Με αφορμή το ΠΑΟΚ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ… για όσους «πέφτουν από τα σύννεφα» (του Νίκου Δινόπουλου)

Ομοιότητες και παραλληλισμοί με το σκάνδαλο «NOVARTIS» είναι εντελώς συμπτωματική. Ή μήπως όχι…

«Στο τέλος […] της κριτικής σκέψης, το σύνολο σχεδόν των διανοουμένων, των πανεπιστημιακών και των πολιτικών, όλοι τους οπαδοί του τετελεσμένου γεγονότος, ανάγουν την υποχώρηση μπροστά στην καθεστηκυία τάξη σε κατηγορική προσταγή, το συμβιβασμό προς την κυρίαρχη ιδεολογία σε τρόπο ζωής, την αποστασία και την άρνηση σε τέχνη.

»Άλλοι πάλι, μαγεμένοι από τη ναρκισσιστική εμπειρία που προσφέρουν τα στρας και οι παγέτες, κομπάζουν παριστάνοντας τους παντογνώστες ή γίνονται σαλτιμπάγκοι των ΜΜΕ αναλαμβάνοντας να παίξουν ρόλο τηλεοπτικών μπάτλερ-παρουσιαστών, δημοσιογράφων υπηρετών του κιτρινισμού, διαφημιστών ρεπόρτερ ή διαχειριστών της λαϊκής διασκέδασης και ιδιαίτερα των «αθλητικών παθών».

»Βολεύτηκαν όλοι τους στο τεράστιο πλήθος της συναινετικής κοινής λογικής και πρόθεσή τους είναι στο εξής να αναγορεύσουν την επαίσχυντη προσχώρησή τους στις δυνάμεις του περιρρέοντος κρετινισμού σε πιστεύω του τέλειου οπορτουνισμού.

»Αυτό το μεταμοντέρνο δόγμα […] βρήκε σήμερα έναν προνομιούχο χώρο έκφρασης: την κυνική απολογία υπέρ του αθλητισμού γενικά και, ειδικότερα, υπέρ του ποδοσφαίρου. Από την άποψη αυτήν το Μουντιάλ αποκαλύπτει πόσο βαθιά είναι η λοβοτομή που έχουν υποστεί οι διανοούμενοι, οι «διαμορφωτές της κοινής γνώμης», ιδιαίτερα […] οι στρατιές της αδιαφοροποίητης αθλητικής σκέψης, στα πλαίσια της οποίας συναντιούνται βεντέτες των σοουμπίζνες, στάρλετ των πολυμέσων, «μεγάλοι διανοητές του καιρού μας», διαφημιστές μετα-αγωνιστές του Μάη του ’68, δουλικοί παρουσιαστές της ετοιμοπαράδοτης σκέψης και άλλοι επιστήμονες του «ρεαλισμού». Όλοι τους ποδοσφαιρόφιλοι, τρελοί για το ποδόσφαιρο, φετιχιστές της στρογγυλής θεάς, φανατικοί του δέρματος και του χορταριού.

»Επικαλούμενοι κάποιο υποτιθέμενο «αθλητικό ιδεώδες», που στην ουσία αποτελεί απλώς την άλλη όψη της πλέον τετριμμένης αθλητικής ιδεολογίας, υποβαθμίζουν συστηματικά, όποτε δεν συγκαλύπτουν εντελώς, την πραγματικότητα του σύγχρονου πρωταθλητισμού και ιδιαίτερα του ποδοσφαίρου, την οποία επιμένουν παραδόξως να παρουσιάζουν ως κόσμο «συναδέλφωσης», «ειρήνης», «διεθνών συναντήσεων», «παθών που καταργούν τις ανισότητες», ακόμη και -ξεπερνώντας κάθε όριο θρασύτητας- «δημοκρατίας» και «κουλτούρας». Το ψέμα, η κακοπιστία, η υποκρισία και οι ενοχές τους κάνουν να κλείνουν τα μάτια μπροστά στις εκατόμβες του ντοπαρίσματος, στην κερδοσκοπική διαφθορά, στη μαφιόζικη αισχροκέρδεια, στις εκρήξεις βίας, στο ρατσισμό και στο μίσος για τον άλλον, που διαβρώνουν το πολυεθνικό θέαμα του ποδοσφαίρου. Σε άλλες περιπτώσεις, με συγκινητική αθωότητα που αγγίζει τα όρια της συνεργασίας με τον διάβολο, αποσυνδέουν τον «αγνό» αθλητισμό από τις «παρεκτροπές» του, τις «παραποιήσεις» του, τα «ατυχήματά» του. Οι πιο αφελείς, οι περισσότερο ιδεαλιστές, πιστεύουν ότι είναι ακόμη δυνατό να «σωθεί» ο αθλητισμός, να αποκατασταθεί η «αυθεντική» του μορφή, να επανέλθει στην αρχική του κατάσταση. Αυτοί οι πρωταθλητές του στρουθοκαμηλισμού προτιμούν να κρύβουν το κεφάλι στο χορτάρι των γηπέδων για να μην αντικρίζουν την τερατώδη χρηματοαντλία, τη μηχανή που τινάζει στον αέρα συνειδήσεις και τον πόλεμο που μαίνεται τις τελευταίες δεκαετίες στην αυτοκρατορία του ποδοσφαίρου.

»Τα σκάνδαλα, οι βιαιοπραγίες των φιλάθλων, η πολιτική χειραγώγηση, η αποκτήνωση των μαζών, οι νεκροί και οι τραυματίες των γηπέδων δεν έχουν καμιά σημασία όσο κρατάει το μεθύσι, η ευτυχία, η ευφορία, η έξαψη. Η ουσία βρίσκεται στο όνειρο, αναφωνούν εν χορώ τα διαφημιστικά γραφεία, τα γραφεία προπαγάνδας, όλα τα λόμπι που υπηρετούν το ποδόσφαιρο. Γιατί με το όνειρο αυτό πρέπει να ξεχαστεί ο ποδοσφαιρικός εφιάλτης και κυρίως οι βιαιοπραγίες του, οι παρανομίες του, η συνήθης εγκληματικότητά του.

»Σε όσους πιστεύουν ότι η βία του ποδοσφαίρου δεν είναι παρά ένα παροδικό επιφαινόμενο ή μια «λεπτομέρεια» του υπέροχου θρύλου του, αρκεί να αντιπαραθέσει κανείς την ατέλειωτη λίστα των θυμάτων του ποδοσφαίρου, όλων εκείνων που συνθλίφτηκαν, πέθαναν από ασφυξία, ποδοπατήθηκαν, τινάχτηκαν στον αέρα, ξυλοκοπήθηκαν ή μαχαιρώθηκαν μέσα ή έξω από τα γήπεδα.

»Ωστόσο, πίσω από το πέπλο του ονείρου κρύβεται ο εφιάλτης του ποδοσφαίρου και της αμείλικτης πραγματικότητάς του, που κυριαρχείται από το μίσος, τη βία, την καταστροφή και το θάνατο

»Μάρτυρας παρόμοιων φονικών βανδαλισμών, αιματηρών βιαιοπραγιών και δολοφονικών επιθέσεων, που ορισμένοι τολμούν ακόμη να αποκαλούν «γιορτή», μπορεί να γίνει κανείς σε όλα τα γήπεδα του κόσμου, όλες τις εποχές, καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου και στα πρωταθλήματα όλων των κατηγοριών. Αρκεί, ακόμη μια φορά, ν’ ανοίξει τα μάτια.

»Γιατί, άραγε, οι «στοχαστές» του ποδοσφαίρου αγωνίζονται λυσσαλέα να κρύψουν πίσω από μια όμορφη βιτρίνα την ατέλειωτη σειρά βιαιοπραγιών, μέσα και έξω από τα γήπεδα, που σημαδεύουν πλέον όλα τα σημαντικά ποδοσφαιρικά παιχνίδια;

»Σ’ αυτούς, λοιπόν, τους αμετανόητους ονειροπαρμένους, αξίζει που και που να τους χώνει κανείς τη μούρη στο βούρκο των γηπέδων, έναν βούρκο φτιαγμένο από μαζική διαφθορά, μαφιόζικες κομπίνες, απάτες και μαζικό ντοπάρισμα:

«Τα οικονομικά συμφέροντα έχουν πάρει δυσανάλογα μεγάλες διαστάσεις. Ο ποδοσφαιριστής έχει γίνει εμπόρευμα που αγοράζεται και πουλιέται ανάλογα με το κέφι των παραγόντων. Τα ποσά που διακινούνται στην αγορά των μεταγραφών είναι αδιανόητα. Το χάσμα μεταξύ μικρών και πλούσιων ομάδων διευρύνεται συνεχώς» [Jean-Pierre Papin, Le Monde, 13 Mαΐου 1998]. Αυτά όσον αφορά την «ελευθερία» των αθλητών, οι οποίοι έχουν μετατραπεί σε μισθοφόρους σκλάβους και πουλιούνται σαν ζωντανά σε εμποροπανήγυρη ή σαν άλογα κούρσας...

»Τα φαινόμενα διαφθοράς, τα στημένα παιχνίδια, οι αγορασμένοι διαιτητές, οι παίκτες «σε επαφή» με τη μαφία, οι κατευθυνόμενες κληρώσεις, όλα τούτα δεν είναι επινόηση μερικών «αριστεριστών» κοινωνιολόγων· είναι η καθημερινή πραγματικότητα του ποδοσφαίρου, που βρίσκεται πια υπό αυστηρή δικαστική επιτήρηση. Τα δε «κατορθώματα» των εμπόρων του ονείρου και άλλων μεσιτών της ευτυχίας (καταχρήσεις δημόσιου χρήματος, αμοιβές κάτω από το τραπέζι, φοροδιαφυγή, υπεξαιρέσεις κ.λπ.) αποτελούν τώρα αντικείμενο δικαστικών διώξεων.

»Το ποδόσφαιρο, όπως και όλα τα άλλα κοινωνικά μαζικά φαινόμενα, σημαδεύεται από τους πολιτικούς διαχωρισμούς και τις ιδεολογικές επιλογές. Όχι μόνο δεν είναι ουδέτερο και υπεράνω των κοινωνικών αντιπαραθέσεων, αλλά αποτελεί πρότυπο ολοκληρωτικού προσηλυτισμού, που εμποδίζει ακόμη και τα λαμπρότερα μυαλά να διατηρήσουν το κριτικό τους πνεύμα ή έστω απλώς τη διαύγειά τους». 

*Αποσπάσματα από το βιβλίο: «Ποδόσφαιρο. Μια συγκινησιακή πανούκλα - Ζαν - Μαρί Μπρομ, Μαρκ Περελμάν»

Νίκος Δ.

  αναδημοσίευση από Kozani.tv