Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Παρασκευή 16 Ιανουαρίου 2015

Δ. Κουτσούμπα: Δεν υπάρχει a priori αριστερή κυβέρνηση

 Νόστιμον ήμαρ 
Στον τραπεζίτη επίσης πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ. Πήρε μια τράπεζα, τη χρεοκόπησε, καιρός είναι να τα παρατήσει και να κάνει μια τίμια δουλειά. Ας ανοίξει ένα περίπτερο.

Η Δέσποινα Κουτσούμπα είναι Περιφερειακή σύμβουλος Αττικής εκλεγμένη με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ.

Συνέντευξη για το Νόστιμον Ήμαρ στην Μαρία Παρέντη και το Skouliki Tom.
Πριν ξεκινήσουμε, πείτε μας ένα σχόλιο για τη δολοφονική επίθεση στο γαλλικό περιοδικό CharlieHebdo;

Αυτό που με απασχολεί περισσότερο σε σχέση με ό,τι έγινε στη Γαλλία είναι ακριβώς αυτό που με απασχολούσε και πριν: υπήρχαν δημοσιεύματα (ευτυχώς και ελληνικών εφημερίδων) που προειδοποιούσαν σχετικά με Ευρωπαίους πολίτες οι οποίοι πηγαίνουν στη Μέση Ανατολή, εκπαιδεύονται από τους τζιχαντιστές και γυρίζουν πίσω στην Ευρώπη.
Πέρα από αυτό, υπάρχει ένα πραγματικό ταξικό πρόβλημα σε ολόκληρη την Ευρώπη: ένα μεγάλο κομμάτι πληθυσμών της Ευρώπης είναι κοινωνικά αποκλεισμένο. Δεν είναι μόνο οι μουσουλμάνοι, απλά σε αυτούς μπορεί να συγκροτηθεί το ζήτημα και με την έννοια της θρησκευτικής ταυτότητας. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει πολιτική πραγματικής ένταξης των μεταναστών και των κοινωνικώς αποκλεισμένων. Αυτό παράγει ανειρήνευτες κοινωνικές αντιθέσεις.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η Γαλλία, μαζί με πολλές άλλες χώρες, εξόπλισαν τους τζιχαντιστές. Αυτό αναπόφευκτα θα το βρεις κάποια στιγμή μπροστά σου. Δυστυχώς δεν το βρίσκουν πάντα αυτοί που το κάνουν. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πράγματα, τα οποία δεν περιμέναμε να ζήσουμε, όπως η φασιστική κυβέρνηση στην Ουκρανία με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρακολουθήσαμε τη δράση των μυστικών υπηρεσιών μέσα σε αυτόν τον πόλεμο, ο οποίος ήταν στην ουσία ένας εμφύλιος πόλεμος. Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει αλλά όχι απαραίτητα προς το καλύτερο. Θέλει πάρα πολλή δουλειά.
Υπάρχει απειλή τζιχαντιστών στην Ευρώπη ή ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό;
Τα δημοσιεύματα αναφέρονται πολύ συγκεκριμένα σε αρκετά μεγάλους αριθμούς ευρωπαίων πολιτών που πηγαίνουν να πολεμήσουν στο πλευρό των τζιχαντιστών και μετά γυρνάνε στην Ευρώπη εκπαιδευμένοι. Το ίδιο συμβαίνει στη Σαουδική Αραβία και φυσικά στην Αμερική. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ISIS εξοπλίστηκε από τους Αμερικάνους για να πολεμηθεί τότε ο Άσαντ.
Πώς σχολιάζετε τα γεγονότα στη Φιλαδέλφεια και τις επιθέσεις που γίνονται από τους γνωστούς ‘’μπράβους’’ εναντίον πολιτών; Και ποιος ο  ρόλο της δημοσίευσης των 17 ονομάτων στην ιστοσελίδα της ΑΕΚ;
Να ξεκινήσω λέγοντας ότι είμαι ΑΕΚ (γέλια). Έχω εντυπωσιαστεί πραγματικά, καθώς ως περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, παρακολουθώ από πάρα πολύ κοντά την υπόθεση. Εκπλήσσομαι με το γεγονός ότι άνθρωποι σκεπτόμενοι, αριστεροί ή οτιδήποτε, όταν πρόκειται για την ομάδα τους χάνουν οποιοδήποτε κριτήριο. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Φιλαδέλφεια είναι απαράδεκτο. Για ένα διάστημα ελπίζαμε ότι η ORIGINAL δε θα πάρει τη θέση που πήρε, γιατί κουβαλάει μια διαφορετική ιστορία πίσω της.
Είναι τρομακτικό το γεγονός ότι ένας επιχειρηματίας, φίλος του Πρωθυπουργού τα έχει βρει όλα έτοιμα. Ένα ολόκληρο κράτος δουλεύει για αυτόν. Αγόρασε τον ΟΠΑΠ σχεδόν τσάμπα. Είναι μέσα σε όλες τις μπίζνες και τις αποκρατικοποιήσεις κι έχει κατηγορηθεί για λαθρεμπόριο, αδίκημα το οποίο τελικά παραγράφηκε. Πρόσφατα μάθαμε από τις εφημερίδες του εξωτερικού και για τα «κατορθώματα» του πλοίου του στη Λιβύη με θύματα δύο ναυτικούς. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, ο οποίος από το 1997 όποιον άνθρωπο μπαίνει εμπόδιο στα σχέδιά του τον απειλεί προσωπικά, εκτός από το κράτος που έχει στη διάθεσή του, θέλει να έχει κι έναν παρακρατικό μηχανισμό, που τον στήνει υποσχόμενος γήπεδο της ΑΕΚ. Η υπόθεση είναι πιο σοβαρή από όσο φαίνεται. Ο Μελισσανίδης δε θέλει να φτιάξει γήπεδο της ΑΕΚ αλλά να πάρει 6 στρέμματα από το Άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας, και 20 στρέμματα ακόμη, και να φτιάξει πολυκαταστήματα αλλάζοντας τη μορφή της περιοχής.
Για αυτό το λόγο ψηφίστηκε το καλοκαίρι ένα ρυθμιστικό σχέδιο, που λέγεται Ρυθμιστικό Αθήνας-Αττικής 2020, το οποίο ενώ είναι σε πολλά θέματα γενικόλογο -ανοίγοντας πάντα το δρόμο στην πώληση πολλών περιοχών της Αττικής στο κεφάλαιο– στην περίπτωση της Φιλαδέλφειας αφιερώνει τη μισή αιτιολογική έκθεση για τη μορφή που θα πάρει η περιοχή! Επίσης, δεσμεύεται για το ποιος θα χτίσει το γήπεδο, δηλαδή η ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ 1924 Α.Ε. κι όχι η Ερασιτεχνική ΑΕΚ. Είναι τόσο συγκεκριμένο, τόσο φωτογραφικό και το έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά για να προμοτάρει το επιχειρηματικό σχέδιο του Μελισσανίδη, το οποίο ως προμετωπίδα έχει το γήπεδο της ΑΕΚ «Αγιά Σοφιά». Για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου ήθελε στο πλάι του κι έναν ιδιωτικό στρατό.
Αυτό εμείς το έχουμε καταγγείλει και το έχουμε γράψει έτσι ακριβώς. Πρόκειται για έναν ιδιωτικό στρατό ο ποίος ηθελημένα ή αθέλητα δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ομάδας του αλλά ενός μεγαλοεπιχειρηματία. Αυτό που στήθηκε λοιπόν στη Φιλαδέλφεια είναι ένας ωμός εκβιασμός και συνάμα ένας ξεκάθαρος πολιτικός εκβιασμός απέναντι στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στον οποίο μάλιστα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τρόπον τινά υπέκυψε, βάσει των δηλώσεών του. Το να βγαίνει και να λέει ότι θα τους καθίσει όλους στο ίδιο τραπέζι και να κρατάει ίσες αποστάσεις απέναντι σε αυτούς που έδειραν πέντε δημοτικούς συμβούλους του ΣΥΡΙΖΑ, που έδειραν τον αγωνιστή Μανώλη Καμπούρη, υποψήφιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι απαράδεκτο. Του την έστησαν και τον έδειραν.
Έχουμε όμως πολύ «ξερά» κεφάλια στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α και στην Αντικαπιταλιστική Ανατροπή και δε μας φοβίζουν τέτοιες πρακτικές. Αυτό που μας απασχολεί είναι το γιατί ένα κόμμα που πηγαίνει για κυβέρνηση φοβάται να τοποθετηθεί πάνω σε τέτοια πράγματα. Ο κόσμος της Φιλαδέλφειας και η Δημοτική Αρχή είναι ξεκάθαροι στο να γίνει το γήπεδο στο οικόπεδο που ήταν και πριν και να μην κοπεί ούτε ένα δέντρο. Το άλσος πρέπει να μείνει ανέπαφο.
Τα είκοσι εκατομμύρια από τον προϋπολογισμό της Περιφέρειας θα δοθούν τελικά;
Αυτό είναι άλλο ένα ζήτημα. Η Περιφέρεια Αττικής, δυστυχώς, ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, έβαλε κανονικότατα τα είκοσι εκατομμύρια στον προϋπολογισμό για το γήπεδο της ΑΕΚ. Είπε μεν ότι δεν τα ονοματίζει, δηλαδή ότι δεν είναι του Μελισσανίδη, αλλά από το στιγμή που έτσι ορίζει το Ρυθμιστικό το οποίο, όπως είπαμε πριν, είναι πλέον νόμος, καταλαβαίνουμε όλοι τη συνέχεια.
Θεωρείτε κρίσιμες τις παρούσες εκλογές;
Νομίζω ότι αυτό που φαίνεται σε αυτές τις εκλογές είναι η σπαίλα του πολιτικού συστήματος. Δεν υπάρχουν πια ιδεολογικές διαφορές. Όχι ότι υπήρχαν πριν, αλλά τώρα είναι πλέον ολοφάνερο. Οι μεταγραφές των βουλευτών ομοιάζουν με εκείνες των ποδοσφαιριστών: πάνηε όπου τους δώσουν τα περισσότερα! Με αυτή την έννοια ναι, είναι κρίσιμο να καταψηφιστούν όλες οι δυνάμεις του μνημονιακού τόξου και τα παραφερνάλια. Το απίστευτο είναι ότι εμφανίζονται ως κάτι «νέο» κόμματα όπως το ΠΟΤΑΜΙ του Μπόμπολα και των συν αυτώ ή το κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου με υποψήφιο τον Ανδρέα Γεωργίου Παπανδρέου στην Πάτρα! Παρουσιάζονται ως κομιστές του νέου αυτοί οι άνθρωποι! Σε κάνει να αναρωτιέσαι τελικά αν αντί αστικής δημοκρατίας, έχουμε βασιλευομένη. Είναι κρίσιμες λοιπόν οι εκλογές για να μαυριστεί όλο αυτό το σάπιο σύστημα.
Κρισιμότερη όμως θα είναι η επόμενη μέρα. Αυτό που με φοβίζει είναι ότι τώρα, σε αντίθεση με το 2012, ο κόσμος που πηγαίνει να ψηφίσει την Αριστερά δεν το κάνει με ελπίδα, αλλά από απελπισία. Σε αυτό η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλη, αφού δεν θέλησε αυτά τα δύο χρόνια να μετασχηματίσει τίποτα ουσιαστικά. Θέλησε να μετασχηματιστεί ο ίδιος για να σχηματίσει κυβέρνηση. Το βλέπεις καθαρά ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ απλώς για «να φύγουν οι άλλοι». Αυτό θα είναι και το πρόβλημα της επόμενης μέρας.
Υπάρχει επίσης κι εκείνο το κομμάτι του κόσμου που θεωρεί τον εαυτό του τόσο αποκλεισμένο που θα απέχει. Μην ξεχνάμε επίσης και τους αποκλεισμένους από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, τους 18άρηδες που ζουν εδώ και δεν τους δόθηκε το δικαίωμα ψήφου και νέους που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Δεν είμαι αναρχική, αλλά πιστεύω στ’ αλήθεια ότι αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες. Όμως, μέσω των εκλογών μπορείς να στείλεις ένα ηχηρό πολιτικό μήνυμα -και πρέπει σε αυτές τις εκλογές να είναι υπέρ της συγκρουσιακής αριστεράς αυτό το μήνυμα. Θα ήθελα να πάρει ένα 3% η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α κι έτσι ο κόσμος να απαντήσει στους εκβιασμούς της όποιας Μέρκελ.
Να δείξουμε ότι μπορούμε. Μπορούμε να βγούμε από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορούμε να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες, που ούτως ή άλλως έχουμε πληρώσει, μπορούμε να εθνικοποιήσουμε τις μεγάλες επιχειρήσεις και να τις λειτουργήσουν οι εργαζόμενοι. Μπορούμε να ξεπεράσουμε το σαθρό πολιτικό σύστημα που δεν είναι απλώς κομμάτι του προβλήματος αλλά υπηρέτης αυτής της καταστροφικής πολιτικής -και μάλιστα με το αζημίωτο. Δεν ξέρω αν μια προεκλογική εκστρατεία των 15 ημερών δίνει τη δυνατότητα να βγει προς τα έξω αυτός ο πολιτικός λόγος και να ζυμωθεί με τον κόσμο – γιατί αφορά πάρα πολύ κόσμο. Για αυτό και φρόντισαν να ορίσουν την κοντινότερη δυνατή ημερομηνία.
Ποιες συμμαχίες μπορούν να γίνουν και είναι αποδεκτές σε συνδικαλιστικό επίπεδο;
Όλες οι συμμαχίες με τον κόσμο, ο οποίος πλήττεται από αυτή την πολιτική. Σε συνδικαλιστικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Δεν είναι απλώς επιτρεπτές, αλλά αναγκαίες. Εκεί που δεν μπορεί να γίνει καμία συμμαχία είναι με την γραφειοκρατία του συνδικαλισμού, η οποία θέλει να αναπαραχθεί έχοντας ως προμετωπίδα τον κόσμο, ενώ στην πραγματικότητα διαπραγματεύεται υπέρ του εαυτού της. Αυτό δεν έπαψε να υπάρχει ούτε μέσα στην κρίση, δυστυχώς.
Δεν μπορεί επίσης να γίνει καμία συμμαχία, με κυβερνητικούς συνδικαλιστές ανεξαρτήτως κόμματος. Κι ελπίζω να μην το ζήσουμε αυτό με τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι η Αριστερά, οι θέσεις που έχει και πρέπει να διαφυλάττει σε όλες τις εκφάνσεις της και ειδικά στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι θέσεις αρχής και δεν τις έχει απλώς για να κάνει αντιπολίτευση στην εκάστοτε κυβέρνηση. Με κυβερνητικούς λοιπόν και εργοδοτικούς συνδικαλιστές δεν γίνονται συμμαχίες, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση. Ο συνδικαλιστής εκπροσωπεί τον εργαζόμενο, δεν τον «πρακτορεύει».
Η συνδικαλιστική οργάνωση είναι όργανο της τάξης για τον εαυτό της, τρόπος επιβολής των δικών της αιτημάτων. Αυτό που πράγματι πρέπει να γίνει είναι μια αναζωογόνηση των σωματείων ειδικά μετά τις εκλογές, να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν, να μην περιμένουν νομοθετικές παρεμβάσεις αλλά να τις επιβάλλουν. Πρέπει για παράδειγμα οι πρώην εργαζόμενοι της ΕΡΤ να πάνε μαζί με το κίνημα συμπαράστασης και να μπουν στην ΕΡΤ και μετά να επιβάλλουν τη νομοθετική ρύθμιση. Το ίδιο και οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας, να πάνε και να απαιτήσουν από το Μάνεση να κάτσει μαζί τους σε ένα τραπέζι και να εξηγήσει γιατί έκλεισε σχεδόν τη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ, ενώ άνοιξε άλλες επιχειρήσεις και βγάζει υπερκέρδη. Έπειτα να επιμείνουν στην επαναπρόσληψή τους, αφού απολύθηκαν παράνομα. Το ίδιο και οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών. Όλα αυτά έπρεπε να γίνονται και τώρα αλλά υπάρχει μια λογική εκλογικής αναμονής. Αν το λαϊκό κίνημα δεν πρωτοστατήσει, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να φέρει την αλλαγή.
Πιστεύετε ότι θα τονωθεί το λαϊκό κίνημα με μια αριστερή κυβέρνηση;
Εγώ δεν τη λέω a priori αριστερή κυβέρνηση. Αυτό μένει να αποδειχτεί. Ήδη πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ με πολλές θέσεις του δείχνει, δυστυχώς, προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν ξέρω λοιπόν αν θα ενταθεί το κίνημα, αλλά σίγουρα θα τελειώσει αυτή η εκλογική αναμονή, την οποία και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε. Υπάρχει βέβαια από την άλλη και μια αναγκαστική κόπωση του κινήματος. Δεν αντιμετωπίσαμε κι εύκολα πράγματα. Φάγαμε ξύλο, δακρυγόνα, κάποιοι συνελήφθησαν άνευ λόγου και είναι υπόδικοι. Στις Σκουριές τους πάνε για εγκληματική οργάνωση. Η καταστολή ήταν απίστευτη, δεν ήταν ότι έκατσε σπίτι από μόνος του ο κόσμος.
Μετά την εκλογική αναμέτρηση μπαίνουμε σε μια νέα κατάσταση. Το εργατικό κίνημα πρέπει να βγει μπροστά και να διεκδικήσει όσα του έκλεβαν τόσα χρόνια. Εμείς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είμαστε στο δρόμο. Δεν υπήρξε κίνημα που να μην παραβρεθήκαμε. Θα είμαστε στο δρόμο και την επόμενη μέρα.
Στις 20 Γενάρη λέτε να έχουμε ανακοίνωση για τον τάφο της Αμφίπολης;
Όσον αφορά στο συγκερκιμένο θέμα, έχουμε φτάσει στο ύψιστο σημείο της κατάπτωσης. Ελπίζω ότι δε θα τολμήσουν να το κάνουν αυτό. Μπορώ να σας πω πάντως προκαταβολικά τι θα ανακοινώσουν. Εξηγούμαι: δεν ξέρω τι θα πει η επιστημονική ομάδα. Ξέρω όμως τι θα προσπαθήσει να πει η πολιτική ηγεσία και η επικοινωνιακή σύμβουλος τάφου. Θα πουν ότι τα οστά ανήκουν σε γυναίκα μεγάλης ηλικίας, για να στρέψουν μέσω αυτού την προσοχή στο Μ. Αλέξανδρο, λέγοντας ότι είναι η μητέρα του Ολυμπιάδα και ότι έφτιαξε τον τάφο για να μεταφέρει τη σορό του γιου της από την Αλεξάνδρεια αλλά δεν τα κατάφερε κι όταν πέθανε, τάφηκε εκεί η ίδια. Θα προσπαθηθεί πάλι μια σύνδεση του Αντώνη Σαμαρά με το Μ.Αλέξανδρο οπωσδήποτε. Το εύρημα από μόνο του έχει τεράστια αξία αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους από αυτούς που γράφτηκαν και διοχετεύθηκαν στον τύπο.
Ποια η γνώμη σας για τον Αλέξη Τσίπρα;
Τον Αλέξη Τσίπρα τον γνωρίζω από το 1992-1993. Ήμαστε μαζί στο πανεπιστήμιο με ένα έτος διαφορά. Οπότε η ερώτηση είναι εντελώς προσωπική. Έχουμε βαδίσει μαζί στους ίδιους δρόμους, δε νομίζω όμως ότι το ζήτημα σε ένα κόμμα -και μάλιστα σε ένα κόμμα που ετοιμάζεται να γίνει κυβέρνηση- είναι ατομικό. Υπό αυτή την έννοια, άλλο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κι άλλο ο Αλέξης Τσίπρας και δεν έχει νόημα ποια είναι η γνώμη μου για ένα πρόσωπο.
Υπάρχει ενδεχόμενο εκλογικής συνεργασίας αν η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α μπει στη βουλή;
Εμείς είμαστε σαφείς σε αυτό: κρίνουμε κάθε κυβέρνηση και κάθε πρόταση που μας γίνεται με βάση το πρόγραμμά της. Σε σχέση λοιπόν με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, δε θεωρούμε ότι μπορούν να γίνουν πράξη οι φιλολαϊκές πολιτικές που ευαγγελίζεται, εντός της ευρωζώνης και του ευρώ. Θεωρούμε ότι η έξοδος του εργατικού λαού απαιτεί σύγκρουσή και ρήξη του με αυτά. Έξοδος από την ευρωζώνη λοιπόν, κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων με διαγραφή του χρέους. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μονομερώς. Προς το παρόν το μόνο που γίνεται μονομερώς είναι η αύξηση του χρέους. Υπάρχει ένα χρέος το οποίο δεν αποπληρώνουμε ποτέ κι έχει ό,τι επιτόκια τους κατέβουν στο κεφάλι. Αν πάρεις τον προϋπολογισμό του δημοσίου και βγάλεις όσα δίνουμε για τους τόκους, θα έχεις λεφτά για τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τους μισθούς και τις συντάξεις αλλά και για να κάνεις μια πολιτική ενάντια στην ανεργία.
Λέμε ότι πρέπει να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και αυτό δεν είναι κανένα τρελό αίτημα. Το χρήμα που έχουμε δώσει στους τραπεζίτες για την υποτιθέμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αν το είχαμε εγώ κι εσείς θα τις αγοράζαμε όλες από την αρχή. Αντ’ αυτού τις πήραν πάλι αυτοί που τις είχαν. Είχε φτάσει η μετοχή 1,5 ευρώ, μέχρι κι η κόρη μου με το χαρτζιλίκι της μπορούσε να αγοράσει, αν την άφηναν. Αν δεν εθνικοποιήσεις τις τράπεζες δεν διαγράφονται τα χρέη των νοικοκυριών που δεν μπορούν να πληρώσουν. Δεν είναι μόνο το δημόσιο χρέος αλλά και το ιδιωτικό. Ο κόσμος έχει πληρώσει ένα δάνειο 3 φορές κι ακόμη το χρωστάει με κίνδυνο να του πάρουν το σπίτι.
Η μονομερής διαγραφή του χρέους δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Έχει γίνει πολλές φορές στην ιστορία. Το έκανε στο παρελθόν ο Ισημερινός αλλά ακόμη και η ίδια η Γερμανία. Διέγραψαν τα χρέη τους. Ούτως ή άλλως στο τέλος αυτό θα γίνει. Το παγκόσμιο χρέος είναι τέσσερις φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ. Χρήματα δεν υπάρχουν, είναι «αέρας». Τα πραγματικά χρήματα είναι αυτά που παράγουμε εμείς οι ίδιοι, τα οποία όμως οι καπιταλιστές καρπώνονται και βάζουν στην Ελβετία και σε άλλους φορολογικούς παραδείσους. Τι θα γίνει με όλα αυτά; Σε μια κυβέρνηση που θα εφάρμοζε μια πολιτική κόντρα στους τραπεζίτες και τους δανειστές θα δίναμε ψήφο ανοχής.
Ένα άλλο θέμα πολύ σοβαρό είναι η τιμωρία του πολιτικού προσωπικού που μας έφτασε εδώ. Όχι με την έννοια της συλλογικής ευθύνης. Ποιοι έφταιξαν, γιατί έγιναν όλα αυτά και ποιοι κέρδισαν. Αυτό είναι και βασικό αίτημα του κόσμου. Είμαι ανήσυχη γιατί βλέπω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πίσω σε βασικά αιτήματα όπως για παράδειγμα η εκκαθάριση της αστυνομίας, η κατάργηση ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ και η καταγγελία και τιμωρία όλων των περιστατικών αστυνομικής βίας, τα οποία είναι πολύ συγκεκριμένα και γνωστά. Δεν τα βάζει ούτε με το δικαστικό σώμα, όπου πρέπει επίσης να γίνει μια διερεύνηση, γιατί υπάρχει ακροδεξιό κύκλωμα –πώς νομίζετε ότι έγιναν οι αναβολές δικών μελών της Χρυσής Αυγής και οι αθωωτικές αποφάσεις;
Σε όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να κάνει πίσω και θα μας βρει απέναντι, αν ακολουθήσει τη στροφή που μοιάζει να παίρνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ψηφίστε με» για να βγάλει αυτοδυναμία και να μην αναγκαστεί να συνεργαστεί με αστικά κόμματα, αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί αποφάσισε ήδη να «συγκυβερνήσει» με μνημονιακούς όπως π.χ με την Τζάκρη, βάζοντας τη στα ψηφοδέλτιά του. Μην ξεχνάμε ότι η Θεοδώρα Τζάκρη διετέλεσε υπουργός, υπέγραψε μνημόνια και ήταν αυτή που έστελνε τα ΜΑΤ στην Κερατέα για να καταστείλουν τον αγώνα του κόσμου.
Γιατί να ψηφίσει κάποιος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α στις εκλογές;
Καταρχάς στις εκλογές κατεβαίνουμε με τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση, ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ. Απευθυνθήκαμε σε όλο το χώρο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της -όπως λέμε- «αριστεράς εκτός των τειχών». Σε αυτό το σχέδιο ανταποκρίθηκαν δυνάμεις όπως το Σχέδιο Β’, η Παρέμβαση και άλλοι ανεξάρτητοι αγωνιστές και αγωνίστριες. Η ενίσχυση αυτής της αντισυστημικής και αντικαπιταλιστικής συμπόρευσης θα δώσει ένα ηχηρό μήνυμα απέναντι στο μνημονιακό τόξο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι το μνημονιακό μπλοκ θα ζητήσει να κρατήσει τα κεκτημένα του έστω κι εκβιαστικά με συμμάχους τα ΜΜΕ, την Αστυνομία, τους ακροδεξιούς. Εμείς θα πρέπει να είμαστε δυνατοί, ως αντίβαρο όλων αυτών. Να νικήσουμε το φόβο που παράγεται από την ανυπαρξία εναλλακτικής.
Δεν μπορεί να φοβόμαστε για το τι θα γίνει αν ένας μεγαλοεπιχειρηματίας πάρει την επιχείρησή του και φύγει. Ας φύγει! Οι εργαζόμενοι μπορούν να πάρουν την επιχείρηση στα χέρια τους, όπως έγινε στη ΒΙΟΜΕ. Μπορούμε χωρίς αφεντικά. Η ERTOPEN επίσης απέδειξε ότι μπορεί να υπάρξει αληθινή δημόσια τηλεόραση. Και μάλιστα είναι η ΕΡΤ που πάντα θέλαμε, ανοιχτή στους αγώνες και τα κινήματα. Στον τραπεζίτη επίσης πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ. Πήρε μια τράπεζα, τη χρεοκόπησε, καιρός είναι να τα παρατήσει και να κάνει μια τίμια δουλειά. Ας ανοίξει ένα περίπτερο. Πρέπει να ξανανοίξουν τα σχολεία και τα νοσοκομεία και πρέπει να γκρεμιστεί ο φράχτης του Έβρου. Να ψηφίσει λοιπόν ο κόσμος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α- ΜΑ.Ρ.Σ για να διεκδικήσει την ανακούφισή του.
Στον τραπεζίτη επίσης πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ. Πήρε μια τράπεζα, τη χρεοκόπησε, καιρός είναι να τα παρατήσει και να κάνει μια τίμια δουλειά. Ας ανοίξει ένα περίπτερο.

Η Δέσποινα Κουτσούμπα είναι Περιφερειακή σύμβουλος Αττικής εκλεγμένη με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ.

Συνέντευξη για το Νόστιμον Ήμαρ στην Μαρία Παρέντη και το Skouliki Tom.
Πριν ξεκινήσουμε, πείτε μας ένα σχόλιο για τη δολοφονική επίθεση στο γαλλικό περιοδικό CharlieHebdo;
Αυτό που με απασχολεί περισσότερο σε σχέση με ό,τι έγινε στη Γαλλία είναι ακριβώς αυτό που με απασχολούσε και πριν: υπήρχαν δημοσιεύματα (ευτυχώς και ελληνικών εφημερίδων) που προειδοποιούσαν σχετικά με Ευρωπαίους πολίτες οι οποίοι πηγαίνουν στη Μέση Ανατολή, εκπαιδεύονται από τους τζιχαντιστές και γυρίζουν πίσω στην Ευρώπη.
Πέρα από αυτό, υπάρχει ένα πραγματικό ταξικό πρόβλημα σε ολόκληρη την Ευρώπη: ένα μεγάλο κομμάτι πληθυσμών της Ευρώπης είναι κοινωνικά αποκλεισμένο. Δεν είναι μόνο οι μουσουλμάνοι, απλά σε αυτούς μπορεί να συγκροτηθεί το ζήτημα και με την έννοια της θρησκευτικής ταυτότητας. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει πολιτική πραγματικής ένταξης των μεταναστών και των κοινωνικώς αποκλεισμένων. Αυτό παράγει ανειρήνευτες κοινωνικές αντιθέσεις.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η Γαλλία, μαζί με πολλές άλλες χώρες, εξόπλισαν τους τζιχαντιστές. Αυτό αναπόφευκτα θα το βρεις κάποια στιγμή μπροστά σου. Δυστυχώς δεν το βρίσκουν πάντα αυτοί που το κάνουν. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πράγματα, τα οποία δεν περιμέναμε να ζήσουμε, όπως η φασιστική κυβέρνηση στην Ουκρανία με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρακολουθήσαμε τη δράση των μυστικών υπηρεσιών μέσα σε αυτόν τον πόλεμο, ο οποίος ήταν στην ουσία ένας εμφύλιος πόλεμος. Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει αλλά όχι απαραίτητα προς το καλύτερο. Θέλει πάρα πολλή δουλειά.
Υπάρχει απειλή τζιχαντιστών στην Ευρώπη ή ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό;
Τα δημοσιεύματα αναφέρονται πολύ συγκεκριμένα σε αρκετά μεγάλους αριθμούς ευρωπαίων πολιτών που πηγαίνουν να πολεμήσουν στο πλευρό των τζιχαντιστών και μετά γυρνάνε στην Ευρώπη εκπαιδευμένοι. Το ίδιο συμβαίνει στη Σαουδική Αραβία και φυσικά στην Αμερική. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ISIS εξοπλίστηκε από τους Αμερικάνους για να πολεμηθεί τότε ο Άσαντ.
Πώς σχολιάζετε τα γεγονότα στη Φιλαδέλφεια και τις επιθέσεις που γίνονται από τους γνωστούς ‘’μπράβους’’ εναντίον πολιτών; Και ποιος ο  ρόλο της δημοσίευσης των 17 ονομάτων στην ιστοσελίδα της ΑΕΚ;
Να ξεκινήσω λέγοντας ότι είμαι ΑΕΚ (γέλια). Έχω εντυπωσιαστεί πραγματικά, καθώς ως περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, παρακολουθώ από πάρα πολύ κοντά την υπόθεση. Εκπλήσσομαι με το γεγονός ότι άνθρωποι σκεπτόμενοι, αριστεροί ή οτιδήποτε, όταν πρόκειται για την ομάδα τους χάνουν οποιοδήποτε κριτήριο. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Φιλαδέλφεια είναι απαράδεκτο. Για ένα διάστημα ελπίζαμε ότι η ORIGINAL δε θα πάρει τη θέση που πήρε, γιατί κουβαλάει μια διαφορετική ιστορία πίσω της.
Είναι τρομακτικό το γεγονός ότι ένας επιχειρηματίας, φίλος του Πρωθυπουργού τα έχει βρει όλα έτοιμα. Ένα ολόκληρο κράτος δουλεύει για αυτόν. Αγόρασε τον ΟΠΑΠ σχεδόν τσάμπα. Είναι μέσα σε όλες τις μπίζνες και τις αποκρατικοποιήσεις κι έχει κατηγορηθεί για λαθρεμπόριο, αδίκημα το οποίο τελικά παραγράφηκε. Πρόσφατα μάθαμε από τις εφημερίδες του εξωτερικού και για τα «κατορθώματα» του πλοίου του στη Λιβύη με θύματα δύο ναυτικούς. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, ο οποίος από το 1997 όποιον άνθρωπο μπαίνει εμπόδιο στα σχέδιά του τον απειλεί προσωπικά, εκτός από το κράτος που έχει στη διάθεσή του, θέλει να έχει κι έναν παρακρατικό μηχανισμό, που τον στήνει υποσχόμενος γήπεδο της ΑΕΚ. Η υπόθεση είναι πιο σοβαρή από όσο φαίνεται. Ο Μελισσανίδης δε θέλει να φτιάξει γήπεδο της ΑΕΚ αλλά να πάρει 6 στρέμματα από το Άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας, και 20 στρέμματα ακόμη, και να φτιάξει πολυκαταστήματα αλλάζοντας τη μορφή της περιοχής.
Για αυτό το λόγο ψηφίστηκε το καλοκαίρι ένα ρυθμιστικό σχέδιο, που λέγεται Ρυθμιστικό Αθήνας-Αττικής 2020, το οποίο ενώ είναι σε πολλά θέματα γενικόλογο -ανοίγοντας πάντα το δρόμο στην πώληση πολλών περιοχών της Αττικής στο κεφάλαιο– στην περίπτωση της Φιλαδέλφειας αφιερώνει τη μισή αιτιολογική έκθεση για τη μορφή που θα πάρει η περιοχή! Επίσης, δεσμεύεται για το ποιος θα χτίσει το γήπεδο, δηλαδή η ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ 1924 Α.Ε. κι όχι η Ερασιτεχνική ΑΕΚ. Είναι τόσο συγκεκριμένο, τόσο φωτογραφικό και το έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά για να προμοτάρει το επιχειρηματικό σχέδιο του Μελισσανίδη, το οποίο ως προμετωπίδα έχει το γήπεδο της ΑΕΚ «Αγιά Σοφιά». Για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου ήθελε στο πλάι του κι έναν ιδιωτικό στρατό.
Αυτό εμείς το έχουμε καταγγείλει και το έχουμε γράψει έτσι ακριβώς. Πρόκειται για έναν ιδιωτικό στρατό ο ποίος ηθελημένα ή αθέλητα δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ομάδας του αλλά ενός μεγαλοεπιχειρηματία. Αυτό που στήθηκε λοιπόν στη Φιλαδέλφεια είναι ένας ωμός εκβιασμός και συνάμα ένας ξεκάθαρος πολιτικός εκβιασμός απέναντι στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στον οποίο μάλιστα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τρόπον τινά υπέκυψε, βάσει των δηλώσεών του. Το να βγαίνει και να λέει ότι θα τους καθίσει όλους στο ίδιο τραπέζι και να κρατάει ίσες αποστάσεις απέναντι σε αυτούς που έδειραν πέντε δημοτικούς συμβούλους του ΣΥΡΙΖΑ, που έδειραν τον αγωνιστή Μανώλη Καμπούρη, υποψήφιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι απαράδεκτο. Του την έστησαν και τον έδειραν.
Έχουμε όμως πολύ «ξερά» κεφάλια στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α και στην Αντικαπιταλιστική Ανατροπή και δε μας φοβίζουν τέτοιες πρακτικές. Αυτό που μας απασχολεί είναι το γιατί ένα κόμμα που πηγαίνει για κυβέρνηση φοβάται να τοποθετηθεί πάνω σε τέτοια πράγματα. Ο κόσμος της Φιλαδέλφειας και η Δημοτική Αρχή είναι ξεκάθαροι στο να γίνει το γήπεδο στο οικόπεδο που ήταν και πριν και να μην κοπεί ούτε ένα δέντρο. Το άλσος πρέπει να μείνει ανέπαφο.
Τα είκοσι εκατομμύρια από τον προϋπολογισμό της Περιφέρειας θα δοθούν τελικά;
Αυτό είναι άλλο ένα ζήτημα. Η Περιφέρεια Αττικής, δυστυχώς, ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, έβαλε κανονικότατα τα είκοσι εκατομμύρια στον προϋπολογισμό για το γήπεδο της ΑΕΚ. Είπε μεν ότι δεν τα ονοματίζει, δηλαδή ότι δεν είναι του Μελισσανίδη, αλλά από το στιγμή που έτσι ορίζει το Ρυθμιστικό το οποίο, όπως είπαμε πριν, είναι πλέον νόμος, καταλαβαίνουμε όλοι τη συνέχεια.
Θεωρείτε κρίσιμες τις παρούσες εκλογές;
Νομίζω ότι αυτό που φαίνεται σε αυτές τις εκλογές είναι η σπαίλα του πολιτικού συστήματος. Δεν υπάρχουν πια ιδεολογικές διαφορές. Όχι ότι υπήρχαν πριν, αλλά τώρα είναι πλέον ολοφάνερο. Οι μεταγραφές των βουλευτών ομοιάζουν με εκείνες των ποδοσφαιριστών: πάνηε όπου τους δώσουν τα περισσότερα! Με αυτή την έννοια ναι, είναι κρίσιμο να καταψηφιστούν όλες οι δυνάμεις του μνημονιακού τόξου και τα παραφερνάλια. Το απίστευτο είναι ότι εμφανίζονται ως κάτι «νέο» κόμματα όπως το ΠΟΤΑΜΙ του Μπόμπολα και των συν αυτώ ή το κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου με υποψήφιο τον Ανδρέα Γεωργίου Παπανδρέου στην Πάτρα! Παρουσιάζονται ως κομιστές του νέου αυτοί οι άνθρωποι! Σε κάνει να αναρωτιέσαι τελικά αν αντί αστικής δημοκρατίας, έχουμε βασιλευομένη. Είναι κρίσιμες λοιπόν οι εκλογές για να μαυριστεί όλο αυτό το σάπιο σύστημα.
Κρισιμότερη όμως θα είναι η επόμενη μέρα. Αυτό που με φοβίζει είναι ότι τώρα, σε αντίθεση με το 2012, ο κόσμος που πηγαίνει να ψηφίσει την Αριστερά δεν το κάνει με ελπίδα, αλλά από απελπισία. Σε αυτό η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλη, αφού δεν θέλησε αυτά τα δύο χρόνια να μετασχηματίσει τίποτα ουσιαστικά. Θέλησε να μετασχηματιστεί ο ίδιος για να σχηματίσει κυβέρνηση. Το βλέπεις καθαρά ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ απλώς για «να φύγουν οι άλλοι». Αυτό θα είναι και το πρόβλημα της επόμενης μέρας.
Υπάρχει επίσης κι εκείνο το κομμάτι του κόσμου που θεωρεί τον εαυτό του τόσο αποκλεισμένο που θα απέχει. Μην ξεχνάμε επίσης και τους αποκλεισμένους από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, τους 18άρηδες που ζουν εδώ και δεν τους δόθηκε το δικαίωμα ψήφου και νέους που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Δεν είμαι αναρχική, αλλά πιστεύω στ’ αλήθεια ότι αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες. Όμως, μέσω των εκλογών μπορείς να στείλεις ένα ηχηρό πολιτικό μήνυμα -και πρέπει σε αυτές τις εκλογές να είναι υπέρ της συγκρουσιακής αριστεράς αυτό το μήνυμα. Θα ήθελα να πάρει ένα 3% η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α κι έτσι ο κόσμος να απαντήσει στους εκβιασμούς της όποιας Μέρκελ.
Να δείξουμε ότι μπορούμε. Μπορούμε να βγούμε από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορούμε να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες, που ούτως ή άλλως έχουμε πληρώσει, μπορούμε να εθνικοποιήσουμε τις μεγάλες επιχειρήσεις και να τις λειτουργήσουν οι εργαζόμενοι. Μπορούμε να ξεπεράσουμε το σαθρό πολιτικό σύστημα που δεν είναι απλώς κομμάτι του προβλήματος αλλά υπηρέτης αυτής της καταστροφικής πολιτικής -και μάλιστα με το αζημίωτο. Δεν ξέρω αν μια προεκλογική εκστρατεία των 15 ημερών δίνει τη δυνατότητα να βγει προς τα έξω αυτός ο πολιτικός λόγος και να ζυμωθεί με τον κόσμο – γιατί αφορά πάρα πολύ κόσμο. Για αυτό και φρόντισαν να ορίσουν την κοντινότερη δυνατή ημερομηνία.
Ποιες συμμαχίες μπορούν να γίνουν και είναι αποδεκτές σε συνδικαλιστικό επίπεδο;
Όλες οι συμμαχίες με τον κόσμο, ο οποίος πλήττεται από αυτή την πολιτική. Σε συνδικαλιστικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Δεν είναι απλώς επιτρεπτές, αλλά αναγκαίες. Εκεί που δεν μπορεί να γίνει καμία συμμαχία είναι με την γραφειοκρατία του συνδικαλισμού, η οποία θέλει να αναπαραχθεί έχοντας ως προμετωπίδα τον κόσμο, ενώ στην πραγματικότητα διαπραγματεύεται υπέρ του εαυτού της. Αυτό δεν έπαψε να υπάρχει ούτε μέσα στην κρίση, δυστυχώς.
Δεν μπορεί επίσης να γίνει καμία συμμαχία, με κυβερνητικούς συνδικαλιστές ανεξαρτήτως κόμματος. Κι ελπίζω να μην το ζήσουμε αυτό με τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι η Αριστερά, οι θέσεις που έχει και πρέπει να διαφυλάττει σε όλες τις εκφάνσεις της και ειδικά στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι θέσεις αρχής και δεν τις έχει απλώς για να κάνει αντιπολίτευση στην εκάστοτε κυβέρνηση. Με κυβερνητικούς λοιπόν και εργοδοτικούς συνδικαλιστές δεν γίνονται συμμαχίες, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση. Ο συνδικαλιστής εκπροσωπεί τον εργαζόμενο, δεν τον «πρακτορεύει».
Η συνδικαλιστική οργάνωση είναι όργανο της τάξης για τον εαυτό της, τρόπος επιβολής των δικών της αιτημάτων. Αυτό που πράγματι πρέπει να γίνει είναι μια αναζωογόνηση των σωματείων ειδικά μετά τις εκλογές, να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν, να μην περιμένουν νομοθετικές παρεμβάσεις αλλά να τις επιβάλλουν. Πρέπει για παράδειγμα οι πρώην εργαζόμενοι της ΕΡΤ να πάνε μαζί με το κίνημα συμπαράστασης και να μπουν στην ΕΡΤ και μετά να επιβάλλουν τη νομοθετική ρύθμιση. Το ίδιο και οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας, να πάνε και να απαιτήσουν από το Μάνεση να κάτσει μαζί τους σε ένα τραπέζι και να εξηγήσει γιατί έκλεισε σχεδόν τη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ, ενώ άνοιξε άλλες επιχειρήσεις και βγάζει υπερκέρδη. Έπειτα να επιμείνουν στην επαναπρόσληψή τους, αφού απολύθηκαν παράνομα. Το ίδιο και οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών. Όλα αυτά έπρεπε να γίνονται και τώρα αλλά υπάρχει μια λογική εκλογικής αναμονής. Αν το λαϊκό κίνημα δεν πρωτοστατήσει, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να φέρει την αλλαγή.
Πιστεύετε ότι θα τονωθεί το λαϊκό κίνημα με μια αριστερή κυβέρνηση;
Εγώ δεν τη λέω a priori αριστερή κυβέρνηση. Αυτό μένει να αποδειχτεί. Ήδη πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ με πολλές θέσεις του δείχνει, δυστυχώς, προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν ξέρω λοιπόν αν θα ενταθεί το κίνημα, αλλά σίγουρα θα τελειώσει αυτή η εκλογική αναμονή, την οποία και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε. Υπάρχει βέβαια από την άλλη και μια αναγκαστική κόπωση του κινήματος. Δεν αντιμετωπίσαμε κι εύκολα πράγματα. Φάγαμε ξύλο, δακρυγόνα, κάποιοι συνελήφθησαν άνευ λόγου και είναι υπόδικοι. Στις Σκουριές τους πάνε για εγκληματική οργάνωση. Η καταστολή ήταν απίστευτη, δεν ήταν ότι έκατσε σπίτι από μόνος του ο κόσμος.
Μετά την εκλογική αναμέτρηση μπαίνουμε σε μια νέα κατάσταση. Το εργατικό κίνημα πρέπει να βγει μπροστά και να διεκδικήσει όσα του έκλεβαν τόσα χρόνια. Εμείς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είμαστε στο δρόμο. Δεν υπήρξε κίνημα που να μην παραβρεθήκαμε. Θα είμαστε στο δρόμο και την επόμενη μέρα.
Στις 20 Γενάρη λέτε να έχουμε ανακοίνωση για τον τάφο της Αμφίπολης;
Όσον αφορά στο συγκερκιμένο θέμα, έχουμε φτάσει στο ύψιστο σημείο της κατάπτωσης. Ελπίζω ότι δε θα τολμήσουν να το κάνουν αυτό. Μπορώ να σας πω πάντως προκαταβολικά τι θα ανακοινώσουν. Εξηγούμαι: δεν ξέρω τι θα πει η επιστημονική ομάδα. Ξέρω όμως τι θα προσπαθήσει να πει η πολιτική ηγεσία και η επικοινωνιακή σύμβουλος τάφου. Θα πουν ότι τα οστά ανήκουν σε γυναίκα μεγάλης ηλικίας, για να στρέψουν μέσω αυτού την προσοχή στο Μ. Αλέξανδρο, λέγοντας ότι είναι η μητέρα του Ολυμπιάδα και ότι έφτιαξε τον τάφο για να μεταφέρει τη σορό του γιου της από την Αλεξάνδρεια αλλά δεν τα κατάφερε κι όταν πέθανε, τάφηκε εκεί η ίδια. Θα προσπαθηθεί πάλι μια σύνδεση του Αντώνη Σαμαρά με το Μ.Αλέξανδρο οπωσδήποτε. Το εύρημα από μόνο του έχει τεράστια αξία αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους από αυτούς που γράφτηκαν και διοχετεύθηκαν στον τύπο.
Ποια η γνώμη σας για τον Αλέξη Τσίπρα;
Τον Αλέξη Τσίπρα τον γνωρίζω από το 1992-1993. Ήμαστε μαζί στο πανεπιστήμιο με ένα έτος διαφορά. Οπότε η ερώτηση είναι εντελώς προσωπική. Έχουμε βαδίσει μαζί στους ίδιους δρόμους, δε νομίζω όμως ότι το ζήτημα σε ένα κόμμα -και μάλιστα σε ένα κόμμα που ετοιμάζεται να γίνει κυβέρνηση- είναι ατομικό. Υπό αυτή την έννοια, άλλο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κι άλλο ο Αλέξης Τσίπρας και δεν έχει νόημα ποια είναι η γνώμη μου για ένα πρόσωπο.
Υπάρχει ενδεχόμενο εκλογικής συνεργασίας αν η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α μπει στη βουλή;
Εμείς είμαστε σαφείς σε αυτό: κρίνουμε κάθε κυβέρνηση και κάθε πρόταση που μας γίνεται με βάση το πρόγραμμά της. Σε σχέση λοιπόν με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, δε θεωρούμε ότι μπορούν να γίνουν πράξη οι φιλολαϊκές πολιτικές που ευαγγελίζεται, εντός της ευρωζώνης και του ευρώ. Θεωρούμε ότι η έξοδος του εργατικού λαού απαιτεί σύγκρουσή και ρήξη του με αυτά. Έξοδος από την ευρωζώνη λοιπόν, κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων με διαγραφή του χρέους. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μονομερώς. Προς το παρόν το μόνο που γίνεται μονομερώς είναι η αύξηση του χρέους. Υπάρχει ένα χρέος το οποίο δεν αποπληρώνουμε ποτέ κι έχει ό,τι επιτόκια τους κατέβουν στο κεφάλι. Αν πάρεις τον προϋπολογισμό του δημοσίου και βγάλεις όσα δίνουμε για τους τόκους, θα έχεις λεφτά για τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τους μισθούς και τις συντάξεις αλλά και για να κάνεις μια πολιτική ενάντια στην ανεργία.
Λέμε ότι πρέπει να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και αυτό δεν είναι κανένα τρελό αίτημα. Το χρήμα που έχουμε δώσει στους τραπεζίτες για την υποτιθέμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αν το είχαμε εγώ κι εσείς θα τις αγοράζαμε όλες από την αρχή. Αντ’ αυτού τις πήραν πάλι αυτοί που τις είχαν. Είχε φτάσει η μετοχή 1,5 ευρώ, μέχρι κι η κόρη μου με το χαρτζιλίκι της μπορούσε να αγοράσει, αν την άφηναν. Αν δεν εθνικοποιήσεις τις τράπεζες δεν διαγράφονται τα χρέη των νοικοκυριών που δεν μπορούν να πληρώσουν. Δεν είναι μόνο το δημόσιο χρέος αλλά και το ιδιωτικό. Ο κόσμος έχει πληρώσει ένα δάνειο 3 φορές κι ακόμη το χρωστάει με κίνδυνο να του πάρουν το σπίτι.
Η μονομερής διαγραφή του χρέους δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Έχει γίνει πολλές φορές στην ιστορία. Το έκανε στο παρελθόν ο Ισημερινός αλλά ακόμη και η ίδια η Γερμανία. Διέγραψαν τα χρέη τους. Ούτως ή άλλως στο τέλος αυτό θα γίνει. Το παγκόσμιο χρέος είναι τέσσερις φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ. Χρήματα δεν υπάρχουν, είναι «αέρας». Τα πραγματικά χρήματα είναι αυτά που παράγουμε εμείς οι ίδιοι, τα οποία όμως οι καπιταλιστές καρπώνονται και βάζουν στην Ελβετία και σε άλλους φορολογικούς παραδείσους. Τι θα γίνει με όλα αυτά; Σε μια κυβέρνηση που θα εφάρμοζε μια πολιτική κόντρα στους τραπεζίτες και τους δανειστές θα δίναμε ψήφο ανοχής.
Ένα άλλο θέμα πολύ σοβαρό είναι η τιμωρία του πολιτικού προσωπικού που μας έφτασε εδώ. Όχι με την έννοια της συλλογικής ευθύνης. Ποιοι έφταιξαν, γιατί έγιναν όλα αυτά και ποιοι κέρδισαν. Αυτό είναι και βασικό αίτημα του κόσμου. Είμαι ανήσυχη γιατί βλέπω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πίσω σε βασικά αιτήματα όπως για παράδειγμα η εκκαθάριση της αστυνομίας, η κατάργηση ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ και η καταγγελία και τιμωρία όλων των περιστατικών αστυνομικής βίας, τα οποία είναι πολύ συγκεκριμένα και γνωστά. Δεν τα βάζει ούτε με το δικαστικό σώμα, όπου πρέπει επίσης να γίνει μια διερεύνηση, γιατί υπάρχει ακροδεξιό κύκλωμα –πώς νομίζετε ότι έγιναν οι αναβολές δικών μελών της Χρυσής Αυγής και οι αθωωτικές αποφάσεις;
Σε όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να κάνει πίσω και θα μας βρει απέναντι, αν ακολουθήσει τη στροφή που μοιάζει να παίρνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ψηφίστε με» για να βγάλει αυτοδυναμία και να μην αναγκαστεί να συνεργαστεί με αστικά κόμματα, αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί αποφάσισε ήδη να «συγκυβερνήσει» με μνημονιακούς όπως π.χ με την Τζάκρη, βάζοντας τη στα ψηφοδέλτιά του. Μην ξεχνάμε ότι η Θεοδώρα Τζάκρη διετέλεσε υπουργός, υπέγραψε μνημόνια και ήταν αυτή που έστελνε τα ΜΑΤ στην Κερατέα για να καταστείλουν τον αγώνα του κόσμου.
Γιατί να ψηφίσει κάποιος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α στις εκλογές;
Καταρχάς στις εκλογές κατεβαίνουμε με τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση, ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ. Απευθυνθήκαμε σε όλο το χώρο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της -όπως λέμε- «αριστεράς εκτός των τειχών». Σε αυτό το σχέδιο ανταποκρίθηκαν δυνάμεις όπως το Σχέδιο Β’, η Παρέμβαση και άλλοι ανεξάρτητοι αγωνιστές και αγωνίστριες. Η ενίσχυση αυτής της αντισυστημικής και αντικαπιταλιστικής συμπόρευσης θα δώσει ένα ηχηρό μήνυμα απέναντι στο μνημονιακό τόξο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι το μνημονιακό μπλοκ θα ζητήσει να κρατήσει τα κεκτημένα του έστω κι εκβιαστικά με συμμάχους τα ΜΜΕ, την Αστυνομία, τους ακροδεξιούς. Εμείς θα πρέπει να είμαστε δυνατοί, ως αντίβαρο όλων αυτών. Να νικήσουμε το φόβο που παράγεται από την ανυπαρξία εναλλακτικής.
Δεν μπορεί να φοβόμαστε για το τι θα γίνει αν ένας μεγαλοεπιχειρηματίας πάρει την επιχείρησή του και φύγει. Ας φύγει! Οι εργαζόμενοι μπορούν να πάρουν την επιχείρηση στα χέρια τους, όπως έγινε στη ΒΙΟΜΕ. Μπορούμε χωρίς αφεντικά. Η ERTOPEN επίσης απέδειξε ότι μπορεί να υπάρξει αληθινή δημόσια τηλεόραση. Και μάλιστα είναι η ΕΡΤ που πάντα θέλαμε, ανοιχτή στους αγώνες και τα κινήματα. Στον τραπεζίτη επίσης πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ. Πήρε μια τράπεζα, τη χρεοκόπησε, καιρός είναι να τα παρατήσει και να κάνει μια τίμια δουλειά. Ας ανοίξει ένα περίπτερο. Πρέπει να ξανανοίξουν τα σχολεία και τα νοσοκομεία και πρέπει να γκρεμιστεί ο φράχτης του Έβρου. Να ψηφίσει λοιπόν ο κόσμος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α- ΜΑ.Ρ.Σ για να διεκδικήσει την ανακούφισή του.
Στον τραπεζίτη επίσης πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ. Πήρε μια τράπεζα, τη χρεοκόπησε, καιρός είναι να τα παρατήσει και να κάνει μια τίμια δουλειά. Ας ανοίξει ένα περίπτερο.

Η Δέσποινα Κουτσούμπα είναι Περιφερειακή σύμβουλος Αττικής εκλεγμένη με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και μέλος του Δ.Σ. του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων. Έχει διατελέσει πρόεδρος του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ.

Συνέντευξη για το Νόστιμον Ήμαρ στην Μαρία Παρέντη και το Skouliki Tom.
Πριν ξεκινήσουμε, πείτε μας ένα σχόλιο για τη δολοφονική επίθεση στο γαλλικό περιοδικό CharlieHebdo;
Αυτό που με απασχολεί περισσότερο σε σχέση με ό,τι έγινε στη Γαλλία είναι ακριβώς αυτό που με απασχολούσε και πριν: υπήρχαν δημοσιεύματα (ευτυχώς και ελληνικών εφημερίδων) που προειδοποιούσαν σχετικά με Ευρωπαίους πολίτες οι οποίοι πηγαίνουν στη Μέση Ανατολή, εκπαιδεύονται από τους τζιχαντιστές και γυρίζουν πίσω στην Ευρώπη.
Πέρα από αυτό, υπάρχει ένα πραγματικό ταξικό πρόβλημα σε ολόκληρη την Ευρώπη: ένα μεγάλο κομμάτι πληθυσμών της Ευρώπης είναι κοινωνικά αποκλεισμένο. Δεν είναι μόνο οι μουσουλμάνοι, απλά σε αυτούς μπορεί να συγκροτηθεί το ζήτημα και με την έννοια της θρησκευτικής ταυτότητας. Δεν υπήρχε και δεν υπάρχει πολιτική πραγματικής ένταξης των μεταναστών και των κοινωνικώς αποκλεισμένων. Αυτό παράγει ανειρήνευτες κοινωνικές αντιθέσεις.
Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι η Γαλλία, μαζί με πολλές άλλες χώρες, εξόπλισαν τους τζιχαντιστές. Αυτό αναπόφευκτα θα το βρεις κάποια στιγμή μπροστά σου. Δυστυχώς δεν το βρίσκουν πάντα αυτοί που το κάνουν. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πράγματα, τα οποία δεν περιμέναμε να ζήσουμε, όπως η φασιστική κυβέρνηση στην Ουκρανία με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Παρακολουθήσαμε τη δράση των μυστικών υπηρεσιών μέσα σε αυτόν τον πόλεμο, ο οποίος ήταν στην ουσία ένας εμφύλιος πόλεμος. Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει αλλά όχι απαραίτητα προς το καλύτερο. Θέλει πάρα πολλή δουλειά.
Υπάρχει απειλή τζιχαντιστών στην Ευρώπη ή ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό;
Τα δημοσιεύματα αναφέρονται πολύ συγκεκριμένα σε αρκετά μεγάλους αριθμούς ευρωπαίων πολιτών που πηγαίνουν να πολεμήσουν στο πλευρό των τζιχαντιστών και μετά γυρνάνε στην Ευρώπη εκπαιδευμένοι. Το ίδιο συμβαίνει στη Σαουδική Αραβία και φυσικά στην Αμερική. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ISIS εξοπλίστηκε από τους Αμερικάνους για να πολεμηθεί τότε ο Άσαντ.
Πώς σχολιάζετε τα γεγονότα στη Φιλαδέλφεια και τις επιθέσεις που γίνονται από τους γνωστούς ‘’μπράβους’’ εναντίον πολιτών; Και ποιος ο  ρόλο της δημοσίευσης των 17 ονομάτων στην ιστοσελίδα της ΑΕΚ;
Να ξεκινήσω λέγοντας ότι είμαι ΑΕΚ (γέλια). Έχω εντυπωσιαστεί πραγματικά, καθώς ως περιφερειακή σύμβουλος Αττικής, παρακολουθώ από πάρα πολύ κοντά την υπόθεση. Εκπλήσσομαι με το γεγονός ότι άνθρωποι σκεπτόμενοι, αριστεροί ή οτιδήποτε, όταν πρόκειται για την ομάδα τους χάνουν οποιοδήποτε κριτήριο. Αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Φιλαδέλφεια είναι απαράδεκτο. Για ένα διάστημα ελπίζαμε ότι η ORIGINAL δε θα πάρει τη θέση που πήρε, γιατί κουβαλάει μια διαφορετική ιστορία πίσω της.
Είναι τρομακτικό το γεγονός ότι ένας επιχειρηματίας, φίλος του Πρωθυπουργού τα έχει βρει όλα έτοιμα. Ένα ολόκληρο κράτος δουλεύει για αυτόν. Αγόρασε τον ΟΠΑΠ σχεδόν τσάμπα. Είναι μέσα σε όλες τις μπίζνες και τις αποκρατικοποιήσεις κι έχει κατηγορηθεί για λαθρεμπόριο, αδίκημα το οποίο τελικά παραγράφηκε. Πρόσφατα μάθαμε από τις εφημερίδες του εξωτερικού και για τα «κατορθώματα» του πλοίου του στη Λιβύη με θύματα δύο ναυτικούς. Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, ο οποίος από το 1997 όποιον άνθρωπο μπαίνει εμπόδιο στα σχέδιά του τον απειλεί προσωπικά, εκτός από το κράτος που έχει στη διάθεσή του, θέλει να έχει κι έναν παρακρατικό μηχανισμό, που τον στήνει υποσχόμενος γήπεδο της ΑΕΚ. Η υπόθεση είναι πιο σοβαρή από όσο φαίνεται. Ο Μελισσανίδης δε θέλει να φτιάξει γήπεδο της ΑΕΚ αλλά να πάρει 6 στρέμματα από το Άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας, και 20 στρέμματα ακόμη, και να φτιάξει πολυκαταστήματα αλλάζοντας τη μορφή της περιοχής.
Για αυτό το λόγο ψηφίστηκε το καλοκαίρι ένα ρυθμιστικό σχέδιο, που λέγεται Ρυθμιστικό Αθήνας-Αττικής 2020, το οποίο ενώ είναι σε πολλά θέματα γενικόλογο -ανοίγοντας πάντα το δρόμο στην πώληση πολλών περιοχών της Αττικής στο κεφάλαιο– στην περίπτωση της Φιλαδέλφειας αφιερώνει τη μισή αιτιολογική έκθεση για τη μορφή που θα πάρει η περιοχή! Επίσης, δεσμεύεται για το ποιος θα χτίσει το γήπεδο, δηλαδή η ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ 1924 Α.Ε. κι όχι η Ερασιτεχνική ΑΕΚ. Είναι τόσο συγκεκριμένο, τόσο φωτογραφικό και το έκανε η κυβέρνηση Σαμαρά για να προμοτάρει το επιχειρηματικό σχέδιο του Μελισσανίδη, το οποίο ως προμετωπίδα έχει το γήπεδο της ΑΕΚ «Αγιά Σοφιά». Για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου ήθελε στο πλάι του κι έναν ιδιωτικό στρατό.
Αυτό εμείς το έχουμε καταγγείλει και το έχουμε γράψει έτσι ακριβώς. Πρόκειται για έναν ιδιωτικό στρατό ο ποίος ηθελημένα ή αθέλητα δεν υπερασπίζεται τα συμφέροντα της ομάδας του αλλά ενός μεγαλοεπιχειρηματία. Αυτό που στήθηκε λοιπόν στη Φιλαδέλφεια είναι ένας ωμός εκβιασμός και συνάμα ένας ξεκάθαρος πολιτικός εκβιασμός απέναντι στο κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, στον οποίο μάλιστα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τρόπον τινά υπέκυψε, βάσει των δηλώσεών του. Το να βγαίνει και να λέει ότι θα τους καθίσει όλους στο ίδιο τραπέζι και να κρατάει ίσες αποστάσεις απέναντι σε αυτούς που έδειραν πέντε δημοτικούς συμβούλους του ΣΥΡΙΖΑ, που έδειραν τον αγωνιστή Μανώλη Καμπούρη, υποψήφιο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, είναι απαράδεκτο. Του την έστησαν και τον έδειραν.
Έχουμε όμως πολύ «ξερά» κεφάλια στην ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α και στην Αντικαπιταλιστική Ανατροπή και δε μας φοβίζουν τέτοιες πρακτικές. Αυτό που μας απασχολεί είναι το γιατί ένα κόμμα που πηγαίνει για κυβέρνηση φοβάται να τοποθετηθεί πάνω σε τέτοια πράγματα. Ο κόσμος της Φιλαδέλφειας και η Δημοτική Αρχή είναι ξεκάθαροι στο να γίνει το γήπεδο στο οικόπεδο που ήταν και πριν και να μην κοπεί ούτε ένα δέντρο. Το άλσος πρέπει να μείνει ανέπαφο.
Τα είκοσι εκατομμύρια από τον προϋπολογισμό της Περιφέρειας θα δοθούν τελικά;
Αυτό είναι άλλο ένα ζήτημα. Η Περιφέρεια Αττικής, δυστυχώς, ενώ συνέβαιναν όλα αυτά, έβαλε κανονικότατα τα είκοσι εκατομμύρια στον προϋπολογισμό για το γήπεδο της ΑΕΚ. Είπε μεν ότι δεν τα ονοματίζει, δηλαδή ότι δεν είναι του Μελισσανίδη, αλλά από το στιγμή που έτσι ορίζει το Ρυθμιστικό το οποίο, όπως είπαμε πριν, είναι πλέον νόμος, καταλαβαίνουμε όλοι τη συνέχεια.
Θεωρείτε κρίσιμες τις παρούσες εκλογές;
Νομίζω ότι αυτό που φαίνεται σε αυτές τις εκλογές είναι η σπαίλα του πολιτικού συστήματος. Δεν υπάρχουν πια ιδεολογικές διαφορές. Όχι ότι υπήρχαν πριν, αλλά τώρα είναι πλέον ολοφάνερο. Οι μεταγραφές των βουλευτών ομοιάζουν με εκείνες των ποδοσφαιριστών: πάνηε όπου τους δώσουν τα περισσότερα! Με αυτή την έννοια ναι, είναι κρίσιμο να καταψηφιστούν όλες οι δυνάμεις του μνημονιακού τόξου και τα παραφερνάλια. Το απίστευτο είναι ότι εμφανίζονται ως κάτι «νέο» κόμματα όπως το ΠΟΤΑΜΙ του Μπόμπολα και των συν αυτώ ή το κόμμα του Γεωργίου Παπανδρέου με υποψήφιο τον Ανδρέα Γεωργίου Παπανδρέου στην Πάτρα! Παρουσιάζονται ως κομιστές του νέου αυτοί οι άνθρωποι! Σε κάνει να αναρωτιέσαι τελικά αν αντί αστικής δημοκρατίας, έχουμε βασιλευομένη. Είναι κρίσιμες λοιπόν οι εκλογές για να μαυριστεί όλο αυτό το σάπιο σύστημα.
Κρισιμότερη όμως θα είναι η επόμενη μέρα. Αυτό που με φοβίζει είναι ότι τώρα, σε αντίθεση με το 2012, ο κόσμος που πηγαίνει να ψηφίσει την Αριστερά δεν το κάνει με ελπίδα, αλλά από απελπισία. Σε αυτό η συμβολή του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεγάλη, αφού δεν θέλησε αυτά τα δύο χρόνια να μετασχηματίσει τίποτα ουσιαστικά. Θέλησε να μετασχηματιστεί ο ίδιος για να σχηματίσει κυβέρνηση. Το βλέπεις καθαρά ότι υπάρχουν άνθρωποι που θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ απλώς για «να φύγουν οι άλλοι». Αυτό θα είναι και το πρόβλημα της επόμενης μέρας.
Υπάρχει επίσης κι εκείνο το κομμάτι του κόσμου που θεωρεί τον εαυτό του τόσο αποκλεισμένο που θα απέχει. Μην ξεχνάμε επίσης και τους αποκλεισμένους από το ίδιο το πολιτικό σύστημα, τους 18άρηδες που ζουν εδώ και δεν τους δόθηκε το δικαίωμα ψήφου και νέους που έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό. Δεν είμαι αναρχική, αλλά πιστεύω στ’ αλήθεια ότι αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες. Όμως, μέσω των εκλογών μπορείς να στείλεις ένα ηχηρό πολιτικό μήνυμα -και πρέπει σε αυτές τις εκλογές να είναι υπέρ της συγκρουσιακής αριστεράς αυτό το μήνυμα. Θα ήθελα να πάρει ένα 3% η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α κι έτσι ο κόσμος να απαντήσει στους εκβιασμούς της όποιας Μέρκελ.
Να δείξουμε ότι μπορούμε. Μπορούμε να βγούμε από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, μπορούμε να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες, που ούτως ή άλλως έχουμε πληρώσει, μπορούμε να εθνικοποιήσουμε τις μεγάλες επιχειρήσεις και να τις λειτουργήσουν οι εργαζόμενοι. Μπορούμε να ξεπεράσουμε το σαθρό πολιτικό σύστημα που δεν είναι απλώς κομμάτι του προβλήματος αλλά υπηρέτης αυτής της καταστροφικής πολιτικής -και μάλιστα με το αζημίωτο. Δεν ξέρω αν μια προεκλογική εκστρατεία των 15 ημερών δίνει τη δυνατότητα να βγει προς τα έξω αυτός ο πολιτικός λόγος και να ζυμωθεί με τον κόσμο – γιατί αφορά πάρα πολύ κόσμο. Για αυτό και φρόντισαν να ορίσουν την κοντινότερη δυνατή ημερομηνία.
Ποιες συμμαχίες μπορούν να γίνουν και είναι αποδεκτές σε συνδικαλιστικό επίπεδο;
Όλες οι συμμαχίες με τον κόσμο, ο οποίος πλήττεται από αυτή την πολιτική. Σε συνδικαλιστικό αλλά και σε πολιτικό επίπεδο. Δεν είναι απλώς επιτρεπτές, αλλά αναγκαίες. Εκεί που δεν μπορεί να γίνει καμία συμμαχία είναι με την γραφειοκρατία του συνδικαλισμού, η οποία θέλει να αναπαραχθεί έχοντας ως προμετωπίδα τον κόσμο, ενώ στην πραγματικότητα διαπραγματεύεται υπέρ του εαυτού της. Αυτό δεν έπαψε να υπάρχει ούτε μέσα στην κρίση, δυστυχώς.
Δεν μπορεί επίσης να γίνει καμία συμμαχία, με κυβερνητικούς συνδικαλιστές ανεξαρτήτως κόμματος. Κι ελπίζω να μην το ζήσουμε αυτό με τους συνδικαλιστές του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρώ ότι η Αριστερά, οι θέσεις που έχει και πρέπει να διαφυλάττει σε όλες τις εκφάνσεις της και ειδικά στο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι θέσεις αρχής και δεν τις έχει απλώς για να κάνει αντιπολίτευση στην εκάστοτε κυβέρνηση. Με κυβερνητικούς λοιπόν και εργοδοτικούς συνδικαλιστές δεν γίνονται συμμαχίες, όποια κι αν είναι η κυβέρνηση. Ο συνδικαλιστής εκπροσωπεί τον εργαζόμενο, δεν τον «πρακτορεύει».
Η συνδικαλιστική οργάνωση είναι όργανο της τάξης για τον εαυτό της, τρόπος επιβολής των δικών της αιτημάτων. Αυτό που πράγματι πρέπει να γίνει είναι μια αναζωογόνηση των σωματείων ειδικά μετά τις εκλογές, να βγουν μπροστά και να διεκδικήσουν, να μην περιμένουν νομοθετικές παρεμβάσεις αλλά να τις επιβάλλουν. Πρέπει για παράδειγμα οι πρώην εργαζόμενοι της ΕΡΤ να πάνε μαζί με το κίνημα συμπαράστασης και να μπουν στην ΕΡΤ και μετά να επιβάλλουν τη νομοθετική ρύθμιση. Το ίδιο και οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας, να πάνε και να απαιτήσουν από το Μάνεση να κάτσει μαζί τους σε ένα τραπέζι και να εξηγήσει γιατί έκλεισε σχεδόν τη ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ, ενώ άνοιξε άλλες επιχειρήσεις και βγάζει υπερκέρδη. Έπειτα να επιμείνουν στην επαναπρόσληψή τους, αφού απολύθηκαν παράνομα. Το ίδιο και οι καθαρίστριες του Υπουργείου Οικονομικών. Όλα αυτά έπρεπε να γίνονται και τώρα αλλά υπάρχει μια λογική εκλογικής αναμονής. Αν το λαϊκό κίνημα δεν πρωτοστατήσει, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να φέρει την αλλαγή.
Πιστεύετε ότι θα τονωθεί το λαϊκό κίνημα με μια αριστερή κυβέρνηση;
Εγώ δεν τη λέω a priori αριστερή κυβέρνηση. Αυτό μένει να αποδειχτεί. Ήδη πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ με πολλές θέσεις του δείχνει, δυστυχώς, προς την αντίθετη κατεύθυνση. Δεν ξέρω λοιπόν αν θα ενταθεί το κίνημα, αλλά σίγουρα θα τελειώσει αυτή η εκλογική αναμονή, την οποία και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιέργησε. Υπάρχει βέβαια από την άλλη και μια αναγκαστική κόπωση του κινήματος. Δεν αντιμετωπίσαμε κι εύκολα πράγματα. Φάγαμε ξύλο, δακρυγόνα, κάποιοι συνελήφθησαν άνευ λόγου και είναι υπόδικοι. Στις Σκουριές τους πάνε για εγκληματική οργάνωση. Η καταστολή ήταν απίστευτη, δεν ήταν ότι έκατσε σπίτι από μόνος του ο κόσμος.
