Β. Μαγιακόφσκι: Γιατί πολεμάμε αλήθεια;

Γιατί πολεμάμε, αλήθεια

Καλώ στην απολογία

Χτυπάει ασταμάτητα το τύμπανο του πολέμου
Καλεί να μπήγουν σίδερο στους ζωντανούς.
Από τις διάφορες επικράτειες τους πολίτες
σαν σκλάβους πουλημένους
πετούν στην κόψη της λόγχης.

Για τι;
Τρέμει η γη
πεινασμένη,
απογυμνωμένη.
Ζεμάτισαν την ανθρωπότητα στο λουτρώνα αιματηρό
μόνο γιατί
κάποιος επιμένει
να κερδίσει την Αλβανία.
Αρπάχθηκε το μίσος των ανθρώπινων σκυλολογιών αιμόχαρο,
πέφτουν στο σώμα της γης χτυπήματα ανελέητα,
μόνο για να περάσουν
τον Βόσπορο
καράβια κάποια αφορολόγητα.
Σύντομα η γη
δε θα’ χει άσπαστο πλευρό.
Και την ψυχή θα βγάλουν
με τα χέρια απλωμένα στα δημόσια ταμεία,
μόνο για να
πάρει κάποιος
στα χέρια του
τη Μεσοποταμία.
Εν ονόματι ποιών συμφερόντων η αρβύλα
τη γη καταπατεί τρίζοντας άγρια;
Τι είναι εκεί στον ουρανό των μαχών;
Ελευθερία;
Θεός;
Δολάριο!
Πότε επιτέλους θα σηκωθείς με όλο σου τ’ ανάστημα εσύ,
που τη ζωή σου δίνεις ηλίθια;
Πότε θα πετάξεις στα μούτρα τους την ερώτηση
γιατί πολεμάμε, αλήθεια!

Τίτλος	Γιατί πολεμάμε αλήθεια;
Δημιουργός	Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι
Δυο λόγια	“Ο ποιητής πέθανε. Ζήτω η ποίηση.” Μας λέει ο άλλος δικός μας μεγάλος ποιητής της ομορφιάς, της ζωής και του εξανθρωπισμένου ανθρώπου, ο Γιάννης Ρίτσος.         Ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι, ο ποιητής της επανάστασης και της αέναης νιότης, ο ποιητικός έφηβος της μεγαλύτερης επανάστασης της ανθρώπινης ιστορίας που πορεύτηκε “δίχως τρίχα λευκή” στην καρδιά, στην τέχνη και στη ζωή, ο προφήτης και φλογερός προπαγανδιστής της νίκης της πανανθρώπινης ελπίδας για το νέο κόσμο του μέλλοντος έφυγε γιατί δεν καταδέχτηκε τον σωματικό και ψυχικό αφανισμό της νιότης και της επανάστασης.         Η ποίησή του όμως έγινε η συνείδηση και η φωνή της νέας κοινωνίας, αυτής που έρχεται από το μέλλον και κραυγάζει μ όλες τις φωνές και σ΄ όλους τους τόνους άγρια και επικριτικά προς εκείνους που ευτελίζουν και απανθρωπίζουν την ανθρώπινη ζωή “Κάτω η αγάπη σας, κάτω η τέχνη σας, κάτω η θρησκεία σας, κάτω το καθεστώς σας”. Η ποίησή του για όσους μπορούν να διαβάζουν και να ζητούν το Καινούριο, το Πρώτο, το Απροσδόκητο είναι μια δύναμη, ένα όπλο πάλης, που σαν το κρατάς στο χέρι δεν μπορείς να σταθείς στη μέση της μάχης και να αμφιταλαντευτείς αλλά μόνο μπροστά μπορείς να προχωρήσεις.         Αυτός ο Μαγιακόφσκι, ο ανθρώπινος, ο επαναστάτης, ο λυρικός και ηρωικά επικός μαζί, ο εσαεί ερωτευμένος και ερωτεύσιμος κουβεντιάζει σαν ζωντανός με τους ζωντανούς στο υψίπεδο, όπου φυσούν οι αέρηδες της αιωνιότητας για το δικό μας αύριο και μας καλεί να το πάρουμε στα χέρια μας και να το κάνουμε όσο πιο γρήγορα μπορούμε ευτυχισμένο σήμερα.         Γιατί αυτή η τόσο ιδιόμορφη κι ανεπανάληπτη ποίηση δεν έχει άλλη έξοδο κινδύνου παρά μόνο προς το πράττειν, παρά μόνο προς την πράξη.         Ρώσος μόνο ο Μαγιακόφσκι; Όχι, Εργάτης. Πρόσωπο τόσο συλλογικό, όσο κι ένα όνομα. Όνομα ανώνυμο, πρόσωπο απρόσωπο: Προλετάριος. Αυτός που θα καεί για την ευτυχία του κόσμου και θα γίνει ο αυριανός ποιητής της ζωής. ΠΗΓΗ΅:  Β. Μαγιακόφσκι: Γιατί πολεμάμε αλήθεια;