Παρουσίαση σε Ενημερωτική Εκδήλωση, Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018, Αμφιθέατρο ΤΕΙ Δασοπονίας Καρπενησίου
Γιατί γεμίζουμε την Ελλάδα με λεγόμενες «Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας»;
Οι ΑΠΕ είναι τεχνολογία του 1960 που έγιναν της μόδας με τις πετρελαϊκές κρίσεις της δεκαετίας του 1970, και βασικά απέτυχαν, από τότε. Ο αέρας και ο ήλιος είναι δωρεάν, αλλά η μετατροπή τους σε χρήσιμη ενέργεια δεν είναι εύκολη ή φθηνή. Κυρίως απέτυχαν επειδή το ρεύμα δεν αποθηκεύεται, πρακτικά, και επειδή η ενσωμάτωση μεταβλητής ενέργειας σε ηλεκτρικά δίκτυα είναι προβληματική. Κανείς δεν τις ήθελε.
Η μόνη «τεχνολογική» επανάσταση με τις ΑΠΕ είναι ότι έγιναν υποχρεωτικές με επίσης υποχρεωτικές πολλαπλές επιδοτήσεις, με έναν Γερμανικό νόμο του 1992. Αυτός ο νόμος παρείσφρησε σε άλλες εθνικές νομοθεσίες (στην Ελλάδα το 2010) με το άλλοθι της επικείμενης καταστροφικής υπερθέρμανσης της Γης που λίγο αργότερα μετονομάστηκε «Κλιματική Αλλαγή». Η θεωρία ήταν ότι με τις ΑΠΕ θα υποκαθιστούσαμε ορυκτά καύσιμα και θα μειώναμε το CO2 που υποτίθεται προκαλεί την «Κλιματική Αλλαγή».
Το αποτέλεσμα, 45 χρόνια μετά το πετρελαϊκό εμπάργκο του 1973 και 25 χρόνια μετά τον Γερμανικό Νόμο EEG, είναι ότι ο κόσμος έχει γεμίσει μηχανήματα ΑΠΕ, κυρίως αιολικά και τα φωτοβολταϊκά, με εκπληκτικά στατιστικά για δήθεν ενέργεια από ΑΠΕ. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι:
- Η ενέργεια από όλες τις ΑΠΕ σήμερα, μετά τόσα χρόνια και μετά από μερικά τρις ευρώ, παραμένει ασήμαντη, στο εκπληκτικό ...1,1%.
- Οι μεταβλητές ΑΠΕ δεν υποκαθιστούν συμβατικές μονάδες, ούτε συμβάλλουν ουσιαστικά στην επάρκεια και ασφάλεια της ηλεκτροδότησης.
- Δεν έχει μετρηθεί εξοικονόμηση καυσίμων ή μείωση εκπομπών CO2 από ΑΠΕ. «Οι ΑΠΕ προστίθενται χωρίς να υποκαθιστούν» και ειδικά τα αιολικά αυξάνουν αντί να μειώνουν εκπομπές ή κατανάλωση καυσίμων έχουν καταλήξει μία μελέτη του 2012, και μία, του 2018. Το ίδιο συμπέρασμα έχει προκύψει με τις ΑΠΕ στις μη διασυνδεδεμένες Κρήτη και Ρόδο. Αυτό δεν είναι παράδοξο: Η ενσωμάτωση μεταβλητής ενέργειας σε ένα δίκτυο επιβάλλει μεταβλητότητα στις συμβατικές μονάδες με μείωση της αποδοτικότητας και αύξηση της κατανάλωσης. ΟΙ διασυνδέσεις απλά διαχέουν το πρόβλημα.
- Το ρεύμα, όπου έχουν μπει πολλές μεταβλητές ΑΠΕ, έχει ακριβύνει. Το πιο ακριβό ρεύμα στην Ευρώπη είναι στην Δανία και στην Γερμανία με τις πολλές ΑΠΕ και το πιο ακριβό στον κόσμο στην Νότια Αυστραλία (με ΑΠΕ και αέριο και την μπαταρία-θαύμα).
- Η ύφεση και η φτώχεια, και όχι τα αιολικά, μειώνουν εκπομπές. Και το φυσικό αέριο, τα πυρηνικά και τα υδροηλεκτρικά. Και οι φόροι ενέργειας.
- Οι ΑΠΕ, ειδικά στην Ευρώπη, έχουν καταντήσει μηχανισμός «αναδιανομής», δηλαδή φόρος υπέρ Γερμανικών εξαγωγών, μεγάλων Ευρωπαίων ηλεκτροπαραγωγών και, γενικά, του αερίου και των πυρηνικών. Οι φόροι δεν είναι «επενδύσεις».
Τα επιχειρήματα των αιολικών; Σχεδιασμένα για αποπροσανατολισμό:
«Δηλαδή προτιμάτε καρκίνους στην Πτολεμαΐδα»; α) Καμμία μονάδα της Πτολεμαΐδας δεν υποκαταστάθηκε από τα 5,5 GW ΑΠΕ που ήδη έχουμε. Ο λιγνίτης μειώθηκε από το αέριο, τις εισαγωγές και από την ύφεση -- όχι από τις ΑΠΕ. β) Επιδημιολογικά, άλλες περιοχές της Ελλάδας, χωρίς λιγνίτη, έχουν πιο σημαντικό πρόβλημα με καρκίνους.
«Δηλαδή δεν θέλετε απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα»; Πουθενά τα αιολικά δεν έχουν βοηθήσει σε οποιαδήποτε «απεξάρτηση». Λειτουργούν σαν ιδιωτικός «φόρος» που μειώνει διαθέσιμο εισόδημα και ίσως έτσι μειώνουν την γενική κατανάλωση.
«Μα βάζουν οι ξένοι»! Αλλά δεν λένε ποιοι ξένοι, ποιες ΑΠΕ πως τις ενσωματώνουν, τι πετυχαίνουν και τι τους κοστίζει.
«Δηλαδή δεν θέλετε αποκεντρωμένη ενεργειακή δημοκρατία»; Η ιδέα είναι χυδαίο και κυνικό επιχείρημα επιστροφής στην προπολεμική φτώχεια. Η ηλεκτροπαραγωγή είναι εντάσεως κεφαλαίου: Πριν το 1955 είχαμε πάνω από 300 μικρές ΔΕΗ και δεν είχαν όλοι ρεύμα. Με τις ΑΠΕ, ουσιαστικά επιδοτούμε ξένους μεγάλους ηλεκτροπαραγωγούς.
«Μα τώρα με αποθήκευση και μπαταρίες θα λυθεί το πρόβλημα των μεταβλητών ΑΠΕ»! α) Το πρόβλημα είναι αποτέλεσμα επιδοτήσεων 25ετίας. β) Η αποθήκευση ρεύματος σε κλίμακα δικτύων είναι πρακτικά ανέφικτη λόγω κόστους και διαθέσιμου χώρου. Να μην συγχέουμε ακριβά πειράματα, ή θεωρίες, με πραγματική ηλεκτροδότηση.
Το αφήγημα των ΑΠΕ αποπροσανατολίζει από το υπαρκτό και πραγματικό παγκόσμιο ενεργειακό πρόβλημα: Δεν υπάρχει αρκετή φθηνή ενέργεια για όλο τον κόσμο με προσδοκίες βελτίωσης του βιοτικού του επιπέδου. Και οι προφανείς λύσεις είναι: 1) Εξοικονόμηση και λιγότερη χρήση. Αυτό, πέρα από την μείωση της σπατάλης, σημαίνει λιγότερη ανάπτυξη ή «αποανάπτυξη» όπως έχει μετονομαστεί η ύφεση. 2) Περισσότερη αποδοτικότητα, που όμως πετυχαίνεται μόνο με κόστος, με κεφάλαια -- που δεν είναι διαθέσιμα σε όλους. 3) Περισσότερη χρήση ενεργειακών πόρων που δεν χρησιμοποιούσαμε πολύ μέχρι τώρα, όπως πχ το αέριο. Οι ΑΠΕ λειτουργούν και σαν επιδότηση του αερίου. Αλλά επειδή όλα αυτά έχουν όρια (το πιο προφανές είναι το κόστος), η συζήτηση θα ανάγεται στον αριθμό "1": Λιγότερη χρήση. Και οι ΑΠΕ; Απλά ακριβαίνουν το ρεύμα χωρίς να παράγουν χρήσιμο ρεύμα: Ιδιωτικός φόρος.
Καταστρέφουμε και την Εθνική Οικονομία και το περιβάλλον μας, χωρίς φυσικά να σώζουμε κανένα Κλίμα, πλην του εξαγωγικού κλίματος της Γερμανίας και των ταμειακών αναγκών των EDF, ENEL, ENGIE και των εκπροσώπων τους.
Δεν είμαι κατά των ΑΠΕ. Είμαι κατά της καταστροφής της Εθνικής μας Οικονομίας, του περιβάλλοντός μας και της χώρας μας.
ΔΕΠ 15/12/2018
*Ο Δημήτρης Παυλάκης είναι χημικός μηχανικός και επενδυτικός σύμβουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου