Ο βρικόλακας των Καλαβρύτων

Γράφει ο Νίκος Μόττας //

Μετά τους Ναζί της Χρυσής Αυγής, τους «Κασιμάτηδες» της Καθημερινής και τον Πάγκαλο, ήρθε και η σειρά ενός εκπροσώπου της ανώτερης ιεραρχίας της εκκλησίας να στάξει αντικομμουνιστική χόλη με αφορμή το μουσείο του Νίκου Μπελογιάννη. Πρόκειται για το γνωστό και μη εξαιρετέο δεσπότη Καλαβρύτων Αμβρόσιο, τον πάλαι ποτέ ταγματάρχη της χουντικής χωροφυλακής που ευλογούσε τους βασανιστές της επταετίας.

Στο νέο του παραληρηματικό ξέσπασμα- μέσω του προσωπικού του ιστολογίου- ο δεσπότης Καλαβρύτων καταπιάνεται με το Νίκο Μπελογιάννη, ξερνώντας όλο του το αντικομμουνιστικό δηλητήριο σε ένα μπαράζ χαρακτηρισμών: «κομμουνιστο-Συμμορίτης», «μεγάλος αδελφοκτόνος», «σφαγέας», «εαμοβούλγαρος», «πράκτορας των Σοβιετικών», «προδότης» κλπ. Μάλιστα, για να τεκμηριώσει τα εμφυλιοπολεμικά «επιχειρήματα» του, ο Αμβρόσιος επιστρατεύει… πηγές από φιλοχουντικές φυλλάδες του ακροδεξιού περιθωρίου όπως η «Ελεύθερη Ώρα» και το «Μακελειό».

Με βάση λοιπόν το νέο αυτό παραλήρημα του δεσπότη Καλαβρύτων, μπορούν να γίνουν δύο σχόλια:

Το πρώτο είναι ότι η χυδαία, παραληρηματική επίθεση του Αμβρόσιου στο Νίκο Μπελογιάννη μόνο ως τιμή στο ηρωϊκό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ μπορεί να εκληφθεί. Το να σε βρίζει και να σε συκοφαντεί ένας υμνητής των βασανιστών της Χούντας, ιδεολογικά ομογάλακτος καθαρμάτων όπως οι Παττακός-Ντερτιλής και οπαδός της ναζιστικής-εγκληματικής Χρυσής Αυγής αποτελεί, αν μη τι άλλο, τιμή. Άλλωστε, όσο δηλητήριο κι’ αν χύσουν οι κάθε λογής «Αμβρόσιοι» και ταγματασφαλίτες με ράσα απέναντι στο Μπελογιάννη, το μεγαλείο του κομμουνιστή ήρωα δε μπορούν να το μειώσουν ούτε κατ’ ελάχιστο. Ένα μεγαλείο που το παραδέχθηκε μέχρι και ο τότε Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Σπυρίδων που σε δημόσια παρέμβαση του το 1952 δήλωνε: «Έχω συγκλονιστεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και από των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή».

Το δεύτερο σχόλιο αφορά την ίδια την εκκλησία, υψηλόβαθμος εκπρόσωπος της ιεραρχίας της είναι και ο Αμβρόσιος. Ασχέτως θρησκευτικών πεποιθήσεων, ο θεσμικός ρόλος της εκκλησίας της Ελλάδος απαιτεί από την ίδια να αποσαφηνίσει τη θέση της: Επικροτεί ή όχι ο Αρχιεπίσκοπος και η Ιερά Σύνοδος τα φασιστικά παραληρήματα του δεσπότη Καλαβρύτων; Απηχούν ή όχι οι εμετικές, εμφυλιοπολεμικές και χυδαίες δηλώσεις του πρώην ταγματάρχη-παπά της χωροφυλακής τις απόψεις της ηγεσίας της εκκλησίας;

Το ερώτημα αυτό τίθεται διότι στο διάβα της ιστορικής της διαδρομής, η εκκλησιαστική ιεραρχία δεν είχε μόνο «Αμβρόσιους». Αλλά είχε και ανθρώπους όπως ο Μητροπολίτης Κοζάνης Ιωακείμ και ο Μητροπολίτης Ηλείας Αντώνιος, ιερωμένους όπως ο αρχιμανδρίτης Γερμανός Δημάκης (παπα-Ανυπόμονος), ο παπά-Κουμπούρας, ο παπά-Χολέβας (Παπαφλέσσας) και άλλοι πολλοί που στάθηκαν στο πλευρό του λαού κατά την διάρκεια της Κατοχής. Αυτοί οι κληρικοί- ασχέτως θρησκευτικών πεποιθήσεων- άξιζαν και αξίζουν κάθε τιμή και σεβασμό.

 Σε αντίθεση με ρασοφόρους-βρικόλακες βγαλμένους απ’ τα σεντούκια της πιο μαύρης αντίδρασης,  όπως ο δεσπότης Καλαβρύτων Αμβρόσιος κατά κόσμον Θανάσης Λενής.

ΠΗΓΗ:Ατέχνως — τέχνη είναι οι αγώνες του λαού