Να ανοίξετε αύριο στα παιδιά.
Ξέρουν καλύτερα από εμάς.
Έχουν αισθητήρια που λειτουργούν.
Μικροί δεν χτυπούσαμε στα πλουσιόσπιτα γιατί ξέραμε.
Ή ήταν ερμητικά κλειστά ή μας έδιναν καμιά καραμέλα κι οι πιο κουβαρντάδες είχαν και σοκολατάκι.
Ξέραμε...
Καταλαβαίναμε την κυρά-Μαρία που μας έδινε πενηνταράκι γιατί ήταν γυναίκα μόνη με μια σύνταξη. Μα, πάντα, είχε και το μελομακάρονο ή τον κουραμπιέ φτιαγμένο απ' τα χέρια της και με το χαμόγελο ώς τ' αυτιά μας άκουγε ώς το τέλος.
Να ανοίξετε αύριο στα παιδιά.
Βάλτε ένα μικρό τουβλάκι στο χτίσιμο του ονείρου τους, ρίξτε τους μια μικρή σπρωξιά να φτάσουν στο στόχο τους όποιος κι αν είναι αυτός κι ας είναι υλικός.
Το όποιο απόκτημά τους θα έχει μέσα και την αγάπη σου. Και πάνω απ' όλα τη δική τους.
Ποιος από εμάς δεν θυμάται τον γείτονα που άνοιγε πάντοτε την πόρτα του κι έδινε ό,τι μπορούσε;
Να ανοίξετε αύριο στα παιδιά κι ας μην έχετε.
Δεν παρεξηγούν.
Ξέρουν καλύτερα....
αναδημοσίευση από: Άνεμος Ανατροπής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου