Στούς δρόμους θα κριθεί το δίκιο

Στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο
στους δρόμους θα πνιγεί ο σατράπης
κι απ’ την σκλαβιά θε να φυτρώσει
το νέο βλαστάρι της αγάπης.

Στους δρόμους, στους δρόμους και πάντα μαζί σας
αδέλφια που πέσατε απ’ άδικο βόλι
μαζί σας στο θάνατο, μαζί σας στη νικη
μαζί σας σκορπάνε της γης την ασβόλη
Μπουντρούμια, κάτεργα, εξορίες,
στρατόπεδα ματοβαμμένα
χιλιάδες μας κρατούν αδέλφια
απ το πλευρό μας αρπαγμένα
Στους δρόμους, στους δρόμους μανάδες γυναίκες
πικρές αδελφούλες με μαύρα μαντηλια
ποτάμι η οργή τους θολό φουσκωμένο,
κατάρα δονεί τ’ άχρωμα τους τα χείλια.
Φλογάτος κρίνος έχει ανθίσει
πληγή ανοιχτή όλη η Ελλάδα
του μαρτυρίου της καίει και λιώνει
χεριών καμμένων η λαμπάδα.
Στους δρόμους, στους δρόμους που βάφτηκαν μ’ αίμα
στο σπίτι που κλείστη στα μαύρα ντυμένο
στη μάνα τ’ αντάρτη και δίνω και δίνω
κοντά μ’ απαγγιάζει παιδί πεινασμένο.
Ψηλα τα στήθια σας αδέρφια
ψηλά οι γροθιές σας, σφιχτά οι γραμμές μας
της Εθνικής Αλληλεγγύης
αμέτρητες οι φάλαγγες μας.
Στους δρόμους, στους δρόμους που βάφτηκαν μ’ αίμα
της νέας ζωής ανατέλλει η αλήθεια
του κόσμου θεμέλιο αγάπη και γέλιο
φουσκώνουν πλατιά πανανθρώπινα στήθια.