Είμαι ο Ippazio Antonio Luceri."
Όχι! Δεν ήμουν εκεί τυχαία, για μια βόλτα ή άλλη δικαιολογία εφευρέτη για την περίσταση, εκεί επάνω, στο Νέο Ζίγκο, όπου η αστυνομία με είχε σταματήσει πριν από 6 μήνες, λόγος για τον οποίο σήμερα είμαι στην παρουσία σας.
Ήμουν εκεί επειδή ήθελα να διαμαρτυρηθώ ενάντια στο ΤΑΠ.
Και σήμερα δεν δικάζεται ο ακτιβιστής Ippazio Antonio Luceri μαζί με επτά άλλους πολίτες της Καβάλας. Σήμερα δικάζεται όλη η αντιπολίτευση και ο αγώνας εναντίον του ΤΑΠ!
Και εγώ, που είμαι αντιφασίστας, ακτιβιστής εναντίον του ΤΑΡ στην Ιταλία, φιλόλογος και, ακόμη περισσότερο, ένας έντονος ερευνητής της ιστορίας της Ιταλικής Aντίστασης και της Aπέλασης στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, ποτέ δεν θα κάνω δικαιολογίες για να κρύψω!
ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΑΠΕΛΑΘΕΝΤΕΣ, ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ ΟΙ ΑΝΤΑΡΤΕΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΕΓΩ!
Δεν θα μπορούσα πιά να μπω σε μια τάξη για διάλεξη, δεν θα ήμουν σε θέση να κοιτάξω στα μάτια των μαθητών μου γυμνασίου.
Θα χάνα τη δεοντολογία μου,
αυτό που πάντα ήμουν,
η ύπαρξή μου ενάντια σε κάθε αδικία,
κάθε κατάχρηση του δικαίου,
κάθε διαφθορά,
κάθε μαφία,
κάθε οπορτουνισμός και ... υποκρισία!
Αλλά ... Κανείς δεν έχει την τόλμη να πει ότι έχουμε μπλοκάρει το έργο του ΤΑΠ !!!
Θέλαμε... ήθελα - προτιμώ να μιλάω μόνο για τον εαυτό μου – γιατί εγώ σίγουρα ήθελα να αποκλείσω το έργο του ΤΑΠ.
Αλλά δεν υπήρχε καμία ευκαιρία.
Είχα φτάσει το πρωί, με αυτοκίνητο, μαζί με έναν άλλο κύριο.
Σε ένα σημείο ελέγχου της αστυνομίας μας προειδοποίησαν ότι δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε με αυτοκίνητο αλλά ... με τα πόδια NAI!
Και εγώ συνέχισα περπατώντας, μόνος μου, επειδή ο κύριος που με συνόδευε έπρεπε να πάει στη δουλειά.
Μετά από μόλις 100 μέτρα, κατά μήκος της πορείας, δύο νέοι δημοσιογράφοι με πέρασαν.
Στη συνέχεια, μετά από άλλα 100 μέτρα, ενώ εγώ αναρρίχθηκα, είδα πολλά αυτοκίνητα με μερικούς άνδρες να κάθενται μέσα.
Μερικοί ήταν έξω. Μόνιμη.
Αργότερα έμαθα ότι ήταν εργαζομένων ΤΑΠ. Ποτέ δεν θα το νόμιζα. Κανείς δεν είχε ένα εργαλείο στο χέρι του, δεν υπήρχαν μπουλντόζες, τρακτέρ ή άλλα εργαλεία όπως τσάπες ή φτυάρια.
Στη συνέχεια, μετά από άλλα 70-100 μέτρα, είδα περίπου 20 άλλους αστυνομικούς να στέκονται ακίνητοι: ορισμένοι με στολή, άλλοι με απλά ρούχα.
Κανένας από αυτούς δεν μου είπε ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω, όπως είχαν κάνει οι δύο συνάδελφοί τους, στην αρχή της ανάβασης, όταν είπαν κατηγορηματικά ότι δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε με το αυτοκίνητο!
Στη συνέχεια, προσέγγισα άλλους πολίτες που ήταν περίπου 20 μέτρα μετά την αστυνομία.
Ήταν, αν δεν κάνω λάθος, έξι, συν δύο δημοσιογράφους.
Μου έδειξαν έναν αρχαιολογικό χώρο.
Κανένα μέρος δεν ήταν περιφραγμένο. Το έργο δεν ξεκίνησε, δεν φαινόταν να υπάρχει κάποιος που ήθελε να εργαστεί. Τότε έφτασε ο κ. Θέμης ΚΑΛΠΑΚΙΔΗΣ, από την κορυφή, με το αυτοκίνητο. Είπε τις σκέψεις του για το TAP και το ίδιο πράγμα έκανα και εγώ.
Τελικά, εξαντλημένος, κάθισε στο έδαφος. Ήταν στην έβδομη ημέρα απεργίας πείνας.
Αμέσως το έκανα και εγώ.. Ήμουν επίσης στην απεργία πείνας, αλλά στην πέμπτη μέρα. Και είχα έρθη από την Ιταλία συγκεκριμένα για να εκφράσω την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μου και να τον ενημερώσω ότι στην Ιταλία, τα τρία εργοτάξια του ΤΑΡ είναι υπό κράτηση ή/και διοικητική σύλληψη.
Είναι έγκλημα που κάθισα δίπλα του;
Είμαι περήφανος για αυτό!
Είναι ένα έγκλημα που έδειξα την αλληλεγγύη μου;
Είμαι περήφανος για αυτό!
Γιατί, κύριοι δικαστές,
κατά τη γνώμη μου, το ΕΓΚΛΗΜΑ, ή μάλλον, τα ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ είναι ΑΛΛΑ.
Και είναι:
- η διαφθορά σε εξέλιξη (2 εκατομμύρια και 300.000 ευρώ δωροδοκίες στον ιταλό βουλευτή Luca VOLONTÈ,
τη δολοφονία της δημοσιογράφου της Μάλτας Dafne Caruana, στη Μάλτα, στις 17 Οκτωβρίου 2017,
την καταστροφή του περιβάλλοντος (10 χιλιάδες ελιές προς εξάλειψη), στο Salento
διαδικασίες που δεν είναι διαφανείς στα έργα
η μόλυνση των υδάτων, που υπερβαίνει το 70 φορές το επιτρεπόμενο όριο του εξασθενούς χρωμίου - (ένας από τους λόγους για τους οποίους κατασχέθηκε σε εργοτάξιο στην Ιταλία)
Σας ευχαριστώ, κύριοι δικαστές,
γιατί μου δόθηκε η ευκαιρία, καλώντας μου από την Ιταλία σε αυτή τη διαδικασία, να πω τι είναι πραγματικά το TAP.
Επειδή πιστεύω ότι και στην Ελλάδα, την πατρίδα του Δημοσθένη, ήρθε η ώρα να σταματήσουν τις διαδικασίες σε εκείνους που αγωνίζονται να υπερασπιστούν το περιβάλλον, τη ζωή και το μέλλον εκείνων που έρχονται μετά από μας, αλλά, αντίθετα, ήρθε η ώρα διαδικασίας για όσους καταπατούν τα ανθρώπινα δικαιώματα και που, για 30 αρνητές, πολείται στις πολυεθνικές,
αφήνοντας μια παραβιαζόμενη περιοχή ως κληρονομιά.
Τέλος, κύριοι δικαστές, και σας συγχαίρω αν σας πάρω ακόμα περισσότερο χρόνο.
Σήμερα, είμαι ήδη στο τέλος της δέκατης τρίτης ημέρας της απεργίας πείνας μου. Έχουν ληφθεί πολλά πιστοποιητικά εκτίμησης και αλληλεγγύης και πολλοί με ζήτησαν να τη διακόψω, αλλά δεν το έκανα. Ήθελα να συνεχίσω!
Αλλά ένας κύριος μου είπε:
- Τι θέλεις να εκβιάσεις τους δικαστές με την απεργία πείνας σου; -
Όχι, κύριοι, απολύτως!
Και από τις 1 μ.μ. αύριο, 14 Δεκεμβρίου 2018, η απεργία πείνας μου τελειώνει!
Ευχαριστώ!
Νέο Ζήγο, 13 Δεκεμβρίου 2018
Με πίστη,
Ippazio Antonio Luceri*
ΠΗΓΗ:Ippazio Antonio Luceri
*Είναι απο τα ελληνόφωνα χωριά της Ιταλίας, καθηγητής φιλόλογος στο Λέτσε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου