Στερνό αντίο στο σύντροφο Δημήτρη Θεοδωρακόπουλο

Έφυγε πρόωρα και άδικα από κοντά μας τη Δευτέρα 21/11 ο σύντροφος Δημήτρης Θεοδωρακόπουλος, σε ηλικία μόλις 58 χρονών. Υπέκυψε στην άνιση μάχη με την επάρατη νόσο που έδωσε, με απαράμιλλη αξιοπρέπεια και λεβεντιά, για ένα χρόνο. Όρθιος όμως, όπως άλλωστε ήταν και σε όλη του τη ζωή.

Ο Δημήτρης γεννήθηκε στην Ελληνοκλησιά Μεσσηνίας από αγροτική οικογένεια και σπούδασε Τοπογράφος Μηχανικός στη Θεσσαλονίκη. Μετά τις σπουδές του εγκαταστάθηκε στην Καλαμάτα και εργάστηκε στη ΔΕΥΑ Καλαμάτας. Από μικρή ηλικία έδινε το «παρών» σε όλους τους αγώνες για τα λαϊκά δικαιώματα και την κοινωνική απελευθέρωση.
Ιδιαίτερη και πρωταγωνιστική ήταν η προσφορά και η δράση του στο φοιτητικό κίνημα την περίοδο των σπουδών του. Εντάχθηκε στην ΚΝΕ και στο ΚΚΕ, του οποίου υπήρξε στέλεχος και στη Μεσσηνία. Από το 1989 και μέχρι σήμερα, συνέβαλε στην προσπάθεια ανασύνταξης, επαναστατικής ανανέωσης και αντεπίθεσης του κινήματος και της αριστεράς, μέσα από τις γραμμές του ΝΑΡ (και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την ίδρυσή της). Όλοι όσοι τον γνώρισαν, συνεργάτες, φίλοι, συνάδελφοι, θα θυμούνται και θα εκτιμούν την σεμνότητά του, το ήθος και την έντιμότητά του, την εργατικότητα και τη διάθεσή του να βοηθήσει με αυταπάρνηση όλους και για όλα. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι και την τελευταία μέρα πριν μπει για την τελική μάχη στο νοσοκομείο ήταν στη δουλειά –μια αφάνταστα δύσκολη δουλειά– μάχιμος και γελαστός.

Οι σύντροφοί του (οι νυν αλλα και οι τέως), πέραν όλων των παραπάνω, θα θυμούνται με εκτίμηση την αθόρυβη και ανιδιοτελή, αλλά πάντα πολύτιμη και ουσιαστική προσφορά του, ιδιαίτερα σε δύσκολες και άνυδρες εποχές. Τη διαρκή αλλά γόνιμη ανησυχία του για την πολιτική κατάσταση και τις δυσκολίες αλλά και τον εποικοδομητικό προβληματισμό του. Τη βαθιά πολιτική του σκέψη και ανάλυση και το κοφτερό μυαλό του. Την ταξική ματιά στα πράγματα που τον έκανε να μην «τσιμπάει» στα εύκολα, να μην «παραμυθιάζεται», αλλά να προσπαθεί να ανιχνεύσει κάτω από την πυκνή σκόνη της σημερινής εποχής τα μονοπάτια που θα μας βγάλουν στο ξέφωτο. Με τον Δημήτρη χαιρόσουν να συζητάς και να κάνεις παρέα – πάντα κάτι καλό έπαιρνες. Χαιρόσουν και να διαφωνείς – ήταν δεδομένη η ευγένεια και η ανυπόκριτη καλοσύνη του. Ίσως γι’ αυτά, και για άλλα πολλά που δεν χωρούν σε έναν σύντομο αποχαιρετισμό, παρόλο που ο χαμός του ήταν ξαφνικός και απρόσμενος, στο τελευταίο του ταξίδι με βουρκωμένα μάτια αλλά και ένα μακρόσυρτο χειροκρότημα τον αποχαιρέτησε μέγα πλήθος.
Παρόντες, μαζί με σύσσωμη την τοπική κοινωνία, και φίλοι του που το έμαθαν από πολύ μακριά (έως και από Καβάλα και Θεσσαλονίκη ήρθαν). Η αγάπη και η εκτίμηση όλων όσων σε γνώρισαν είναι τελικά αυτά που σε κάνουν αξέχαστο και ζωντανό. Έτσι θα παραμείνει ο Δημήτρης: αξέχαστος και ζωντανός. Στην οικογένειά του, στον γιο του, τη σύζυγό του, τα αδέρφια του και τους γονείς του, που τον λάτρευαν αλλά και τους λάτρευε, τα πιο θερμά μας συλλυπητήρια.

Στη μνήμη του αξέχαστου Δημήτρη, σύντροφοι και φίλοι του προσφέρουν στο Πριν, την εφημερίδα της οποίας ήταν μόνιμος αναγνώστης, συνδρομητής και αρωγός το ποσό των 320 ευρώ.
Δημήτρη θα σε θυμόμαστε… Σύντροφε θα συνεχίσουμε….

ΠΗΓΗ:ΠΡΙΝ