Βενεζουέλα, τίποτα δεν θα μείνει στη μέση, (του Αλέκου Αναγνωστάκη)

Η ολοκλήρωση των εκλογών της περασμένης Κυριακής της 30^ης  Ιουλίου 2017 για την Εθνική Συντακτική Συνέλευση στη Βενεζουέλα είναι μια στιγμή στην οξυνόμενη ταξική διαπάλη στη χώρα της ελπίδας, της περίσκεψης και των εντεινόμενων κινδύνων.

 

Στις εκλογές, οι οποίες σαμποταρίστηκαν από την αντιπολίτευση ακόμη και  με τον εμπρησμό  εκλογικών μηχανημάτων (γύρω στα 200) ή το αυθαίρετο κλείσιμο εκλογικών κέντρων σε πλούσιες συνοικίες, ο λαός έφτασε στα εκλογικά κέντρα προσπαθώντας να αποφύγει τη βία, διασχίζοντας ακόμα και ποτάμια για να ασκήσει το δικαίωμά του.

 

Ωστόσο οι βίαιες συγκρούσεις ήταν στην ημερησία διάταξη. Οι Αρχές ανακοίνωσαν ότι 10 άνθρωποι σκοτώθηκαν μόνο την ημέρα της ψηφοφορίας κατά τις συγκρούσεις ανάμεσα τόσο στους διαδηλωτές, όσο και μεταξύ της αντιπολίτευσης και τις δυνάμεις ασφαλείας, ενώ από τις αρχές του Απριλίου περισσότεροι από 140 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους στην οξυνόμενη διαπάλη που διεξάγεται.

 

Αξιοσημείωτο είναι πως παρά την αποχή της αντιπολίτευσης η συμμετοχή του κόσμου στην εκλογική διαδικασία άγγιξε το 41,5% και έφτασε τις 8.089.320 ψήφους. Οι 8.089.000 ψήφοι σε καθεστώς πόλωσης είναι  ψήφοι καθαρής υποστήριξης του Μαδούρο. Αν σκεφτούμε πως στις εκλογές του Απριλίου 2013, με ποσοστό συμμετοχής το 79,83%, το προβάδισμα στο Νικολάς Μαδούρο δόθηκε με 7.505.338 ψήφους έναντι 7.270.403 ψήφων υπέρ του υποψήφιου της αντιπολίτευσης, Ενρίκε Καπρίλες τότε το αποτέλεσμα της μάχης που δόθηκε με  τη συσπείρωση 8.089.320  Βενεζουελάνων, εφτακοσίων χιλιάδων περισσότερους από το 2013, δείχνει πως η μπολιβαριανή επανάσταση στη Βενεζουέλα αντέχει.

 

Πολύ περισσότερο μάλιστα αν σε αυτό το δεδομένο προστεθεί το γεγονός πως το 2015, μετά από δύο χρόνια οικονομικής, πολιτικής και μιντιακής επίθεσης εναντίον της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης του Νικολάς Μαδούρο,  στις κοινοβουλευτικές εκλογές του Δεκεμβρίου ο συνασπισμός MUD  ενισχύθηκε κατά 500000 ψήφους σε σχέση με το 2013 (τότε, το 2013 πήρε 7.726.066 ψήφους).

Αυτή η διαρκής ενίσχυση των Τσαβιστών αποτελεί στοιχείο αισιοδοξίας και δύναμης.

Ο Πρόεδρος Νικολάς Μαδούρο σημείωσε ότι «ο λαός απέδειξε πως όταν μας πιέζει η ολιγαρχία, τότε είναι που δείχνει την αξία που έχει το αίμα που τρέχει στις φλέβες μας, το αίμα των απελευθερωτών μας».

«Πρόκειται για μια ιστορική ημέρα, αναφέρει σε ανακοίνωση της η πρεσβεία της Βενεζουέλας στην Ελλάδα, που τα διεθνή μέσα, οργανώσεις και κυβερνήσεις της δεξιάς θα προσπαθήσουν να απονομιμοποιήσουν... Έγινε φανερό πως η Βενεζουέλα θέλει ειρήνη και πως παρά τις 100 ημέρες βίας, το σχέδιο για τη χώρα που προτάθηκε από την Κυβέρνηση έχει τη στήριξη ενός πλειοψηφικού τμήματος της χώρας» συνεχίζει η ανακοίνωση.

Στις εξελίξεις που κλείνουν ένα πρώτο κύκλο οξύτατων αντιπαραθέσεων αξίζει να προστεθεί η Κυριακή  της 16ης Ιουλίου. Να θυμηθούμε πως μόλις πριν ένα μήνα το δεξιό αντιπολιτευτικό κόμμα MUD, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, έριξε όλο του το βάρος σε μια «συμβουλευτική διαδικασία» - οργάνωσε δημοψήφισμα- ελπίζοντας να αποδειχθεί ότι οι προσπάθειές του είχαν μεγάλη λαϊκή υποστήριξη η οποία θα οδηγούσε στην απομάκρυνση της μπολιβαριανής κυβέρνησης.

Τελικά όμως το τέχνασμα δεν έπιασε.

Η πραγματική έκπληξη ήταν η επίδειξη δύναμης του τσαβίστικου κινήματος. Τότε, ταυτόχρονα με τη συμβουλευτική διαδικασία της αντιπολίτευσης, οι εκλογικές Αρχές της Βενεζουέλας διεξήγαγαν μια προσομοίωση των εκλογών για τη Συντακτική Συνέλευση, της 30ής Ιουλίου, προκειμένου να δοκιμάσουν τη διαδικασία και να βοηθήσουν τους ψηφοφόρους να εξοικειωθούν με τις μηχανές ψηφοφορίας. Η προσομοίωση μετατράπηκε σε επίδειξη δύναμης των τσαβίστας -- μεγάλες ουρές σχηματίστηκαν από νωρίς το πρωί και σε ορισμένα μέρη η ψηφοφορία παρατάθηκε.

Το τελικό αποτέλεσμα της 16^ης Ιούλη των 7.186.170 ψήφων, όπως ανακοινώθηκε από την αντιπολίτευση, υπολήφθηκε όχι μόνο των προβλέψεων της περί 11 εκατομμυρίων ψήφων (Καπρίλες) ή ακόμη και 14 εκατομμυρίων ψήφων (Νεγκάλ Μοράλες, ηγέτης της Acción Democrática) αλλά και των ψήφων που έλαβε συνολικά η αντιπολίτευση στις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2015. Σε αντίθεση μάλιστα με όσα λέει ο Ενρίκε Καπρίλες, δεν θα ήταν επαρκές για να ανακληθεί ο Μαδούρο, ο οποίος έλαβε 7.587.579 ψήφους στις προεδρικές εκλογές του 2013, ακόμη κι αν παραβλέψει κανείς τη νόθευση των στοιχείων του αντιπολιτευτικού «δημοψηφίσματος».

Ωστόσο το κάλεσμα της αντιπολίτευσης προς τους οπαδούς της να μην συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία, προκειμένου να πλήξει το νόμιμο χαρακτήρα των εκλογών, αλλά και το ίδιο το δημοψήφισμα του Ιούλη βρήκαν μια όχι και τόσο ευκαταφρόνητη ανταπόκριση αφού σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογικές διαδικασίες του 13 και 15 συσπείρωσε ένα ποσοστό πάνω από  35% του συνολικού εκλογικού σώματος, παρουσιάζει αξιοσημείωτη αντοχή και σοβαρές τάσεις ενίσχυσης. Γεγονός που αποκαλύπτει την ανάγκη λήψης ειδικών και καθαρών, υπέρ του λαού και σε βάρος των ελίτ, πολιτικών και κοινωνικών μέτρων ώστε να αντιμετωπίζονται τα μεγάλα λαϊκά προβλήματα των ελλείψεων, της εξαφάνισης του λαϊκού εισοδήματος από τον πληθωρισμό της τάξης του 700%, που αξιοποιεί η αντιδραστική αντιπολίτευση.

Μετά το αποτέλεσμα τόσο η Ισπανία όσο και οι ΗΠΑ αλλά και η Ε.Ε. εξετάζουν ήδη την ιδέα επιβολής κυρώσεων που θα κλιμακώνονται όσο  θα προχωρά η Συντακτική Συνέλευση στη Βενεζουέλα. Ήδη οι ΗΠΑ  δια του  συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου Χ. Ρ. Μακμάστερ δήλωσαν πως:

«Ο Μαδούρο δεν αποτελεί απλώς κακό ηγέτη. Τώρα πια είναι και δικτάτορας», «οι πρόσφατες πράξεις που κατέληξαν στη κατάληψη της απόλυτης εξουσίας μέσω των ψεύτικων εκλογών της Συντακτικής Συνέλευσης αντιπροσωπεύουν πολύ σοβαρό πλήγμα στη δημοκρατία στο ημισφαίριό μας». Και ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών Στ. Μνούτσιν ανακοίνωσε το «πάγωμα όλων των περιουσιακών στοιχείων» του προέδρου της Βενεζουέλας εντός της δικαιοδοσίας των ΗΠΑ.

Ο δε εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής δήλωσε πως  "Η Ευρωπαϊκή Ένωση εκφράζει τις σοβαρές της αμφιβολίες σχετικά με το αν το αποτέλεσμα αυτής της ψηφοφορίας μπορεί να αναγνωρισθεί...Η Βενεζουέλα διαθέτει δημοκρατικά εκλεγμένους και νόμιμους θεσμούς, ο ρόλος των οποίων είναι να συνεργασθούν και να καταλήξουν στην μέσω διαπραγματεύσεων επίλυση της σημερινής κρίσης. Μία Συντακτική Συνέλευση, εκλεγμένη υπό αμφίβολες και συχνά βίαιες συνθήκες δεν μπορεί να αποτελεί μέρος της λύσης".

Δεν διευκρίνισε όμως εάν οι Βρυξέλλες εξετάζουν, όπως οι ΗΠΑ, το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων κατά του Καράκας.

Παρά τις οικονομικές δυσκολίες και την επί μήνες πολιτική βία της αντιπολίτευσης, οι οργανώσεις των τσαβίστας ξεκαθάρισαν επανειλημμένα ότι δεν θα τις πιάσουν στον ύπνο. Ότι βλέπουν τη Συντακτική Συνέλευση ως μια ευκαιρία για να ενισχύσουν τα κεκτημένα της μπολιβαριανής επανάστασης και να τη ριζοσπαστικοποιήσουν περισσότερο. Απομένει να δούμε εάν αυτές οι διαθέσεις θα υπερνικήσουν τα πιο συμβιβαστικά τμήματα του τσαβισμού και τις υποχωρήσεις στους «πατριώτες επιχειρηματίες».

Η επερχόμενη Συντακτική Συνέλευση μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία για να δοθεί σοβαρό πολιτικό πλήγμα στους συνωμότες του πραξικοπήματος και στους ιμπεριαλιστές που τους υποστηρίζουν. Η ευκαιρία της συντακτικής συνέλευσης αποκτά επομένως νόημα στο βαθμό που θα συνοδεύεται από πολιτικά και κοινωνικά μέτρα που θα στηρίζουν και θα στηρίζονται στον τελικό κριτή, τον αγωνιζόμενο λαό της Βενεζουέλας και τις πρωτοπορίες του.

Αυτή η προσέγγιση εναρμονίζεται με τη δυναμική των εξελίξεων από τη σκοπιά του σήμερα και του αύριο της εργατικής πολιτικής.

Σε αυτό τον αγώνα αυτό που μας πρέπει είναι η αποφασιστική καταδίκη των αμερικάνων ιμπεριαλιστών στην περιοχή και της ΕΕ και η αμέριστη συμπαράσταση στον αγώνα του λαού της Βενεζουέλας.

Έχοντας υπόψη πως τίποτα δεν θα μείνει τελικά στη μέση, ο αγώνας ή θα φτάσει στη μεγάλη αναμέτρηση με νου και σχέδιο ή θα χαθεί.

Και γι αυτό χρειάζονται, γόνιμες μετασχηματιστικές κριτικές και πάνω από όλα  θετικές πολιτικές προτάσεις και σχέδια. 

ΠΗΓΗ - Kommon