της Μαριάννας Τζιαντζή
Μέχρι τώρα η χριστιανική θρησκεία μας συμβούλευε να μη νοιαζόμαστε
για τις επίγειες καθημερινές απολαύσεις, αλλά για τη μέλλουσα ζωή, την
αιώνια. Όμως τώρα ο Αλέξης Τσίπρας σκύβει πάνω από τα πεζά, τα μικρά που
απασχολούν τον πολίτη και ιδρύει «για πρώτη φορά ένα ειδικό
χαρτοφυλάκιο για θέματα καθημερινότητας».
Μέχρι χθες κοιμόμασταν ήσυχοι, στηριγμένοι στις κυβερνητικές
διαβεβαιώσεις ότι η Ελλάδα κινείται σε τροχιά ανάκαμψης. Όμως τώρα θα
ξυπνάμε ήσυχοι, ξέροντας πως η καθημερινότητά μας βρίσκεται στα άξια
χέρια του Αλ. Φλαμπουράρη, ο οποίος, σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, «θα
επιφορτιστεί με το καθήκον της συγκέντρωσης παραπόνων και αιτημάτων των
πολιτών και θα αναλάβει να δημιουργήσει το μηχανισμό αλλά και τους
θεσμούς επίλυσής τους».
Κάθε φορά που ένα κόμμα θέλει να κάνει ένα ανέξοδο επικοινωνιακό
άνοιγμα καταφεύγει στην καραμέλα της αγίας «καθημερινότητας», την οποία
υποτίθεται ότι η εξουσία σέβεται και προστατεύει. Έτσι και τώρα ο
υπουργός Επικρατείας μεταμορφώνεται σε ένα μεγάλο «Κυτίον Παραπόνων».
Μεγάλο και κούφιο. Ίσως προσλάβει για άμισθους βοηθούς το τον Άι-Βασίλη,
τον άγιο Φανούριο.
Πώς ορίζεται, πώς περιγράφεται η καθημερινότητα; Υπάρχει η καθημερινή
καθαριότητα, το καθημερινό μαγείρεμα, οι καθημερινές μετακινήσεις αλλά
και οι καθημερινές μυλόπετρες: η ανεργία, οι εξευτελιστικοί μισθοί, οι
άγριοι φόροι, οι απλήρωτοι λογαριασμοί.
Ποιο είναι το αντίθετο της καθημερινότητας; Οι μεγάλοι στόχοι, οι
μεταρρυθμίσεις, η ίδια η αιωνιότητα; Η ζωή μας δεν εξευτελίζεται μες
στην «καθημερινή ανοησία», όπως έλεγε ο Καβάφης, τείνοντας να γίνει «σαν
ξένη φορτική». Στην καθημερινή τυραννία εξευτελίζεται η ζωή μας.
Φορτική και καταδικιά μας.
Πηγή: πριν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου