Σκληρή κόντρα Ριζοσπάστη - "Εργατικού Αγώνα" για "το τελευταίο σημείωμα"

Όπως πραγματικά είναι...

« (...)Καλό είναι να βλέπουμε την ταινία όπως πραγματικά είναι κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι...».

Μ' αυτήν την «παρότρυνση», που απευθύνεται στον «Ριζοσπάστη» (και εμμέσως στο ΚΚΕ), για όσα έγραψε σχετικά με την ταινία «Το τελευταίο σημείωμα» του Π. Βούλγαρη, κλείνει το άρθρο της γνωστή και μη εξαιρετέα ιστοσελίδα, που τα προηγούμενα χρόνια έχει πρωτοστατήσει στην οπορτουνιστική επίθεση ενάντια στο ΚΚΕ και στη στρατηγική του, καλώντας τα μέλη του ανοιχτά σε φραξιονισμό... Τα ίδια «μουρμουρίζουν» κι άλλες ιστοσελίδες - συγκοινωνούντα δοχεία.

Τα ίδια πάνω - κάτω λένε και διάφοροι γνωστοί διαγραμμένοι από το ΚΚΕ, άλλοι, επίσης γνωστοί, επιδιδόμενοι στο διαδικτυακό φραξιονισμό, καθώς και ορισμένοι δημοσιογραφούντες, που εμφανίζονται ως αυτόκλητοι «εκπρόσωποι» του ΚΚΕ και της κοσμοθεωρίας του. Ανάμεσά τους και κάποιοι που στο όνομα της υπεράσπισης της ταυτότητας των 200 ως μελών και στελεχών του ΚΚΕ, βγάζουν τη μεζούρα και μετράνε πόσες φορές ειπώθηκε η λέξη «κομμουνιστής», ή σε ποια πλάνα είχαν υψωμένες τις γροθιές, τι τραγούδια χόρεψαν βαδίζοντας θαρραλέα προς το θάνατο και άλλα παρόμοια. Ορισμένοι, πάλι, καταφεύγουν ακόμα και σε συγκρίσεις με άλλες πολιτικές ταινίες και το ιστορικό τους πλαίσιο, για να στοιχειοθετήσουν πάνω - κάτω τα ίδια.

Τι είναι, όμως, αυτό που δεν βλέπει ο «Ριζοσπάστης», σύμφωνα με όλους αυτούς; Τον «ιστορικό αναθεωρητισμό», το ξαναγράψιμο δηλαδή της Ιστορίας, που κατά τη γνώμη τους επιχειρεί η ταινία, η οποία, όπως γράφουν, «έντεχνα αποσιωπά» την ταυτότητα των 200 κομμουνιστών και «παρουσιάζει έναν Ναπολέοντα Σουκατζίδη κολοβωμένο στα μέτρα ενός άθλιου ιστορικού αναθεωρητισμού».

Ως «Ριζοσπάστης», έχουμε γράψει τη γνώμη μας για «Το τελευταίο σημείωμα»: Πρόκειται για μια ταινία που χωρίς να αποτελεί ντοκιμαντέρ ή να έχει την πρόθεση να διδάξει Ιστορία, σέβεται την ιστορική, χρήσιμη αλήθεια και δίνει έναυσμα, ιδιαίτερα στους νεότερους, για να ψάξουν την πρόσφατη Ιστορία της ταξικής πάλης στη χώρα μας, που σφράγισαν με τη δράση του το ΚΚΕ και με το αίμα τους οι κομμουνιστές, όπως οι 200 εκτελεσμένοι της Καισαριανής. Είναι δηλαδή μια ταινία που, ανεξάρτητα από παρατηρήσεις, γνώμες κ.λπ., παίρνει θέση στο ζήτημα της διαπάλης απέναντι στη διεθνή εκστρατεία του κεφαλαίου για ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό. Αποτυπώνοντας την ανωτερότητα και το ηθικό μεγαλείο των κομμουνιστών, την υπεροχή της οργάνωσης και της κομμουνιστικής ιδεολογίας που «στραπατσάρισε» το ναζιστικό κτήνος.

Ωστόσο, «κάποιο λάκκο έχει η φάβα» με την επιμονή ορισμένων να επικεντρώνουν στο γεγονός ότι στην ταινία δεν αναφέρεται η λέξη «κομμουνιστές» κατά την ανάγνωση της γερμανικής διαταγής πριν από την εκτέλεση, ενώ καθαρά αναφέρεται η ταυτότητα των κρατουμένων σε άλλες στιγμές της ταινίας. Πολύ περισσότερο, όταν εγκαλείται ο «Ριζοσπάστης» και κατά προέκταση το ΚΚΕ, ότι κάνει τα στραβά μάτια σε μια τόσο μεγάλη «ιστορική λαθροχειρία». Αφήνοντας ουσιαστικά υπονοούμενα ότι το Κόμμα δεν υπερασπίζεται την ιστορική διαδρομή και πορεία του, ότι «βάζει νερό στο κρασί του», ότι ανέχεται να θολώνεται η κομμουνιστική ταυτότητα των ηρώων του. Βεβαίως, προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι όλα αυτά εκπορεύονται από στόματα που όλα τα προηγούμενα χρόνια κατηγορούσαν το ΚΚΕ ότι διακατέχεται από «σεχταρισμό», «δογματισμό», «απομόνωση», ότι «ψάχνει εργαζόμενους που να είναι έτοιμοι κομμουνιστές», ότι «περιχαρακώνεται», «έχει στενή αντίληψη» στο όνομα της «ιδεολογικής καθαρότητας» και «αρνείται τις συμμαχίες». Θυμίζουμε ότι οι ίδιοι πάνω - κάτω κατηγορούσαν το ΚΚΕ για τη στάση του απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ, όταν διεκδικούσε την κυβέρνηση, αλλά και αργότερα όταν έγινε κυβέρνηση, για τη στάση του στο δημοψήφισμα - παρωδία του 2015 κ.ά.

Περί τίνος πρόκειται, λοιπόν; Για τυφλή αντι-ΚΚΕ στάση ή αμηχανία απέναντι στο γεγονός ότι το ΚΚΕ επιδιώκει να έρθει σε επικοινωνία με χιλιάδες νέους που παρακολουθούν αυτές τις μέρες την ταινία στους κινηματογράφους και για πρώτη φορά έρχονται σε επαφή - με αυτόν τον τρόπο - με τον ηρωισμό και τους αγώνες των κομμουνιστών; Οποιος κι αν είναι ο λόγος, η ουσία είναι μία: Οτι ρίχνουν νερό στο μύλο όσων θέλουν να βάλουν εμπόδια στην προσπάθεια νέοι άνθρωποι, που καλά - καλά δεν έχουν ακούσει ποτέ για τους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής, για τον Σουκατζίδη και την ηρωική τους στάση, να γνωρίσουν μια πτυχή της Ιστορίας του εργατικού - λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ, που δεν θα μάθουν από την επίσημη αστική ιστοριογραφία... Εκεί καταλήγει η ανάλυσή τους περί «ιστορικής λαθροχειρίας» της ταινίας, με όσες περικοκλάδες κι αν προσπαθούν να τη σερβίρουν...

Γ.

ΠΗΓΗ: ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Μια απάντηση στον Ριζοσπάστη για «Το τελευταίο σημείωμα»

 Του Γιώργου Πετρόπουλου.

Ο Ριζοσπάστης της Κυριακής 12-11- 2017 απαντάει στις κριτικές του Διογένη του Ενοχλητικού και του Γιώργου Πετρόπουλου που δημοσιευτήκαν στον Εργατικό Αγώνα για τη τελευταία ταινία του Παντελή Βούλγαρη «Το τελευταίο σημείωμα», όπως και στις κριτικές που έγιναν από άλλα sites και αρθρογράφους. Από αυτή την απάντηση αλλά και από προηγούμενη παρουσίαση της ταινίας γίνεται φανερό πως η εφημερίδα του ΚΚΕ και η ηγεσία του κόμματος- που καθορίζει τι γράφεται και πώς γράφεται στον Ριζοσπάστη- βρίσκουν την ταινία άψογη. Δεν έχουν τίποτα το επικριτικό να επισημάνουν.

Προκαλεί όντως εντύπωση μια τέτοια στάση όταν είναι γνωστό στους πάντες ότι το σημερινό ΚΚΕ και η κομματική εφημερίδα, όταν θέλουν να επικρίνουν κάποιον φτάνουν ακόμα και στο σημείο να κατασκευάσουν διαφορές και προβλήματα. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πλήθος τέτοιων στοιχείων αλλά δεν είναι της παρούσης. Αν ο Ριζοσπάστης επανέλθει θα το κάνουμε.

