθει κανείς μόνο από κινηματικά μέσα ενημέρωσης και από στόμα σε στόμα, αφού το σύνολο των μεγάλων μέσων ενημέρωσης προβάλλουν μόνο την προπαγάνδα της εταιρείας οτι αυτή είναι μια “μεγάλη επένδυση”. Η εταιρεία ξοδεύει αφειδώς για να καταφέρει να “ξεπλύνει” την εικόνα της, να εδραιωθεί και να προχωρήσει. Δεν το έχει καταφέρει ακόμα, οι αντιστάσεις είναι μεγάλες.

Πώς μπορείς να μιλήσεις σε κάποιον που κλείνει τ’αυτιά; Οι εργαζόμενοι στην εταιρεία έχουν επιλέξει να πιστεύουν αποκλειστικά και μόνο την εργοδότρια εταιρεία και αρνούνται ακόμα και να προβληματιστούν με οτιδήποτε άλλο. Επιτίθενται, συχνά με φανατισμό, σε όποιον εκφράσει διαφορετική άποψη και αφήνονται, η πλειοψηφία τους, να τους χρησιμοποιεί η εταιρεία σαν πολιορκητικό κριό για να εκβιάζει την κυβέρνηση και την κοινωνία. Είναι λυπηρή η στάση τους γιατί στην πλειοψηφία τους είναι κάτοικοι αυτού του τόπου, αλλά είναι επιλογή τους. Τις επιπτώσεις τελικά θα τις υποστούμε όλοι μας, αλλά πρώτα απ’ολους εκείνοι και τα παιδιά τους.

#echaritygr: Τελικά αφού δεν προκύπτει κέρδος για την χώρα, πως γίνεται να συνεχίζει με υπουργικές αποφάσεις η συγκεκριμένη εξόρυξη και πως γίνεται να ακυρώνονται οι δίκες και οι δικαστικές αποφάσεις εις βάρος της Επιχείρησης;

 

Μαρία Καδόγλου: Η ιστορία έχει δείξει οτι διαχρονικά, από την εποχή του Μποδοσάκη, η εκάστοτε εκμεταλλεύτρια εταιρεία των μεταλλείων της Χαλκιδικής ήταν κράτος εν κράτει, με όλο τον κρατικό μηχανισμό στην υπηρεσία της. Σε μεγάλο βαθμό αυτό ισχύει και σήμερα. Η αξιοπιστία των μελετών που υποβάλλει η εταιρεία θεωρείται δεδομένη και οι αρμόδιες υπηρεσίες συνήθως εγκρίνουν χωρίς κανένα έλεγχο (με αξιοσημείωτες εξαιρέσεις!). Φροντίζουν δε στο κείμενο της έγκρισης να τονίσουν οτι “την ευθύνη για την ακρίβεια των στοιχείων της μελέτης έχουν οι μελετητές”, η ίδια η εταιρεία δηλαδή, αποποιούμενες ουσιαστικά την ευθύνη για αυτό που υπογράφουν. Μετά έρχεται το Συμβούλιο Επικρατείας και επικυρώνει την έγκριση με το επιχείρημα οτι “είναι αποτέλεσμα ενδελεχούς ελέγχου από τις αρμόδιες υπηρεσίες” – ενώ στην πραγματικότητα οι υπηρεσίες δέχθηκαν απλά αυτά που τους είπε η εταιρεία. Και αν η εταιρεία τα βρει κάπου σκούρα με την αδειοδότηση, συνήθως έρχεται μια φωτογραφική ρύθμιση να λύσει το πρόβλημα.

Και οι τρεις εξουσίες έχουν λοιπόν συνεργαστεί για να θωρακίσουν νομικά αυτή την “επένδυση”, η νομοθετική (ξεκινώντας από την κύρωση της σύμβασης με νόμο), η εκτελεστική και η δικαστική. Σιγά σιγά αποκαλύπτεται οτι τόσο οι διοικητικές εγκρίσεις όσο και οι αποφάσεις του ΣτΕ βασίστηκαν σε ψευδή ή ελλιπή στοιχεία. Το καίριο πλήγμα ήταν η απόρριψη της μελέτης της μεταλλουργίας και όλο αυτό το οικοδόμημα της “νομιμότητας” έχει ουσιαστικά καταρρεύσει. Η νέα επιχείρηση κατασκευής νομιμότητας έχει το όνομα “διαιτησία”. Θα δούμε τι θα βγει από το μαγείρεμα της σύμβασης, πάντως δεν είναι απλά πράγματα αυτά και τίποτα δεν έχει τελειώσει.

από:  | AntiGold Greece