Πενήντα χρόνια από τη δολοφονία του Τσε, (του Αλέκου Αναγνωστάκη)

«Αυτοί που ήθελαν να τον σκοτώσουν, που ήθελαν να τον εξαφανίσουν, δεν μπόρεσαν να καταλάβουν ότι θα άφηνε ένα ανεξίτηλο σημάδι στην ιστορία, και ότι το φωτεινό, προφητικό βλέμμα του θα τον μεταμόρφωνε σε ένα σύμβολο για όλα τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων φτωχών αυτής της γης» είχε πει πριν χρόνια για τον Τσε ο Φιντελ Κάστρο.

«Κι ως το γιουρούσι του καθαρμού κατά του τύρρανου
εκεί κατά το γέρμα της ημέρας θα τελειώνει,
Αβάντι ξανά, την ίδια στιγμή για την τελική σύρραξη,
εμείς θα ’μαστε πλάι σου»,
έγραφε σε ένα του ποίημα αφιερωμένο στον Φιντέλ ο Γκεβάρα αποκαλύπτοντας ξανά τη μεταξύ τους σχέση.
Βλέπεις η ποίηση του Νερούδα, του Βερλαίν, του Μαρτί, του Μποντλαίρ, και άλλων ταξίδευαν με τα φτερά τους από μικρό τον Ερνέστο, τον συντρόφευαν, ανήσυχο νεαρό επιστήμονα, στα ταξίδια του και όταν αποφάσιζε «με τους φτωχούς της γης να μοιραστεί την τύχη του» (κατά το στίχο του Μαρτί) και να αφιερώσει τη ζωή του στην υπόθεση της επανάστασης των καταπιεσμένων της Κούβας και  της Λατινικής Αμερικής.

Η ποίηση και η λογοτεχνία έγιναν οι αχώριστοι σύντροφοί του κομαντάντε στις κορφές της Σιέρα Μαέστρα αλλά και στις συνεδριάσεις του υπουργείου Βιομηχανίας της Κούβας, μετά τη νικηφόρα επανάσταση, μέχρι να του κόψει το νήμα της ζωής ένας ένστολος τιποτένιος και να περάσει στην αθανασία.

 Πηγή: - Kommon