Εκείνο, όμως, που προκαλεί την μεγαλύτερη εντύπωση είναι η ερμηνεία που δίνει ο Ριζοσπάστης στις κριτικές μας. Κατά την άποψη του συντάκτη του (κάποιος που υπογράφει το σύμβολο «Γ») δεν έχουμε, μάλλον, δικαίωμα αφού είδαμε την ταινία να έχουμε άποψη και να την δημοσιοποιούμε. Κι από τη στιγμή που το κάναμε κάποια σκοτεινά κίνητρα μάς ώθησαν!!! Διαβάζουμε:

«Ωστόσο, ‘‘κάποιο λάκκο έχει η φάβα’’ με την επιμονή ορισμένων να επικεντρώνουν στο γεγονός ότι στην ταινία δεν αναφέρεται η λέξη ‘‘κομμουνιστές’’ κατά την ανάγνωση της γερμανικής διαταγής πριν από την εκτέλεση, ενώ καθαρά αναφέρεται η ταυτότητα των κρατουμένων σε άλλες στιγμές της ταινίας. Πολύ περισσότερο, όταν εγκαλείται ο ‘‘Ριζοσπάστης’’ και κατά προέκταση το ΚΚΕ, ότι κάνει τα στραβά μάτια σε μια τόσο μεγάλη ‘‘ιστορική λαθροχειρία’’… Περί τίνος πρόκειται, λοιπόν; Για τυφλή αντι-ΚΚΕ στάση ή αμηχανία απέναντι στο γεγονός ότι το ΚΚΕ επιδιώκει να έρθει σε επικοινωνία με χιλιάδες νέους που παρακολουθούν αυτές τις μέρες την ταινία στους κινηματογράφους και για πρώτη φορά έρχονται σε επαφή - με αυτόν τον τρόπο - με τον ηρωισμό και τους αγώνες των κομμουνιστών; Όποιος κι αν είναι ο λόγος, η ουσία είναι μία: Ότι ρίχνουν νερό στο μύλο όσων θέλουν να βάλουν εμπόδια στην προσπάθεια νέοι άνθρωποι, που καλά - καλά δεν έχουν ακούσει ποτέ για τους 200 κομμουνιστές της Καισαριανής, για τον Σουκατζίδη και την ηρωική τους στάση, να γνωρίσουν μια πτυχή της Ιστορίας του εργατικού - λαϊκού κινήματος, του ΚΚΕ, που δεν θα μάθουν από την επίσημη αστική ιστοριογραφία... Εκεί καταλήγει η ανάλυσή τους περί ‘‘ιστορικής λαθροχειρίας’’ της ταινίας, με όσες περικοκλάδες κι αν προσπαθούν να τη σερβίρουν...».

Από αυτό το απόσπασμα, ο αναγνώστης έχει μπροστά του μια τρανταχτή απόδειξη για την πρακτική που ακολουθεί η ηγεσία του ΚΚΕ και η κομματική εφημερίδα όταν ενεργούν κατά το δοκούν. Ενώ η ταινία τους δίνει αρκετά, ουσιαστικά, στοιχεία για άσκηση κριτικής, για δικούς τους λόγους κάνουν τα στραβά μάτια. Κι απέναντι σε μας που κάνουμε κριτική στην ταινία, αδυνατώντας να βρουν σημεία διαφωνίας τα κατασκευάζουν αποδίδοντάς μας σκοτεινά κίνητρα.

Εξαιρετική λογική κι ενδεχομένως κατανοητή αν ο Ριζοσπάστης μας έλεγε και ποια κίνητρα έχει να συμπεριφέρεται κατ’ αυτό τον τρόπο στην συγκεκριμένη περίπτωση. Αν συμμετείχε στην παραγωγή της ταινίας, θα το καταλαβαίναμε. Αν ήθελε να υπερασπίσει τους δημιουργούς της ταινίας γιατί είναι μέλη του ΚΚΕ -δεν είναι- πάλι θα το καταλαβαίναμε. Το ότι δεν θέλει να εμποδίσει- θέλουμε εμείς λέει- τους νέους ανθρώπους να δουν την ταινία και να μάθουν για τους 200 της Καισαριανής, είναι απλώς μια φτηνή πρόφαση. Κι αυτό γιατί κανένας δεν υποστήριξε ότι το κοινό δεν πρέπει να δει την ταινία. Οι λογικές της ιεράς εξέτασης ανήκουν σε άλλους κι όχι σε μας. Ακριβώς το αντίθετο υποστηρίχθηκε- και μέσα από την αρθρογραφία του Αγώνα: Πηγαίνετε να δείτε την ταινία αλλά να ξέρετε τι βλέπετε. Να έχετε άποψη και κριτική ματιά. Να γνωρίζετε τις αδυναμίες της αναφορικά με τα ιστορικά γεγονότα και την παραποίηση των ιστορικών ντοκουμέντων. Να γνωρίζετε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια.

Θα άξιζε τον κόπο να μας πει ο Ριζοσπάστης πού βλάπτει μια τέτοια κριτική και γιατί εμποδίζει τους νέους να δουν την ταινία και να μάθουν; Για να πάει κάποιος να δει την ταινία, πρέπει να έχει μια εξιδανικευμένη εικόνα γι’ αυτήν; Τι το κομμουνιστικό έχει η καλλιέργεια μιας τέτοιας στάσης; Ποιον ωφελούν τα ψέματα και οι εξιδανικεύσεις; Τα νέα παιδιά που πάνε και βλέπουν την ταινία και που δεν γνωρίζουν τίποτα για τους 200 και τον Σουκατζίδη;

Υ.Γ. 1. Οι σύντροφοι που κρίναμε την ταινία μέσα από τις σελίδες του ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ δεν γνωρίζαμε ότι το ΚΚΕ και η ΚΝΕ πραγματοποιούν οργανωμένες ομαδικές αποστολές ανθρώπων στις κινηματογραφικές αίθουσες όπου παίζεται η ταινία κι ότι μετά την προβολή γίνεται συζήτηση. Το μάθαμε αργότερα από τις στήλες του Ριζοσπάστη. Δεν γνωρίζουμε, επίσης, τι λένε οι επικεφαλής- καθοδηγητές σ’ αυτές τις συζητήσεις. Αντιλαμβανόμαστε, όμως, ότι οι κριτικές μας αυτούς δεν τους βοηθάνε. Βοηθάνε, μάλλον, τα νέα παιδιά που συμμετέχουν σ’ αυτές τις ομάδες να ρωτάνε και να διατυπώνουν άποψη. Αν αυτό ενοχλεί την ηγεσία του ΚΚΕ και την κομματική εφημερίδα τότε μάλλον οι καθοδηγητές δεν τα λένε καλά και για την ταινία και για την ιστορία. Οπότε έχει απόλυτο δίκιο ο Διογένης που στο σημείωμά του κριτικάροντας την πρώτη παρουσίαση τη ταινίας από τον Ριζοσπάστη έγραψε: «Καλό είναι να βλέπουμε την ταινία όπως πραγματικά είναι κι όχι όπως θα θέλαμε να είναι…..». Η τωρινή κριτική του Ριζοσπάστη σε μας ξεκινάει απ’ αυτή την φράση του Διογένη. Κι αυτό λέει και αποκαλύπτει πολλά.

Υ.Γ. 2 Αφού ο Ριζοσπάστης και η ηγεσία του ΚΚΕ κάνουν γαργάρα τις ιστορικές παραποιήσεις της ταινίας- για να διευκολύνουν τους νέους που δεν ξέρουν ιστορία να πάνε να την δουν και να έρθουν σε επαφή με την ιστορία του κόμματος- γιατί με το ίδιο σκεπτικό δεν τήρησαν την ίδια στάση για την προηγούμενη ταινία του Βούλγαρη «Ψυχή Βαθιά»; Γιατί τότε -ορθώς κατά τη γνώμη μας- περάσαν γενεές δεκατέσσερις εκείνη την ταινία και δεν την αξιοποίησαν για να συζητήσουν με τους νέους την ιστορία του ΚΚΕ; Δεν μας τα λέτε καλά σύντροφοι. Καθόλου καλά δεν μας τα λέτε. Κι αν πρέπει η φάβα να έχει κάποιο λάκκο εσείς έχετε και την φάβα και το λάκκο της.

ΠΗΓΗ: Μια απάντηση στον Ριζοσπάστη για «Το τελευταίο σημείωμα»