Λευτεριά στον ΕΡΚΑΝ- Κάτω ο φασισμός του Ερντογάν- Αλληλεγγύη στους αγωνιστές των λαών της Τουρκίας

Γράφει ο Στέφανος Πράσσος

Είναι κάποιες φορές στην πορεία του αγώνα, της ταξικής Πάλης και της ζωής γενικότερα που αισθάνεσαι ευτυχής γιατί διάλεξες αυτή την ιδεολογική, πολιτική, φιλοσοφική πλευρά (τη σωστή κατά τη γνώμη μου) που εμπεριέχει και τον προλεταριακό διεθνισμό. Και που ευτυχώς δεν  έχεις ουδεμία σχέση με την άλλη πλευρά, την αντίπερα όχθη, που είναι η εκμετάλλευση, η καταπίεση, ο φασισμός, ο ρατσισμός, ο σωβινισμός και ο Εθνικισμός που «απλώνετε σα χολέρα» και στις μέρες μας βρομίζοντας ψυχές και μυαλά.

 Με αφορμή την πρόσφατη σύλληψη του συντρόφου μας Ερκάν (Şerif Turunç), από το φασιστικό καθεστώς του Ερντογάν, όσοι τον γνωρίσαμε και βρεθήκαμε μαζί του στους κοινωνικούς αγώνες αισθανόμαστε πραγματικά υπερηφάνεια για αυτόν τον Τούρκο αγωνιστή που έδωσε όλη του τη ζωή για την υπεράσπιση των  ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων αλλά και όλων των πανανθρώπινων αξιών. Μπορούμε να δηλώσουμε με υπερηφάνεια: Ναι αυτός είναι συναγωνιστής, σύντροφος, αδερφός!

Αντίθετα αισθανόμαστε ντροπή και αηδία που είμαστε συμπατριώτες με κάτι αποβράσματα σαν τον Μιχαλολιάκο, τον Άδωνη, τον Φαήλο, τον Παπά τον Κασιδιάρη και πολλά ακόμα δίποδα αυτού του φυράματος που ντροπιάζουν όχι μόνο την Ελλάδα και τον πολιτισμό της αλλά και το ανθρώπινο είδος συνολικά.

Με τον Ερκαν γνωριστήκαμε πριν καμιά δεκαετία εδώ στην Κοζάνη, (έκτοτε συναντηθήκαμε πολλές φορές) όταν ήρθε με άλλους Τούρκους συντρόφους ως αντιπροσωπεία της «Επιτροπής Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν». Σκοπός της επίσκεψης ήταν να αναδείξουμε στην εργατική τάξη και στο λαό της Περιοχής μας τα προβλήματα που έχουν οι εργαζόμενοι στην Τουρκία, το φασιστικό καθεστώς που επικρατούσε και ειδικότερα την απεργία πείνας που ήταν τότε σε εξέλιξη από πολλούς αγωνιστές, στις φυλακές της Τουρκίας αλλά και έξω απ’ αυτές, με στόχο την κατάργηση των Λευκών Κελιών η κελιά τύπου F όπως ονομάζονταν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι σ αυτή την απεργία χάθηκαν 122 αγωνιστές, πρωτοπόροι εργάτες, τα καλύτερα στελέχη των επαναστατικών οργανώσεων στην Τουρκία.  

Στα πλαίσια αυτών των στόχων κάναμε περιοδεία στα ορυχεία και στα εργοστάσια της ΔΕΗ, στη Δυτική Μακεδονία, πραγματοποιήσαμε μαζικές συγκεντρώσεις όπου μίλησε ο Ερκαν, που ήξερε καλά τα Ελληνικά, δείξαμε βίντεο από τις απαράδεκτες συνθήκες των φυλακισμένων στην Τουρκία, κάναμε άπειρες συζητήσεις με εργαζόμενους δυναμώνοντας έτσι την αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους λαούς σε Τουρκία και Ελλάδα. Οι Τούρκοι σύντροφοι ενθουσιάστηκαν πραγματικά από την ανταπόκριση των εργαζομένων, την ταξική Αλληλεγγύη και τη διάθεση που έδειξαν να μάθουν για όλα όσα συμβαίνουν στη γειτονική Χώρα. Υπήρξαν και μερικοί (ελάχιστοι ευτυχώς) που προσπάθησαν να ξεράσουν το μίσος και το σωβινισμό αλλά απομονώθηκαν αμέσως από τους ίδιους τους εργάτες.   

Από όσα συζητήσαμε τότε και θυμάμαι ο Ερκάν (Şerif Turunç) είναι Τούρκος πολίτης Αραβικής καταγωγής. Ανήκει στην Αραβική μειονότητα, μια από τις εβδομήντα τόσες εθνικές μειονότητες που ζουν στην Τουρκία. Μια μικρή μειονότητα, όπως έλεγε ο ίδιος, που αριθμεί τρία εκατομμύρια κατοίκους.

Πρώτη φορά συνελήφθη, από το φασιστικό καθεστώς της Τουρκίας, σε ηλικία δεκαοχτώ χρονών γιατί ως φοιτητής τότε συμμετείχε σε μια διαδήλωση. Για αυτό του το «ατόπημα» κλείστηκε στα μπουντρούμια του καθεστώτος και σακάτεψε την υγεία του από τις άθλιες συνθήκες στις φυλακές και την απεργία πείνας. Έτρωγε ελάχιστα γιατί είχε χαλάσει το στομάχι του και δεν μπορούσε να φάει. Από αυτό το πρόβλημα πάσχουν οι περισσότεροι αγωνιστές που έχουν προβεί σε απεργία πείνας. Όταν βγήκε από τις φυλακές το έσκασε και ήρθε στην Ελλάδα όπου έμεινε δεκαπέντε χρόνια, δραστηριοποιήθηκε μέσα από  την «Επιτροπή Αλληλεγγύης» και συμμετείχε σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες της εργατικής τάξης και του λαού μας.

Ο Ερκάν συνελήφθη στις 22 Γενάρη στην τουρκική πόλη Tekirdağ (Ραιδεστός) και παρουσιάστηκε στα τουρκικά μέσα σαν "τρομοκράτης". Ο Ερκαν συνελήφθη τραυματισμένος όπως φαίνεται κι από τις φωτογραφίες που έδωσε το καθεστώς σε δημοσιότητα και υποβλήθηκε σε απάνθρωπα βασανιστήρια όπως καταγγέλλουν οι σύντροφοί του από την «Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν».  

Την ίδια μέρα έπεσε μαχόμενος ο Bilgehan Karpat, φοιτητής στο Πολυτεχνείο ODTÜ . Είχε  φυλακισθεί και στις ελληνικές φυλακές στην υπόθεση Γκύζη. Ήταν ένας αποφασισμένος αγωνιστής 28 χρονών που έλεγε «Δεν είμαι ένας ξεχωριστός άνθρωπος. Κάνω αυτό που πρέπει και είμαι εκεί που πρέπει.»

Ο Ερκάν είχε συλληφθεί ξανά τον Ιούνη του 2014 στην Ελλάδα με την κατηγορία της παροχής υποστήριξης στην δράση της οργάνωσης "Επαναστατικό Λαϊκό απελευθερωτικό Μέτωπο DHKP-C", αφού αυτή την  οργάνωση την έχει εντάξει το Τουρκικό καθεστώς αλλά και οι Αμερικάνοι στη λίστα των τρομοκρατικών οργανώσεων. Τότε ο Ερκάν  παρέμεινε στη φυλακή για κάποιους μήνες και αθωώθηκε ομόφωνα στο δικαστήριο αφού πρώτα είχε ξεσηκωθεί και ένα τεράστιο κύμα συμπαράστασης και αλληλεγγύης από κοινωνικές και πολιτικές οργανώσεις στη Χώρα μας.

Το τι θα επακολουθήσει στις Τουρκικές φυλακές δεν τολμάμε να το σκεφτούμε παρότι το γνωρίζουμε καλά από τους Τούρκους αλλά και από τους Έλληνες συντρόφους μας, που πέρασαν «του λιναριού τα πάθη» από τους «συμπατριώτες» μας βασανιστές, τους «συνέλληνες», ανθρωπόμορφα κτήνη, υπηρέτες του Συστήματος. 

Γι αυτό Χρειάζεται ο αγώνας και η Αλληλεγγύη όλων μας, για να απελευθερωθεί ο Ερκάν και όλοι οι σύντροφοι που κρατούνται άδικα στις φυλακές του απάνθρωπου, φασιστικού καθεστώτος του Ερντογάν. Για να έρθει ο καιρός που οι άνθρωποι σε όλους τους λαούς θα είναι ελεύθεροι και θα μπορούν να απολυόσουν όλα τα αγαθά της γης, της τεχνολογίας και της επιστήμης.

Κάτω ο ιμπεριαλισμός

Κάτω ο καπιταλισμός

Θάνατος στο φασισμό

Κοζάνη 29/1/2017