Οι εργασιακές γαλέρες των πολυεθνικών στην Κίνα(video)

Το βίντεο και η περιγραφή που θα δείτε και θα ακούσετε δεν είναι είναι μυθοπλασία εμπνευσμένη από την «Μητρόπολη» του Φριτς Λανγκ ή τους «Μοντέρνους Καιρούς» του Τσάρλι Τσάπλιν. Είναι ένα κομμάτι πραγματικότητας, μια τετράλεπτη «κατάβαση» στην αληθινή ζωή για την συντριπτική πλειοψηφία της εργατικής τάξης της Κίνας. Η οποία δουλεύει με όρους «γαλέρας», κυριολεκτικά, σε γιγαντιαία εργοστάσια, όπου κατασκευάζονται προϊόντα από διάσημες μάρκες, μεγάλω πολυεθνικών.

Η Κίνα έχει δημιουργήσει εδώ και χρόνια τις περίφημες «ειδικές οικονομικές ζώνες» – σαν αυτές που οι κυβερνήσεις «ονειρεύονται» και για την Ελλάδα στο όνομα της ανάπτυξης (των ιδιοκτητών τους) – πραγματικά «στρατόπεδα εργασίας», στα οποία δεν ισχύει η κρατική εργασιακή νομοθεσία, αλλά η συμφωνία του πελάτη, δηλαδή της εκάστοτε πολυεθνικής, με το κινεζικό κράτος. Μέσα εκεί, εκατομμύρια εργάτες καρασκευάζουν με πάμφθηνο εργασιακό κόστος για την πολυεθνική, τα προϊόντα που πωλούνται πανάκριβα στις αγορές της Δύσης. Οπως, στην προκειμένη περίπτωση, το iphone.

Ενας μεταπτυχιακός φοιτητής αμερικανικού πανεπιστημίου αποφάσισε, στο πλάισιο μιας εργασίας του να δουλέψει σε εργοστάσιο στην Κίνα, το οποίο κατασκευάζει τα iPhone κινητά της εταιρείας Apple.

Ο Dejian Zeng πέρασε έξι βδομάδες ως εργάτης στο εργοστάσιο στην Κίνα, που συνεργάζεται με την Apple και κατασκευάζει τα γνωστά και πανάκριβα κινητά τηλέφωνα iPhones. Ο ίδιος μετέφερε σε βίντεο την εμπειρία του.

Το ωράριο της βάρδιας είναι 10 με 12 ώρες δουλειάς, με μονάχα ένα μικρό διάλειμμα και αυτό υπό το βλέμμα των προϊστάμενων οι οποίοι φωνάζουν και απειλούν συνεχώς. Ολα αυτά για όχι περισσότερα από 450 δολάρια το μήνα. Επιπλέον, οι εργάτες μένουν σε μικρά δωμάτια, όπου στοιβάζονται μέχρι και 8 άτομα μαζί.

Εχουν μόνο μία μέρα ξεκούρασης. Το φαγητό είναι το φθηνότερο δυνατό και η «διασκέδασή» τους περιορίζεται σε ηλεκτρονικά παιχνίδια. Η ηλικιακή γκάμα της μεγάλης πλειοψηφίας τους είναι από 18 έως 35 ετών.

Ο φοιτητής λέει ότι λίγοι μπορούν να αντέξουν πάνω από κάποιες βδομάδες στα εργοστάσια αυτά τους εξαντλητικούς ρυθμούς δουλειάς.

Δεν πρόκειται για κάποιου είδους «μανιφέστου». Δεν είναι μια πλήρης δημοσιογραφική έρευνα. Δεν καταλήγει σε συμπεράσματα.

Απλά «σηκώνει» λίγο την «κουρτίνα» για να δει τί γίνεται πίσω από την σκηνή.

Καμιά φορά, ακόμη κι αυτό, είναι μια καλή αρχή…

toperiodiko

 Ταξική Πτέρυγα