Ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη: "Σε Αμφίβολη Μάχη – In Dubious Battle"

Πηγή: agkarra.com
μεσω: e-KOZANH

Υπάρχει κάτι το συγκλονιστικό με αυτή την ιστορία. Το ερώτημα του αν πρέπει να δώσεις την μάχη ακόμα και αν ξέρεις πως οι συγκυρίες δεν είναι υπέρ σου.

Πρόκειται για το μυθιστόρημα γυρισμένο σε ταινία του Τζον Στάινμπεκ «Σε αμφίβολη μάχη». Το έργο πραγματεύεται την απεργία εποχιακών εργατών στην Καλιφόρνια μέσα στην Μεγάλη ύφεση και εστιάζει στην ιστορία ενός συνδικαλιστή ο οποίος προσπαθεί να οργανώσει τους απογοητευμένους συναδέρφους του (Σας λέει τίποτα;). Ο συνδικαλιστής (James Franco) ο οποίος είναι του «Κόμματος», σημείωση εδώ υπονοείται ότι είναι του Κομμουνιστικού Κόμματος, καταλαβαίνουμε γιατί ο Τζον Σταινμπεκ δεν το αναφέρει στο βιβλίο του το 1933 και το αφήνει να πλανάται. Αλλά εν έτη 2016 θα περίμενε κανείς να έχουν ξεπεραστεί αυτές οι φοβίες. Παρ ‘αυτά οι πρωταγωνιστές του Στείνμπεκ στο βιβλίο μιλάνε για τον κομμουνισμό κάτι που εντέχνως παραλείπει η ταινία.

Οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες του Έργου ο Μακ και ο Τζιμ, ο πρώτος είναι έμπειρος συνδικαλιστής και ο δεύτερος είναι νεοεισερχόμενος στην ταξική πάλη κινούν να οργανώσουν τους εποχιακούς εργάτες σε μια φάρμα μήλων στην κοιλάδα του Τόργκας στην Κεντρική Καλιφόρνια. Όταν οι εργάτες μαθαίνουν ότι το μεροκάματο που είχε συμφωνηθεί μειώνεται από $3 σε $1 την ημέρα, οι «συνθήκες» γίνονται ώριμες για να μπουν στο συνδικάτο. Ο γαιοκτήμονας που δεν του περισσεύει η ανθρωπιά και κουτσουρεύει με τσαμπουκά τα μεροκάματα, καλή σκηνοθετική επιλογή εδώ του Robet Duvall, φέρνει απεργοσπάστες και τραμπούκους και η αντιπαράθεση οξύνεται.

Ο Robert Duval στο ρόλο του μεγαλογαιοκτήμονα.

Το δεύτερο μισό της ταινίας είναι κάπως πρόχειρο μιας και θα ήταν άθλος να μεταφέρει ο σκηνοθέτης τους προβληματισμούς και την σύγχυση που κλιμακώνεται στο στρατόπεδο των εργατών. Οι χαρακτήρες δεν παρουσιάζονται σωστά και οι διάλογοι είναι απότομοι, απέχουν αρκετά από τους διαλόγους ιδεολογικής αναζήτησης και αμφισβήτησης που κυριαρχούν στο μυθιστόρημα.

Αυτή η προχειρότητα θολώνει και τις «παράλληλες» γραμμές του τότε και του σήμερα.

Παρά της κακής ποιότητας διαλόγους και της φτωχές υποκριτικές ικανότητες του James Franco, το έργο κατορθώνει έστω και ξυστά να περάσει μηνύματα ταξικής πάλης.

Συγκριτικά με άλλες, άδειες περιεχομένου που κυκλοφορούν αυτή τη περίοδο, μπορούμε να πούμε πως η ταινία αξίζει τον κόπο και το χρόνο σας.