Ο κ.Τσίπρας είπε στη Βουλή ότι η κυβέρνηση θα κλείσει την
«αξιολόγηση», αλλά χωρίς να παραβεί τις αρχές της. Μεταξύ μας αυτή η
διαβεβαίωση δεν ακούγεται και πολύ καθησυχαστική. Δεδομένης, μάλιστα,
της εμπειρίας που ακολούθησε της άλλης δήλωσης, το 2015, ότι εκείνη η
Βουλή δεν θα ψήφιζε – τάχα – Μνημόνιο…
Παράλληλα, πολύ φοβόμαστε ότι όταν ο κ.Τσίπρας μιλά για «αρχές», δεν
συμπεριλαμβάνει το αφορολόγητο. Ούτε τις συντάξεις. Των οποίων τη νέα
μείωση ζητά το ΔΝΤ. Ειδάλλως, κάτι δεν πάει καλά με τις «αρχές» του
κ.Τσίπρα, αφού και το αφορολόγητο και τις συντάξεις τα έχει μειώσει –
ήδη – από μια τουλάχιστον φορά…
Επειδή, δε, πολύς λόγος άρχισε να ξαναγίνεται περί «εντίμων
συμβιβασμών» (κάτι θυμίζει αυτό, ε;) και περί «συμβιβαστικής» πρότασης
των καλών μας «θεσμών» – μετά και την ηρωική κυβερνητική αντίσταση –
καλό είναι να εξηγήσουμε το σενάριο επί του οποίου γίνεται το παζάρι.
Το σενάριο για μετά το 2018 μιλάει για 5ετή πλεονάσματα 3,5% το χρόνο
μέχρι το 2023 και ακόμα 5 χρόνια πλεονάσματα 3% το χρόνο μέχρι το 2028!
Δηλαδή για μέτρα περί τα 6,5 δισ. ευρώ κατ’ έτος την πρώτη 5ετία και
μέτρα 5,5 δισ. ευρώ κατ’ έτος την δεύτερη 5ετία. Σύνολο 60 δισ. ευρώ!
Δεν ξέρουμε πως λέγονται αυτά στη γλώσσα των «έντιμων συμβιβασμών»
του κ.Τσίπρα και του κ.Τσακαλώτου. Αλλά στη γλώσσα αυτών που ρημάχτηκαν
από τους προηγούμενους «έντιμους συμβιβασμούς» των τριών Μνημονίων,
λέγονται έτσι: Τέταρτο – δεκαετές – Μνημόνιο!
Πηγή: Εφημερίδα Real News 5/2/2017
ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ mpog@imerodromos.gr
facebook.com/mpogiopoulos
«Το Eurogroup σημειώνει πως η συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα για την επίτευξη του συμφωνημένου δημοσιονομικού στόχου για το 2018 (πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ), καθώς και μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας σε όρους κόστους, συμπεριλαμβανομένων περαιτέρω ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων για την αγορά εργασίας (…)».
Και αμέσως παρακάτω: «To Εurogroup υπενθύμισε ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ που θα επιτευχθεί το 2018 πρέπει να διατηρηθεί σε μεσοπρόθεσμο διάστημα».
Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί, έχει συναποφασίσει, έχει συνυπογράψει και έχει πανηγυρίσει (!) την πολιτική των πλεονασμάτων 3,5% και για μετά το 2018 – και μάλιστα για «μακροπρόθεσμο διάστημα». Την πολιτική, δηλαδή, της λιτότητας, των μέτρων διαρκούς λεηλασίας του λαού και των Μνημονόων, όπως κι αν αυτή μεταβαπτιστεί.
Και τώρα που έρχεται η στιγμή για την εφαρμογή της πολιτικής της, τι κάνει; Ερχεται στο εσωτερικό και παίζει επικοινωνιακό παιχνίδι. Οτι τάχα «αντιστέκεται». Οτι «διαπραγματεύεται ηρωικά». Πουλάει «κολοκοτρωνέικη» δήθεν «αντίσταση». Η οποία, μετά και την απαραίτητη κινδυνολογία για να μειωθούν οι κοινωνικές διαμαρτυρίες, καταλήγει εκέι που κατέληγαν τα ανάλογα τερτίπια και των προηγούμενων «σωτήρων»: Στους… «έντιμους συμβιβασμούς».
Γνωστό το παραμύθι. Αλλά παρότι γνωστό και επαναλαμβανόμενο, ευτό δεν το κάνει λιγότερο κουραστικό και αχρείο.
Πηγή: enikos.gr
ΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ημεροδρόμος
Τα έχουν υπογράψει όλα!
Στις 5 Δεκέμβρη 2016 συνεδρίασε το Eurogroup. Οι αποφάσεις του, όπως θυμόμαστε όλοι, πανηγυρίστηκαν έξαλλα από την κυβέρνηση. Ας δούμε, λοιπόν, τι έλεγαν εκέινες οι αποφάσεις:«Το Eurogroup σημειώνει πως η συμφωνία σε επίπεδο τεχνικών κλιμακίων πρέπει να περιλαμβάνει μέτρα για την επίτευξη του συμφωνημένου δημοσιονομικού στόχου για το 2018 (πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ), καθώς και μεταρρυθμίσεις για την ενίσχυση της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας σε όρους κόστους, συμπεριλαμβανομένων περαιτέρω ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων για την αγορά εργασίας (…)».
Και αμέσως παρακάτω: «To Εurogroup υπενθύμισε ότι ο στόχος για πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ που θα επιτευχθεί το 2018 πρέπει να διατηρηθεί σε μεσοπρόθεσμο διάστημα».
Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση έχει αποδεχτεί, έχει συναποφασίσει, έχει συνυπογράψει και έχει πανηγυρίσει (!) την πολιτική των πλεονασμάτων 3,5% και για μετά το 2018 – και μάλιστα για «μακροπρόθεσμο διάστημα». Την πολιτική, δηλαδή, της λιτότητας, των μέτρων διαρκούς λεηλασίας του λαού και των Μνημονόων, όπως κι αν αυτή μεταβαπτιστεί.
Και τώρα που έρχεται η στιγμή για την εφαρμογή της πολιτικής της, τι κάνει; Ερχεται στο εσωτερικό και παίζει επικοινωνιακό παιχνίδι. Οτι τάχα «αντιστέκεται». Οτι «διαπραγματεύεται ηρωικά». Πουλάει «κολοκοτρωνέικη» δήθεν «αντίσταση». Η οποία, μετά και την απαραίτητη κινδυνολογία για να μειωθούν οι κοινωνικές διαμαρτυρίες, καταλήγει εκέι που κατέληγαν τα ανάλογα τερτίπια και των προηγούμενων «σωτήρων»: Στους… «έντιμους συμβιβασμούς».
Γνωστό το παραμύθι. Αλλά παρότι γνωστό και επαναλαμβανόμενο, ευτό δεν το κάνει λιγότερο κουραστικό και αχρείο.
Πηγή: enikos.gr
ΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ημεροδρόμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου