Πριν κάποιες ημέρες, αποφάσισα να ακολουθήσω λίγα από τα χνάρια του Πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ, Άρη Βελουχιώτη. Διαβάζοντας το άρθρο του Οικοδόμου, μαζί με αγαπημένη παρέα, ξεκινήσαμε από την Αθήνα με σκοπό να επισκεφτούμε τα βουνά της Άρτας, τα Τρίκαλα και την Λαμία. Εκεί, ο μεγαλύτερος λαϊκός ήρωας που γέννησε αυτή η χώρα, έδωσε ένα τέλος οριστικό και αμετάκλητο ”που ουδείς δικαιούται να κρίνει, να εξάρει ή να καταδικάσει”.
Το τέλος ενός θρύλου που εδώ και 71 χρόνια παραμένει ασύλληπτος.
Φτάνουμε στη Μεσούντα, που βρίσκεται και παίρνουμε τον δρόμο προς τον Αχελώο. Αφήνουμε το αμάξι στα αριστερά του δρόμου και μπροστά μας ξεκινά το μονοπάτι που οδηγεί στο φαράγγι του Φάγκου, εκεί όπου στις 15 Ιουνίου του 1945 ο Πρωτοκαπετάνιος του ΕΛΑΣ, Άρης Βελουχιώτης, αυτοκτονεί με μία σφαίρα πίσω από το δεξί αυτί.
Στη χαράδρα κυκλωμένος δυτικά από ομάδες εθνοφυλακής που είχαν σταλεί να τον συλλάβουν, με επικεφαλής τον οπλαρχηγό Βόιδαρο, και ανατολικά από τμήμα του Ελληνικού στρατού με επικεφαλής τον υπολοχαγό Μουρελάτο, ο Άρης αυτοκτονεί και ο πιστός του υπασπιστής Τζαβέλας (Γιάννης Αγγελέτος) απασφαλίζει μια χειροβομβίδα και αγκαλιάζει τον Καπετάνιο. Η έκρηξη της χειροβομβίδας συγκλονίζει τη χαράδρα και οι διώκτες του περιμένουν το ξημέρωμα προκειμένου να πλησιάσουν στο σημείο. Τα πτώματα φέρεται να αναγνώρισε ο Καπετάν Δράκος (Σωτήρης Δράκος), ο οποίος είχε προηγουμένως συλληφθεί στη μάχη με τους παρακρατικούς.
Ο Βελουχιώτης και ο Τζαβέλας αποκεφαλίζονται κάτω από ιαχές θριάμβου των διωκτών του, τα άκρα τους διαμελίζονται και τα σώματα αφήνονται βορά στα άγρια ζώα του δάσους.
«Αυτό το σώμα δημιουργημένο μες στη φωτιά του αγώνα μας μεταφέρει σε παλιές εποχές, σε έθιμα αρχαία, στον Αλέξανδρο με τους επίλεκτούς του, στον Δαρείο με τους Αθανάτους. Ο Άρης προσέχει ως ένας ηγούμενος του καλογέρους. Για όποιον έχει ιδέα καλογερικής, έμοιαζαν κάπως με κοινοβίτες. Είχαν αυτοδιοίκηση, κάναν συνελεύσεις».
Επιστρέφουμε στη Μεσούντα και στον προαύλιο χώρο της εκκλησίας του Αγίου Νικολάου συναντάμε ένα λιτό μνημείο που τοποθέτησε το ΚΚΕ προς τιμήν του Καπετάνιου. Την ίδια μέρα του θανάτου του Άρη, η εφημερίδα Ριζοσπάστης δημοσίευσε την απόφαση της Κ.Ε. του ΚΚΕ για τη διαγραφή του από το Κόμμα.
Στις 16 Ιουλίου του 2011, κατά την πανελλαδική συνδιάσκεψη, το ΚΚΕ αποφασίζει να αποκαταστήσει πολιτικά τον Βελουχιώτη αλλά όχι κομματικά.
«Αν ζήσει κανένας σας να θυμάται τα λόγια αυτά. Οι Εγγλέζοι θα σας σφάξουν όλους σαν αρνιά, εγώ στα χέρια τους δε θα πέσω, γιατί τα βουνά με ξέρουν. Με την πέτρα προσκέφαλο, την ψείρα συντροφιά, την κάπα σκέπασμα δε θα με ιδούνε ζωντανό στα χέρια τους. Αυτό θέλω να το θυμάστε αν κανένας σας ζήσει».
Η συνέχεια του άρθρου εδώ:Ήταν ο Άρης Βελουχιώτης…
ΠΗΓΗ:Νόστιμον ήμαρ — Σου γυρίζει το μάτι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου