«Καρόσι»: θάνατος από εξαντλητική εργασία

Γράφει ο Κώστας Γρηγοριάδης.

Στις ημέρες μας κυριαρχεί ο απάνθρωπος και στυγνός καπιταλισμός.

Δεν κομίζει κανείς κάτι καινούργιο λέγοντάς το.

Κι όπως ξέρουμε στο σύστημα της ελεύθερης αγοράς κυριαρχεί η ανεργία.

Το δικαίωμα στην εργασία δηλαδή πάει περίπατο.

Όμως στον καπιταλισμό, ανθεί και ένα άλλο φαινόμενο και μάλιστα σε μια ισχυρότατη καπιταλιστική χώρα του, την Ιαπωνία.

Το φαινόμενο «καρόσι», ο θάνατος από εργασιακή υπερκόπωση!

Εμφανίστηκε πριν από αρκετά χρόνια και το υπουργείο υγείας της Ιαπωνίας, αναγνώρισε το «καρόσι» ως κοινωνικό φαινόμενο.

Εμφανίζονται να δουλεύουν Ιάπωνες εργαζόμενοι μόνο με τέσσερις ώρες ύπνο την ημέρα, μένοντας όρθιοι ή καθιστοί για ώρες σε σημείο που το ανθρώπινο σώμα καταπονείται βάναυσα και ο ανθρώπινος εγκέφαλος αρχίζει να παρανοεί.

Ενώ η Ιαπωνική πλευρά μιλά για 2.500 χιλιάδες νεκρούς εργαζόμενους από «καρόσι», το Εθνικό Συμβούλιο Υπεράσπισης Θυμάτων του φαινομένου, ανεβάζει τον αριθμό σε πάνω από 10.000 ανθρώπους το χρόνο.

Νούμερα που συγκλονίζουν.

Η εργασία μετατρέπεται σε ασύδοτο κυνήγι αύξησης του ποσοστού κέρδους για την επιχείρηση ενώ οι άνθρωποι αποτελούν αναλώσιμο προϊόν.

Αξίζει κανείς να το συγκρίνει και με τον τρόπο σκέψης που κυριαρχεί χρόνια τώρα στην τρίτη παγκόσμια οικονομική δύναμη του κόσμου.

Η νοοτροπία της υπερεργασίας ως προσόν, η απεργία με περιβραχιόνιο, η αυτοτιμωρία σε περίπτωση λάθους ή κατάχρησης, καθιστά τον Ιάπωνα εύκολα... διαχειρίσιμο και ενοχικό.

Άνθρωποι καταρρέουν την ώρα της εργασίας τους ή πηδούν από τα παράθυρα στο κενό, κατεχόμενοι από απόγνωση.

Το χαμηλότερο ποσοστό ανεργίας εδώ και 22 χρόνια, έφτασε το 2016 να είναι μόλις 3,16%.

“Για κάθε 100 Ιάπωνες υπάρχουν 143 διαθέσιμες θέσεις εργασίας”, λένε οι στατιστικές.

Κι ενώ αυτοί οι εξαιρετικοί δείκτες για μια οικονομία θα έπρεπε να κάνουν τους ανθρώπους να ευημερούν και να είναι ευτυχείς, η εξοντωτική δουλειά τους οδηγεί στο θάνατο.

Η νεαρή Ματσούρι Τακαχάσι, έφτασε να δουλεύει υπερωρίες 150 ώρες τον μήνα, ενώ κατάφερε να κοιμηθεί στον ξενώνα της εταιρείας μόλις 12 ώρες την τελευταία εβδομάδα της ζωής της.

Η ύπαρξη ξενώνα της εταιρίας «Ντεντσού», μαρτυρά την οργάνωση που έχει η εταιρία στο να... φροντίζει τους εργαζόμενους της κατά την διάρκεια αφαίμαξής τους.

Σύμφωνα με τη νομοθεσία της χώρας, μία αυτοκτονία ενδέχεται να είναι «καρόσι» εάν ο εργαζόμενος έχει δουλέψει υπερωριακά πάνω από 160 ώρες το μήνα ή 100 ώρες για τρεις συνεχόμενους μήνες.

Οι αριθμοί είναι ξεκάθαροι κι ενώ θα έπρεπε να υπάρχει από την μεριά των συνδικάτων μια στάση αντίστασης στο φαινόμενο, έρχονται αυτά να διαπραγματευτούν μάλιστα, το νούμερο της υπερωριακής εργασίας.

100 ώρες προτείνει το αρμόδιο υπουργείο, 80 προτείνουν τα συνδικάτα.

Ο καπιταλισμός λοιπόν έχει δύο... πρόσωπα, αυτό της ανεργίας κι αυτό της υπερεργασίας.

Και τα δύο πολλές φορές οδηγούν στο θάνατο με κύριο χαρακτηριστικό τον εξευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης.

Είτε μέσω της περιθωριοποίησης και της φτώχειας που φέρνει η ανεργία, αλλά όπως είδαμε και από την υπερεργασία και το ξεζούμισμα.

Γνωρίζουμε την παιδική εργασία με μισθό ένα δολάριο την ημέρα π.χ. στην Ινδία που είναι ταχύτατα αναπτυσσόμενη καπιταλιστική δύναμη, την ώρα που ένας καλύτερα αμειβόμενος εργαζόμενος στην Ιαπωνία, πεθαίνει από υπερεργασία.

Στην πραγματικότητα ο καπιταλισμός έχει πολλά και μόνο αποκρουστικά πρόσωπα, απλά το «καρόσι» κατατάσσεται στη... μοντέρνα εξέλιξη των σύγχρονων και αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών.

Σήμερα στην Ιαπωνία, αύριο όπου αλλού απαιτηθεί.

ΠΗΓΗ: Κίνηση Κομμουνιστών-Εργατικός Αγώνας