22 Φλεβάρη του 1949 δολοφονείται ο κομμουνιστής γραμματέας της ΓΣΕΕ, Μήτσος Παπαρήγας

Ο Μήτσος Παπαρήγας γεννήθηκε στο Βόλο το 1896 από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν φτωχός επαγγελματίας και δύσκολα κατόρθωνε να ζει την οικογένεια με τα πέντε παιδιά του. Σε ηλικία 14 χρονών έγινε σιδεράς και στο οργανωμένο μαζικό κίνημα μπαίνει το 1919, όταν γίνεται μέλος του Σωματείου Μεταλλεργατών Βόλου.

Πήρε μέρος στα «επιστρατικά» του Βόλου, ένα κίνημα που εξέφραζε τις αντιπολεμικές διαθέσεις των στρατιωτών και αργότερα, όταν υπηρετούσε τη θητεία του στο ναυτικό, μοίραζε αντιπολεμικές - σοσιαλιστικές προκηρύξεις που προμηθευόταν από το τμήμα του ΣΕΚΕ στο Βόλο. Τότε εντάσσεται στο ΣΕΚΕ. Το 1921 στέλνεται στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, όπου οργανώνεται σε αντιπολεμικούς πυρήνες. Το 1922, όταν επιστρέφει στο Βόλο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, οργανώνει το κίνημα των Παλαιών Πολεμιστών στη Μαγνησία και γίνεται γραμματέας του Συλλόγου "Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού" στο Βόλο.

Το 1924 εκλέγεται γραμματέας του Σωματείου Μεταλλεργατών Βόλου. Την ίδια χρονιά πρωτοστατεί στην οργάνωση της μεγάλης απεργίας του Βόλου και αναδεικνύεται για τις οργανωτικές και ηγετικές του ικανότητες, για τη συνέπεια και αφοσίωση του στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Ο Παπαρήγας κέρδισε την αγάπη, το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των εργατών του Βόλου, που τον αναδεικνύει, το 1927, Γραμματέα του Πανεργατικού Κέντρου της θεσσαλικής εργατούπολης.
 

Η ζωή του υπήρξε πυκνή σε δοκιμασίες και πολυτάραχη. Οι διώξεις εναντίον του αρχίζουν από το 1923, όταν ήταν Γραμματέας του Συνδέσμου Παλαιών Πολεμιστών του Βόλου. Δύο χρόνια φυλακή για προκήρυξη κατά του Πάγκαλου. Το 1927, η δικτατορία του Πάγκαλου τον στέλνει έξι μήνες εξορία στην Αμοργό. Το 1930, δυόμισι μήνες φυλακή στο Ιτζεδίν. Μόλις αποφυλακίζεται, ξαναπιάνεται και καταδικάζεται σε τριάμισι χρόνια φυλακή και δύο χρόνια εξορία. Κατορθώνει, όμως, το 1931, να δραπετεύσει από τις φυλακές Συγγρού, κρύβεται για ένα διάστημα στην Αθήνα κι ύστερα, φεύγει στο εξωτερικό.
 

Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ρίχνεται με φλόγα στην παράνομη δουλιά, έως το 1936, που τον πιάνουν στην Πάτρα. Οχτώ χρόνια δέσμιος της μεταξικής δικτατορίας και των χιτλερικών κατακτητών, ο Μήτσος Παπαρήγας πέρασε σκληρές δοκιμασίες. Απομόνωση της Κέρκυρας, Κίμωλος, Ακροναυπλία, Χαϊδάρι. Δραπετεύει από το Χαϊδάρι το 1944 και δουλεύει παράνομα στην Αθήνα.

Μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, το 1945, ο Παπαρήγας μαζί με τον Κώστα Θέο είναι επικεφαλής του Εργατικού Αντιφασιστικού Συνασπισμού (ΕΡΓΑΣ). Ο ΕΡΓΑΣ θα κερδίσει τις εκλογές σε πολλά εργατικά κέντρα και ο Θέος θα γίνει γραμματέας της ΓΣΕΕ. Στο 8ο Πανελλαδικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ, τον Μάρτη του 1946, ο Παπαρήγας εκλέγεται Γραμματέας της ΓΣΕΕ.

Το 1947, η Ασφάλεια, με υπόδειξη των Αμερικανών, συνέλαβε την εκλεγμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ, μαζί και τον Παπαρήγα, ο οποίος στάλθηκε εξορία στην Ικαρία. Κατορθώνει, όμως, και πάλι να δραπετεύσει από την εξορία, γυρίζει στην Αθήνα και αρχίζει να δουλεύει μέσα στις σκληρές συνθήκες της παρανομίας της εποχής του εμφυλίου πολέμου. Εκεί τον πιάσανε για τελευταία φορά. Τον έσυραν στα άντρα της βίας, τον βασάνισαν σκληρά και τελικά τον δολοφόνησαν στα 1949, σκηνοθετώντας δήθεν «αυτοκτονία» του, μέσα στο κελί της απομόνωσής του.

από Ταξική Πτέρυγα