Μετά την εκλογική αναμέτρηση μπαίνουμε σε μια νέα κατάσταση. Το εργατικό κίνημα πρέπει να βγει μπροστά και να διεκδικήσει όσα του έκλεβαν τόσα χρόνια. Εμείς της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είμαστε στο δρόμο. Δεν υπήρξε κίνημα που να μην παραβρεθήκαμε. Θα είμαστε στο δρόμο και την επόμενη μέρα.
Στις 20 Γενάρη λέτε να έχουμε ανακοίνωση για τον τάφο της Αμφίπολης;
Όσον αφορά στο συγκερκιμένο θέμα, έχουμε φτάσει στο ύψιστο σημείο της κατάπτωσης. Ελπίζω ότι δε θα τολμήσουν να το κάνουν αυτό. Μπορώ να σας πω πάντως προκαταβολικά τι θα ανακοινώσουν. Εξηγούμαι: δεν ξέρω τι θα πει η επιστημονική ομάδα. Ξέρω όμως τι θα προσπαθήσει να πει η πολιτική ηγεσία και η επικοινωνιακή σύμβουλος τάφου. Θα πουν ότι τα οστά ανήκουν σε γυναίκα μεγάλης ηλικίας, για να στρέψουν μέσω αυτού την προσοχή στο Μ. Αλέξανδρο, λέγοντας ότι είναι η μητέρα του Ολυμπιάδα και ότι έφτιαξε τον τάφο για να μεταφέρει τη σορό του γιου της από την Αλεξάνδρεια αλλά δεν τα κατάφερε κι όταν πέθανε, τάφηκε εκεί η ίδια. Θα προσπαθηθεί πάλι μια σύνδεση του Αντώνη Σαμαρά με το Μ.Αλέξανδρο οπωσδήποτε. Το εύρημα από μόνο του έχει τεράστια αξία αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους από αυτούς που γράφτηκαν και διοχετεύθηκαν στον τύπο.
Ποια η γνώμη σας για τον Αλέξη Τσίπρα;
Τον Αλέξη Τσίπρα τον γνωρίζω από το 1992-1993. Ήμαστε μαζί στο πανεπιστήμιο με ένα έτος διαφορά. Οπότε η ερώτηση είναι εντελώς προσωπική. Έχουμε βαδίσει μαζί στους ίδιους δρόμους, δε νομίζω όμως ότι το ζήτημα σε ένα κόμμα -και μάλιστα σε ένα κόμμα που ετοιμάζεται να γίνει κυβέρνηση- είναι ατομικό. Υπό αυτή την έννοια, άλλο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ κι άλλο ο Αλέξης Τσίπρας και δεν έχει νόημα ποια είναι η γνώμη μου για ένα πρόσωπο.
Υπάρχει ενδεχόμενο εκλογικής συνεργασίας αν η ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α μπει στη βουλή;
Εμείς είμαστε σαφείς σε αυτό: κρίνουμε κάθε κυβέρνηση και κάθε πρόταση που μας γίνεται με βάση το πρόγραμμά της. Σε σχέση λοιπόν με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, δε θεωρούμε ότι μπορούν να γίνουν πράξη οι φιλολαϊκές πολιτικές που ευαγγελίζεται, εντός της ευρωζώνης και του ευρώ. Θεωρούμε ότι η έξοδος του εργατικού λαού απαιτεί σύγκρουσή και ρήξη του με αυτά. Έξοδος από την ευρωζώνη λοιπόν, κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων με διαγραφή του χρέους. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μονομερώς. Προς το παρόν το μόνο που γίνεται μονομερώς είναι η αύξηση του χρέους. Υπάρχει ένα χρέος το οποίο δεν αποπληρώνουμε ποτέ κι έχει ό,τι επιτόκια τους κατέβουν στο κεφάλι. Αν πάρεις τον προϋπολογισμό του δημοσίου και βγάλεις όσα δίνουμε για τους τόκους, θα έχεις λεφτά για τα νοσοκομεία, τα σχολεία, τους μισθούς και τις συντάξεις αλλά και για να κάνεις μια πολιτική ενάντια στην ανεργία.
Λέμε ότι πρέπει να εθνικοποιηθούν οι τράπεζες και αυτό δεν είναι κανένα τρελό αίτημα. Το χρήμα που έχουμε δώσει στους τραπεζίτες για την υποτιθέμενη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, αν το είχαμε εγώ κι εσείς θα τις αγοράζαμε όλες από την αρχή. Αντ’ αυτού τις πήραν πάλι αυτοί που τις είχαν. Είχε φτάσει η μετοχή 1,5 ευρώ, μέχρι κι η κόρη μου με το χαρτζιλίκι της μπορούσε να αγοράσει, αν την άφηναν. Αν δεν εθνικοποιήσεις τις τράπεζες δεν διαγράφονται τα χρέη των νοικοκυριών που δεν μπορούν να πληρώσουν. Δεν είναι μόνο το δημόσιο χρέος αλλά και το ιδιωτικό. Ο κόσμος έχει πληρώσει ένα δάνειο 3 φορές κι ακόμη το χρωστάει με κίνδυνο να του πάρουν το σπίτι.
Η μονομερής διαγραφή του χρέους δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Έχει γίνει πολλές φορές στην ιστορία. Το έκανε στο παρελθόν ο Ισημερινός αλλά ακόμη και η ίδια η Γερμανία. Διέγραψαν τα χρέη τους. Ούτως ή άλλως στο τέλος αυτό θα γίνει. Το παγκόσμιο χρέος είναι τέσσερις φορές το παγκόσμιο ΑΕΠ. Χρήματα δεν υπάρχουν, είναι «αέρας». Τα πραγματικά χρήματα είναι αυτά που παράγουμε εμείς οι ίδιοι, τα οποία όμως οι καπιταλιστές καρπώνονται και βάζουν στην Ελβετία και σε άλλους φορολογικούς παραδείσους. Τι θα γίνει με όλα αυτά; Σε μια κυβέρνηση που θα εφάρμοζε μια πολιτική κόντρα στους τραπεζίτες και τους δανειστές θα δίναμε ψήφο ανοχής.
Ένα άλλο θέμα πολύ σοβαρό είναι η τιμωρία του πολιτικού προσωπικού που μας έφτασε εδώ. Όχι με την έννοια της συλλογικής ευθύνης. Ποιοι έφταιξαν, γιατί έγιναν όλα αυτά και ποιοι κέρδισαν. Αυτό είναι και βασικό αίτημα του κόσμου. Είμαι ανήσυχη γιατί βλέπω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πίσω σε βασικά αιτήματα όπως για παράδειγμα η εκκαθάριση της αστυνομίας, η κατάργηση ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ και η καταγγελία και τιμωρία όλων των περιστατικών αστυνομικής βίας, τα οποία είναι πολύ συγκεκριμένα και γνωστά. Δεν τα βάζει ούτε με το δικαστικό σώμα, όπου πρέπει επίσης να γίνει μια διερεύνηση, γιατί υπάρχει ακροδεξιό κύκλωμα –πώς νομίζετε ότι έγιναν οι αναβολές δικών μελών της Χρυσής Αυγής και οι αθωωτικές αποφάσεις;
Σε όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να κάνει πίσω και θα μας βρει απέναντι, αν ακολουθήσει τη στροφή που μοιάζει να παίρνει. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει «ψηφίστε με» για να βγάλει αυτοδυναμία και να μην αναγκαστεί να συνεργαστεί με αστικά κόμματα, αλλά εγώ δεν καταλαβαίνω γιατί αποφάσισε ήδη να «συγκυβερνήσει» με μνημονιακούς όπως π.χ με την Τζάκρη, βάζοντας τη στα ψηφοδέλτιά του. Μην ξεχνάμε ότι η Θεοδώρα Τζάκρη διετέλεσε υπουργός, υπέγραψε μνημόνια και ήταν αυτή που έστελνε τα ΜΑΤ στην Κερατέα για να καταστείλουν τον αγώνα του κόσμου.
Γιατί να ψηφίσει κάποιος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α στις εκλογές;
Καταρχάς στις εκλογές κατεβαίνουμε με τη Μετωπική Αριστερή Συμπόρευση, ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΜΑΡΣ. Απευθυνθήκαμε σε όλο το χώρο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, της -όπως λέμε- «αριστεράς εκτός των τειχών». Σε αυτό το σχέδιο ανταποκρίθηκαν δυνάμεις όπως το Σχέδιο Β’, η Παρέμβαση και άλλοι ανεξάρτητοι αγωνιστές και αγωνίστριες. Η ενίσχυση αυτής της αντισυστημικής και αντικαπιταλιστικής συμπόρευσης θα δώσει ένα ηχηρό μήνυμα απέναντι στο μνημονιακό τόξο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι το μνημονιακό μπλοκ θα ζητήσει να κρατήσει τα κεκτημένα του έστω κι εκβιαστικά με συμμάχους τα ΜΜΕ, την Αστυνομία, τους ακροδεξιούς. Εμείς θα πρέπει να είμαστε δυνατοί, ως αντίβαρο όλων αυτών. Να νικήσουμε το φόβο που παράγεται από την ανυπαρξία εναλλακτικής.
Δεν μπορεί να φοβόμαστε για το τι θα γίνει αν ένας μεγαλοεπιχειρηματίας πάρει την επιχείρησή του και φύγει. Ας φύγει! Οι εργαζόμενοι μπορούν να πάρουν την επιχείρηση στα χέρια τους, όπως έγινε στη ΒΙΟΜΕ. Μπορούμε χωρίς αφεντικά. Η ERTOPEN επίσης απέδειξε ότι μπορεί να υπάρξει αληθινή δημόσια τηλεόραση. Και μάλιστα είναι η ΕΡΤ που πάντα θέλαμε, ανοιχτή στους αγώνες και τα κινήματα. Στον τραπεζίτη επίσης πρέπει να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ. Πήρε μια τράπεζα, τη χρεοκόπησε, καιρός είναι να τα παρατήσει και να κάνει μια τίμια δουλειά. Ας ανοίξει ένα περίπτερο. Πρέπει να ξανανοίξουν τα σχολεία και τα νοσοκομεία και πρέπει να γκρεμιστεί ο φράχτης του Έβρου. Να ψηφίσει λοιπόν ο κόσμος ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α- ΜΑ.Ρ.Σ για να διεκδικήσει την ανακούφισή του.

Δεν υπάρχουν σχόλια: