Ο γιαλός δεν είναι στραβός και για τους συνταξιούχους

Οι Βαυαροί είναι οι πρώτοι που  «επέβαλαν» τις συντάξεις στην χώρα μας. Η ειρωνεία είναι ότι οι ίδιοι στην ουσία τις  καταργούν  σήμερα!

          Θα μπορούσαμε να πούμε, ότι  η ανάγκη της ασφάλισης με την ευρεία έννοια  είναι τόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος. Από την εποχή του Νεάντερταλ  70.000 χρόνια  πριν , έχουμε βρει  στοιχεία ότι οι συνάνθρωποι του  στην ομάδα  βοηθούσαν και συντηρούσαν το μέλος της που είχε αναπηρία  η που έπασχε από ασθένειες όπως η αρθρίτιδα  κλπ. 

       Βεβαίως οι αρχές του θεσμού της ασφάλισης σε επίπεδο κοινωνίας  χάνονται κάπου εκεί γύρω στην 2η π. Χ. χιλιετία. Η ασφάλιση στα πρώτα της στάδια, εμφανίστηκε με την μορφή "αλληλοβοήθειας", μεταξύ ατόμων που εκτελούσαν ένα παρεμφερές είδος εργασίας. Πχ. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες "δούλευαν" οι εργάτες των πυραμίδων στην αρχαία Αίγυπτο, ήταν άθλιες. Πολλά "εργατικά" ατυχήματα και πολλές ασθένειες τους μάστιζαν.

       Έτσι, δημιουργήθηκε το πρώτο γνωστό "ταμείο αλληλοβοήθειας", όπως προκύπτει από πάπυρο που βρίσκεται στο μουσείο του Καΐρου. Οι πληρωμές των εργατών γίνονταν τότε σε είδος (λάδι, σιτάρι και άλλα τρόφιμα) την πρώτη κάθε μήνα. Από αυτήν την αμοιβή, κατέβαλαν από κοινού κάποια ποσότητα τροφίμων, ώστε να εξασφαλιστεί φαγητό για όσους δεν μπορούσαν να δουλέψουν.

        Στην Ελλάδα από τα πρώτα χρόνια της σύστασης του κράτους χορηγηθήκαν βοηθήματα στους αγωνιστές και στις οικογένειες τους υπό το όνομα «παραμυθία» , «περιθάλψεις».

       Το 1833 στις 10 Ιουλίου εμφανίζεται για πρώτη φορά η λέξη «σύνταξη» στο φύλλο της Κυβερνήσεως (ΦΕΚ)στο κείμενο  μνημόνιο που καταχωρήθηκε στην Βαυαρική και Ελληνική γλωσσά για την συμφωνία μεταξύ των χωρών , όπου ανάμεσα στα αλλά αναφέρετε ότι αν κάποιος από τους Βαυαρούς στρατιώτες που είναι στην Ελλάδα πάθει οτιδήποτε , να έχει  δικαίωμα σύνταξης, κατά τα επικρατούντα στα  Βασιλικά Βαυαρικά διατάγματα, από το Ταμείο του Ελληνικού Κράτους!

Η Σοσιαλιστική Επανάσταση στη Ρωσία  και οι συντάξεις!

          Μόσχα .24 Γενναρη 1924 . Η ημέρα που πεθαίνει ο Λένιν.  Η πρώτη σοσιαλιστική επανάσταση έχει ήδη επιβληθεί . Έχει ξεπεραστεί το φάσμα της πείνας,  και  η συμμαχία ανάμεσα στην εργατική τάξη και τους αγροτικούς πληθυσμούς έχει ήδη εδραιωθεί. Μια νέα εποχή για την ανθρωπότητα αρχίζει. Τα μηνύματα φτάνουν και στη χώρα μας .

          Αθήνα  ( Δεκέμβριος 1924): Γραφεί ο Αναστάσιος Σπουργίτης ,   Πρύτανης του σημερινού ονομαζόμενου  Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών:

        «Ο καλώς εννοούμενος σοσιαλισμός υπήρξεν ευεργετικότατος δια την ανθρωπότητα, προσπαθήσας να μετριάσει τας ακρότητας της ορθοδόξου λεγόμενης   οικονομικής σχολής  και αποδείξας ότι τα πράγματα δεν βαδίζουσι μόνα τους καλώς εις τον κόσμο και ότι πάντοτε το ατομικό συμφέρον δεν συμβαδίζει μετά του γενικού.  Ο Σοσιαλισμος ούτος εδίδαξεν ότι και οι ασθενέστεροι έχουσι δικαίωμα να ζήσωσιν εις αυτόν τον κόσμον και ότι η πολιτεία οφείλει να εξομαλύνη τας αντιθέσεις και μετριαζη και εξουδετερώνη τα εκ του ελευθέρου αχαλίνωτου ανταγωνισμού προερχόμενα κακά. »

       Και συνεχίζει : « Αι Κυβερνήσεις πρέπει να λαβωσι μέτρα , όπως εξασφαλισωσι την συντήρησιν εκείνων οίτινες , αφού ειργάσθησαν ολόκληρον την ζωή αυτών ή όσον χρονον επέτρεψε εις αυτούς η υγεία των και συνετέλεσαν προς δημιουργίαν πλούτου, ευρίσκονται άνευ μέσων , τεθέντος ότι η εργασία δεν ήτο επαρκώς προσοδοφόρος – και πάντοτε δεν είναι των εργαζομένων επί μισθώ- όπως δυνηθωσι και σχηματίσωσι κεφάλαιον. Το ζήτημα δεν κείται εις την καθιέρωσιν απλής υποχρεώσεως των εργατών η των υπαλλήλων εις υποπχρεωτικήν συνεισφοράν δια το γήρας αυτών. 

       Είναι ανάγκη να καθιερωθώσι δυο έτεραι    υποχρεώσεις , των εργοδοτών όπως και ούτοι , οι ωφεληθέντες εκ της εργασίας των,  συντελέσωσιν εις την συντήρησιν και της Πολιτείας , όπως αύτη συμπληρώση τα κενά και δοθή επαρκής βοήθεια για τις ατυχείς περιστάσεις όπως ασθένεια , ατύχημα , η έλλειψη εργασίας , το γήρας , ο θάνατος. 

         Το γήρας  και ο θάνατος εισί γεγονότα  άτινα κατ΄αναγκη θα επέλθουν με την διαφορά ότι ει και άπαντες δεν γηράσκουσιν εις την αυτήν ηλικίαν, εν τούτοις δυνάμεθα να θέσωμεν όριον τι ήλικίας  ου επερχομένου , οφείλει ο άνθρωπος να αναπαυθή, ενώ επί του θανάτου είναι εντελώς αβέβαιον το πότε. 

         Η τοιαύτη παρεχόμενη βοήθεια δεν βασίζεται εις την ανικανότητα προς εργασίαν αλλ΄’ επι της ηθικής αρχής ότι και εάν και δεν αγένωτο ανίκανοι    δικαιούνται   να ησυχάσωσιν.»

         Από τότε μέχρι σήμερα η ιστορία της κοινωνικής ασφάλισης ακόλουθη τις καμπές της πολίτικης ιστορίας της χώρας μας αλλά και του παγκόσμιου εργατικού και σοσιαλιστικού κινήματος.

      Παραφράζοντας τους στοίχους του Μιχάλη Γκανά:

Με άλλα λόγια θα στο πω
    κι έναν ανάπηρο σκοπό
απ’ το ………….. και μετά
να δεις τι σου `χω για μετά….

      Σήμερα ο Παγκοσμιοποιμενος Καπιταλισμός  και οι εκπρόσωποι του είτε στην ΕΕ είτε στο ΔΝΤ είτε στην Ελληνική κυβέρνηση  σαν  άμεσο και πρώτο  στόχο  έχουν να τελειώσουν με τις υποχρεώσεις κράτους και εργοδοτών προς τους ασφαλισμένους . Να φορτώσει το μέγιστο δυνατό, αν όχι όλη, την ευθύνη και το κόστος αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης (παιδεία, υγεία, ασφάλιση ) στην ίδια τη σύγχρονη εργατική τάξη. Γι αυτό και στο τομέα της σύνταξης,   αντικαθιστά τα  «αναδιανεμητικά» όπως λέμε συστήματα με  «κεφαλαιοποιητικά».

       Η μόνη υποχρέωση τους προς τους ηλικιωμένους θα είναι  ένα πενιχρό προνιακό επίδομα. Tα αναδιανεμητικά συστήματα  που στηρίζονταν στην αρχή της ισότητας εισοδήματος μεταξύ εργαζομένων και συνταξιούχων αντικαθίστανται από τα κεφαλαιοποιητικά - ανταποδοτικά συστήματα που  στηρίζονται στην κεφαλαιοποίηση των εισφορών (από όπου κι αν προέρχονται), δηλαδή από την απόδοση της διαρκούς κυκλοφορίας αυτών των κεφαλαίων. Απόδοση όμως που συνδέεται με φανταστικά επιτόκια ενός τοκογλυφικού και ανασφαλούς τραπεζικού συστήματος το οποίο στην ουσία διαχειρίζεται τις κρατήσεις υπέρ των συντάξεων κατά τη διάρκεια του εργάσιμου βίου.

       Η βάση της κατακτημένης με αγώνες  αναδιανεμητικής αρχής περιλάμβανε,  ότι το κράτος ήταν υποχρεωμένο να εγγυηθεί την ισότητα εισοδήματος εργαζομένων - συνταξιούχων. Επομένως είτε είχαν πόρους τα ταμεία η είχαν  καταληστευτεί, η σύνταξη έπρεπε να καταβληθεί.

       H εγκατάλειψη λοιπόν της αναδιανεμητικής αρχής είναι ο στόχος της αναδιάρθρωσης των ασφαλιστικών συστημάτων που οδηγεί σε κεφαλαιοποιητικά συστήματα, ή αλλιώς, «συστήματα πλήρους κεφαλαιοποίησης ασφαλιστικών δικαιωμάτων».

       Περιλαμβάνει δηλαδή  με απλά λόγια το βασικό καπιταλιστικό φαντασιακό, που συνίσταται στο ότι όλη η κοινωνία (κάθε τομέας της) πρέπει να λειτουργεί με τα κριτήρια και τη δομή της καπιταλιστικής επιχείρησης.

 Ωραία , και τι να κάνουμε  σήμερα;

·     Είμαστε ξεκάθαροι ότι η όποια παρέμβαση του κινήματος των συνταξιούχων σχεδιαστεί, έχει νόημα μόνο  εντός ενός νέου, ενιαίου,  λαϊκού και εργατικού κινήματος, γιατί μόνο  έτσι αναδεικνύονται τα προβλήματα της εργατικής τάξης στο σύνολο τους . Δηλαδή χρονικά, πριν ο άνθρωπος  μπει στην εργασία , όσο διάστημα εργάζεται η είναι άνεργος η άρρωστος, και όταν μπει στην εφεδρεία, ως συνταξιούχος.

.      Την υπάρχουσα μέχρι σήμερα κατάσταση στο  συνταξιούχο  κίνημα, στο οποίο κυριαρχεί η υποταγή στα εργοδοτικά συμφέροντα, η αστική ιδεολογία και η ενσωμάτωση, δε πρέπει να το νομιμοποιούμε . Ούτε χρειάζεται εξυγίανση ούτε σώζεται με τον σισύφειο αγώνα της αλλαγής των συσχετισμών. Αντίθετα  απαιτείται η ριζική καταδίκη  του και επαναθεμελίωση σε  νέα ταξική βάση και σε επίπεδο δομής, και αξιών, και προσανατολισμού και προσώπων.

·       Δεν αρκεί  όμως σήμερα  να δηλώνεις, ακόμα και να είσαι ,αγωνιστικός. Γιατί  όποιος ακούσει ότι υπάρχει πχ μια, κατά κοινή ομολογία, ταξική  Ομοσπονδία Συνταξιούχων στην όποια όμως ο Υπουργός εργασίας αποφάσισε να τις διανέμει 5.500 ευρώ κάθε ημέρα!!!! η 163.331 ευρώ κάθε μήνα!!!, η αν θέλετε περίπου 2.000.000 ευρώ κάθε χρόνο!!! από τις κρατήσεις όλων των συνταξιούχων (εκτός όσων κάνουν αίτηση να μην τους παρακρατούνται τα 0.20 ευρώ κάθε μήνα), τι θα σκεφτόσασταν;

·      Και επειδή πολλοί στέκονται στη γνωστή ρήση: «Η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια, πρέπει και να φαίνεται τίμια». Εμείς σήμερα απαντάμε με τα λόγια του ιδίου του Καίσαρα που όταν ρωτήθηκε γιατί χώρισε τελικά με την γυναίκα του αφού δεν βρέθηκαν αποδείξεις μοιχείας, είπε: «Ότι την εμήν ηξίουν μηδ’ υπονοηθήναι», δηλαδή, αξιώνω από τη γυναίκα μου να είναι υπεράνω υποψίας.

·     Επαναλαμβάνουμε επίμονα ότι είναι  "η ηγεμονία του καπιταλιστικού τρόπου παράγωγης στη συνείδηση των ανθρώπων" η βασική  αιτία της αποσυσπείρωσης και αφλογιστίας του κινήματος γενικότερα.

       Παίζοντας σε άδειο γήπεδο με την ιδεολογική προπαγάνδα τους με ψέματα και διαστρεβλώσεις, έχουν ενοχοποιήσει και έτσι παραλύσει τον εργαζόμενο –τον συνταξιούχο – τον νέο – τον άνεργο.  Και   δεν θα αναφερθώ στο «μαζί τα φάγαμε «η το δεν υπάρχει άλλη λύση» η ότι αν αμφισβητήσουμε την υπάρχουσα κατάσταση θα μας … συλλαμβάνουν στα σύνορα και θα μας φυλακίζουν!! Ούτε βεβαία στη θεωρία του Χότζα που  εφαρμόζουν.

       Στο χώρο των συνταξιούχων που δυστυχώς ήταν και είναι παραμελημένος από την αριστερά (Βλέπετε δεν είχε ασχοληθεί πολύ ο Λένιν με τον χώρο! )  τα ψέματα και τα ιδεολογήματα κυριαρχούν και μένουν αναπάντητα όταν εκτοξεύονται καθημερινά από τα ΜΜΕ και τους κάθε λογής προπαγανδιστές. Να  μερικά:

-   «Αυξάνουν συνεχώς οι συνταξιούχοι»: ενώ στην πραγματικότητα μειώνονται εντυπωσιακά κάθε έτος και γιατί  δεν βγαίνουν πλέον πριν τα 65-67  στην σύνταξη και γιατί αποβιώνουν οι υπάρχοντες.

-  «Τεραστία η συνταξιοδοτική δαπάνη στην χωρά μας σε ποσοστό του ΑΕΠ»: Ναι αλλά αφού το ΑΕΠ μειώθηκε 30%  παρόλο που κοπήκαν οι συντάξεις το ποσοστό είναι πάλι μεγάλο!

-  «Παίρνετε μεγάλες συντάξεις»: Δεν λένε όμως ότι το ποσοστό των  δημοσίων δαπανών στην πρόνοια και την περίθαλψη είναι κάτω και από τις υποανάπτυκτες χώρες. (Η σύνταξη καλύπτει το ανύπαρκτο επίδομα που έπρεπε να παίρνει το άνεργο παιδί, την ειδική μέριμνα για τον κατάκοιτο πατέρα που δεν τον κρατούν στα νοσοκομεία, τις ειδικές ανάγκες για γιατρούς και φάρμακα που δεν καλύπτει το δημόσιο κλπ , κλπ)

-  «Τα ταμεία δεν έχουν έσοδα»: Εδώ λένε την μίση αλήθεια. Με 500.000 νέους στο εξωτερικό , με 1.300.000 ανέργους, με μισθούς πίνας, με μερική και ελαστική απασχόληση, με κατάργηση των κοινωνικών πόρων σε αυτά τι περίμεναν να έχουν; Κάνουν σαν τον πατροκτόνο που ζητάει από τον δικαστή να τον λυπηθεί γιατί είναι… ορφανός!

-  Και το καινούργιο της  "Πρώτη φορά Αριστεράς":  «Αυτά που ψηφίζουμε δεν τα θέλουμε  αλλά τι να κάνουμε . Έλατε μαζί μας  για να μην τα .... εφαρμόσουμε»!!!!!!

       Δεν στεκόμαστε καθόλου στην διαχείριση των αποθεματικών των ταμείων από όλες τις κυβερνήσεις, όχι μόνο γιατί πλέον όλοι γνωρίζουν ποιοι και πως ασέλγησαν επάνω τους, αλλά κυρίως γιατί πίσω από αυτά κρύβεται  η ουσία της κοινωνικής ασφάλισης.

       Πρέπει να παραδεχτούμε ότι ποτέ τα ασφαλιστικά συστήματα στην Ελλάδα δεν ήταν τελείως διανεμητικά (με εξαίρεση το  χώρο των Δημοσίων Υπαλλήλων όπου ούτε το κράτος σαν εργοδότης έβαζε την συμμέτοχη του αλλά ούτε και οι υπάλληλοι πλήρωναν  εισφορές και παρά ταύτα το κράτος ήταν υποχρεωμένο να εξασφαλίζει αξιοπρεπείς τιμητικές συντάξεις!)  Ήταν και λίγο κεφαλαιοποιητικα. Ειδεμή τι νόημα είχαν να διατηρούν αποθεματικά;  (Αν πάρα ταύτα  κάνουμε μια σοβαρή ανάλυση των αποθεματικών αυτή θα πρέπει να γίνει με αντιπαράθεση του χρόνου εργασίας για τον σχηματισμό τους στην σημερινή τους αξία εκφρασμένη ομοίως σε χρόνο εργασίας  και τότε θα γελάτε ο κάθε πικραμένος για το μέγεθος της ληστείας.)

       Πάρα τα ψέματα και την προπαγάνδα τους για το πόσο καλά είναι τα κεφαλαιοποιητικα συστήματα  πρέπει με επιχειρήματα να αποκαλύψουμε ότι το ασφαλιστικό σύστημα η θα είναι αναδιανεμητικό η θα είναι εκμεταλλευτικό και άδικο!

       Κάθε γένια de facto θα πρέπει η να συντηρήσει τους απόμαχους  της προηγούμενης η να τους ….εκτελέσει. Στην   Ιστορία είναι γνωστό ότι αναφέρονται και οι δυο λύσεις.

       Επίσης ο  χυδαίος λαϊκισμός τους  ότι οι σημερινοί γονείς ζουν εις βάρος των παιδιών τους πρέπει να τελειώσει.

        Ας μην ξεχνάμε ότι είναι η παραγωγικότητα κάθε γενιάς που χτίζεται από την εργασία της προηγούμενης. Άραγε  υπάρχει σύγκριση για το ποια  είναι η σημερινή παραγωγικότητα και ποια ήταν πριν 35 χρόνια;

        Στον πόλεμο που έχει κηρύξει το σύστημα στην εργασία, έχει ρίξει όλες τις δυνάμεις του και έτσι έχει καταφέρει (αφού ακόμα  και για τους ουροσυλλεκτες στα νοσοκομεία πρέπει να υπογράψουν οι  δανειστές ) να πολιτικοποιήσει ακόμα και το πιο μικρό αίτημα των συνταξιούχων αλλά και να τους πείσει ότι ναι μεν είναι δυνατόν με τον αγώνα τους να καθυστερήσουν κάποια επώδυνα μέτρα η και να  πετυχουν κάποιες νίκες αλλά αυτές θα είναι ασταθείς και μπορεί εύκολα να μετατραπούν σε ήττες.

        Έτσι θέλουμε δεν θέλουμε, είμαστε αναγκασμένοι ξεκινώντας από το άμεσο πρόβλημα που έχουμε μπροστά μας συγχρόνως να θέτουμε και το κατά πόσο οι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι θα δικαιούνται έστω μέρος από την άνοδο της παραγωγικότητας της εργασίας που επιτυγχάνεται από τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνικής,  κατανοώντας ότι ο μισθός που παίρναμε όταν εργαζόμαστε δεν είναι μόνο η τιμή του χρόνου εργασίας που προσφέραμε, αλλά εκφράζει και όλους τους χρόνους που είμαστε : άνεργοι, εκπαιδευόμενοι, άρρωστοι ή συνταξιούχοι.

        Με σταθερή την επιδίωξη  της συνολικής αναδιανομής του πλούτου σε όλες τις μορφές του.

       Κόντρα στη λογική που θέλουν να μας επιβάλουν, του συμβιβασμού και του μικρότερου κακού, της ηττοπάθειας και της αποδοχής των δεινών μας, μπορούμε και πρέπει να χτίσουμε ένα νέο ενιαίο, ενωτικό, ταξικό συνταξιουχικο κίνημα, σύγκρουσης, νίκης και προοπτικής ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών της τρίτης ηλικίας.

      Κανένα έλεος στους προσκυνημένους συνδικαλιστές τους . Είμαστε σε πόλεμο και ο καθένας διαλέγει όχθη.

      Τέλος, για να είμαστε αποτελεσματικοί,  θα πρέπει να βάλουμε τώρα μπροστά αποφάσεις μεγάλης κλίμακας ώστε να αντιμετωπίσουμε ενωτικά , τη γενικευμένη επίθεση σαν αυτή που ζούμε. Το να προχωράμε  με GPS και με LMS προγραμματισμένα πριν από δεκαετίες δεν είναι καθόλου χρήσιμο για κανέναν σήμερα!

Σ.Κ.

 - Kommon