του Δημήτρη Σταμούλη
«Ορατό γίνεται το τέλος των μνημονίων και της σκληρής επιτροπείας»,
δήλωσε προ ημερών ο Γ. Δραγασάκης, προαναγγέλλοντας τις …μακρόπνοες
στρατηγικές (sic) της κυβέρνησης για τη «μεταμνημονιακή Ελλάδα». Η
πραγματικότητα είναι βέβαια πως οι «στρατηγικές» του ΣΥΡΙΖΑ κινούνται
ακριβώς στην ίδια μνημονιακή καπιταλιστική αναδιάρθρωση, που επιβάλει το
κεφάλαιο και η ΕΕ επί τόσα χρόνια σε βάρος των εργαζόμενων. Μια ματιά
να ρίξει κανείς στο νέο προϋπολογισμό, θα δει ότι προβλέπονται 2,1 δισ.
επιπλέον κρατικά έσοδα εκ των οποίων τα 951 εκατ. από νέους φόρους. Οι
κρατικές δαπάνες κόβονται κατά 2,1 δισ. ευρώ, με το κονδύλι για
ασφάλιση, περίθαλψη και κοινωνική προστασία να μειώνεται κατά 1,6 δισ.
ευρώ το 2018. Η κυβέρνηση επιδιώκοντας «υπερπλεόνασμα» 3,8%, και
ανάπτυξη 2,5%, υπόσχεται από τώρα νέο… μέρισμα, αλλά την ίδια ώρα
ετοιμάζει νέο κοστούμι άγριων αντιλαϊκών μέτρων, ενόψει του κλεισίματος
της τρίτης αξιολόγησης. Άλλωστε τα κλιμάκια των δανειστών επιστρέφουν
από Τρίτη, με το βλέμμα στο Γιούρογκρουπ της 4ης Δεκεμβρίου, απαιτώντας
το ξεκίνημα της μαζικής λεηλασίας της λαϊκής ακίνητης κατοικίας και
περιουσίας μέσω των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών αλλά και την επιτάχυνση
των ιδιωτικοποιήσεων σε ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΗ, ΔΕΣΦΑ, ΕΛΠΕ, ΕΕΣΤΥ, ΟΤΕ ώστε
να εισπραχθούν τα 2,73 δισ. που προσδοκά το ΤΑΙΠΕΔ και περιμένουν σαν
…λιγούρια οι δανειστές.
Στην κυβέρνηση εκτιμούν ότι με τα «καθρεφτάκια» του μερίσματος θα
κάνουν την πολιτική τους πιο αποδεκτή στο λαό. Ωστόσο, το γεγονός ότι το
τελευταίο διάστημα παρατηρείται μια σημαντική κινητικότητα και
διεκδικήσεις από κλάδους και εργατικά σωματεία, διαψεύδει τις προσδοκίες
της. Αιχμή του δόρατος είναι η υπογραφή συμβάσεων και η αντίσταση στην
ελαστική εργασία.
Στο χώρο των δήμων, την Τετάρτη πραγματοποιήθηκε 24ωρη πανελλαδική
απεργία για την άμεση υπογραφή συλλογικής σύμβασης για το προσωπικό
ιδιωτικού δικαίου, την προκήρυξη μόνιμων θέσεων εργασίας στην
καθαριότητα, και την καταβολή των αποδοχών στους συμβασιούχους των Δήμων
που παραμένουν απλήρωτοι. Στο μετρό οι εργαζόμενοι συνεχίζουν με
απεργιακές και άλλες μορφές ανυπακοής (σήκωμα μπαρών κ.α.) την αντίσταση
τόσο στα σχέδια ένταξης της Αττικό
Μετρό στο ΤΑΙΠΕΔ, ώστε να πάει κι
αυτή προς ξεπούλημα, όσο και στον απαράδεκτο σχεδιασμό της κυβέρνησης με
το ηλεκτρονικό εισιτήριο. Οι γιατροί και οι εργαζόμενοι στα δημόσια
νοσοκομεία αντιδρούν κι αυτοί αγωνιστικά και με απεργίες στην πολιτική
διάλυσης της δημόσιας υγείας, στην απληρωσιά και τον κίνδυνο απόλυσης
των επικουρικών γιατρών που έχουν προσληφθεί μέσω ΕΣΠΑ, αλλά και στο
νόμο-έκτρωμα που τελικά πέρασε το υπουργείο Υγείας, με το οποίο
ανατρέπει τον σταθερό ημερήσιο και εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας τους,
σμπαραλιάζοντας το ωράριο εργασίας και επιβάλλοντας την εργασιακή
ελαστικοποίηση στα νοσοκομεία. Πρόσφατα επίσης έγιναν απεργιακές
κινητοποιήσεις και στο χώρο των τηλεπικοινωνιών –ΟΤΕ και Γουίντ– με
βασικό αίτημα την υπογραφή επιχειρησιακών συλλογικών συμβάσεων εργασίας
με αυξήσεις στους μισθούς. Στους δρόμους βρέθηκαν και οι απόμαχοι της
δουλειάς. Χιλιάδες συνταξιούχοι πορεύτηκαν την Πέμπτη στο υπουργείο
Υγείας εκφράζοντας την αντίθεσή τους στη διάλυση των δομών της δημόσιας
υγείας και απαίτησαν να μπει τέλος στις περικοπές των συντάξεών τους και
δωρεάν υγεία και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους. Βρισκόμαστε,
λοιπόν, σε μια περίοδο όπου σημαντικά τμήματα εργαζομένων αναζητούν
αγωνιστικά να βελτιώσουν τη ζωή τους, να κατακτήσουν αυξήσεις, να
ανατρέψουν τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στους χώρους δουλειάς με
την ελαστική και εντατικοποιημένη εργασία, σπάζοντας τη «μνημονιακή
κανονικότητα». Αναδεικνύεται η τάση για συντονισμό και κοινή δράση, όπως
εδώ και καιρό επισημαίνει και η Πρωτοβουλία για συντονισμό των
πρωτοβάθμιων σωματείων. Για παράδειγμα, πρόσφατα έγινε πετυχημένη
σύσκεψη σωματείων από τα αστικά μέσα συγκοινωνίας, την υγεία κ.α. για το
ζήτημα της ιδιωτικοποίησης των μεταφορών, υπάρχει επίσης κλαδικός
συντονισμός σωματείων σε τηλεπικοινωνίες και τεχνολογίες. Η κατάληψη της
ΠΕΝΕΝ και ναυτεργατών στην εφοπλιστόδουλη ΠΝΟ αναδεικνύει μια άλλη
πτυχή, τον αγώνα για ανεξάρτητα και ταξικά συνδικάτα, για ένα νέο
εργατικό συνδικαλισμό.
Καθήκον όλων αυτών των μαχόμενων και αγωνιζόμενων σωματείων είναι η
υπέρβαση του «μερικού», του «ειδικού», του «κλαδικού», ακριβώς για να
υπάρξουν νίκες και σε αυτά, προς την κατεύθυνση της κοινής και
συντονισμένης πάλης σε πανεργατικό πλαίσιο αντίστασης και ανατροπής της
κυβερνητικής πολιτικής υπέρ του κεφαλαίου. Ειδικά ενόψει της τρίτης
αξιολόγησης, όπου η κυβέρνηση πέρα από τον αντιλαϊκό προϋπολογισμό, θα
σερβίρει νέο αντεργατικό πακέτο με ξεπούλημα όποιας ΔΕΚΟ απέμεινε
δημόσιας, με τον απεργιοκτόνο νόμο, και με νέα δώρα στο κεφάλαιο, παρά
τη συνειδητή σιγή ιχθύος που τηρεί το κυβερνητικό επιτελείο. Η
συγκρότηση και μαζικοποίηση ενός κοινού κέντρου αγώνα, στα χέρια των
σωματείων και των εργαζομένων, μπορεί να εμπνεύσει ένα νέο αναγεννημένο
εργατικό κίνημα και ένα νέο γύρο νικηφόρων αγώνων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου